Patukkung 10
1 Kadueh taksae mah hmuihoih tui to hmuisae ah angcoengsak baktih toengah, kamthu khosakhaih mah palunghahaih hoi ahmin kahoih pakoehhaih to amrosak.
Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia et gloria, parva et ad tempus stultitia.
2 Palungha kami ih palung loe bantang bangah oh, toe kamthu ih palung loe banqoi bangah oh.
Cor sapientis in dextera ejus, et cor stulti in sinistra illius.
3 Ue, kamthu loe lamcaeh naah doeh, amthuhaih to amtueng moe, angmah amthuhaih to minawk boih khaeah thuih.
Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultos æstimat.
4 Ukkung mah palung ang phui thuih naah, na ohhaih ahmuen to caeh taak hmah; angdaehahih mah kalen sakpazaehaih to dipsak.
Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne demiseris, quia curatio faciet cessare peccata maxima.
5 Ukkung khae hoiah sakpazaehaih tacawt baktih toengah, ni tlim ah ka hnuk ih hmuen kasae to oh.
Est malum quod vidi sub sole, quasi per errorem egrediens a facie principis:
6 Angraeng mah ahmuen kahnaem ah anghnut naah, kamthu loe kasang ahmuen ah anghnut lat.
positum stultum in dignitate sublimi, et divites sedere deorsum.
7 Angraengnawk khok hoiah amkaeh o naah, tamnanawk mah hrang nuiah angthueng o lat.
Vidi servos in equis, et principes ambulantes super terram quasi servos.
8 Qumqai kami loe tangqom thungah krah tih; sipae phrae kami loe pahui mah patuk tih.
Qui fodit foveam incidet in eam, et qui dissipat sepem mordebit eum coluber.
9 Thlung takhoe kami loe nganbawh kana hak tih; thing khuek kami loe ahmaa caa tih.
Qui transfert lapides affligetur in eis, et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis.
10 Caka to kanoe ah taak ai nahaeloe, tha ueng han angaih; toe palunghahaih mah atho ohhaih loklam to hnuksak.
Si retusum fuerit ferrum, et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit, multo labore exacuetur, et post industriam sequetur sapientia.
11 Pahui to adoi hoiah na sak cadoeh na patuk tih, lokpunghaih loe amekhaih tidoeh om ai.
Si mordeat serpens in silentio, nihil eo minus habet qui occulte detrahit.
12 Palungha kami ih pakha thung hoiah tacawt loknawk loe tahmenhaih to oh, toe kamthu loe angmah ih pahni mah paaeh.
Verba oris sapientis gratia, et labia insipientis præcipitabunt eum;
13 Anih pakha hoi tacawt tangsuek lok loe amthuhaih hoiah amtong, anih ih lokpaeh boenghaih loe kasae amthuhaih ah oh.
initium verborum ejus stultitia, et novissimum oris illius error pessimus.
14 Kamthu loe lok pung, kami mah angzo han koi hmuen to thui thai ai; anih hmabang ah timaw om tih, tiah mi mah maw thui thai tih?
Stultus verba multiplicat. Ignorat homo quid ante se fuerit; et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare?
15 Vangpui thungah caehhaih loklam to panoek ai baktih toengah, kamthu toksakhaih mah kaminawk angphosak boih.
Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.
16 Nawkta ukkung siangpahrang ohhaih prae, khawnthaw ah buh raenghhaih poih sah angraengnawk ohhaih prae, nang loe khosak bing!
Væ tibi, terra, cujus rex puer est, et cujus principes mane comedunt.
17 Khingya han koi kaom imthung takoh hoiah tapen siangpahrang ohhaih prae, mu kanae hmoek ai, tha oh hanah atue phak naah buh kacaa angraengnawk ohhaih prae, nang loe tahamhoih.
Beata terra cujus rex nobilis est, et cujus principes vescuntur in tempore suo, ad reficiendum, et non ad luxuriam.
18 Thasethaih mah im to hmawnsak; bantha set pongah im loe kho longh.
In pigritiis humiliabitur contignatio, et in infirmitate manuum perstillabit domus.
19 Pahnuih hanah ni poih to sak, mu mah kami poeknawmsak; toe phoisa mah hmuenmae to qan thaih boih.
In risum faciunt panem et vinum ut epulentur viventes; et pecuniæ obediunt omnia.
20 Siangpahrang to palung thung hoiah doeh pasoih hmah; angraengnawk doeh na iihhaih ahmuen hoiah pasoih hmah; van ih tavaa mah na lok to sin ueloe, pakhraeh kaom tavaa mah thui pae moeng tih.
In cogitatione tua regi ne detrahas, et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti: quia et aves cæli portabunt vocem tuam, et qui habet pennas annuntiabit sententiam.
