Job 29

1 Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,

Job also added, taking up his parable, and said:

2 “O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,

Who will grant me, that I might be according to the months past, according to the days in which God kept me?

3 sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.

When his lamp shined over my head, and I walked by his light in darkness?

4 O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,

As I was in the days of my youth, when God was secretly in my tabernacle?

5 sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,

When the Almighty was with me: and my servants round about me?

6 sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!

When I washed my feet with butter, and the rock poured me out rivers of oil?

7 Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,

When I went out to the gate of the city, and in the street they prepared me a chair?

8 ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.

The young men saw me, and hid themselves: and the old men rose up and stood.

9 Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.

The princes ceased to speak, and laid the finger on their mouth.

10 Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.

The rulers held their peace, and their tongue cleaved to their throat.

11 Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,

The ear that heard me blessed me, and the eye that saw me gave witness to me:

12 tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.

Because I had delivered the poor man that cried out; and the fatherless that had no helper.

13 Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.

The blessing of him that was ready to perish came upon me, and I comforted the heart of the widow.

14 Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.

I was clad with justice: and I clothed myself with my judgment, as with a robe and a diadem.

15 Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.

I was an eye to the blind, and a foot to the lame.

16 Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.

I was the father of the poor: and the cause which I knew not, I searched out most diligently.

17 Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.

I broke the jaws of the wicked man, and out of his teeth I took away the prey.

18 Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.

And I said: I shall die in my nest, and as a palm tree shall multiply my days.

19 Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.

My root is opened beside the waters, and dew shall continue in my harvest.

20 Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.

My glory shall always be renewed, and my bow in my hand shall be repaired.

21 Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.

They that heard me, waited for my sentence, and being attentive held their peace at my counsel.

22 Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.

To my words they durst add nothing, and my speech dropped upon them.

23 Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.

They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for a latter shower.

24 Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.

If at any time I laughed on them, they believed not, and the light of my countenance fell not on earth.

25 Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.

If I had a mind to go to them, I sat first, and when I sat as a king, with his army standing about him, yet I was a comforter of them that mourned.