Əyyub 14

1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.

Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.

2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.

Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.

3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?

Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!

4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!

Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.

5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.

Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.

6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.

Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.

7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.

Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.

8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,

Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,

9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.

Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.

10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.

Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?

11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi

Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:

12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.

Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.

13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)

Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)

14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.

Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.

15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.

Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.

16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.

Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;

17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.

Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.

18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,

Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;

19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.

Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.

20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.

Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.

21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.

Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.

22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».

Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.