Isaias 18

1 Pagkaalaot sa yuta sa naghaguros nga mga pako, nga daplin sa mga suba sa Etiopia;

Ho, land shadowed [with] wings, That [is] beyond the rivers of Cush,

2 nga nagpadala ug mga tigpamaba diha sa dagat, ug naggakit ug papyrus diha sa katubigan. Lakaw, kamong paspas nga mga mensahero, ngadto sa nasod nga tag-as ug hamis, ngadto sa katawhan nga gikahadlokan sa layo ug sa duol, ang lig-on ug moyatak nga nasod, nga nabahin sa kasubaan ang ilang yuta.

That is sending by sea ambassadors, Even with implements of reed on the face of the waters, — Go, ye light messengers, Unto a nation drawn out and peeled, Unto a people fearful from its beginning and onwards, A nation meeting out by line, and treading down, Whose land floods have spoiled.

3 Kamong tanan nga mga lumolupyo sa kalibotan ug kamo nga nagpuyo sa yuta, sa dihang ipataas na ang timailhan didto sa kabungtoran, pagtan-aw; ug sa dihang patingogon na ang budyong, paminaw.

All ye inhabitants of the world, And ye dwellers of earth, At the lifting up of an ensign on hills ye look, And at the blowing of a trumpet ye hear.

4 Mao kini ang giingon ni Yahweh kanako, “Magpakahilom ako nga maniid gikan sa akong balay, sama sa nagkaanam nga kainit sa pagsidlak sa adlaw, sama sa panganod nga yamog diha sa kainit sa ting-ani.

For thus said Jehovah unto me, 'I rest, and I look on My settled place, As a clear heat on an herb. As a thick cloud of dew in the heat of harvest.

5 Sa dili pa ang ting-ani, sa dihang nahuman na ang pagpamulak, ug ang bulak mahimo nang ubas nga hapit na mahinog, pamutlon niya ang mga gagmay nga sanga pinaagi sa karit, putlon niya ug ipalayo ang nagkatay nga mga sanga.

For before harvest, when the flower is perfect, And the blossom is producing unripe fruit, Then hath [one] cut the sprigs with pruning hooks, And the branches he hath turned aside, cut down.

6 Mahibilin kini alang sa mga langgam sa kabukiran ug alang sa mga mananap sa yuta. Kaonon kini sa mga langgam panahon sa ting-init, ug kaonon kini sa tanan nga mga mananap sa yuta panahon sa tingtugnaw”.

They are left together to the ravenous fowl of the mountains, And to the beast of the earth, And summered on them hath the ravenous fowl, And every beast of the earth wintereth on them.

7 Nianang panahona igahatag ngadto kang Yaweh nga labawng makagagahom ang gasa nga gikan sa mga tawo nga tag-as ug hamis, gikan sa mga tawo nga gikahadlokan sa layo ug sa duol, ang lig-on ug moyatak nga nasod, nga gibahin sa kasubaan ang ilang yuta, didto sa dapit sa ngalan ni Yahweh nga labawng makagagahom, sa Bukid sa Zion.

At that time brought is a present to Jehovah of Hosts, A nation drawn out and peeled. Even of a people fearful from the beginning hitherto, A nation meting out by line, and treading down, Whose land floods have spoiled, Unto the place of the name of Jehovah of Hosts — mount Zion!'