Zəbur 50

1 Asəfin məzmuru. Güclü Rəbb Allah çağırır, Gündoğandan günbatanadək Bütün yer üzünü səsləyir.

(En salme af Asaf.) Gud, Gud HERREN talede og stævnede Jorden hid fra Sol i Opgang til Sol i Bjærge;

2 Qüsursuz, gözəl Siondan Allah Öz nurunu saçır.

fra Zion, Skønhedens Krone, viste Gud sig i Stråleglans

3 Allahımız gəlir, sakit dayanmaz, Önündə yandırıb-yaxan alov var, Ətrafında şiddətli tufan qopar.

vor Gud komme og tie ikke! - Foran ham gik fortærende Ild, omkring ham rasede Storm;

4 O, xalqını mühakimə etmək üçün Yuxarıdakı göyü və yeri şahid çağırır:

han stævnede Himlen deroppe hid og Jorden for at dømme sit Folk:

5 «Hüzuruma möminlərimi, Qurban verib Mənimlə əhd bağlayanları yığın!»

"Saml mig mine fromme, der sluttede Pagt med mig ved Ofre!"

6 Göylər ədalətini bəyan edir, Çünki hakim Allahın Özüdür. (Sela)

Og Himlen forkyndte hans Retfærd, at Gud er den, der dømmer. (Sela)

7 «Danışıram, dinlə Məni, ey xalqım! Ey İsrail, əleyhinə şəhadət edirəm. Allaham, sənin Allahın Mənəm.

Hør, mit Folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne imod dig, Gud, din Gud er jeg!

8 Qurbanlarından ötrü səni tənbeh etmirəm, Yandırma qurbanlarını həmişə görürəm.

Jeg laster dig ikke for dine Slagtofre, dine Brændofre har jeg jo stadig for Øje;

9 Tövləndəki buğanı, ağılındakı təkəni Səndən qəbul etmirəm.

jeg tager ej Tyre fra dit Hus eller Bukke fra dine Stalde;

10 Çünki Mənimdir bütün meşələrdə olan heyvanlar, Minlərlə dağda otlayan mal-qaralar.

thi mig tilhører alt Skovens Vildt, Dyrene på de tusinde Bjerge;

11 Dağlardakı bütün quşları tanıyıram, Bütün çöl heyvanları əlimin altındadır.

jeg kender alle Bjergenes Fugle, har rede på Markens Vrimmel.

12 Acsam, sənə demərəm, Çünki dünyaya, dünyadakı hər şeyə sahibəm!

Om jeg hungred, jeg sagde det ikke til dig, thi mit er Jorderig og dets Fylde!

13 Məgər Mən buğa əti yeyirəm? Məgər Mən təkə qanı içirəm?

Mon jeg æder Tyres Kød eller drikker Bukkes Blod?

14 Şükür qurbanını Allaha təqdim et, Haqq-Taalaya əhd etdiyin təqdimlərini ver.

Lovsang skal du ofre til Gud og holde den Højeste dine Løfter.

15 Dar gündə Məni çağır, Mən səni xilas edəcəyəm, Sən də Məni şərəfləndirəcəksən».

Og kald på mig på Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig,

16 Pislərəsə Allah deyir: «Qaydalarımı əzbər söyləməyə haqqınız varmı? Əhdimi dilə gətirməyə haqqınız varmı?

Men til Den gudløse siger Gud: Hvi regner du op mine Bud og fører min Pagt i Munden,

17 Mənim iradıma nifrət edirsən, Sözlərimi qulaq ardına vurursan.

når du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag din Ryg?

18 Bir oğru görəndə ona qoşulursan, Zinakarlara yoldaş olursan.

Ser du en Tyv, slår du Følge med ham, med Horkarle bolder du til,

19 Ağzını şər üçün açırsan, Dilini fırıldaq üçün işə salırsan.

slipper Munden løs med ondt, din Tunge bærer på Svig.

20 Oturub qardaşından gileylənirsən, Ananın oğlundan qeybət edirsən.

Du sidder og skænder din Broder, bagtaler din Moders Søn;

21 Sən belə edəndə Mən dinməmişəm. Məgər Məni özün kimi sanırsan? İndi isə səni tənbeh edəcəyəm, Əməllərini gözünün önünə düzəcəyəm.

det gør du, og jeg skulde tie, og du skulde tænke, jeg er som du! Revse dig vil jeg og gøre dig det klart.

22 Ey Allahı unudanlar, Buna diqqət edin! Yoxsa sizi parça-parça edərəm, Heç birinizi xilas edən olmaz.

Mærk jer det, I, som glemmer Gud, at jeg ikke skal rive jer redningsløst sønder.

23 Kim ki şükür qurbanı təqdim edir, Məni şərəfləndirir. Doğru yol tutan şəxsə Allahın xilasını göstərəcəyəm».

Den, der ofrer Taksigelse, ærer mig; den, der agter på Vejen, lader jeg se Guds Frelse.