Zəbur 78
1 Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
A maskil of Asaph. My people, attend to my teaching: bend your ears to the words of my mouth,
2 Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
as I open my mouth in a poem on the riddling story of the past.
3 Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
What we have heard and known, and what our ancestors have told us,
4 Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
we will not hide from their children. We will tell to the next generation the praises and might of the Lord, and the wonders that he has done.
5 Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
He set up a testimony in Jacob, a law he appointed in Israel, which he commanded our ancestors to make known to their children,
6 Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
that the next generation should know it, that the children yet to be born should arise and tell their children;
7 Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
that in God they might put their confidence, and not forget God’s works; but that they might keep his commandments,
8 Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
and not be like their ancestors, a generation defiant and stubborn, a generation with heart unsteady, and spirit unfaithful towards God.
9 Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
Ephraimites, armed bowmen, turned back in the day of battle.
10 Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
They did not keep God’s covenant, they refused to walk in his law.
11 Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
They forgot what he had done, and the wonders he had shown them.
12 Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
He did wonders before their ancestors in the country of Zoan in Egypt.
13 Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
Through the sea which he split he brought them, making waters stand up like a heap;
14 Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
he led them by day with a cloud, all the night with a light of fire.
15 Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
From the rocks which he split in the wilderness, he gave them to drink as of ocean’s abundance.
16 Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
He brought streams out of the rock, and made water run down like rivers.
17 Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
Yet they still went on sinning against him, they defied the Most High in the desert.
18 İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
They wilfully challenged God, demanding the food that they longed for.
19 Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
‘Is God able,’ such was their challenge, ‘to spread in the desert a table?
20 Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
From the rock that he struck there gushed water, and torrents that overflowed; but can he also give bread, or provide his people with meat?’
21 Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
When the Lord heard this, he was furious, and fire was kindled on Jacob, anger flared up against Israel.
22 Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
For they put no trust in God, no confidence in his help.
23 Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
So he summoned the clouds above; and, opening the doors of heaven,
24 Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
he rained manna upon them for food, and grain of heaven he gave them.
25 İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
Everyone ate the bread of angels; he sent them food to the full.
26 Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
He launched the east wind in the heavens, and guided the south by his power.
27 Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
He rained meat upon them like dust, winged bird like the sand of the sea.
28 Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
In the midst of their camp he dropped it, all around their tents.
29 Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
They ate and were more than filled; he had brought them the thing they desired.
30 Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
But the thing they desired became loathsome: while their food was still in their mouths,
31 Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
the wrath of God rose against them. He slew the stoutest among them, and laid low the young men of Israel.
32 Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
Yet for all this they sinned yet more, and refused to believe in his wonders.
33 Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
So he ended their days in a breath, and their years in sudden dismay.
34 Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
When he slew them, then they sought after him, they turned and sought God with diligence.
35 Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
They remembered that God was their rock, and the Most High God their redeemer.
36 Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
37 Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
Their heart was not steady with him, they were faithless to his covenant.
38 Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
But he is full of pity: he pardons sin and destroys not. Often he turns his anger away, without stirring his wrath at all.
39 Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
So he remembered that they were but flesh, breath that passes and does not return.
40 Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
But how often they rebelled in the desert, and caused him grief in the wilderness,
41 Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
tempting God again and again, provoking the Holy One of Israel.
42 Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
They did not remember his strength, nor the day he redeemed from the foe,
43 Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
how he set his signs in Egypt, in the country of Zoan his wonders.
44 Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
He turned their canals into blood, their streams undrinkable.
45 Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
He sent forth flies, which devoured them; frogs, too, which destroyed them.
46 Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
Their crops he gave to the caterpillar, and the fruits of their toil to the locust.
47 Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
He slew their vines with hail, and their sycamore trees with frost.
48 Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
He delivered their cattle to the hail, and their flocks to bolts of fire.
49 Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
He let loose his hot anger among them, fury and wrath and distress, a band of destroying angels.
50 Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
He cleared a path for his anger, did not spare them from death, but gave them over to pestilence.
51 Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
He struck down all the firstborn in Egypt, the first fruits of their strength in the tents of Ham.
52 Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
He led forth his people like sheep, he was guide to his flock in the desert.
53 Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
Securely he led them, and free from fear, while their foes were drowned in the sea.
54 Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
To his holy realm he brought them, to the mountain his right hand had purchased.
55 Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
He drove out the nations before them, and allotted their land for possession, and their tents for Israel to live in.
56 Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
Yet they tempted and angered the Most High God, they did not observe his decrees.
57 Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
They drew back, false like their ancestors; they failed like a treacherous bow.
58 Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
Their shrines stirred him to anger, their idols moved him to jealousy.
59 Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
When God heard of this, he was furious, and he spurned Israel utterly.
60 İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
He abandoned his home in Shiloh, the tent he had pitched among people.
61 Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
He gave his strength up to captivity, his glory to the hands of the foe.
62 Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
He gave his people to the sword, he was furious with his own.
63 İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
Fire devoured their young men, and their maidens had no marriage-song.
64 Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
Their priests fell by the sword, and their widows could not weep.
65 O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
Then the Lord awoke as from sleep, like a warrior flushed with wine;
66 Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
and he beat back his foes, putting them to perpetual scorn.
67 Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
He disowned the tent of Joseph, he rejected the tribe of Ephraim;
68 Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
but he chose the tribe of Judah, Mount Zion, which he loves.
69 Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
And he built like the heights his sanctuary, like the earth which he founded forever.
70 Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
And he chose David his servant, taking him from the sheepfolds.
71 Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
From the mother-ewes he brought him, to be shepherd to Jacob his people, and to Israel his inheritance.
72 Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
With upright heart did he shepherd them, and with skilful hands did he guide them.
