Job 21

1 Unya si Job mitubag ug miingon.

А Йов відповів та й сказав:

2 Patalinghugi pag-ayo ang akong pakigpulong; Ug himoa kini nga inyong mga kalipayan.

„Уважно послухайте сло́во моє, і нехай бу́де мені це розра́дою вашою!

3 Tugoti ako, ug ako mosulti usab; Ug sa tapus sa akong pagsulti, padayona ang imong pagtamay.

Перете́рпіть мені, а я промовля́тиму, — по промові ж моїй насміха́тися будеш.

4 Mahitungod kanako, ngadto ba sa tawo ang akong pag-agulo? Ug ngano nga ako dili man magkaguol?

Хіба до люди́ни моє нарі́кання? Чи не мав би чого стати нетерпели́вим мій дух?

5 Matngoni ako, ug kahibulongi, Ug sa inyong baba ibutang ang inyong kamot.

Оберні́ться до мене — й жахні́ться, та руку на уста свої покладіть.

6 Bisan kong ako mahanumdum gisamok ako, Ug ang kalisang nagakapyot sa akong unod.

І якщо я згадаю про це, то жаха́юсь, і морозом пройма́ється тіло моє.

7 Ngano man nga ang mga dautan nagapadayon sa kinabuhi, Moabut sa kagulangon, oo, magatubo sa dakung kagahum?

Чого несправедливі живуть, доживають до ві́ку, й багатством зміцня́ються?

8 Ang ilang kaliwatan ginatukod uban nila sa ilang panan-aw, Ug ang ilang mga anak sa atubangan sa ilang mga mata.

Насіння їх міцно стоїть перед ними, при них, а їхні наща́дки — на їхніх оча́х.

9 Ang ilang mga balay halayo sa mga kalisangan, Ni ang latus sa Dios gipahamtang kanila.

Доми їхні — то спо́кій від страху, і над ними нема бича Божого.

10 Ang ilang lake nga vaca magaliwat, ug dili mapoo; Ang ilang baye nga vaca magapanganak ug dili mahulog ang iyang nati.

Спинається бик його, і не даре́мно, — зачинає корова його, й не скидає.

11 Ang ilang mga gagmay ilang pagapagulaon ingon sa panon, Ug ang ilang mga anak managsayaw.

Вони випускають своїх молодя́т, як отару, а їх діти вибри́кують.

12 Sa atubangan sa magagmayng tambor ug alpa sila manag-awit, Ug sa tingog sa flauta sila managkasadya.

Вони голос здіймають при бубні та цитрі, і веселяться при звуку сопілки.

13 Ang ilang mga adlaw ilang pagagawion sa pagkaadunahan, Ug sa usa ka pagpilok, sila mangadto sa Sheol. (Sheol h7585)

Провадять в добрі свої дні, і сходять в споко́ї в шео́л. (Sheol h7585)

14 Ug sila magaingon sa Dios: Bumulag ka kanamo; Kay kami wala magkinahanglan sa kahibalo sa imong mga dalan.

А до Бога говорять вони: „Уступи́ся від нас, — ми ж дорі́г Твоїх знати не хочем!

15 Unsa man ang Makagagahum, nga kaniya kita manag-alagad? Ug unsa man ang atong ganancia kong kita manag-ampo kaniya?

Що таке Всемогу́тній, що бу́дем служити Йому? І що́ скориста́єм, як будем благати Його?“

16 Ania karon, ang ilang pagkaadunahan wala sa ilang kamot: Ang tambag sa mga dautan halayo kanako.

Та не в їхній руці добро їхнє, — дале́ка від мене порада безбожних...

17 Makapila ba palunga ang lamparahan sa mga dautan? Nga ang ilang kasakitan nagadangat kanila? Nga ang Dios sa iyang kasubo nagahatag kanila ug mga kagul-anan.

Як часто світи́льник безбожним згасає, і прихо́дить на них їх нещастя? — Він приділює в гніві Своїм на них па́стки!

18 Nga sila ingon sa uhot sa atubangan sa hangin, Ug sama sa tahop nga mapalid sa bagyo?

Вони будуть, немов та солома на вітрі, і немов та полова, що буря схопи́ла її!

19 Kamo magaingon: Ang Dios nagatagana sa iyang igdadaut alang sa iyang mga anak. Pasagdi siya nga magahatag kaniya sa iyang balus, aron siya masayud niana:

„Бог ховає синам його кривду Свою“— та нехай надолу́жить самому йому, і він зна́тиме!

20 Ipatan-aw sa iyang kaugalingong mga mata ang iyang pagkalaglag, Ug paimna siya sa kaligutgut sa Makagagahum.

Нехай його очі побачать нещастя його́, й бодай сам він пив гнів Всемогу́тнього!

21 Kay unsay kawilihan niya sa iyang balay nga gitalikdan niya, Sa diha nga pagaputlon na ang gidaghanon sa iyang mga bulan?

Яке бо стара́ння його про роди́ну по ньому, як для нього число його місяців вже перелічене?

22 May arang ba nga makatudlo sa Dios ug kanibalo, Sanglit siya ang nagahukom niadtong atua sa kahitas-an?

Чи буде хто Бога навчати знання́, Його, що й небесних суди́тиме?

23 Kining usa mamatay sa kalig-on sa iyang kabaskug, Nga anaa sa dakung kalinaw ug kahusay:

Оцей в повній силі своїй помирає, — увесь він спокі́йний та ми́рний,

24 Puno sa gatas ang iyang mga baldi, Ug ang utok sa iyang kabukogan magaumog.

діжки́ його повні були молока, а мі́зок косте́й його свіжий.

25 Ug kadtong usa mamatay sa kapait sa iyang kalag, Ug dili gayud makatilaw sa bisan unsa nga maayo.

А цей помирає з душею огі́рченою, і доброго не спожива́в він,

26 Sa walay kalainan, sa abug sila magahigda, Ug ang wati magatabon kanila.

та по́рохом будуть лежати обо́є вони, і черва́ їх покриє.

27 Ania karon, ako nasayud sa inyong mga hunahuna, Ug sa mga lalang nga buot ninyong idaut kanako.

Тож я знаю думки́ ваші й за́думи, що хочете кри́вдити ними мене.

28 Kay kamo nagaingon: Hain ba ang balay sa principe? Ug hain ba ang balong-balong nga gipuy-an sa tawong dautan?

Бож питаєте ви: Де́ князів дім, і де наме́т пробува́ння безбожних?

29 Wala ba ninyo mapangutana kadtong mga magpapanaw? Ug wala ba kamo mangasayud sa mga kamatuoran nila,

Тож спитайтеся тих, що дорогою йдуть, а їхніх озна́к не зата́юйте:

30 Nga ang mga tawong dautan ginatagana sa adlaw sa kagul-anan? Nga sila pagadad-on ngadto sa adlaw sa kaligutgut?

що буває врято́ваний злий в день загибелі, на день гніву відво́диться в за́хист!

31 Kinsa ang mopahayag sa iyang nawong sa iyang dalan? Ug kinsa ang magabalus kaniya sa iyang nabuhat?

Хто йому́ розповість у лице про дорогу його́? А коли наробив, хто йому́ надолу́жить?

32 Ngani igahatud siya ngadto sa lubnganan, Ug ang mga katawohan magabantay sa ibabaw sa iyang lubong.

І на кладо́вище буде прова́джений він, і про могилу подбають.

33 Matam-is kaniya ang mga umol nga yuta sa kawalogan, Ug ang tanang tawo kaniya mosunod, Ingon nga daghanan man uyamut ang nag-una kaniya.

Ски́би долини солодкі йому́, і тя́гнеться кожна люди́на за ним, а тим, хто попе́реду нього, — немає числа.

34 Busa unsa may pulos sa inyong mga paglipay kanako, Sanglit sa inyong mga tubag maoy makita ang lonlon kabakakan?

І я́к ви мене потішаєте ма́рністю, коли з ваших ві́дповідей зостається сама тільки фальш?“