< Saam 107 >

1 Angraeng loe hoih pongah, angmah khaeah kawnhaih lok to thui oh; a palungnathaih loe dungzan khoek to cak.
Alabad al SEÑOR, porque es bueno; porque para siempre es su misericordia.
2 Angraeng mah akrang ih kaminawk mah, anih mah ni misa ban thung hoiah ang krang,
Diganlo los redimidos del SEÑOR, los que ha redimido del poder del enemigo,
3 Anih mah ni, ni angyae, niduem, aluek, aloih, prae congca hoiah nihcae to nawnto pakhueng, tiah thui o nasoe.
y los ha congregado de las tierras, del oriente y del occidente, del aquilón y del mar.
4 Nihcae loe praezaek ah bomkung om ai ah amhet o; khosak hanah vangpui doeh hnu o ai.
Anduvieron perdidos por el desierto, por la soledad sin camino, sin hallar ciudad en dónde vivir.
5 Zok amthlam hoi tui anghae ah a oh o moe, a hinghaih thazai o sut.
Hambrientos y sedientos, su alma desfallecía en ellos.
6 Raihaih tong naah Angraeng khaeah a qah o, to naah anih mah patangkhanghaih thung hoiah nihcae to pahlong.
Y clamaron al SEÑOR en su angustia, los libró de sus aflicciones.
7 Anih mah a oh o haih vangpui thungah phak o thai hanah, katoeng loklam hoiah caeh haih.
Los dirigió por camino derecho, para que viniesen a ciudad de habitación.
8 A hoihhaih hoi kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
Alaben al SEÑOR por su misericordia; y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
9 Hinghaih tui anghae kami to anih mah dipsak moe, hinghaih zok amthlam kami doeh caak hanah kahoih hmuen hoiah a koisak.
Porque sació al alma menesterosa, y llenó de bien al alma hambrienta.
10 To baktih kami loe vinghaih hoi duekhaih tahlip thungah anghnut o, patangkhang o moe, sumqui hoiah pathlet o,
Los que moraban en tinieblas y sombra de muerte aprisionados, en aflicción y en hierros,
11 nihcae loe Sithaw ih loknawk to aek o moe, Kasang koek mah thuih ih lok to tidoeh sah o ai pongah, to tiah oh o.
por cuanto fueron rebeldes a las palabras del SEÑOR, y aborrecieron el consejo del Altísimo.
12 To pongah nihcae mah palungthin pahnaem o thai hanah, karai tok to a saksak; nihcae loe amthaek o, kalawnkung mi doeh om ai.
Por eso quebrantó él con trabajo sus corazones, cayeron y no hubo quién los ayudase.
13 Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, nihcae patangkhanghaih thung hoiah anih mah pahlong.
Luego que clamaron al SEÑOR en su angustia, los libró de sus aflicciones.
14 Anih mah vinghaih, duekhaih tahlip thung hoiah zaeh moe, sumquinawk to a khramh pae.
Los sacó de las tinieblas, y de la sombra de muerte; y rompió sus prisiones.
15 A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawkthui o nasoe!
Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
16 Tipongah tih nahaeloe anih mah sumkamling hoi sak ih khongkha to khaeh moe, ataehhaih sumboeng doeh adaem pae boih boeh.
Porque quebrantó las puertas de bronce, y desmenuzó los cerrojos de hierro.
17 Thoemto kaminawk loe lokaekhaih pongah amthu o moe, a sakpazae o haih pongah, patangkhang o.
Los locos, a causa del camino de su rebelión; y a causa de sus maldades fueron afligidos,
18 Buh aannawk to panuet o moe, duekhaih khongkha taengah a phak o.
su alma abominó toda vianda; y llegaron hasta las puertas de la muerte.
19 Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, nihcae patanghaih thung hoiah anih mah pahlong.
Mas clamaron al SEÑOR en su angustia; y los salvó de sus aflicciones.
20 Anih mah lok to thuih moe, nihcae to ngantuisak; amrohaih thung hoiah nihcae to pahlong.
Envió su palabra, y los curó, y los libró de sus sepulturas.
21 A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
22 Anghoehaih hoiah hmuenpaekhaih to tathlang o nasoe loe, a sak ih hmuennawk to anghoehaih hoiah taphong o nasoe.
Y ofrezcan sacrificios de alabanza, y publiquen sus obras con júbilo.
23 Palongpuinawk hoiah tuipui thungah kacaeh, tuipui nuiah toksah kaminawk loe,
Los que descienden al mar en navíos, y hacen obra en las muchas aguas,
24 Angraeng ih hmuenmaenawk hoi a sak ih tui thungah kaom dawnrai hmuennawk to hnuk o.
ellos han visto las obras del SEÑOR, y sus maravillas en el mar profundo.
25 Anih mah lokpaek naah takhi song moe, tuiphunawk to angthawksak.
El dijo, e hizo saltar el viento de la tempestad, que levanta sus ondas;
26 Tuiphunawk loe van khoek to angthawk o tahang moe, tui thungah krak o tathuk let; zitthoh parai pongah, palungboeng o.
suben a los cielos, descienden a los abismos; sus almas se derriten con el mal.
27 Nihcae loe ahnuk ahma angthuih o, mu paqui kami baktiah a caeh o moe, poekhaih palung boeng o sut.
Tiemblan, y titubean como borrachos, y toda su ciencia es perdida;
28 Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, palungboenghaih thung hoiah nihcae to a zaeh.
claman al SEÑOR en su angustia, y los libra de sus aflicciones.
29 Anih mah takhi sae to dipsak moe, tuiphunawk to anghaksak.
Hace parar la tempestad en sosiego, y sus ondas cesan.
30 Tui anghak naah nihcae anghoe o; to naah a caeh koeh o haih ahmuen ah nihcae to a zaeh.
Se alegran luego porque se reposaron; y él los guía al término de su voluntad.
31 A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
32 Kaminawk angpophaih ahmuen ah anih to pakoeh oh loe, kacoehtanawk amkhuenghaih ahmuen ah anih to saphaw oh.
Y ensálcenlo en la congregación del pueblo; y en la reunión de ancianos lo alaben.
33 Anih loe vapuinawk to praezaek ah angcoengsak moe, tuibap ahmuen doeh long karoem ah angcoengsak,
El puso los ríos en desierto, y los manaderos de las aguas en sed;
34 to ahmuen ah kaom kaminawk ih sethaih pongah, long kahoih prae to thingthai qumpo tacawt thai ai ahmuen ah angcoengsak.
la tierra fructífera en salados; por la maldad de los que la habitan.
35 Praezaek to tuili ah angcoengsak moe, long karoem to tuibap ah angcoengsak.
Vuelve el desierto en estanques de aguas, y la tierra desierta en manaderos de agua.
36 To ah zok amthlam kaminawk to ohsak moe, angmacae oh haih hanah vangpui to sak o.
Y aposenta allí hambrientos, y aderezan allí ciudad para habitación;
37 Lawknawk a tawnh o, misur takha a sak o moe, kating ai athaihnawk to tacawt.
y siembran campos, y plantan viñas; y rinden fruto de aumento.
38 Nihcae to tahamhoihaih a paek moe, pop parai ah angpung o; nihcae ih maitaw hoi tuunawk doeh tamsisak ai.
Y los bendice, y se multiplican en gran manera; y no disminuye sus bestias.
39 Nihcae loe pacaekthlaekhaih, patangkhanghaih hoi palungsethaih pongah, kami to tamsi o moe, khosak ahnaem o tathuk let.
Y después son menoscabados, y abatidos de tiranía; de males y congojas.
40 Anih mah Angraeng ih capanawk to azathaih tongsak moe, loklam kaom ai praezaek ah amhetsak.
El derrama menosprecio sobre los príncipes, y les hace andar errados, vagabundos, sin camino.
41 Toe amtang kaminawk to patanghaih thung hoiah tapom tahang moe, tuunawk baktiah imthong ah angcoengsak.
Y levanta al pobre de la pobreza, y vuelve las familias como ovejas.
42 Katoeng kaminawk mah to hmuen to hnuk o naah anghoe o tih; kahoih ai kaminawk boih loe angmacae ih pakha to tamuep o tih.
Vean los rectos, y alégrense; y toda maldad cierre su boca.
43 Palungha kami loe, hae hmuennawk hae poek ueloe, Angraeng amlunghaih to panoek o tih.
¿Quién es sabio y guardará estas cosas, y entenderá las misericordias del SEÑOR?

< Saam 107 >