約伯記 14
1 婦女所生的人，壽命不長，且飽嘗煩惱。
Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
2 他生出像花，瞬息凋謝；急馳如影，不得停留。
Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
3 這樣的人，豈配你睜眼注視一下﹖或傳他到你面前聽審﹖
Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
4 誰能使潔淨出於不潔﹖沒有一人!
Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
5 他的時日既已注定，他的歲數既由你掌管，他決不能越過你定下的期限：
Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
6 請你別看他，讓他安息，好像傭工度過自己的日期。
Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
7 若是一棵樹被砍伐了，仍有希望生出新芽，嫩枝叢出不窮。
Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
8 它的根雖老於地下，枝幹縱枯死地上，
Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
9 但一有水氣，立即生芽，好似幼苗發出枝葉。
Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
10 但是人一死，立即僵臥；人一斷氣，他究竟在何處﹖
Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
11 海水能乾涸，江河能枯竭；
Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
12 同樣，人一僵臥，即不能起立，直到天不存在，仍不能醒起，仍不能由永眠中起來。
Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)
14 人若死了，豈能再生﹖我在整個從軍之日，要堅持到底，直到換班的時期到來。
Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
15 你若呼喚我，我必回答你：你對你手所造的，必有一種懷念。
Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
16 你現今既數了我的腳步，不必再監察我的罪過。
Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
17 請把我的罪過封閉在囊中，滌淨我的一切過犯。
Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
18 但是，山能崩裂離析，盤石能由原處挪移，
Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
19 流水能穿過石頭，驟雨能沖出泥沙：你也照樣消滅了人的希望。
Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
20 你時常攻擊他，使他消逝；改變他的容貌，遣他離去。
Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
21 此後，他的兒子受尊榮與否，他也不知；他們受輕賤與否，他也不覺。
Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
22 他只覺自己肉身的痛苦，他的心靈只為自己悲哀。
Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
