Sam 22

1 Kathutkung: Devit Ka Cathut, ka Cathut, bangkongmaw na cei takhai. Bangkongmaw ka kâhramnae lawk thai laipalah, na kabawp hoeh nahanlah ahlanae koe na o.

Til sangmesteren; efter "Morgenrødens hind"; en salme av David. Min Gud! Min Gud! Hvorfor har du forlatt mig? Langt borte fra min frelse er min klages ord.

2 Oe Cathut, khodai lah kâhram ei, nang ni na thai pouh hoeh. Karum lahai duem ka onae awm hoeh.

Min Gud! Jeg roper om dagen, og du svarer ikke, og om natten, og jeg får ikke tie.

3 Hatei, nang teh, na thoung. Isarelnaw ni pholen e lah na o.

Og du er dog hellig, du som troner over Israels lovsanger.

4 Ka mintoenaw ni na kâuep teh, na rungngang.

Til dig satte våre fedre sin lit; de satte sin lit til dig, og du utfridde dem.

5 Na kaw awh teh, na rungngang. Na kâuep awh teh, yeiraipo boi awh hoeh.

Til dig ropte de, og de blev reddet; til dig satte de sin lit, og de blev ikke til skamme.

6 Hatei, kai teh tangraet lah doeh ka o. Ayâ ni pathoe e hoi pacekpahlek e lah ka o.

Men jeg er en orm og ikke en mann, menneskers spott og folks forakt.

7 Na ka hmawt e pueng ni na panuikhai, a pahni na ke sin awh. A lû na saling sin awh.

Alle de som ser mig, spotter mig, vrenger munnen, ryster på hodet og sier:

8 BAWIPA a kâuep nahoehmaw, ama ni rungngang na haw seh. Ahni dawk a ngainae awm pawiteh, atu roeroe rungngang na haw seh, telah ati awh.

Sett din vei i Herrens hånd! Han skal redde ham, han skal utfri ham, siden han har behag i ham.

9 Hatei, nang teh anu von thung hoi na karasatkung doeh. Sanu ka nei lahun nah puennae na takhoe pouh.

Ja, du er den som drog mig frem av mors liv, som lot mig hvile trygt ved min mors bryst.

10 Pek khe hoi nang dawk hruek e lah ka o. Anu von thung hoi patenghai, nang teh ka Cathut lah yo la na o toe.

På dig er jeg kastet fra mors liv; fra min mors skjød er du min Gud.

11 Kai koehoi ahlanae koe awm hanh. Bangkongtetpawiteh, runae a hnai teh kabawmkung awm hoeh.

Vær ikke langt borte fra mig! for trengselen er nær, og det er ingen hjelper.

12 Maitotan moikapap ni na kalup. Bashan ram e athakaawme maitotannaw ni na kalup.

Sterke okser omringer mig, Basans okser kringsetter mig.

13 A pahni na ang sin awh teh, sendek patetlah a cairing awh.

De spiler op sin munn imot mig som en sønderrivende og brølende løve.

14 Tui patetlah rabawk lah ka o teh, ka hruhrawng pueng teh koung a kâla. Ka lungthin teh khoilai patetlah ka thung vah, a kamyawt toe.

Jeg er utøst som vann, og alle mine ben skiller sig at; mitt hjerte er som voks, smeltet midt i mitt liv.

15 Ka tharui teh ampaikei patetlah a ke teh, ka lai hai ka dangka dawk a kâbet teh, duenae vaiphu dawk na ceikhai.

Min kraft er optørket som et potteskår, og min tunge henger fast ved mine gommer, og i dødens støv legger du mig.

16 Bangkongtetpawiteh, uinaw ni na kalup awh. Tamikathoutnaw ni na kalup awh. Ka kut hoi ka khok pawkkayawng lah a thut awh.

For hunder omringer mig, de ondes hop kringsetter mig; de har gjennemboret mine hender og mine føtter.

17 Ka hru pueng koung ka touk thai. Pout laipalah na khet awh teh, a lungkhuekti awh.

Jeg kan telle alle mine ben; de ser til, de ser på mig med lyst.

18 Ka khohna a kârei awh teh, ka angki hah cungpam a rayu awh.

De deler mine klær mellem sig og kaster lodd om min kjortel.

19 Oe BAWIPA na hlat takhai hanh. Oe ka thaonae karanglah na kabawm haw.

Men du? Herre, vær ikke langt borte, du min styrke, skynd dig å hjelpe mig!

20 Senehmaica hoi na rungngang haw, ka hringnae ka sungren e heh uinaw thaonae koehoi na rungngang haw.

Redd min sjel fra sverdet, mitt eneste fra hunders vold!

21 Sendek kâko dawk hoi na rungngang nateh, savi ki dawk hoi na rungngang haw. Na pato leih.

Frels mig fra løvens gap, og fra villoksenes horn - du bønnhører mig!

22 Ka hmaunawnghanaw koe na min ka pâpho vaiteh, kamkhuengnaw koe na pholen han.

Jeg vil kunngjøre ditt navn for mine brødre, midt i menigheten vil jeg love dig.

23 Nangmouh BAWIPA kataketnaw, ama teh pholen awh. Jakop catounnaw pueng ama teh tawmrasang awh nateh, Isarel catounnaw pueng ama teh taket awh.

I som frykter Herren, lov ham, all Jakobs ætt, ær ham, og frykt for ham, all Israels ætt!

24 Bangkongtetpawiteh, runae ka khang e runae hah, dudam hoeh niteh, ahni koehoi a minhmai hai hrawk hoeh. Hatei, ahni koe a hram toteh a thai.

For han har ikke foraktet og ikke avskydd den elendiges elendighet og ikke skjult sitt åsyn for ham; men da han ropte til ham, hørte han.

25 Kalen e kamkhuengnae koe ka pholen e teh nang han doeh. Ama kataketnaw hmalah ka lawkkam hah ka kuep sak han.

Fra dig utgår min pris i en stor forsamling; mine løfter vil jeg holde for deres øine som frykter ham.

26 Tami ka roedeng ni cat vaiteh a von a paha han. Ama katawngnaw ni BAWIPA teh a pholen han. Na lungthin hah pou kâhlaw seh.

De saktmodige skal ete og bli mette; de som søker Herren, skal love ham; eders hjerte leve til evig tid!

27 Talai poutnae pueng ni a pâkuem awh teh, BAWIPA koe a kamlang awh vaiteh, miphun pueng ni na bawk awh han.

Alle jordens ender skal komme det i hu og vende om til Herren, og alle folkenes slekter skal tilbede for ditt åsyn.

28 Bangkongtetpawiteh, uknaeram teh BAWIPA e doeh. Miphunnaw hah a uk.

For riket hører Herren til, og han hersker over folkene.

29 Talaivan katawntanaw pueng ni cat awh vaiteh a bawk awh han. Ma e hringnae ring thai awh hoeh. Vaiphu lah ka ban e pueng a hmalah a tabo awh han.

Alle jordens rikmenn skal ete og tilbede; for hans åsyn skal alle de bøie sig som stiger ned i støvet, og den som ikke kan holde sin sjel i live.

30 Ahnimae catounnaw ni hai a bawk awh vaiteh, catounnaw ni hai BAWIPA e kamthang hah a dei awh han.

Efterkommerne skal tjene ham, der skal fortelles om Herren til efterslekten.

31 A lannae, pâpho hanelah a tho awh vaiteh, khe lah kaawm hane naw koe BAWIPA ni hetheh a sak telah a pâpho awh han.

De skal komme og kunngjøre hans rettferdighet for det folk som blir født, at han har gjort det.