< Joba 20 >

1 Te phoeiah Naamathi Zophar loh a doo tih,
Y RESPONDIÓ Sophar Naamathita, y dijo:
2 “Te dongah ka pomnah neh kai n'thuung uh tih, kamah khuiah ka tawn uh dongah ni.
Por cierto mis pensamientos me hacen responder, y por tanto me apresuro.
3 Ka thuituennah he mingthae la ka yaak dongah ka yakmingnah dongah mueihla loh kai n'doo.
La reprensión de mi censura he oído, y háceme responder el espíritu de mi inteligencia.
4 Suen lamloh diklai dongah, hlang a khueh parhi te na ming a?
¿No sabes esto que fué siempre, desde el tiempo que fué puesto el hombre sobre la tierra,
5 Halang kah omngaih laa tah yoei tih lailak kah kohoenah khaw mikhaptok hil mai ni.
Que la alegría de los impíos es breve, y el gozo del hipócrita por un momento?
6 A thinlennah te vaan duela cet tih a lu loh khomai duela puet cakhaw,
Si subiere su altivez hasta el cielo, y su cabeza tocare en las nubes,
7 a aek bangla a yoeyah la milh vetih, anih aka hmu rhoek loh, ‘Anih ta?’ a ti uh ni.
Con su estiércol perecerá para siempre: los que le hubieren visto, dirán: ¿Qué es de él?
8 Mang bangla a ding phoeiah tah anih te hmu uh pawh. Khoyin kah olphong bangla khum.
Como sueño volará, y no será hallado: y disiparáse como visión nocturna.
9 A mik loh a hmuh khaw rhaep mahpawh. Anih te amah hmuen ah mae voel mahpawh.
El ojo que le habrá visto, nunca más le verá; ni su lugar le echará más de ver.
10 A ca rhoek loh tattloel rhoek te a moeithen uh tih, a kut loh a thahuem te a mael uh.
Sus hijos pobres andarán rogando; y sus manos tornarán lo que él robó.
11 A rhuh tah a cacawn rhoek bangla hah uh dae, a cacawn rhoek khaw amah neh laipi dongah ni a yalh eh.
Sus huesos están llenos de sus mocedades, y con él serán sepultados en el polvo.
12 A ka dongah tui mai cakhaw, boethae te a lai hmui ah a thuh.
Si el mal se endulzó en su boca, si lo ocultaba debajo de su lengua;
13 Te te a hnaih tih a toeng pawt dongah a ka khui la a ma-uem.
Si le parecía bien, y no lo dejaba, mas antes lo detenía entre su paladar;
14 A bung khuikah a buh te a khui ah minta sue la poeh ni.
Su comida se mudará en sus entrañas, hiel de áspides será dentro de él.
15 Khuehtawn a dolh vaengah a bung khui lamloh lok vetih, anih te Pathen loh a talh ni.
Devoró riquezas, mas vomitarálas; de su vientre las sacará Dios.
16 Minta sue loh a khut vetih, rhulthae lai loh amah a ngawn ni.
Veneno de áspides chupará; matarálo lengua de víbora.
17 Soklong, tuiva neh khorha kah khoitui neh suknaeng te hmuh mahpawh.
No verá los arroyos, los ríos, los torrentes de miel y de manteca.
18 Thatloh phu te a thuung akhaw, a hnothung kah thadueng bangla a dolh pawt dongah yoka pawh.
Restituirá el trabajo conforme á la hacienda que tomó; y no tragará, ni gozará.
19 Tattloel te a neet phoeiah amah loh a sak mueh im te a hnoo sak tih a rawth pah.
Por cuanto quebrantó y desamparó á los pobres, robó casas, y no las edificó;
20 A bungko lamkah thayoeituipan te ming pawt tih, a nai nen khaw loeih pawh.
Por tanto, no sentirá él sosiego en su vientre, ni salvará nada de lo que codiciaba.
21 A caak ham caknoi om pawh. Te dongah a thennah poem hae mahpawh.
No quedó nada que no comiese: por tanto su bien no será durable.
22 A khuehtawn neh a hah vaengah anih te a daengdaeh vetih, thakthaekung kah kut boeih te anih soah thoeng ni.
Cuando fuere lleno su bastimento, tendrá angustia: las manos todas de los malvados vendrán sobre él.
23 Anih bung hah sak ham a taengah amah kah thintoek thinsa a tueih pah vetih, a buhcak te anih soah a tlan sak.
Cuando se pusiere á henchir su vientre, [Dios] enviará sobre él el furor de su ira, y harála llover sobre él y sobre su comida.
24 Thicung lungpok haica lamloh yong dae anih te rhohum lii loh a kah.
Huirá de las armas de hierro, y el arco de acero le atravesará.
25 A yueh vaengah a pumpu lamloh a pawlh pah. Te vaengah a hmuet khui lamkah mueirhih te amah soah rhaek la a caeh pah ni.
Desenvainará y sacará [saeta] de su aljaba, y relumbrante pasará por su hiel: sobre él vendrán terrores.
26 Hmaisuep cungkuem te khoem hamla a tung. A hmuh mueh hmai loh anih te a hlawp vetih, a dap kah rhaengnaeng khaw a talh pah ni.
Todas tinieblas están guardadas para sus secretos: fuego no soplado lo devorará; su sucesor será quebrantado en su tienda.
27 Anih kah thaesainah te vaan loh a hliphen uh vetih, diklai loh amah taengah a tai pah ni.
Los cielos descubrirán su iniquidad, y la tierra se levantará contra él.
28 A thintoeknah hnin ah tah a im kah cangpai khaw a poelyoe pah vetih a hawk pah ni.
Los renuevos de su casa serán trasportados; serán derramados en el día de su furor.
29 Halang hlang loh tebang khoyo te Pathen taeng lamkah a dang tih Pathen loh a ol rho la a khueh pah,” a ti.
Esta es la parte que Dios apareja al hombre impío, y la heredad que Dios le señala por su palabra.

< Joba 20 >