ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ 3

1 Ուրեմն ի՞նչ առաւելութիւն ունի Հրեան, կամ ի՞նչ շահ կայ թլփատութենէն.

اَپَرَنْچَ یِہُودِنَح کِں شْریشْٹھَتْوَں؟ تَتھا تْوَکْچھیدَسْیَ وا کِں پھَلَں؟

2 շատ՝ ամէն կերպով: Նախ այն՝ որ Աստուծոյ պատգամները վստահուեցան անոնց:

سَرْوَّتھا بَہُونِ پھَلانِ سَنْتِ، وِشیشَتَ اِیشْوَرَسْیَ شاسْتْرَں تیبھْیودِییَتَ۔

3 Ուրեմն ի՞նչ. եթէ անոնցմէ ոմանք հաւատարիմ չեղան, միթէ անոնց անհաւատարմութիւնը ոչնչացո՞ւց Աստուծոյ հաւատարմութիւնը. ամե՛նեւին:

کَیشْچِدْ اَوِشْوَسَنے کرِتے تیشامْ اَوِشْوَسَناتْ کِمْ اِیشْوَرَسْیَ وِشْواسْیَتایا ہانِرُتْپَتْسْیَتے؟

4 Հապա Աստուած ճշմարտախօս պիտի ճանչցուի՝՝, եւ բոլոր մարդիկ՝ ստախօս. ինչպէս գրուած է. «Հետեւաբար դուն արդար պիտի ըլլաս խօսքերուդ մէջ, եւ յաղթես՝ երբ դատուիս»:

کیناپِ پْرَکارینَ نَہِ۔ یَدْیَپِ سَرْوّے مَنُشْیا مِتھْیاوادِنَسْتَتھاپِیشْوَرَح سَتْیَوادِی۔ شاسْتْرے یَتھا لِکھِتَماسْتے، اَتَسْتْوَنْتُ سْوَواکْیینَ نِرْدّوشو ہِ بھَوِشْیَسِ۔ وِچارے چَیوَ نِشْپاپو بھَوِشْیَسِ نَ سَںشَیَح۔

5 Ուրեմն եթէ մեր անիրաւութիւնը կ՚ապացուցանէ Աստուծոյ արդարութիւնը, ի՞նչ ըսենք. միթէ անիրա՞ւ է Աստուած, որ բարկութիւն կը ցուցաբերէ

اَسْماکَمْ اَنْیایینَ یَدِیشْوَرَسْیَ نْیایَح پْرَکاشَتے تَرْہِ کِں وَدِشْیامَح؟ اَہَں مانُشاناں کَتھامِوَ کَتھاں کَتھَیامِ، اِیشْوَرَح سَمُچِتَں دَنْڈَں دَتّوا کِمْ اَنْیایِی بھَوِشْیَتِ؟

6 (մարդկօրէն կ՚ըսեմ). ամե՛նեւին: Այլապէս՝ Աստուած ի՞նչպէս պիտի դատէ աշխարհը:

اِتّھَں نَ بھَوَتُ، تَتھا سَتِیشْوَرَح کَتھَں جَگَتو وِچارَیِتا بھَوِشْیَتِ؟

7 Որովհետեւ եթէ Աստուծոյ ճշմարտութիւնը կը ճոխանայ իմ ստութեամբս՝ իր փառքին համար, ա՛լ ես ինչո՞ւ կը դատուիմ իբր մեղաւոր:

مَمَ مِتھْیاواکْیَوَدَنادْ یَدِیشْوَرَسْیَ سَتْیَتْوینَ تَسْیَ مَہِما وَرْدّھَتے تَرْہِ کَسْمادَہَں وِچارےپَرادھِتْوینَ گَنْیو بھَوامِ؟

8 Եւ ինչո՞ւ պատշաճ չէ ըսել. «Չարիք գործենք՝ որ բարիք յառաջ գայ», ինչպէս ոմանք մեզի հայհոյելով կը զրպարտեն՝՝ թէ մենք այդպէս կ՚ըսենք: Ատոնց դատապարտութիւնը արդարացի է:

مَنْگَلارْتھَں پاپَمَپِ کَرَنِییَمِتِ واکْیَں تْوَیا کُتو نوچْیَتے؟ کِنْتُ یَیرُچْیَتے تے نِتانْتَں دَنْڈَسْیَ پاتْرانِ بھَوَنْتِ؛ تَتھاپِ تَدْواکْیَمْ اَسْمابھِرَپْیُچْیَتَ اِتْیَسْماکَں گْلانِں کُرْوَّنْتَح کِیَنْتو لوکا وَدَنْتِ۔

9 Ուրեմն ա՛լ ի՞նչ ըսենք, գերազա՞նց ենք հեթանոսներէն: Ո՛չ մէկ կերպով. որովհետեւ նախապէս մեղադրեցինք Հրեաները եւ Յոյները, թէ բոլո՛րը մեղքի տակ են,

اَنْیَلوکیبھْیو وَیَں کِں شْریشْٹھاح؟ کَداچَنَ نَہِ یَتو یِہُودِنو نْیَدیشِنَشْچَ سَرْوَّایوَ پاپَسْیایَتّا اِتْیَسْیَ پْرَمانَں وَیَں پُورْوَّمْ اَدَدامَ۔

10 ինչպէս գրուած է. «Ո՛չ մէկ արդար կայ, ո՛չ իսկ մէկ հատ:

لِپِ رْیَتھاسْتے، نَیکوپِ دھارْمِّکو جَنَح۔

11 Ո՛չ մէկը կայ որ հասկնայ, ո՛չ մէկը կայ որ փնտռէ Աստուած:

تَتھا جْنانِیشْوَرَجْنانِی مانَوَح کوپِ ناسْتِ ہِ۔

12 Բոլո՛րը խոտորեցան, միասին անպէտ դարձան. ո՛չ մէկ բարիք ընող կայ, ո՛չ իսկ մէկ հատ»:

وِمارْگَگامِنَح سَرْوّے سَرْوّے دُشْکَرْمَّکارِنَح۔ ایکو جَنوپِ نو تیشاں سادھُکَرْمَّ کَروتِ چَ۔

13 «Անոնց կոկորդը բաց գերեզման է, իրենց լեզուով նենգաւոր եղան»: «Իժերու թոյն կայ անոնց շրթունքներուն տակ»:

تَتھا تیشانْتُ وَے کَنْٹھا اَناورِتَشْمَشانَوَتْ۔ سْتُتِوادَں پْرَکُرْوَّنْتِ جِہْوابھِسْتے تُ کیوَلَں۔ تیشاموشْٹھَسْیَ نِمْنے تُ وِشَں تِشْٹھَتِ سَرْپَّوَتْ۔

14 «Անոնց բերանը լեցուն է անէծքով ու դառնութեամբ»:

مُکھَں تیشاں ہِ شاپینَ کَپَٹینَ چَ پُورْیَّتے۔

15 «Անոնց ոտքերը կ՚աճապարեն արիւն թափելու.

رَکْتَپاتایَ تیشاں تُ پَدانِ کْشِپْرَگانِ چَ۔

16 կործանում եւ թշուառութիւն կայ անոնց ճամբաներուն մէջ:

پَتھِ تیشاں مَنُشْیاناں ناشَح کْلیشَشْچَ کیوَلَح۔

17 Չճանչցան խաղաղութեան ճամբան»:

تے جَنا نَہِ جانَنْتِ پَنْتھانَں سُکھَدایِنَں۔

18 «Աստուծոյ վախը չկայ անոնց աչքերուն առջեւ»:

پَرَمیشادْ بھَیَں یَتَّتْ تَچَّکْشُشورَگوچَرَں۔

19 Բայց գիտենք թէ ի՛նչ որ կ՚ըսէ Օրէնքը, կ՚ըսէ անո՛նց՝ որ Օրէնքին տակ են, որպէսզի ամէն բերան գոցուի եւ ամբողջ աշխարհը դատապարտուի Աստուծոյ առջեւ:

وْیَوَسْتھایاں یَدْیَلِّکھَتِ تَدْ وْیَوَسْتھادھِینانْ لوکانْ اُدِّشْیَ لِکھَتِیتِ وَیَں جانِیمَح۔ تَتو مَنُشْیَماتْرو نِرُتَّرَح سَنْ اِیشْوَرَسْیَ ساکْشادْ اَپَرادھِی بھَوَتِ۔

20 Ուստի ո՛չ մէկ մարմին պիտի արդարանայ անոր առջեւ Օրէնքին գործերով, քանի որ Օրէնքին միջոցով կ՚ըլլայ մեղքի գիտակցութիւնը:

اَتَایوَ وْیَوَسْتھانُرُوپَیح کَرْمَّبھِح کَشْچِدَپِ پْرانِیشْوَرَسْیَ ساکْشاتْ سَپُنْیِیکرِتو بھَوِتُں نَ شَکْشْیَتِ یَتو وْیَوَسْتھَیا پاپَجْنانَماتْرَں جایَتے۔

21 Բայց հիմա՝ առանց Օրէնքին՝ Աստուծոյ արդարութիւնը բացայայտ եղած է, վկայուած ըլլալով Օրէնքէն ու Մարգարէներէն.

کِنْتُ وْیَوَسْتھایاح پرِتھَگْ اِیشْوَرینَ دییَں یَتْ پُنْیَں تَدْ وْیَوَسْتھایا بھَوِشْیَدْوادِگَنَسْیَ چَ وَچَنَیح پْرَمانِیکرِتَں سَدْ اِدانِیں پْرَکاشَتے۔

22 այսինքն Աստուծոյ արդարութիւնը՝ որ Յիսուս Քրիստոսի վրայ եղած հաւատքով է բոլոր հաւատացողներուն համար, քանի որ խտրութիւն չկայ:

یِیشُکھْرِیشْٹے وِشْواسَکَرَنادْ اِیشْوَرینَ دَتَّں تَتْ پُنْیَں سَکَلیشُ پْرَکاشِتَں سَتْ سَرْوّانْ وِشْواسِنَح پْرَتِ وَرْتَّتے۔

23 Արդարեւ բոլորը մեղանչեցին, եւ զրկուած են Աստուծոյ փառքէն.

تیشاں کوپِ پْرَبھیدو ناسْتِ، یَتَح سَرْوَّایوَ پاپِنَ اِیشْوَرِییَتیجوہِیناشْچَ جاتاح۔

24 բայց ձրի կ՚արդարանան անոր շնորհքով, Քրիստոս Յիսուսով եղած ազատագրութեամբ:

تَ اِیشْوَرَسْیانُگْرَہادْ مُولْیَں وِنا کھْرِیشْٹَکرِتینَ پَرِتْرانینَ سَپُنْیِیکرِتا بھَوَنْتِ۔

25 Աստուած նախապէս սահմանեց զայն՝ քաւութիւն ըլլալու անոր արիւնին հաւատացողներուն, որպէսզի ցոյց տայ իր արդարութիւնը՝ ներելով նախապէս - Աստուծոյ հանդուրժողութեան ժամանակ - գործուած մեղքերը:

یَسْماتْ سْوَشونِتینَ وِشْواساتْ پاپَناشَکو بَلِی بھَوِتُں سَ ایوَ پُورْوَّمْ اِیشْوَرینَ نِشْچِتَح، اِتّھَمْ اِیشْوَرِییَسَہِشْنُتْواتْ پُراکرِتَپاپاناں مارْجَّنَکَرَنے سْوِییَیاتھارْتھْیَں تینَ پْرَکاشْیَتے،

26 Այսինքն՝ իր արդարութիւնը այս ատեն ցոյց տալու համար, որպէսզի ինք արդար ըլլայ եւ արդարացնէ Յիսուսի հաւատացողը:

وَرْتَّمانَکالِییَمَپِ سْوَیاتھارْتھْیَں تینَ پْرَکاشْیَتے، اَپَرَں یِیشَو وِشْواسِنَں سَپُنْیِیکُرْوَّنَّپِ سَ یاتھارْتھِکَسْتِشْٹھَتِ۔

27 Ուրեմն ո՞ւր մնաց պարծանքը. բացառուեցաւ: Ո՞ր Օրէնքէն, գործերո՞ւ Օրէնքէն: Ո՛չ, հապա հաւատքի Օրէնքէն.

تَرْہِ کُتْراتْمَشْلاگھا؟ سا دُورِیکرِتا؛ کَیا وْیَوَسْتھَیا؟ کِں کْرِیارُوپَوْیَوَسْتھَیا؟ اِتّھَں نَہِ کِنْتُ تَتْ کیوَلَوِشْواسَرُوپَیا وْیَوَسْتھَیَیوَ بھَوَتِ۔

28 որովհետեւ մենք կը հետեւցնենք թէ մարդ կ՚արդարանայ հաւատքով՝ առանց Օրէնքին գործերուն:

اَتَایوَ وْیَوَسْتھانُرُوپاح کْرِیا وِنا کیوَلینَ وِشْواسینَ مانَوَح سَپُنْیِیکرِتو بھَوِتُں شَکْنوتِیتْیَسْیَ رادّھانْتَں دَرْشَیامَح۔

29 Միթէ Աստուած միայն Հրեաներո՞ւնն է ու հեթանոսներունը չէ՞. այո՛, նաեւ հեթանոսներունը:

سَ کِں کیوَلَیِہُودِنامْ اِیشْوَرو بھَوَتِ؟ بھِنَّدیشِنامْ اِیشْوَرو نَ بھَوَتِ؟ بھِنَّدیشِنامَپِ بھَوَتِ؛

30 Քանի որ մէ՛կ Աստուած կայ, որ թլփատութիւնը կ՚արդարացնէ հաւատքով, նաեւ անթլփատութիւնը՝ նոյն հաւատքով:

یَسْمادْ ایکَ اِیشْوَرو وِشْواساتْ تْوَکْچھیدِنو وِشْواسیناتْوَکْچھیدِنَشْچَ سَپُنْیِیکَرِشْیَتِ۔

31 Ուստի մենք կ՚ոչնչացնե՞նք Օրէնքը հաւատքով: Ամե՛նեւին. նոյնիսկ կը հաստատե՛նք Օրէնքը:

تَرْہِ وِشْواسینَ وَیَں کِں وْیَوَسْتھاں لُمْپامَ؟ اِتّھَں نَ بھَوَتُ وَیَں وْیَوَسْتھاں سَںسْتھاپَیامَ ایوَ۔