< Isaiah 57 >

1 Katoeng kami duek naah mi mah doeh dawncang o ai; kami palungnathaih tawn kami hoi katoeng kami to lak ving naah, patangkhanghaih thung hoi loisak han ih ni katoeng kami to lak ving, tiah mi mah doeh panoek o ai.
Perece el justo, y no hay quien eche de ver; y los píos son recogidos, y no hay quien entienda que delante de la aflicción es recogido el justo.
2 Katoengah khosah kami loe monghaih thungah akunh; toenghaih loklam to pazui o pongah, duek naah angmacae iihkhun nuiah kamong ah iih o.
Vendrá la paz, descansarán sobre sus camas todos los que andan delante de él.
3 Toe nangcae miklet kop caanawk, takpum zaw kami ih caanawk, payang caanawk, hae ah angzo oh!
Y vosotros, llegaos acá, hijos de la agorera; generación del adúltero y de la fornicaria.
4 Mi maw na pahnui o thuih? Mi han maw pahni na kaek o thuih moe, palai na pathok o thuih? Nangcae loe lokaek thaih kaminawk ih caa, lok amlai kaminawk ih caa ah na ai maw na oh o?
¿De quién os habéis burlado? ¿Contra quién ensanchasteis la boca, y alargasteis la lengua? ¿No sois vosotros hijos rebeldes, simiente mentirosa,
5 Aqam kahing thing tlim ah krangnawk hoiah zaehaih na sak o; cathaeng tlim ih azawn ah nawktanawk to hum moe, angbawnhaih sah kami ah na ai maw na oh o?
que os enfervorizáis con los ídolos debajo de todo árbol umbroso, que sacrificáis los hijos en los valles, debajo de los peñascos?
6 Vacong thung thlung kamnaenawk salak ih krangnawk to bok hanah na qoih o; to krangnawk loe na toep o han koi qawk ah oh; to krangnawk khaeah naek koi angbawnhaih hmuen to na paek o moe, cang hoi angbawnhaih to na sak o. To baktih hmuen pongah, kai palung anghoe tih, tiah na poek o maw?
En las pulimentadas piedras del valle está tu parte; ellas, ellas son tu suerte; y a ellas derramaste libación, y ofreciste presente. ¿No me tengo de vengar de estas cosas?
7 Maesang nuiah iihhaih to na sak moe, to ahmuen ah angbawnhaih sak hanah na dawh tahang.
Sobre el monte alto y empinado pusiste tu cama; allí también subiste a hacer sacrificio.
8 Krang bokhaih to pahnet thaih han ai ah ahnuk ahma thok to na suek; kai hae nang pahnawt sut boeh: minawk kalah khaeah khukbuen nang khring thuih, iihkhun nuiah na dawh, iihkhun to kalen ah na sak moe, nihcae hoi lokmaihaih to na sak; bangkrai ah kaom nihcae to na hnuk naah iihkhun to na khit.
Y tras la puerta y el umbral pusiste tu recuerdo; porque a otro y no a mí te descubriste, y subiste, y ensanchaste tu cama, e hiciste con ellos alianza; amaste su cama dondequiera que la veías.
9 Siangpahrang khaeah olive situi hoiah na caeh moe, hmuihoih tuinawk to kapop ah na patoh, na laicaehnawk to kangthla ah na patoeh, taprong karoek to nang hum tathuk boeh. (Sheol h7585)
Y fuiste al rey con ungüento, y multiplicaste tus perfumes, y enviaste tus embajadores lejos, y te abatiste hasta lo profundo. (Sheol h7585)
10 Na caehhaih loklam mah nang tha angphosak, toe Oephaih om ai boeh, tiah thui hmah; na ban thacakhaih hoi hinghaih to na hnuk boeh pongah, nang pho ai boeh.
En la multitud de tus caminos te cansaste; mas no dijiste: No hay remedio; hallaste lo que buscabas, por tanto no te arrepentiste.
11 Kai khaeah lok nam lai moe, kai hae nang pahnet, palung thung hoi doeh na poek ai boeh, to tih khoek to mi maw na zit? Atue sawk parai ah kang oh taak duem pongah maw kai hae nang zii ai?
¿Y a quién reverenciaste y temiste? ¿Por qué mientes; que no te has acordado de mí, ni te vino al pensamiento? ¿No he disimulado desde tiempos antiguos, y nunca me has temido?
12 Nangmah hoi nangmah to kahoih ah na poek, toe na toenghaih hoi na toksakhaihnawk to kam tuengsak han; toe nang han tih atho doeh om mak ai.
Yo publicaré tu justicia y tus obras, que no te aprovecharán.
13 Na qah naah nangmah ih krangnawk mah abomh o nasoe; krangnawk loe takhi mah hmut phaeng tih; anghahhaih takhi mah to krangnawk to hmut boih tih; toe kai oep kaminawk loe prae to toep o ueloe, kai ih kaciim mae to toep o tih.
Cuando clamares, líbrente tus allegados; pero a todos ellos llevará el viento, los tomará la vanidad; mas el que en mí espera, tendrá la tierra por heredad, y poseerá el Monte de mi santidad.
14 Long to aphum oh, aphum oh, loklam to pakhrai oh! Kai ih kaminawk caehhaih loklam ah amthaek han koi kaom hmuennawk to takhoe oh, tiah thui tih.
Y dirá: Allanad, allanad; barred el camino; quitad los tropiezos del camino de mi pueblo.
15 Ciimcai tiah ahmin kaom, dungzan khoek to kaom, ranui koekah kaom Sithaw mah; Kai loe hmuensang hoi hmuenciim ah ka oh, poekhaih pahnaem kami hoi dawnpakhuem kaminawk palung angthawksak hanah, kai loe poekhaih pahnaem moe, dawnpakhuem kaminawk hoi nawnto ka oh.
Porque así dijo el Alto y Sublime, el que habita en eternidad, y cuyo nombre es El Santo, que tengo por morada la altura y la santidad; y con el quebrantado y abatido de espíritu habito, para hacer vivir el espíritu de los abatidos, y para hacer vivir el corazón de los quebrantados.
16 Nihcae to zaehaih ka net poe mak ai, palung doeh ka phui thuih poe mak ai; ka sak ih hinghaih hoi muithla loe ka hmaa ah amro tih boeh.
Porque no contenderé para siempre, ni para siempre enojaré; porque el espíritu por mi vistió el cuerpo, y yo hice las almas.
17 Amtlai hmoek koehhaih anih zaehaih pongah palung ka phui moe, anih to ka thuitaek; palungphui moe, mikhmai ka hawk ving, toe anih loe a caeh koehhaih loklam bangah caeh toengtoeng vop.
Por la iniquidad de su codicia me enojé, y le herí; escondí mi rostro y me ensañé; y fue él rebelde por el camino de su corazón.
18 Anih caehhaih loklam to ka hnuk boeh, toe ngan ka tuisak han; anih to ka zaeh moe, angmah hoi nawnto palungsae kaminawk khaeah monghaih to ka paek han.
Miré sus caminos, y le sanaré, y le pastorearé, y le daré consolaciones, a él y a sus enlutados.
19 Pahni ah thingthai ka ohsak; kangthla ah kaom kaminawk hoi kazoi ah kaom kaminawk khaeah, Monghaih, monghaih to om nasoe, ngan ka tuisak han, tiah Angraeng mah thuih.
Crío fruto de labios, paz; paz al lejano y al cercano, dijo el SEÑOR, y le sanó.
20 Toe kasae kaminawk loe anghak ai ah kangthawk tuiphu, tangnong hoi anghnoeng pazawk tuinawk baktiah ni oh o.
Mas los impíos, son como el mar en tempestad, que no puede reposar; y sus aguas arrojan cieno y lodo.
21 Kasae kami hanah loe monghaih roe om ai, tiah Angraeng mah thuih.
No hay paz, dijo mi Dios, para los impíos.

< Isaiah 57 >