Əyyub 17

1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.

Min ånd er brutt, mine dager utslukket; bare graver har jeg for mig.

2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.

Sannelig, spott omgir mig på alle kanter, og mitt øie må dvele ved deres trettekjære ferd.

3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?

Så sett nu et pant, gå i borgen for mig hos dig selv! Hvem skulde ellers gi mig håndslag?

4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.

Du har jo lukket deres hjerte for innsikt; derfor vil du ikke la dem vinne.

5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.

Den som forråder venner, så de blir til bytte, hans barns øine skal tæres bort.

6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.

Jeg er satt til et ordsprog for folk; jeg er en mann som blir spyttet i ansiktet.

7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.

Mitt øie er sløvt av gremmelse, og alle mine lemmer er som en skygge.

8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.

Rettskafne forferdes over dette, og den skyldfrie harmes over den gudløse;

9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.

men den rettferdige holder fast ved sin vei, og den som har rene hender, får enn mere kraft.

10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.

Men I - kom bare igjen alle sammen! Jeg finner dog ikke nogen vismann blandt eder.

11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.

Mine dager er faret forbi, mine planer sønderrevet - mitt hjertes eiendom!

12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.

Natt gjør de til dag, lyset, sier de, er nærmere enn det mørke som ligger like for mig.

13 Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)

Når jeg håper på dødsriket som mitt hus, reder i mørket mitt leie, (Sheol h7585)

14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,

roper til graven: Du er min far, til makken: Du er min mor og min søster,

15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?

hvor er da mitt håp? Mitt håp - hvem øiner det?

16 Ümid mənimlə ölülər diyarınamı düşər? Mənimlə birgə torpaq altınamı girər?» (Sheol h7585)

Til dødsrikets bommer farer de ned, på samme tid som jeg går til hvile i støvet. (Sheol h7585)