Psalmi 94

1 Bože osvetniče, Jahve, Bože osvetniče, pokaži se.

Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!

2 Ustani ti što sudiš zemlju, po zasluzi plati oholima!

Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!

3 Dokle će bezbošci, Jahve, dokle će se bezbošci hvastati?

Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?

4 Dokle će brbljati, drsko govoriti, dokle će se bezakonici hvastati?

Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.

5 Tlače narod tvoj, Jahve, i baštinu tvoju pritišću;

Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.

6 kolju udovicu i pridošlicu, sirotama život oduzimlju

Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.

7 i govore: “Jahve ne vidi! Ne opaža Bog Jakovljev!”

Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»

8 Shvatite, lude u narodu: bezumni, kad ćete se urazumiti?

Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?

9 Onaj što uho zasadi da ne čuje? Koji stvori oko da ne vidi?

Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?

10 Onaj što odgaja narode da ne kazni - Onaj što ljude uči mudrosti?

Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?

11 Jahve poznaje namisli ljudske: one su isprazne.

Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.

12 Blago onom koga ti poučavaš, Jahve, i učiš Zakonu svojemu:

Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,

13 da mu mir udijeliš od nesretnih dana, dok se grob kopa zlikovcu.

til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.

14 Jer neće Jahve odbaciti naroda svojega i svoje baštine neće napustiti;

For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.

15 jer će se pravo dosuditi pravednosti i za njom će ići svi čestiti srcem.

For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.

16 Tko će ustati za me protiv zlotvora? Tko će se zauzeti za me protiv zločinaca?

Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?

17 Da mi Jahve ne pomaže, brzo bih sišao u mjesto tišine.

Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.

18 Čim pomislim: “Noga mi posrće”, dobrota me tvoja, o Jahve, podupire.

Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»

19 Kad se skupe tjeskobe u srcu mome, tvoje mi utjehe dušu vesele.

Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.

20 Zar je bezbožno sudište u savezu s tobom kad nevolje stvara pod izlikom zakona?

Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?

21 Nek' samo pritišću dušu pravednog, nek' osuđuju krv nedužnu:

Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.

22 Jahve mi je utvrda, Bog - hrid utočišta moga.

Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.

23 Platit će im bezakonje njihovo, njihovom će ih zloćom istrijebiti, istrijebit će ih Jahve, Bog naš.

Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.