Zəbur 104

1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!

Preise, meine Seele, Jahwe! Jahwe, mein Gott, du bist überaus groß; mit Majestät und Hoheit bist du angethan,

2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,

der sich in Licht hüllt wie in einen Mantel, den Himmel ausspannt wie ein Zelttuch,

3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,

der seinen Söller im Wasser bälkt, dichte Wolken zu seinem Fahrzeuge macht, auf den Fittigen des Windes wandelt,

4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!

der Winde zu seinen Boten macht, zu seinen Dienern loderndes Feuer.

5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.

Er hat die Erde auf ihre Pfeiler gegründet, daß sie in alle Ewigkeit nicht wanken kann.

6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.

Mit der Flut wie mit einem Gewande bedecktest du sie; auf den Bergen standen Gewässer.

7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.

Vor deinem Schelten flohen sie, vor deinem Donnerschall zogen sie sich angstvoll zurück -

8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.

Berge stiegen empor, es senkten sich Thäler - an die Stätte, die du ihnen gegründet.

9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.

Du hast eine Grenze gesetzt, die dürfen sie nicht überschreiten, dürfen die Erde nicht wieder bedecken.

10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.

Der in den Thälern Quellen entsendet; zwischen den Bergen fließen sie dahin.

11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.

Sie tränken alle Tiere des Gefildes; die Wildesel löschen ihren Durst.

12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.

An ihnen wohnen die Vögel des Himmels, lassen aus den Zweigen heraus ihre Stimme erschallen.

13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.

Der von seinem Söller her die Berge tränkt - von der Frucht deiner Werke sättigt sich die Erde.

14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:

Der Gras sprossen läßt für das Vieh und Pflanzen zum Nutzen der Menschen, indem er Brotkorn aus der Erde hervorgehen läßt

15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.

und Wein, der des Menschen Herz erfreut, und indem er ihr Angesicht von Öl erglänzen läßt und Brot giebt, das das Herz des Menschen stärkt.

16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.

Es sättigen sich die Bäume Jahwes, die Cedern des Libanon, die er gepflanzt hat,

17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.

woselbst die Vögel nisten; auf den Cypressen hat der Storch sein Haus.

18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.

Die hohen Berge sind der Steinböcke, die Felsen der Klippdachse Zuflucht.

19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.

Er hat den Mond zur Bestimmung von Zeiträumen geschaffen; die Sonne kennt ihren Untergang.

20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.

Wirkst du Finsternis, so wird es Nacht; in ihr regen sich alle Tiere des Waldes.

21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.

Die jungen Löwen brüllen nach Fraß, indem sie von Gott ihre Nahrung verlangen.

22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.

Wenn die Sonne aufgeht, ziehen sie sich zurück und lagern sich in ihrer Behausung.

23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.

Der Mensch geht aus an sein Werk und an seine Arbeit bis zum Abend.

24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.

Wie sind deiner Werke so viel, Jahwe! Du hast sie alle in Weisheit geschaffen; die Erde ist voll von deinen Geschöpfen.

25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.

Da ist das Meer, groß und weit nach beiden Seiten, darin ein Gewimmel ohne Zahl, kleine und große Tiere.

26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.

Daselbst gehen Schiffe, der Leviathan, den du geschaffen hast, darin zu spielen.

27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.

Sie alle warten auf dich, daß du ihnen zu seiner Zeit ihre Speise gebest.

28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.

Du giebst ihnen, sie lesen auf; du thust deine Hand auf, sie sättigen sich mit Gutem.

29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,

Du verbirgst dein Antlitz, sie werden bestürzt; du ziehst ihren Odem ein, sie verhauchen und werden wieder zu Erde.

30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.

Du entsendest deinen Odem, sie werden geschaffen, und du erneust das Angesicht der Erde.

31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!

Die Herrlichkeit Jahwes währt ewig, Jahwe freut sich seiner Werke!

32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.

der die Erde anblickt, daß sie erzittert, die Berge anrührt, daß sie rauchen.

33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.

Ich will Jahwe singen mein Leben lang, meinem Gotte lobsingen, so lange ich bin.

34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.

Möge ihm mein Dichten wohlgefallen; ich freue mich Jahwes!

35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!

Möchten die Sünder von der Erde verschwinden, und die Gottlosen nicht mehr sein. Preise, meine Seele, Jahwe! Rühmet Jah!