Marcos 5
1 Miabot sila sa tabok sa lanaw, sa rehiyon sa Gerasenhon.
Then they came to the other side of the sea, to the region of the Gadarenes.
2 Sa dihang si Jesus mihaw-as sa bangka, ang usa ka tawo nga adunay hugaw nga espiritu mitagbo kaniya. Migawas siya gikan sa mga lubnganan.
As Jesus got out of the boat, he was immediately met by a man from the tombs who had an unclean spirit.
3 Ang tawo nagpuyo sa mga lubnganan. Wala na gayoy makapugong kaniya, bisan pa gani ang kadena.
This man lived among the tombs, and no one could bind him, not even with chains.
4 Siya kaniadto kanunay gigapos sa mga kadena ug mga puthaw sa iyang tiil. Gibugto niya ang mga kadena ug ang puthaw nabungkag. Walay bisan usa nga kusgan ang makapugong kaniya.
For he had often been bound with shackles and chains, but he tore the chains apart and broke the shackles in pieces. No one was strong enough to subdue him.
5 Matag gabii ug adlaw sa mga lubnganan ug sa mga kabukiran, nagasinggit siya ug iyang ginasamaran ang iyang kaugalingon sa hait nga mga bato.
Night and day, on the mountains and among the tombs, he would continually cry out and cut himself with stones.
6 Sa dihang iyang nakita si Jesus sa layo, midagan siya ngadto kaniya ug miluhod sa iyang atubangan.
When he saw Jesus from a distance, he ran and bowed down before him.
7 Nagsinggit siya sa makusog nga tingog, “Unsa ang akong buhaton diha kanimo, Jesus, Anak sa Labing Hataas nga Dios? Nagpakiluoy ako kanimo sa ngalan sa Dios, ayaw ako paantosa.”
Then he cried out with a loud voice and said, “What do yoʋ have to do with me, Jesus, Son of the Most High God? I adjure yoʋ by God, do not torment me.”
8 Tungod kay si Jesus nag-ingon kaniya, “Gawas diha sa tawo, ikaw nga mahugaw nga espiritu.”
For Jesus had said to him, “Come out of the man, yoʋ unclean spirit!”
9 Siya nangutana kaniya, “Unsay ang imong ngalan?” Siya mitubag kaniya, “Akong ngalan kasundalohan, tungod kay daghan kami.”
Then Jesus asked him, “What is yoʋr name?” He answered, “My name is Legion, for we are many.”
10 Nagpakiluoy siya kaniya sa makadaghan nga higayon nga dili sila ipagawas sa maong rehiyon.
And he earnestly begged Jesus not to send them out of that region.
11 Karon ang dakong pundok sa mga baboy nagkaon didto sa bungtod.
Now there was a large herd of pigs feeding there near the mountain.
12 Sila nanghangyo kaniya, sa pag-ingon, “Ipadala kami ngadto sa mga baboy; tugoti kami nga makasulod kanila.”
All the demons begged Jesus, “Send us into the pigs, so that we may go into them.”
13 Siya nagtugot kanila sa pagbuhat niana. Ang mga mahugaw nga mga espiritu migawas ug misulod sa mga baboy, ug nagdalidali sila palugsong sa bungtod ngadto sa lanaw. Adunay mga 2, 000 ka mga baboy ang nangalunod sa lanaw.
So he immediately gave them permission, and the unclean spirits came out and went into the pigs. Then the herd, about two thousand in number, rushed down the steep bank into the sea, and were drowned in the sea.
14 Ang mga tawo nga nag-atiman sa mga baboy midagan ug nagsumbong ngadto sa siyudad ug sa kabukiran kung unsa ang nahitabo, ug daghan ang mga tawo ang nangadto aron sa pagtan-aw kung unsa ang nahitabo.
Those who had been feeding the pigs then ran off and reported it in the city and in the countryside. So the people went out to see what had happened.
15 Miadto sila kang Jesus, ug sa dihang ilang nakita nga naglingkod didto ang tawo nga gigamhan sa mga demonyo, nakasinina ug anaa na sa iyang maayong panghunahuna—ang tawo nga adunay mga kasundalohan sa mga demonyo—ang mga tawo nangahadlok.
They came to Jesus and saw the man who had been possessed by demons sitting there, clothed and in his right mind—the man who had been possessed by the “Legion”—and they were afraid.
16 Kadtong nakakita kung unsa ang nahitabo ngadto sa tawo nga gigamhan sa mga demonyo nag-ingon niadtong nangabot kung unsa ang ilang nakita, ug ila usab gisulti ang mahitungod sa mga baboy.
Those who had seen it told them what had happened to the man who had been possessed by demons, and they also told them about the pigs.
17 Kadtong katawhan nga naabot didto nanghangyo kang Jesus nga mobiya sa ilang rehiyon.
Then the people began begging Jesus to depart from their region.
18 Ang tawo nga gigamhan kaniadto sa demonyo miduol kang Jesus sa dihang mosakayay na sila sa bangka, nga hapit na mobiya. Ang tawo naghangyo kaniya kung mahimo ba nga mokuyog kaniya.
When Jesus got into the boat, the man who had been possessed by demons begged to go with him.
19 Si Jesus wala nagtugot nga siya mouban kanila, apan nag-ingon. “Pauli sa imong panimalay ug sa imong katawhan, ug ingna sila nga ang Ginoo nagpamuhat kanimo, ug unsang kaluoy ang gipatagamtam kanimo.”
But Jesus did not permit him to do so. Instead, he said to him, “Go to yoʋr house and to yoʋr people, and report to them all that the Lord has done for yoʋ and how he has had mercy on yoʋ.”
20 Busa ang tawo mibiya ug iyang gimantala sa Decapolis kung unsa ang gibuhat ni Jesus kaniya. Ug silang tanan natingala.
So the man went away and began to proclaim in the Decapolis all that Jesus had done for him, and all the people were amazed.
21 Sa dihang si Jesus mitabok balik sa bangka sa pikas tampi, ang dakong panon sa katawhan nag-alirong kaniya, ug nagtindog siya sa daplin sa lanaw.
When Jesus had again crossed over in the boat to the other side of the sea, a large crowd was gathered around him, and he was by the sea.
22 Usa ka pangulo sa sinagoga, usa ka tawo nga ginganlan ug Jairus, sa dihang nakit-an niya si Jesus, mihapa siya sa tiilan ni Jesus.
And behold, one of the rulers of the synagogue came, whose name was Jairus. When he saw Jesus, he fell down at his feet
23 Nagpakiluoy siya sa makadaghan nga higayon, nga nag-ingon, “Ang akong gamay nga anak nga babaye hapit na mamatay. Nagpakiluoy ako kanimo, kuyog kanako ug itapion ang imong kamot sa iyaha aron siya maulian ug mabuhi.”
and begged him earnestly, “My little daughter is at the point of death. Please come and lay yoʋr hands on her so that she may be healed, and she will live.”
24 Si Jesus miuban kaniya ug ang baga nga panon sa katawhan misunod kaniya, ug nagdutdot palibot kaniya.
So Jesus went with him, and a large crowd followed him and pressed in on him.
25 Karon adunay usa ka babaye nga nag-antos sa dugo nga naggawas kaniya sulod sa dose ka tuig.
Now there was a woman who had suffered from a flow of blood for twelve years.
26 Hilabihan ang iyang pag-antos sa pagpa-atiman sa daghan mga mananambal. Gigasto niya ang tanan niyang salapi aron siya mamaayo. Apan wala gayod siya naayo, hinuon misamot pa.
She had suffered a great deal under many physicians and had spent all she had, yet received no benefit from it, but had only grown worse.
27 Iyang nadunggan ang balita mahitungod kang Jesus. Busa nagsunod siya kaniya samtang naglakaw siya ngadto sa dakong panon, ug iyang gigunitan ang iyang kupo.
When she heard about Jesus, she came up behind him in the crowd and touched his garment.
28 Kay siya miingon, “Kung ako lang magunitan ang iyang bisti, ako mamaayo.”
For she said, “If I touch even his garments, I will be healed.”
29 Sa dihang siya naggunit kaniya, ang pagdugo miundang, ug nabati niya sa iyang kaugalingon nga naayo siya sa iyang balatian.
Immediately her flow of blood was dried up, and she knew in her body that she had been healed from her affliction.
30 Nasayran ni Jesus sa iyang kaugalingon nianang tungora nga adunay gahom nga migawas gikan kaniya, ug milingi siya sa panon sa katawhan ug nangutana, “Kinsa man ang migunit sa akong bisti?”
Jesus immediately perceived in himself that power had gone out from him, so he turned around in the crowd and said, “Who touched my garments?”
31 Ang iyang mga tinun-an nag-ingon kaniya, “Imong nakita nga ang mga panon sa katawhan nagdutdot kanimo, ug moingon ka, 'Kinsa ang migunit kanako?'”
His disciples said to him, “Yoʋ see the crowd pressing in on yoʋ, and yet yoʋ say, ‘Who touched me?’”
32 Apan si Jesus mitan-aw sa palibot aron iyang makita kung kinsa ang nagbuhat niini.
But he kept looking around to see who had done it.
33 Ang babaye nasayod kung unsa ang nahitabo kaniya, ug busa miduol siya ngadto kaniya nga adunay kahadlok ug nangurog ug mihapa sa atubangan ni Jesus ug gisulti niya ang tanang kamatuoran.
Now the woman was frightened and trembling, knowing what had happened to her, so she came and fell down before him and told him the whole truth.
34 Siya miingon kaniya, “Babaye, ang imong pagtuo ang nakaayo kanimo. Lakaw uban ang kalinaw ug mamahimsog ka, gawasnon ka gikan sa imong balatian.”
Then Jesus said to her, “Daughter, yoʋr faith has healed yoʋ. Go in peace, and be healed of yoʋr affliction.”
35 Samtang nag-istorya siya kaniya, ang mga tawo miabot gikan sa balay sa pangulo sa sinagoga, nga nag-ingon, “Ang imong anak nga babaye namatay na. Nganong hasolon pa man ang magtutudlo?”
While he was still speaking, some people came from the ruler of the synagogue's house and said, “Yoʋr daughter has died; why trouble the teacher any further?”
36 Apan sa dihang iyang nadunggan kung unsa ang ilang giingon, si Jesus miingon sa pangulo sa sinagoga, “Ayaw kahadlok. Salig lang.”
But when Jesus heard what they said, he immediately said to the ruler of the synagogue, “Do not be afraid; only believe.”
37 Wala niya tugoti nga ang uban mokuyog kaniya, gawas lang kang Pedro, Santiago, ug Juan, nga igsoon ni Santiago. Unya miabot na sila sa balay sa pangulo sa sinagoga.
From that point he did not allow anyone to accompany him except Peter, James, and John the brother of James.
38 Nakita ni Jesus ang daghang katawhan nga naguol, kadtong katawhang naghilak ug kadtong nagdangoyngoy.
When he came to the ruler of the synagogue's house, he saw a commotion, people weeping and wailing loudly.
39 Sa dihang nakasulod na sila sa balay, miingon siya kanila, “Nganong nagsubo kamo ug nganong naghilak kamo? Kining bataa wala namatay apan natulog lang.”
Then he went in and said to them, “Why are you making a commotion and weeping? The child is not dead but sleeping.”
40 Ila siyang gikataw-an. Apan iyang gipagaws silang tanan. Unya iyang giuban ang amahan sa bata ug ang inahan ug ang iyang mga kauban, ug misulod sa kwarto kung diin gibutang ang bata.
And they began laughing at him. But he put them all outside, took the child's father and mother and those who were with him, and went in to where the child was lying down.
41 Iyang gigunitan ang bata sa iyang kamot, miingon siya kaniya, “Talitha koum,” buot ipasabot “Batang babaye, ako moingon kanimo, bangon.”
Then he took hold of the child's hand and said to her, “Talitha koumi,” which means, “Little girl, I say to yoʋ, arise.”
42 Dihadiha ang bata mibangon ug milakaw (kay siya dose na ang pangidaron). Ang mga tawo hilabihan ang katingala ug kahibulong.
Immediately the girl got up and began to walk (for she was twelve years old), and they were overcome with great amazement.
43 Siya hugot nga nagpasidaan kanila nga kinahangla nga walay bisan usa ang makahibalo mahitungod niini. Ug sila iyang giingnana nga hatagan siya ug pagkaon.
Then he gave them strict orders not to let anyone know about this, and he told them to give her something to eat.
