Psalmi 69

1 Zborovođi. Po napjevu “Ljiljani”. Davidov. Spasi me, Bože: vode mi dođoše do grla!

Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.

2 U duboko blato zapadoh i nemam kamo nogu staviti; u duboku tonem vodu, pokrivaju me valovi.

Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

3 Iznemogoh od vikanja, grlo mi je promuklo, oči mi klonuše Boga mog čekajuć'.

Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

4 Brojniji su od vlasi na glavi mojoj oni koji me mrze nizašto. Tvrđi su od kostiju mojih oni što mi se nepravedno protive: zar mogu vratiti što nisam oteo?

Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

5 Bože, ti znadeš bezumnost moju, moji ti grijesi nisu sakriti.

Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

6 Nek' se ne postide zbog mene koji se u te uzdaju, Gospode, Jahve nad Vojskama! Neka se ne posrame zbog mene koji traže tebe, Bože Izraelov!

Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

7 Jer zbog tebe podnesoh pogrdu, i stid mi pokri lice.

Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

8 Tuđinac postadoh braći i stranac djeci majke svoje.

Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

9 Jer me izjela revnost za Dom tvoj i poruge onih koji se rugaju tebi padoše na me.

Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

10 Dušu sam postom mučio, okrenulo mi se u ruglo.

Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

11 Uzeh kostrijet za haljinu, i postah im igračka.

Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

12 Koji sjede na vratima protiv mene govore, vinopije mi rugalice poju.

Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

13 No tebi se molim, Jahve, u vrijeme milosti, Bože; po velikoj dobroti svojoj ti me usliši po svojoj vjernoj pomoći!

Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

14 Izvuci me iz blata da ne potonem, od onih koji me mrze izbavi me - iz voda dubokih.

Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

15 Nek' me ne pokriju valovi, nek' me ne proguta dubina, nek' bezdan ne zatvori usta nada mnom!

Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

16 Usliši me, Jahve, jer je dobrostiva milost tvoja, po velikom milosrđu pogledaj na me!

Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

17 Ne sakrivaj lica pred slugom svojim; jer sam u stisci, usliši me brzo!

Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

18 Približi se duši mojoj i spasi je; zbog dušmana mojih oslobodi me!

Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

19 Ti mi znadeš porugu, stid i sramotu, pred tvojim su očima svi koji me muče.

Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

20 Ruganje mi slomilo srce i klonuh; čekao sam da se tko sažali nada mnom, ali ga ne bi; i da me tko utješi, ali ga ne nađoh.

Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

21 U jelo mi žuči umiješaše, u mojoj me žeđi octom napojiše.

Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

22 Nek' im stol bude zamka, a žrtvene gozbe stupica!

Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

23 Nek' im potamne oči da ne vide, nek' im bokovi zasvagda oslabe!

Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

24 Izlij na njih ljutinu, žar tvoga gnjeva nek' ih zahvati!

Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.

25 Njihova kuća nek' opusti, u njihovu šatoru nek' nitko ne stanuje!

Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.

26 Jer su progonili koga ti pokara, bol povećaše onomu koga ti rani.

Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.

27 Na njihovu krivnju krivnju još dodaj, ne opravdali se pred tobom!

Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.

28 Nek' budu izbrisani iz knjige živih, među pravednike neka se ne broje!

Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.

29 A ja sam jadnik i bolnik - nek' me štiti tvoja pomoć, o Bože!

Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.

30 Božje ću ime hvaliti popijevkom, hvalit ću ga zahvalnicom.

Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.

31 Bit će to milije Jahvi no bik žrtveni, milije nego junac s papcima i rozima.

Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.

32 Gledajte, ubogi, i radujte se, nek' vam oživi srce, svima koji Boga tražite.

Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.

33 Jer siromahe Jahve čuje, on ne prezire sužanja svojih.

Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.

34 Neka ga hvale nebesa i zemlja, mora i sve što se u njima miče.

Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.

35 Jer Bog će spasiti Sion - on će sagradit' gradove Judine - tu će oni stanovat', imati baštinu.

Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.

36 Baštinit će ga potomci slugu njegovih; prebivat će u njemu oni što ljube ime Božje.

Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.