< Job 23 >

1 To naah Job mah,
Y respondió Job, y dijo:
2 vaihni loe kana ka haam; ka nathaih nung parai pongah hang ai ah ka om thai ai.
Hoy también hablaré con amargura; que es más grave mi llaga que mi gemido.
3 Anih hnukthaihaih ahmuen to ka panoek nahaeloe, anih anghnuthaih ahmuen ah ka caeh han!
¡Quién me diera el saber dónde hallar a Dios! Yo iría hasta su silla.
4 A hmaa ah kaimah kawng to ka thuih moe, pakha hoiah lok ka thuih han.
Ordenaría juicio delante de él, y llenaría mi boca de argumentos.
5 Anih mah kawbangmaw na pathim tih, tiah ka panoek, a thuih han ih lok doeh ka panoek.
Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.
6 A thacakhaih hoiah kai hae na hmang tih maw? Na hmang mak ai; anih mah kai ih lok hae tahngai lat tih.
¿Por ventura pleitearía conmigo con grandeza de fuerza? No; antes él la pondría en mí.
7 To ahmuen ah katoeng kami hoi lokthuihaih om tih, kai loe lokcaek kami khae hoiah ka loih poe tih boeh.
Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre del que me condena.
8 Khenah, kai loe hmabangah ka caeh, toe anih loe to ahmuen ah om ai; hnukbangah kang nawn cadoeh, anih to ka panoek thai ai;
He aquí yo iré al oriente, y no lo hallaré; y al occidente, y no lo percibiré.
9 a toksakhaih banqoi bangah ka caeh, toe anih to ka hnu thai ai; bantang bangah kang qoi naah doeh, anih to ka hnu thai ai.
Si al norte él obrare, yo no lo veré; al mediodía se esconderá, y no lo veré.
10 Toe ka caehhaih loklam to ang panoek pae; anih mah kai ang tanoek pacoengah loe, sui baktiah ka om tih boeh.
Mas él conoció mi camino; me probó, y salí como oro.
11 Ka khok mah a caehhaih khok tangkannawk to pazui, kam khraeng taak ai, anih ih loklam to ka pazui.
Mis pies tomaron su rastro; guardé su camino, y no me aparté.
12 A pahni hoi paek ih lok to ka caeh taak ai; ni thokkruek kangaih caaknaek pongah doeh anih mah thuih ih loknawk to ni ka palung kue.
Del mandamiento de sus labios nunca me separé; guardé las palabras de su boca más que mi comida.
13 Toe poekhaih maeto ah kaom, Sithaw to mi mah maw pakhrai thai tih? Anih loe a koehhaih baktiah ni sak.
Pero si él se determina en una cosa, ¿quién lo apartará? Su alma deseó, e hizo.
14 Anih loe kai han suek ih hmuen to a sak; anih loe to baktih poekhaih paroeai tawnh.
Por tanto él acabará lo que me es necesario; y muchas cosas como éstas hay en él.
15 To pongah a hmaa ah loe zithaih hoiah ni ka oh; to baktih hmuen to ka poek naah, anih to ka zit.
Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro; consideraré, y lo temeré.
16 Sithaw mah palungthin ang naemsak moe, Thacak Angraeng mah zithaih to ang paek;
Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.
17 toe kai hae khoving hmaa ah va sut ai, ka hmaa ih khoving thung hoiah doeh paka ai.
¿Por qué no fui yo cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?

< Job 23 >