Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
For David himself. Bless the Lord, O my soul: O Lord my God, thou art exceedingly great. Thou hast put on praise and beauty:
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
And art clothed with light as with a garment. Who stretchest out the heaven like a pavilion:
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
Who coverest the higher rooms thereof with water. Who makest the clouds thy chariot: who walkest upon the wings of the winds.
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
Who makest thy angels spirits: and thy ministers a burning fire.
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
Who hast founded the earth upon its own bases: it shall not be moved for ever and ever.
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
The deep like a garment is its clothing: above the mountains shall the waters stand.
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
At thy rebuke they shall flee: at the voice of thy thunder they shall fear.
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
The mountains ascend, and the plains descend into the place which thou hast founded for them.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
Thou hast set a bound which they shall not pass over; neither shall they return to cover the earth.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
Thou sendest forth springs in the vales: between the midst of the hills the waters shall pass.
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
All the beasts of the field shall drink: the wild asses shall expect in their thirst.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
Over them the birds of the air shall dwell: from the midst of the rocks they shall give forth their voices.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
Thou waterest the hills from thy upper rooms: the earth shall be filled with the fruit of thy works:
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
Bringing forth grass for cattle, and herb for the service of men. That thou mayst bring bread out of the earth:
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
And that wine may cheer the heart of man. That he may make the face cheerful with oil: and that bread may strengthen man’s heart.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
The trees of the field shall be filled, and the cedars of Libanus which he hath planted:
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
There the sparrows shall make their nests. The highest of them is the house of the heron.
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
The high hills are a refuge for the harts, the rock for the irchins.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Thou hast appointed darkness, and it is night: in it shall all the beasts of the woods go about:
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
The young lions roaring after their prey, and seeking their meat from God.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
The sun ariseth, and they are gathered together: and they shall lie down in their dens.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
Man shall go forth to his work, and to his labour until the evening.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
How great are thy works, O Lord? thou hast made all things in wisdom: the earth is filled with thy riches.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
So is this great sea, which stretcheth wide its arms: there are creeping things without number: Creatures little and great.
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
There the ships shall go. This sea dragon which thou hast formed to play therein.
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
All expect of thee that thou give them food in season.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
What thou givest to them they shall gather up: when thou openest thy hand, they shall all be filled with good.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
But if thou turnest away thy face, they shall be troubled: thou shalt take away their breath, and they shall fail, and shall return to their dust.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
Thou shalt send forth thy spirit, and they shall be created: and thou shalt renew the face of the earth.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
May the glory of the Lord endure for ever: the Lord shall rejoice in his works.
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
He looketh upon the earth, and maketh it tremble: he toucheth the mountains, and they smoke.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
I will sing to the Lord as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
Let my speech be acceptable to him: but I will take delight in the Lord.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Let sinners be consumed out of the earth, and the unjust, so that they be no more: O my soul, bless thou the Lord.
