< Job 11 >

1 Unya mitubag si Sophar nga Naamathitanhon, ug miingon:
Then responded Zophar the Naamathite, and said: —
2 Dili ba kinahanglan tubagon ang daghang mga pulong? Ug pakamatarungon ba ang tawo nga hinulti?
Should, the multitude of words, not be answered? Or should, a man full of talk, be justified?
3 Makapahilum ba sa mga katawohan ang imong mga pagpangandak? Ug sa magayubit ikaw wala bay tawo nga arang makapakaulaw kanimo?
Shall, thy pratings, cause men to hold their peace? When thou hast mocked, shall there be none to put thee to shame?
4 Kay ikaw nagaingon: Ang akong pagtolon-an ulay man, Ug ako mahinlo sa atubangan sa imong mga mata.
Since thou hast said, Right is my doctrine, and pure am I in his eyes.
5 Apan oh, nga mosulti pa lamang unta ang Dios, Ug magabuka sa iyang mga ngabil batok kanimo,
But, in very deed, oh that GOD would speak, that he would open his lips with thee:
6 Ug nga tudloan ka niya sa mga tinago sa kaalam! Kay kaniya sa pagkamasinabuton walay makatupong. Busa hibaloi nga ang Dios nagapaningil sa labing diyutay kay sa silot nga angay sa imong kasal-anan.
That he would declare to thee the secrets of wisdom, for they are double to that which actually is, —Know then that GOD could bring into forgetfulness for thee, a portion of thine iniquity.
7 Makakaplag ka ba sa Dios pinaagi sa pagpangita? Makakab-ut ka ba sa pagkahingpit sa Makagagahum?
The hidden depth of GOD canst thou discover? Or, unto the furthest limit of the Almighty, canst thou attain?
8 Sama sa gitas-on sa kalangitan; unsa ang arang mong mahimo? Labing halalum kay sa Sheol; unsa ang arang mong kahibaloan? (Sheol h7585)
The heights of the heavens, what canst thou do? Depths deeper than hades, what canst thou know? (Sheol h7585)
9 Ang iyang gidak-on labing daku kay sa kalibutan, Ug labing halapad kay sa kadagatan.
Longer than the earth, is the measure thereof, and broader than the sea.
10 Kong siya molabang, ug kong iyang pagatak-umon, Ug kong iyang tigumon ngadto sa paghukom, nan kinsa ang arang makasalanta kaniya?
If he sweep on, or shut up, or call together, Who then shall hinder him?
11 Kay siya nasayud sa mga tawong malimbongon: Siya makakita usab sa kasal-anan, bisan tuod dili siya magatagad niana.
For, he, knoweth men of falsity, and seeth iniquity, and him that doth not diligently consider.
12 Ang tawong hungog walay salabutan, Oo, ang tawo ipanganak ingon sa anak sa usa ka asnong ihalas.
But, an empty person, will get sense, when, a wild ass’s colt, is born a man!
13 Kong ikaw magtarung sa imong kasingkasing, Ug ituy-od mo kaniya ang imong kamot:
If, thou, hast prepared thy heart, and wilt spread forth, unto him, thy hands—
14 Kong ang kasal-anan anaa sa imong kamot, ipahilayo kana kanimo, Ug ang pagkadili-matarung ayaw papuy-a sa imong mga balong-balong.
If, iniquity, be in thy hand, Put it far away, and let there not dwell in thy tents perversity,
15 Sa walay duhaduha makayahat ka unya sa imong nawong nga walay buling; Oo, ikaw mahimong lig-on ug dili magakahadlok:
Surely, then, shalt thou lift up thy face free from blemish, and shalt be established, and not fear.
16 Kay ikaw mahakalimot sa imong kaalaut; Ikaw mahinumdum niana ingon sa mga tubig nga manglabay.
For, now, shalt thou forget, sorrow, Like waters passed away, shalt thou remember it.
17 Ug ang imong kinabuhi modan-ag labi pa kay sa udto; Maingon kana sa kabuntagon bisan pa anaay kangitngit.
Above high noon, shall rise life’s continuance, Darkness, like a morning, shall appear,
18 Ug ikaw magmalig-on kay anaa may paglaum; Oo, ikaw magapangita sa libut nimo, ug sa lig-on ikaw mopahulay.
And thou shalt he confident, that there is hope, and, when thou hast searched, securely shalt thou lie down;
19 Ikaw magahigda usab, ug walay bisan kinsa nga makapahadlok kanimo; Oo, daghanan ang mohangyo kanimo.
And shalt rest, with none to put thee in terror, —and many shall entreat thy favour.
20 Apan ang mga mata sa mga malinapason makawang, Ug sila walay dalangpanan nga ilang pagakalagiwan; Ug ang ilang paglaum mao ang pagpanugyan sa espiritu.
But, the eyes of the lawless, shall fail, —and, place of refuge, shall have vanished from them, and, their hope, be a breathing out of life.

< Job 11 >