< Job 9 >

1 Job ni bout a pathung teh,
Job respondió:
2 Hetheh doeh tie hah atangcalah ka panue, hateiteh, Cathut e hmalah bangtelamaw tami teh a lan thai han.
“¡Sí, todo eso lo sé! Pero, ¿cómo puede alguien tener la razón delante Dios?
3 Ama oun han ka ngai e awm pawiteh, avai 1,000 touh dawkvah vai touh boehai pathung thai mahoeh.
Si quisieras discutir con Dios, éste podría hacer mil preguntas que nadie puede responder.
4 Cathut teh, lungkaang poung e, athakaawme thayung lah ao. Ama taranlahoi lung ka patak sak e, a lam ka cawn e apimaw kaawm boi.
Dios es tan sabio y poderoso que nadie podría desafiarlo y ganarle.
5 Monnaw hah a puen teh, a lungkhueknae hoi a pathung torei teh, panuek awh hoeh.
“Dios mueve las montañas de repente; las derriba en su ira.
6 Talai a onae hmuen koehoi a kâhuet teh, a khomnaw hah koung a kâhuet sak.
Él sacude la tierra, haciendo temblar sus cimientos.
7 Kanî hah kâ a poe teh, tâcawt hoeh. Âsi angnae hah muen a ramuk.
Él es quien puede ordenar que el sol no salga y que las estrellas no brillen.
8 Ama dueng lahoi kalvan hah a ramuk teh, tuipui tuicapa van a cei.
Sólo él es quien extiende los cielos y camina sobre las olas del mar.
9 Ama ni Latum, Kangduetaphai, Baritca, hoi akalae âsinaw hah a sak.
Él hizo las constelaciones de la Osa, de Orión, de las Pléyades y las estrellas del cielo austral.
10 Be panue thai hoeh e hnokalen e hai, touk thai hoeh e kângairu hnonaw hah a sak.
Él es quien hace cosas increíbles que están más allá de nuestro entendimiento, cosas maravillosas que son incontables.
11 Ka teng vah a cei ei ama teh, ka hmawt hoeh. Na ceihlawi e hai ka panuek hoeh.
“Pero cuando pasa junto a mí, no lo veo; cuando camina hacia adelante, es invisible para mí.
12 Ama ni lat pawiteh, apinimaw a haw pouh thai han. Apinimaw bangmaw na sak, atipouh thai han.
Si él quita, ¿Quién podrá impedírselo? ¿Quién va a preguntarle: ‘Qué haces’?
13 A lungkhueknae dawk hoi, Cathut ni kamlang takhai mahoeh toe. A khok rahim vah tami kâoup e kabawmnaw teh a tabut awh.
Dios no refrena su ira, y aplasta a los ayudantes de Rahab.
14 Kai ni ama teh bangtelamaw, ka pathung thai han. Ama oun nahanelah, bangpatet e lawk maw kârawi han
“Así que, ¡cuánto menos podría responder a Dios, o elegir mis palabras para discutir con él!
15 Bangtelah kalan nakunghai, ama teh ka pathung thai mahoeh. Kai lawkcengkung koe pahrennae doeh ka hei hnawn han.
Aunque tenga razón, no puedo responderle. Debo implorar la misericordia de mi juez.
16 Ka kaw pawiteh, ama ni na pato han. Ama ni ka lawk na thai pouh hane ka yuem hoeh.
Aunque lo llamara para que viniera y él respondiera, no creo que me escuchara.
17 Bangkongtetpawiteh, kahlî kathout ni na hmang teh, a khuekhaw awm laipalah ka hmânaw hah a kampai sak.
“Me golpea con vientos de tormenta; me hiere una y otra vez, sin dar razón.
18 Ka kâha thai laipalah, reithai hoi na kawi sak.
No me da la oportunidad ni siquiera de recuperar el aliento; en cambio, llena mi vida de amargo sufrimiento.
19 A thasainae dawkvah ama teh, athakaawme lah ao. A lannae, kong dawk tetpawiteh, lawkcengnae dawk apinimaw ka hnin hah a khoe thai han.
Si de fuerza se trata, Dios es el más fuerte. Si es cuestión de justicia, entonces ¿quién fijará un tiempo para mi caso?
20 Ka kuep nakunghai, ka pahni ni yon na pen han, tanouk hanelah kaawm hoeh nakunghai, ka lanhoehnae hah a kamnue sak han.
Aunque tenga razón, mi propia boca me condenaría; aunque sea inocente, él demostraría que estoy equivocado.
21 Toun hoeh nahanlah ka o. Hateiteh, ka kâpanuek hoeh, ka hringnae heh ka hnueai toe.
¡Soy inocente! No me importa lo que me pase. ¡Odio mi vida!
22 Be kâvan doeh. Hat dawk nahoehmaw, tamikathoutnaw hoi toun han kaawm hoeh e hoi, be raphoe han telah ka dei vaw.
Por eso digo: ‘A Dios le da igual. Él destruye tanto al inocente como al malvado’.
23 Hemnae ni vai touh hoi thet boipawiteh, kayonhoehe khangnae teh, a panuikhai han.
Cuando el desastre golpea de repente, se burla de la desesperación de los inocentes.
24 Talai heh tamikathout e kut dawk poe lah ao teh, a lawkcengkungnaw e minhmai a ramuk. Ahni hoehpawiteh, api han na maw.
La tierra ha sido entregada al malvado; él ciega los ojos de los jueces; y si no es él, entonces ¿quién?
25 Ka hninnaw hateh, ka yawng e hlak hai hoe a rang, a kamleng awh teh, hawinae hmawt awh hoeh.
Los días de mi vida corren como un corredor, pasando a toda prisa sin que yo vea ninguna felicidad.
26 Karang poung e lawng patetlah a khup teh, Mataw ni moithang a ka cawp e patetlah a rang.
Pasan como veloces veleros, como el águila que se abalanza sobre su presa.
27 Ka phuenangnae ka pahnim vaiteh, ka lungmathoenae minhmai he ka ta vaiteh, minhmai kapancala ka o han ka ti navah,
“Si me dijera a mí mismo: ‘Olvidaré mis quejas; dejaré de llorar y seré feliz’,
28 Ka khangnae naw pueng heh, makkhak ka taki teh, tamikayon hoeh e lah na pouk hoeh langvaih tie hah ka panue.
seguiría aterrado por todo mi sufrimiento, porque tú, Dios, no dirás que soy inocente.
29 Yon pen e lah kaawm pawiteh, bangdawkmaw ahrawnghrang e meng ka tawk han.
Ya que estoy condenado, ¿qué sentido tiene discutir?
30 Tadamtui hoi ka kamhluk nakunghai, ka kut heh sapet hoi ka kamsin nakunghai,
¡Aunque me lavara con agua pura de la montaña y me limpiara las manos con jabón,
31 tangdong dawk na tâkhawng teh, ka khohna ni patenghai na panuet han doeh.
me arrojarías a un pozo de lodo de modo que hasta mis propias ropas me odiarían!
32 Bangkongtetpawiteh, lawkcengnae koe rei cet vaiteh, ama teh ka pathung thai nahanelah, ama teh tami lah tho hoeh.
Porque Dios no es un ser mortal como yo, no puedo defenderme ni llevarlo a juicio.
33 Maimouh roi e van kut ka toung hanelah, maimae rahak laicei awm hoeh.
Si hubiera un árbitro ¡que pudiera reunirnos a los dos!
34 Kai koe e sonron lat naseh taki a thonae ni na taket sak hanh seh.
¡Ojalá Dios dejara de golpearme con su vara y de aterrorizarme!
35 Hatdawkvah ama taket laipalah lawk hah ka dei han. Hateiteh, kai koevah hottelah bout awm kalawn hoeh.
Entonces podría hablar sin tener miedo; pero como lo tengo, no puedo!”

< Job 9 >