< Ezekiel 34 >

1 Angraeng ih lok kai khaeah angzoh,
Y vino Palabra del SEÑOR a mí, diciendo:
2 kami capa, Israel tuu toepkungnawk misa haih lok to taphong ah; lok to taphong ah loe, nihcae khaeah, Angraeng Sithaw mah tuu toep kamkinawk khaeah, Angmacae khue khenzawn Israel tuu toep kaminawk, khosak na bing o! Tuu toep kaminawk loe angmah ih tuunawk to pacah mak ai maw?
Hijo de hombre, profetiza contra los pastores de Israel; profetiza, y diles a los pastores: Así dijo el Señor DIOS: ¡Ay de los pastores de Israel, que se apacientan a sí mismos! ¿Los pastores no apacientan las ovejas?
3 Nangcae loe tahnutui na naek o, tuumui to nang khuk o moe, kathawk koek moinawk to na boh o, toe tuunawk to na khenzawn o ai.
Coméis la leche, y os vestís de la lana; la gruesa degolláis, no apacentáis las ovejas.
4 Thazok kaminawk to tha na paek o ai, nganna kaminawk ngan na tui o sak ai moe, ahmaa caa kaminawk ahmaa na kom pae o ai; loklam amkhraeng kaminawk na hoi o let ai moe, anghmaa kaminawk to na pakrong o ai; toe nihcae to tha patohhaih hoiah na uk o.
No fortalecisteis las flacas, ni curasteis la enferma; no ligasteis la perniquebrada, ni tornasteis la amontada, ni buscasteis la perdida; sino que os habéis enseñoreado de ellas con dureza y con violencia;
5 Tuu toep kami om ai pongah tuunawk loe amkhraeng o boih boeh; amkhraeng o phang naah, moi kasannawk ih rawkcak ah ang coeng o.
y están derramadas por falta de pastor; y fueron para ser comidas de toda bestia del campo, y fueron esparcidas.
6 Kai ih tuunawk loe mae hoi maesomnawk ah avah o boih boeh. Long pum ah avah o, mi mah doeh pakrong o ai, tiah thuih.
Y anduvieron perdidas mis ovejas por todos los montes, y en todo collado alto; y en toda la faz de la tierra fueron derramadas mis ovejas, y no hubo quien buscase, ni quien requiriese.
7 To pongah, nangcae tuu toep kaminawk, Angraeng ih lok hae tahngai oh;
Por tanto, pastores, oíd Palabra del SEÑOR:
8 kai ka hing baktih toengah, Angraeng Sithaw mah, Tuu toep kami om ai, kai ih tuu toep kaminawk loe kai ih tuu to pakrong o ai, kai ih tuu to pacah o ai, angmah hoi angmah to amcah lat pongah, kai ih tuunawk loe hum han ah oh o moe, taw ih moi kasannawk rawkcak ah angcoeng o boih boeh, tiah thuih.
Vivo yo, dijo el Señor DIOS, que por cuanto mi rebaño fue para ser robado, y mis ovejas fueron para ser comidas de toda bestia del campo, sin pastor; ni mis pastores buscaron mis ovejas, sino que los pastores se apacentaron a sí mismos, y no apacentaron mis ovejas;
9 To pongah Aw tuu toep kaminawk, Angraeng ih lok hae tahngai oh,
por tanto, oh pastores, oíd palabra del SEÑOR:
10 Angraeng Sithaw mah, Khenah, tuu toep kaminawk to misa kang thawk thuih han, nihcae khaeah kaimah ih tuu kawng to ka thuih han, tuu toep kaminawk mah angmacae ih zok angkok o thaih han ai ah, tuu pacahhaih kang haksak han; nihcae pakha thung hoiah kaimah ih tuunawk to ka pahlong han, to naah ka tuunawk loe nihcae ih buh ah om o mak ai boeh, tiah thuih.
Así dijo el Señor DIOS: He aquí, yo a los pastores; y requeriré mis ovejas de su mano, y yo les haré dejar de apacentar las ovejas; ni los pastores se apacentarán más a sí mismos; pues yo libraré mis ovejas de sus bocas, y no les serán más por comida.
11 Angraeng Sithaw mah, Khenah, kaimah ih tuunawk to kaimah roe ka pakrong moe, ka toep han boeh.
Porque así dijo el Señor DIOS: He aquí yo, yo requeriré mis ovejas, y las reconoceré.
12 Tuu toepkung loe athun naah amhet phang tuunawk taengah oh thuih moe, a toep baktih toengah kaimah ih tuunawk to ka toep han; Tamai hoi khoving thungah amhet o haih ahmuen kruek hoiah nihcae to ka pahlong han.
Como reconoce su rebaño el pastor el día que está en medio de sus ovejas esparcidas, así reconoceré mis ovejas, y las libraré de todos los lugares en que fueron esparcidas el día del nublado y de la oscuridad.
13 Nihcae to kaminawk salak hoiah ka hoih han, praenawk thung hoiah ka huih cuu moe, angmacae prae thungah ka caeh haih han; nihcae to Israel maenawk nuiah, vapuinawk taeng hoi prae thung ih ohhaih ahmuen boih ah ka pacah han boeh.
Y yo las sacaré de los pueblos, y las juntaré de las tierras; y las meteré en su tierra, y las apacentaré en los montes de Israel por las riberas, y en todas las habitaciones del país.
14 Nihcae to kahoih qam ahmuen ah ka pacah han, nihcae ih takha loe Israel maesangnawk nuiah om tih; nihcae loe Israel maenawk nui ih kahoih takha thungah tabok o ueloe, caaknaek kahoih to caa o tih, tiah thuih.
En buenos pastos las apacentaré, y en los altos montes de Israel será su majada; allí dormirán en buena majada, y en pastos gruesos serán apacentadas sobre los montes de Israel.
15 Kaimah ih tuunawk to kaimah roe ka pacah moe, ka taboksak han, tiah Angraeng Sithaw mah thuih.
Yo apacentaré mis ovejas, y yo les haré tener majada, dijo el Señor DIOS.
16 Kanghmaa tuu to ka pakrong moe, loklam amkhraeng tuu to ka zaeh let han, ahmaa caa tuu to ahmaa ka komh pae moe, thacak ai tuu to tha ka caksak han; toe kathawk hruk moe, thacak tuu loe ka hum han; tuunawk to toenghaih hoiah ka sak han.
Yo buscaré la perdida, y tornaré la amontada, y ligaré la perniquebrada, y fortaleceré la enferma; mas a la gruesa y a la fuerte destruiré. Yo las apacentaré en juicio.
17 Nangcae hanah loe, Aw kai ih tuunawk, Angraeng Sithaw mah, Khenah, tuu maeto hoi maeto salak, tuu taenawk hoi maeh taenawk salakah lok ka takroek han.
Mas vosotras, ovejas mías, así dijo el Señor DIOS: He aquí yo juzgo entre oveja y oveja, entre carneros y machos cabríos.
18 Nangcae mah kahoih qam to na caak o khue ai ah, kanghmat qam doeh na cawh o han vop maw? Tui kaciim naek khue khawt ai ah tui kaciim to na cawh o han vop maw?
¿Os es poco que comáis los buenos pastos, sino que también holláis con vuestros pies lo que de vuestros pastos queda; y que bebiendo las profundas aguas, también holláis con vuestros pies las que quedan?
19 Kai ih tuunawk mah na cawh o ih qam to caa o ueloe, nam nuu o sak ih tui to nae o tih maw? tiah thuih.
Y mis ovejas comen lo hollado de vuestros pies, y beben lo que con vuestros pies habéis hollado.
20 To pongah Angraeng Sithaw mah, Khenah, tuu kathawk hoi tuu kazaek to ka tapraek han.
Por tanto, así les dijo el Señor DIOS: He aquí, yo, yo juzgaré entre la oveja gruesa y la oveja flaca,
21 Nangcae loe thazok tuunawk to ahmuen kruekah amhetsak hanah, panak hoiah maw, palaeng hoiah maw na et o moe, takii hoiah na tanawt o;
por cuanto empujasteis con el lado y con el hombro, y acorneasteis con vuestros cuernos a todas las flacas, hasta que las esparcisteis fuera.
22 to pongah kaimah ih tuunawk to ka pahlong han, nihcae loe hum han ih tuu ah om o mak ai boeh; tuu maeto hoi maeto ka tapraek han.
Yo salvaré a mis ovejas, y nunca más serán en rapiña; y juzgaré entre oveja y oveja.
23 Nihcae nuiah tuu toepkung maeto ka suek han, anih mah tuunawk to pacah tih, ka tamna David loe tuu toep kami ah om ueloe, tuunawk to pacah tih, tiah thuih.
Y despertaré sobre ellas un pastor, y él las apacentará; a mi siervo David: él las apacentará, y él les será por pastor.
24 Kai Angraeng loe nihcae ih Sithaw ah ka oh han, ka tamna David loe nihcae salakah siangpahrang capa ah om tih; Kai Angraeng mah thuih boeh.
Yo, el SEÑOR, les seré por Dios, y mi siervo David, príncipe en medio de ellos. Yo, el SEÑOR, he hablado.
25 Nihcae hoi angdaeh lokkamhaih to ka sak han, moi kasannawk to prae thung hoiah ka huih boih han; to naah tuunawk loe praezaek ah om o ueloe, taw thungah kamong ah pra o tih boeh.
Y estableceré con ellos pacto de paz, y haré cesar de la tierra las malas bestias; y habitarán en el desierto seguramente, y dormirán en los bosques.
26 Nihcae hoi kaimah ih maesom taengnawk boih tahamhoihaih ka paek han; atue phak naah kho kang zohsak han, to naah tahamhoihaih khotui to om tih.
Y daré a ellas, y a los alrededores de mi collado, bendición; y haré descender la lluvia en su tiempo, lluvias de bendición serán.
27 Lawk ih thingkungnawk mah thingthai athai tih, long mah doeh aannawk to tacawtsak tih; prae kaminawk doeh monghaih hoiah khosah o tih; nihcae mah phawh ih hnam to ka petsak moe, misong ah omsak kaminawk ih ban thung hoiah ka pahlong naah, nihcae mah Kai loe Angraeng ni, tiah panoek o tih.
Y el árbol del campo dará su fruto, y la tierra dará su fruto, y estarán sobre su tierra seguramente; y sabrán que yo soy el SEÑOR, cuando yo quebrare las coyundas de su yugo, y las librare de mano de los que se sirven de ellas.
28 Nihcae loe Sithaw panoek ai kaminawk mah hum han ih om o mak ai boeh, prae thung ih moi kasannawk mah doeh kaek o mak ai boeh; toe kamong ah om o ueloe, mi mah doeh pazih o mak ai boeh.
Y no serán más presa de los gentiles, y las bestias de la tierra nunca más las devorarán; sino que habitarán seguramente, y no habrá quien espante;
29 Nihcae hanah ahmin kamthang takha to ka sak pae han, prae thungah khokhahaih om mak ai boeh; Sithaw panoek ai kaminawk mah kasae thuihaih doeh om let mak ai boeh.
Y les despertaré una Planta por nombre, y no más serán consumidas de hambre en la tierra, ni serán más avergonzadas de los gentiles.
30 To naah nihcae mah, nihcae ih Angraeng Sithaw, Kai loe nihcae hoi nawnto ka oh, Israel imthung takoh loe kai ih kami ah oh o, tiah panoek o tih, tiah Angraeng Sithaw mah thuih.
Y sabrán que yo el SEÑOR su Dios soy con ellas, y ellas son mi pueblo, la Casa de Israel, dijo el Señor DIOS.
31 Tuu ka pacahaih ahmuen ah kaom, kai ih tuunawk, nangcae loe kami ah ni na oh o; Kai loe nangcae ih Sithaw ah ka oh, tiah Angraeng Sithaw mah thuih, tiah thui paeh, tiah ang thuih.
Y vosotras, ovejas mías, ovejas de mi pasto, hombres sois, y yo vuestro Dios, dijo el Señor DIOS.

< Ezekiel 34 >