Süleymanin Məsəlləri 8

1 Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi

Vai gudrība nesauc, un atzīšana nepaceļ savu balsi?

2 Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?

Kalnu virsgalā tā stāv, ceļmalā uz ceļu jūtīm;

3 Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:

Pie vārtiem pilsētas priekšā, kur pa vārtiem ieiet, viņa skaņi sauc:

4 «Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.

„Uz jums, vīri, es saucu, un mana balss iet pie cilvēku bērniem.

5 Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.

Ņemiet vērā, nejēgas, gudrību, un, ģeķi, paliekat prātīgi!

6 Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.

Klausāties, jo es runāšu augstas lietas un atdarīšu savu muti ar skaidriem vārdiem.

7 Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.

Jo mana mute runās patiesību, un bezdievība manām lūpām ir negantība.

8 Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.

Visi manas mutes vārdi stāv taisnībā, iekš tiem nav netiklības, nedz viltības.

9 Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.

Tie ir visnotaļ taisni tam, kas tos saprot un skaidri tiem, kas atzīšanu atraduši.

10 Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.

Pieņemiet manu mācību labāki nekā sudrabu, un atzīšanu vairāk nekā tīru zeltu;

11 Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.

Jo gudrība ir labāka pār pērlēm, un viss, ko tu kārotu, tai netiek līdz.

12 Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.

Es, tā gudrība, mītu pie samaņas un atrodu vērtīgu padomu.

13 Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.

Tā Kunga bijāšana ir: ienīdēt ļaunu, lepnību, augstprātību un ļaunu ceļu, un es ienīstu netiklu muti.

14 Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.

Pie manis ir padoms un palīgs; es esmu atzīšana, man ir spēks.

15 Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.

Caur mani valda ķēniņi, un dod taisnus likumus valdītāji;

16 Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.

Caur mani valda varenie un lielkungi, visi zemes soģi.

17 Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.

Es mīlēju tos, kas mani mīl, un kas mani tikuši(centīgi) meklē, tie mani atrod.

18 Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.

Bagātība un gods ir pie manis, paliekama manta un taisnība.

19 Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.

Mani augļi ir labāki nekā zelts un tīrs zelts, un mans ienākums nekā šķīsts sudrabs.

20 Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.

Es vadu uz taisnības ceļa, taisnas tiesas pēdās,

21 Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.

Ka tiem, kas mani mīl, dodu iemantot pilnību un pildu viņu mantu.

22 Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.

Tas Kungs mani nolika par sava ceļa iesākumu, par savu radījumu pirmaju no mūžības.

23 Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.

No mūžības es esmu iecelta, no iesākuma, no pasaules gala.

24 Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.

Kad dziļumi vēl nebija, tad es piedzimu, kad avoti vēl nebija, no ūdeņiem grūti.

25 Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.

Pirms kalnu pamati tapa nolikti, priekš pakalniem, tad es piedzimu.

26 Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,

Viņš vēl nebija radījis zemi nedz klajumus, nedz sācis pasaules pīšļus;

27 Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,

Kad viņš debesis sataisīja, tad es tur biju; kad viņš izplatīja debess velvi pār dziļumiem,

28 Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,

Kad viņš padebešus augšām nostiprināja, kad dziļumu avoti krākdami krāca,

29 Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə

Kad viņš jūrai lika robežas, ka ūdeņi neplūstu pār viņas malām, kad viņš nostiprināja zemes pamatus:

30 Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.

Tad es biju pie viņa tā izdarītāja un biju viņa prieks dienu dienas un līksmojos viņa priekšā vienmēr:

31 Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.

Es līksmojos viņa pasaules virsū un mans prieks ir pie cilvēku bērniem.

32 İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!

Tad klausiet nu mani, mani bērni; jo svētīgs, kas manus ceļus sargā.

33 Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.

Klausiet pamācīšanai un topiet gudri, un neatmetat viņu.

34 Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!

Svētīgs tas cilvēks, kas mani klausa, kas kavējās pie manām durvīm dienu no dienas, sargāt manu durvju stenderus;

35 Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.

Jo kas mani atrod, tas atrod dzīvību un dabūs žēlastību no Tā Kunga.

36 Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».

Bet kas pret mani grēko, tas dara varu savai dvēselei; kas mani ienīst, tie visi līdz mīļo nāvi.“