< 2 Samuel 1 >

1 Saul duek pacoengah, David loe Amalek kaminawk humhaih ahmuen hoiah amlaem moe, Ziklag vangpui ah ni hnetto cam;
Und es geschah nach dem Tode Sauls, da David von der Schlacht des Amalek zurückgekehrt und zwei Tage in Ziklag geblieben war.
2 ni thumto naah loe khenah, Kami maeto loe khukbuen kaprawn hoi lu nuiah maiphu to koeng moe, Saul misatukhaih ahmuen hoiah angzoh; anih loe David khaeah caeh moe, khingyahaih hoiah a hmaa ah longah akuep pae.
Und es geschah am dritten Tag, siehe, da kam ein Mann aus dem Lager von Saul, und seine Kleider waren zerrissen und Erde auf seinem Haupte; und es geschah, da er zu David kam, fiel er zur Erde und verbeugte sich.
3 David mah anih khaeah, Naa hoiah maw nang zoh? tiah a dueng. Anih mah, Israel misatukhaih ahmuen hoiah ka loih moe, kang zoh, tiah a naa.
Und David sprach zu ihm: Von wannen kommst du? Und er sprach zu ihm: Vom Lager Israels bin ich entronnen.
4 David mah anih khaeah, Tamthang kawbangmaw oh? Na thui ah, tiah a naa. Anih mah, paroeai kaminawk loe misatukhaih ahmuen hoiah cawnh o, kami paroeai duek o; Saul hoi a capa Jonathan doeh duek hoi boeh, tiah a naa.
Und David sprach zu ihm: Wie war die Sache? Sage mir doch an. Und er sprach: Das Volk ist geflohen aus dem Streit, auch sind viele vom Volk gefallen und getötet, und auch Saul und sein Sohn Jonathan sind tot.
5 David mah tamthang sinkung thendoeng khaeah, Saul hoi a capa Jonathan duek boeh, tiah kawbangmaw na panoek loe? tiah a naa.
Und David sprach zu dem Jungen, der ihm ansagte: Wie weißt du, daß Saul und sein Sohn Jonathan tot sind?
6 Thendoeng mah anih khaeah, To nathuem ah kai loe Gilboa mae nuiah ka oh; anih patom hrang lakok hoi hrang angthueng misatuh kaminawk loe anih khaeah anghnai o aep aep, to naah khenah, angmah ih tayae hoiah kangthun Saul to ka hnuk.
Und der Junge, der es ihm ansagte, sprach: Von ungefähr geriet ich auf das Gebirge Gilboa, und siehe, Saul stützte sich auf seinen Spieß, und siehe, die Streitwagen und die Reiter hatten ihn eingeholt.
7 Saul loe angqoi moe, kai ang hnuk naah, ang kawk. Kai mah, Hae ah ka oh, tiah ka naa.
Und er wandte sich hinter sich und sah mich und rief mir zu, und ich sprach: Siehe, hier bin ich.
8 Anih mah kai khaeah, Nang loe mi aa? tiah ang naa. Kai mah, Kai loe Amalek kami, tiah ka naa.
Und er sagte zu mir: Wer bist du? Und ich sagte zu ihm: Ich bin ein Amalekiter.
9 To naah anih mah, Ka nuiah angdoeh loe, na hum ah; dueh ai ah nganbawh kana paroeai ka hak boeh, tiah ang naa.
Und er sprach zu mir: Stehe doch über mir und töte mich, denn der Starrkrampf hat mich ergriffen, und doch ist meine Seele noch ganz in mir.
10 Anih loe amtim bung, to tiah amtimh pacoengah loe hing let mak ai boeh, tiah ka panoek pongah, anih nuiah kang doet moe, anih to ka hum. A lu nui ih angraeng lumuek hoi a ban ah zaeng ih banlakok to ka lak moe, ka angraeng nang khaeah kang sin, tiah a naa.
Und ich stand über ihm und tötete ihn, denn ich wußte, daß er nicht leben konnte nach seinem Fall. Und ich nahm das Diadem, das auf seinem Haupte war, und das Geschmeide auf seinem Arm und bringe sie zu meinem Herrn hierher.
11 To naah David hoi to ah kaom kaminawk boih mah angmacae ih kahni to asih o.
Da faßte David an seine Kleider und zerriß sie, und auch alle die Männer, die bei ihm waren.
12 Saul hoi a capa Jonathan, Angraeng ih kaminawk, Israel kaminawk sumsen hoiah duek o boeh pongah, nihcae hanah duembang khoek to qah o haih moe, buhzah o.
Und sie klagten und weinten und fasteten bis zum Abend um Saul und um seinen Sohn Jonathan und um das Volk Jehovahs und um das Haus Israels, daß sie durch das Schwert gefallen.
13 To tamthang sinkung thendoeng khaeah David mah, Nang loe naa ih kami aa? tiah a naa. Anih mah, Kai loe acaeng kalah Amalek kami ni, tiah a naa.
Und David sprach zu dem Jungen, der es ihm ansagte: Von wannen bist du? Und er sprach: Ich bin der Sohn eines Mannes, eines Fremdlings, eines Amalekiters.
14 David mah anih khaeah, Tipongah Angraeng mah situi bawh ih kami to zithaih tawn ai ah ban phok moe, na hum loe? tiah a naa.
Und David sprach zu ihm: Wie, daß du nicht fürchtetest, deine Hand auszurecken, um den Gesalbten Jehovahs zu verderben?
15 To naah David mah thendoeng maeto kawk moe, Caeh loe, anih to hum ah, tiah a naa. Anih mah to kami to takroek moe, duek.
Und David rief einem von seinen Jungen und sprach: Tritt her und stoß ihn nieder. Und er schlug ihn, daß er starb.
16 David mah anih khaeah, Angraeng mah situi bawh ih kami to ka hum boeh, tiah pakha hoiah na thuih, Na thii loe na lu nuiah krah nasoe, tiah a naa.
Und David sprach zu ihm: Dein Blut sei auf deinem Haupte; denn dein eigener Mund hat wider dich geantwortet, da du sprachst: Ich habe den Gesalbten Jehovahs getötet.
17 David mah Saul hoi a capa Jonathan to hae tiah a qah haih;
Und David stimmte dies Klagelied an um Saul und um seinen Sohn Jonathan,
18 David mah hae qahhaih lok hae Judah prae kaminawk mah amtuk o hanah thuih pae; Jashar cabu thungah tarik ih qahhaih lok loe,
Und er sagte, um die Söhne Judahs den Bogen zu lehren: Siehe, es ist geschrieben im Buche Jaschar.
19 Israel lensawkhaih, nang loe nangmah ih ahmuen sang ah na duek boeh; thacak kaminawk loe duek o ving boeh!
Das Reh Israels ist erschlagen auf deinen Höhen! Wie sind die Helden gefallen!
20 Gath vangpui ah thui o hmah, Ashkelon lampuinawk ah doeh thui o hmah; to tih ai nahaeloe Philistin kaminawk poeknawm o ueloe, tangzat hin aat ai kaminawk ih canunawk anghoe o moeng tih.
Sagt es nicht an in Gath, verkündet es nicht in den Gassen Aschkelons, daß nicht fröhlich seien die Töchter der Philister, daß nicht jauchzen die Töchter der Unbeschnittenen!
21 Gilboa maenawk, na nuiah dantui hoi khotui omsak hmah; angbawnhaih sak hanah thingthai qumpo omsakkung lawknawk doeh omsak hmah lai ah; thacak kaminawk ih aphaw to vah o ving boeh moe, Saul ih aphaw doeh situi hoiah bawh o ai boeh.
Ihr Berge Gilboas, kein Tau, kein Regen sei auf euch, noch Gefilde der Hebeopfer! Denn dort liegt befleckt der Schild der Helden, der Schild Sauls, der nicht mit Öl gesalbt.
22 Hum ah kaom kaminawk ih athii, thacak kaminawk ih athawk hoi Jonathan ih kalii loe hnukbang ah amlaem let ai boeh; Saul ih sumsen doeh azom ah amlaem ai.
Vom Blut der Erschlagenen, vom Fett der Helden ist Jonathans Bogen nie rückwärts gewichen. Nie kehrte Sauls Schwert leer zurück!
23 Saul hoi Jonathan loe hing thung amlung hoi moe, hing thung ampui ah oh hoi; duek hoi naah doeh ampraek hoi ai; nihnik loe tahmu pongah angtawt rang hoi moe, kaipui pongah doeh thacak hoi kue.
Saul und Jonathan, die Geliebten und Holden in ihrem Leben, und in ihrem Tode nicht wurden sie getrennt. Schneller denn die Adler, mächtiger denn die Löwen waren sie.
24 Israel canunawk, kahoih khukbuen kathim angkhuk, kampha moe, sui hoi pathoep ih khukbuen angkhuk, Saul to qah o haih ah.
Ihr Töchter Israels, weinet über Saul, der euch Scharlach anzog mit Wonnen und goldenen Schmuck auf euren Anzug auflegte.
25 Thacak kaminawk loe kawbangmaw misa ban ah duek o ving halat! Aw Jonathan, nang loe nangmah ih mae sang ah ang hum o ving boeh.
Wie sind die Helden gefallen inmitten des Streites, auf deinen Höhen ward erschlagen Jonathan!
26 Kamnawk Jonathan, nang palung kang set haih; nang loe kai ih ampui ah na oh; nang palunghaih loe dawnrai han oh; nongpata palunghaih pongah doeh len kue.
Ich bin bedrängt um dich, mein Bruder Jonathan, sehr hold warst du mir, wunderbarer war mir deine Liebe, denn die Liebe der Frauen.
27 Thaca kaminawk loe kawbangmaw duek o ving halat! Misatukhaih maiphaw maicanawk doeh amro boih boeh, tiah David mah qahhaih zuklaeng to sak.
Wie sind gefallen die Helden und verloren die Waffen des Streites!

< 2 Samuel 1 >