Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
Frater fui draconum, et socius struthionum.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
