< Mudre Izreke 1 >

1 Mudre izreke Salomona, sina Davidova, kralja izraelskog:
Parabolae Salomonis, filii David, regis Israel.
2 da se spozna mudrost i pouka, da se shvate razumne riječi;
Ad sciendam sapientiam, et disciplinam:
3 da se primi umna pouka, pravda i pravica i nepristranost;
ad intelligenda verba prudentiae: et suscipiendam eruditionem doctrinae, iustitiam, et iudicium, et aequitatem:
4 da se dade pamet neiskusnima, mladiću znanje i umijeće;
ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia, et intellectus.
5 kad mudar čuje, da umnoži znanje, a razuman steče mudrije misli;
Audiens sapiens, sapientior erit: et intelligens, gubernacula possidebit.
6 da razumije izreke i prispodobe, riječi mudraca i njihove zagonetke.
Animadvertet parabolam, et interpretationem, verba sapientum, et aenigmata eorum.
7 Strah je Gospodnji početak spoznaje, ali ludi preziru mudrost i pouku.
Timor Domini principium sapientiae. Sapientiam, atque doctrinam stulti despiciunt.
8 Poslušaj, sine moj, pouku oca svoga i ne odbacuj naputka svoje majke!
Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuae:
9 Jer će ti biti ljupki vijenac na glavi i ogrlica oko tvoga vrata.
ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
10 Sine moj, ako te grešnici mame, ne pristaj;
Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
11 ako bi rekli: “Hodi s nama, da vrebamo krv, čekamo u zasjedi nevina ni za što;
Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini, abscondamus tendiculas contra insontem frustra:
12 da ih progutamo žive kao carstvo smrti i cijele kao one koji silaze u grob; (Sheol h7585)
deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum. (Sheol h7585)
13 naplijenit ćemo svakojaka blaga, napuniti svoje kuće plijenom;
Omnem pretiosam substantiam reperiemus, implebimus domos nostras spoliis.
14 bacat ćeš s nama svoj ždrijeb, svi ćemo zajedno imati jednu kesu.”
Sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum.
15 Sine moj, ne idi s njima na put, makni nogu od njihove staze.
Fili mi, ne ambules cum eis, prohibe pedem tuum a semitis eorum.
16 Jer na zlo trče svojim nogama i hite prolijevati krv.
Pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
17 Jer uzalud je razapinjati mrežu pred očima svima pticama.
Frustra autem iacitur rete ante oculos pennatorum.
18 A oni vrebaju vlastitu krv, postavljaju zasjedu svojemu životu.
Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
19 Takva je sudba svih lakomih na ružan dobitak: on ih života stane.
Sic semitae omnis avari, animas possidentium rapiunt.
20 Mudrost glasno uzvikuje na ulici, na trgovima diže svoj glas;
Sapientia foris praedicat, in plateis dat vocem suam:
21 propovijeda po bučnim uglovima, na otvorenim gradskim vratima govori svoje riječi:
in capite turbarum clamitat, in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens:
22 “Dokle ćete, vi glupi, ljubiti glupost i dokle će podsmjevačima biti milo podsmijevanje, i dokle će bezumnici mrziti znanje?
Usquequo parvuli diligitis infantiam, et stulti ea, quae sibi sunt noxia, cupient, et imprudentes odibunt scientiam?
23 Poslušajte moju opomenu! Gle, svoj duh pred vas izlijevam, hoću vas poučiti svojim riječima.
Convertimini ad correptionem meam: en proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
24 Koliko sam vas zvala, a vi ste odbijali; pružala sam ruku, ali je nitko ne opazi.
Quia vocavi, et renuistis: extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret.
25 Nego ste odbacili svaki moj savjet i niste poslušali moje opomene;
Despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
26 zato ću se i ja smijati vašoj propasti, rugat ću se kad vas obuzme tjeskoba:
Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo, cum vobis id, quod timebatis, advenerit.
27 kad navali na vas strah kao nevrijeme i zgrabi vas propast kao vihor, kad navali na vas nevolja i muka.
Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit: quando venerit super vos tribulatio, et angustia:
28 Tada će me zvati, ali se ja neću odazvati; tražit će me, ali me neće naći.
Tunc invocabunt me, et non exaudiam: mane consurgent, et non invenient me:
29 Jer su mrzili spoznaju i nisu izabrali Gospodnjeg straha
eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
30 niti su poslušali moj savjet, nego su prezreli svaku moju opomenu.
nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universae correptioni meae.
31 Zato će jesti plod svojeg vladanja i nasititi se vlastitih savjeta.
Comedent igitur fructus viae suae, suisque consiliis saturabuntur.
32 Jer glupe će ubiti njihovo odbijanje, a nemar će upropastiti bezumne.
Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
33 A tko sluša mene, bezbrižan ostaje i spokojno živi bez straha od zla.”
Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.

< Mudre Izreke 1 >