< Isaiah 48 >

1 Aw Jakob imthung takoh, Israel ahmin hoiah kawk ih kami, Judah tuipuek hoiah tacawt kami, Angraeng ih ahmin hoi lokkamhaih to a sak o, toe toenghaih hoi loktang hoiah Israel Sithaw ih ahmin palawk ai kaminawk,
Oíd esto, casa de Jacob, que os llamáis del nombre de Israel, los que salieron de las aguas de Judá, los que juran en el nombre del SEÑOR, y hacen memoria del Dios de Israel no en verdad ni en justicia;
2 nihcae loe angmacae hoi angmacae to ciimcai vangpui ih kami, tiah poek o moe, misatuh kaminawk ih Angraeng, tiah ahmin kaom Israel Sithaw nuiah amha kaminawk, tahngai oh,
porque de la santa ciudad se nombran, y en el Dios de Israel confían; su nombre, el SEÑOR de los ejércitos.
3 hmaloe ah kaom hmuennawk to tangsuek na hoiah kang thuih o boeh; to hmuennawk loe ka pakha thung hoiah tacawt moe, nihcae han ka hnuksak boeh; ka thuih ih lok baktiah to hmuennawk to ka ohsak.
Lo que pasó, ya hace días que lo dije, y de mi boca salió; lo publiqué, lo hice presto, y vino a ser.
4 Palung na thah o haih to ka panoek, nangcae ih tahnong thaquinawk loe sum ah oh moe, na lupataehnawk doeh sumkamling ah oh;
Porque conozco que eres duro, y nervio de hierro tu cerviz, y tu frente de bronce,
5 to pongah hae hmuennawk hae canghnii hoiah ni kang thuih o boeh; ka bok ih krangnawk mah ni hae hmuennawk hae sak; thing hoiah sak ih krangnawk, ka sak ih krangnawk mah ni, hae hmuennawk hae caksak, tiah na thuih o han ai ah to hmuennawk om ai nathuem hoi boeh ni nangcae khaeah kang thuih o.
Te lo dije ya hace días, antes que viniese te lo enseñé, para que no dijeses: Mi ídolo lo hizo, mi escultura y mi vaciadizo mandó estas cosas.
6 Hae hmuen hae na thaih o moe, na hnuk o boeh; to hmuennawk to na thui o mak ai maw? Vaihi hoi kamtong kanghawk hmuen, kangtha hmuennawk hoi na panoek o ai ih hmuennawk to nangcae hanah kang panoek o sak boeh.
Lo oíste, lo viste todo; ¿y no lo anunciaréis vosotros? Ahora, pues, ya te hice oír cosas nuevas y escondidas, que tú no sabías.
7 To baktih hmuennawk loe vaihiah sak boeh, canghnii hoiah sak ih hmuen na ai ni; vaihni ni khoek to nangcae mah na thaih o kop ai vop; to tih ai nahaeloe khenah, to hmuennawk loe ka panoek o boeh, tiah na thui o moeng tih.
Ahora fueron creadas, no en días pasados, ni antes de este día las habías oído; para que no digas: He aquí que yo lo sabía.
8 Ue, canghnii ah loe na naa to akhaw ai, to pongah na thaih vai ai, panoek doeh na panoek vai ai; nang loe alinghaih hoiah kho na sah ueloe, tapen tangsuek nathuem hoi lokaek thaih kami, tiah kawk tih, tito ka panoek boeh.
Ciertamente, nunca lo habías oído, ciertamente nunca lo habías conocido; ciertamente nunca antes se abrió tu oreja. Porque sabía que siendo desleal habías de desobedecer, por tanto te llamé rebelde desde el vientre.
9 Nang hae takhoe ving han ai ah, kaimah ih ahmin hoiah palungphuihaih to ka dipsak moe, kaimah hae pakoeh ah oh thai hanah, nang kawng pongah kang sumh han.
Por causa de mi nombre dilataré mi furor; y para alabanza mía te esperaré con paciencia, para no talarte.
10 Khenah, ciim thai hanah kang zoek boeh, sumkanglung zoek ih baktih na ai, patangkhanghaih hmaipalai hoiah nang to kang tanoek.
He aquí te he purificado, y no como a plata; te he escogido en horno de aflicción.
11 Kaimah hanah, kaimah han roe ah ka sak han vop; kawbangmaw kai ih ahmin kasae thuihaih to om tih? Ka lensawkhaih to minawk khaeah ka paek mak ai.
Por mí, por mí, lo haré. ¿De otra manera cómo sería profanado? Y mi honra no la daré a otro.
12 Aw Jakob, ka kawk ih Israel, ka lok hae tahngai ah; Kai loe anih to boeh ni; Kai loe hmaloe koek hoi hnukkhuem koekah ka oh.
Oyeme, Jacob, y tú, Israel, llamado mío: Yo mismo, yo el primero, también yo el postrero.
13 Long loe kaimah ni ban hoiah ka sak, ka bantang ban hoiah van to ka payuengh; to hmuennawk to ka kawk naah nawnto angdoet o.
Ciertamente mi mano fundó la tierra, y mi mano derecha midió los cielos con el palmo; al llamarlos yo, aparecieron juntamente.
14 Nangcae boih, maeto ah angzo oh loe tahngai oh; canghnii hoiah hae hmuen kawng thui kami nangcae khaeah oh maw? Angraeng koehhaih baktiah Babylon nuiah sah tih, a ban doeh Khaldian kaminawk nuiah krahsak tih.
Juntaos todos vosotros, y oíd. ¿Quién hay entre ellos, que anuncie estas cosas? El SEÑOR lo amó, el cual ejecutará su voluntad sobre Babilonia, y su brazo sobre los caldeos.
15 Kai, kaimah khaeh mah lok ka thuih boeh; ue, anih to ka kawk boeh; anih to kang hoih boeh, a caehhaih loklam to anih mah hmacawnsak tih.
Yo, yo hablé, y lo llamé, y lo traje; por tanto, será prosperado su camino.
16 Kai khaeah anghnai oh loe, hae lok hae tahngai oh; tangsuek na hoi tamquta ah lok kang thui o vai ai; kai loe to hmuen oh tangsuek nathuem hoi boeh ni ka oh; vaihi Angraeng Sithaw hoi angmah ih Muithla mah kai hae ang patoeh.
Allegaos a mí, oíd esto. Desde el principio no hablé en escondido; desde que la cosa se hizo, estuve allí; y ahora el SEÑOR Dios me envió, y su Espíritu.
17 Nangcae akrangkung, Angraeng, Ciimcai Israel Sithaw mah hae tiah thuih; anih loe na caeh han ih loklam ah zaehoikung Sithaw ah oh moe, atho hnuk hanah anih mah ang patuk.
Así dijo el SEÑOR, Redentor tuyo, el Santo de Israel: Yo soy, el SEÑOR Dios tuyo, que te enseña provechosamente; que te encamina por el camino en que andas.
18 Ka thuih ih lok hae mah tahngai oh, to tih nahaeloe na monghaih loe vapui baktiah om ueloe, na toenghaih loe tuipui thung ih tuiphu baktiah om tih.
¡Deseo que miraras tú a mis mandamientos! Fuera entonces tu paz como un río, y tu justicia como las ondas del mar.
19 Nang ih acaengnawk loe savuet baktiah om o ueloe, na caanawk doeh kroeklaek ai thlung caret baktiah om o tih; anih ih ahmin loe anghmaa mak ai, ka hmaa hoiah doeh phrae mak ai.
Fuera, como la arena, tu simiente; y los renuevos de tus entrañas como las pedrezuelas de ella; nunca su nombre fuera cortado, ni raído de mi presencia.
20 Babylon vangpui thung hoiah tacawt oh; anghoe laasakhaih hoiah Khaldian prae to cawn o taak ah; long boenghaih khoek to hae tamthang hae taphong oh; Angraeng mah angmah ih tamna Jakob to akrang boeh, tiah thui oh.
Salid de Babilonia, huid de entre los caldeos. Dad nuevas de esto con voz de alegría; publicadlo, llevadlo hasta lo postrero de la tierra. Decid: Redimió el SEÑOR a su siervo Jacob.
21 Anngraeng mah praezaek ahmuen hoiah nihcae zaehhoih naah tui anghae o ai; nihcae han lungsong thung hoiah tui to tacawtsak; anih mah tui tacawt hanah lungsong to pakhoih.
Y no tuvieron sed cuando los llevó por los desiertos; les hizo correr agua de la piedra; cortó la peña, y corrieron las aguas.
22 Kasae kaminawk hanah monghaih om ai, tiah Angraeng mah thuih.
No hay paz para los malos, dijo el SEÑOR.

< Isaiah 48 >