Isaiah 21

1 Tuipui taeng ih praezaek kawng pongah thuih ih lok loe, aloih bang hoi kasong takhi kamhae baktih toengah, prae tuh kami loe zitthok praezaek hoiah angzoh.

Framsegn um Hav-øydemarki. Som ein framfarande storm i Sudlandet kjem det frå øydemarki, frå det øgjelege landet.

2 Zitthok hnuksakhaih loe kai khaeah amtuengsak; aling thaih kami mah aling moe, kalomh thaih kami mah a lomh. Aw Elam kaminawk, caeh o tahang ah! Aw Media kaminawk, takui oh! To vangpui thungah kaom hanghaihnawk boih ka boengsak han boeh.

Ei hard syn er meg kunngjord: «Ransmenner ranar, hermenner herjar. Drag upp, du Elam! Treng på, du Media! På kvar ein sukk vil eg gjera ende på.»

3 To pongah ka kaeng loe nat parai; nongpata caa tapen tom nathuem ih kana baktiah, nathaih mah ang naeh; thaihaih naa loe thazok sut boeh; ka mik doeh amtueng ai boeh.

Difor skjelv mine lender, eg fær rider liksom ei kvinna som skal føda. Eg er fortumla so eg ikkje kann høyra, eg er forfælt so eg ikkje kann sjå.

4 Ka palungthin loe tasoeh, zithaih mah ang tasoehsak; ka zing kong ih khoving doeh, kai hanah tasoehhaih ah ni oh boeh.

Hjarta mitt er forvildra, rædsla vil kjøva meg. Kveldstundi som eg trådde etter, fyller meg med gruv.

5 Caboi to suek o moe, im toep kami maeto doeh suek o boeh; caak o moe, naek o boeh; nangcae angraengnawk, angthawk oh loe, misa angvaenghaih hmuen to tasii nok oh!

Dei dukar bord, dei breider tæpet, dei et og drikk. «Statt upp, hovdingar, salva skjoldarne!»

6 Angraeng mah hae tiah ang thuih, Caeh ah loe, misa toep kami to suem ah, anih mah a hnuk ih hmuen to thui nasoe.

For so sagde Herren til meg: Gakk og set ut vaktmannen; det han fær sjå, skal han melda.

7 Anih mah hrang angthueng kami hnetto hoi hrang lakok maeto, laa hrang lakok maeto, tahnogsawk hrang lakok maeto hnuk naah, anih mah acoehaih hoiah toep;

Og um han ser ei skreid, ridarar par um par, ei skreid av asen, ei skreid av kamelar, so skal han merka seg det, grant merka seg det.

8 to naah misatoep kami mah, Kaipui baktiah hang moe, ka Angraeng, kai loe, anghak ai ah khodai ah misa ka toep; khoving ah doeh aqum puek misatoephaih ahmuen ah ka oh, tiah a naa.

Og han ropa som ei løva: «Her stend eg på vakt so lang dagen er, og vert verande på min post natt etter natt.

9 Khenah, hrang lakok angthueng kaminawk loe hrang angthueng kami hnetto hoi nawnto angzoh o. Anih mah, Babylon loe amtim boeh, amtim boeh! Sak cop ih angmah ih sithaw krangnawk loe long ah vah boih boeh, tiah a thuih.

Og sjå, no kjem her ei skreid av menner, ridarar par um par!» Og han tok til ords og sagde: «Falle, falle hev Babel! Alle avgudsbilæti deira hev han krasa og kasta til jordi.»

10 Aw cang ka tithaih ahmuen, imcih pong ih cang, misatuh kaminawk ih Angraeng, Israel caanawk ih Sithaw khae hoi ka thaih ih hmuen to kang thuih.

Å, du mitt treskte folk, du offer for treskjarvollen! Det eg hev høyrt av Herren, allhers drott, Israels Gud, det hev eg meldt dykk.

11 Dumah kawng pongah thuih ih lok loe, Kami maeto mah, Misatoep kami, khoving ih tok loe kawbangmaw oh? Misatoep kami, khoving ih tok loe kawbangmaw oh? tiah Seir hoiah ang kawk.

Framsegn um Duma. Dei ropar til meg frå Se’ir: «Vaktmann, kva lid det med natti? Vaktmann, kva lid det med natti?»

12 Misatoep kami mah, Khodai tom boeh moe, kho doeh ving tom boeh; lokdueng han na koeh o nahaeloe, dueng oh; amlaem oh loe, ang zo o let ah, tiah pathim pae.

Vaktmannen svarar: «Morgonen kjem, men natti og. Vil de spyrja meir, so spør; kom att!»

13 Arabia kawng pongah thuih ih lok loe, Aw kholong caeh Dedan kaminawk, nangcae loe Arabia taw ah anghak oh.

Framsegn mot Arabia. I skogen i Arabia skal de natta, de ferdafylgje av dedanitar.

14 Tema kaminawk, tui anghae kaminawk hanah tui to sin pae oh loe, kaproeng kaminawk hanah buh to paek oh.

Kom dei tyrstande i møte med vatn, de folk frå Temalandet, kom dei rømande til hjelp med brød!

15 Nihcae loe sumsen, sumsen aphonghaih, kalii anuenghaih hoi kanung parai misa angtukhaih thung hoi kacawn kami ah oh o.

For dei flyr undan sverd, drege sverd, og undan spend boge og undan den tunge ufreden.

16 Hae tiah Angraeng mah kai khaeah thuih, Tangka hoi thlai ih tamna toksakhaih saning to kroek pae baktih toengah, saningto thungah, Kedar vangpui lensawkhaih to azaem tih boeh.

For soleis hev Herren sagt til meg: Um eit år, so som leigekaren reknar året, skal det vera ute med all herlegdomen åt Kedar.

17 Kanghmat kalii sin kaminawk hoi thacak Kedar misatuh kaminawk loe, kami tamsi o tih, tiah thuih; Israel Angraeng Sithaw mah to tiah thuih boeh.

Og lite skal det då vera att av bogarne åt kjemporne i Kedar. For Herren, Israels Gud, hev tala.