ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ 3
1 Ուրեմն ի՞նչ առաւելութիւն ունի Հրեան, կամ ի՞նչ շահ կայ թլփատութենէն.
What special privilege, then, has a Jew? Or what benefit is to be derived from circumcision?
2 շատ՝ ամէն կերպով: Նախ այն՝ որ Աստուծոյ պատգամները վստահուեցան անոնց:
The privilege is great from every point of view. First of all, because the Jews were entrusted with God's truth.
3 Ուրեմն ի՞նչ. եթէ անոնցմէ ոմանք հաւատարիմ չեղան, միթէ անոնց անհաւատարմութիւնը ոչնչացո՞ւց Աստուծոյ հաւատարմութիւնը. ամե՛նեւին:
For what if some Jews have proved unfaithful? Shall their faithlessness render God's faithfulness worthless?
4 Հապա Աստուած ճշմարտախօս պիտի ճանչցուի՝՝, եւ բոլոր մարդիկ՝ ստախօս. ինչպէս գրուած է. «Հետեւաբար դուն արդար պիտի ըլլաս խօսքերուդ մէջ, եւ յաղթես՝ երբ դատուիս»:
No, indeed; let us hold God to be true, though every man should prove to be false. As it stands written, "That Thou mayest be shown to be just in the sentence Thou pronouncest, and gain Thy cause when Thou contendest."
5 Ուրեմն եթէ մեր անիրաւութիւնը կ՚ապացուցանէ Աստուծոյ արդարութիւնը, ի՞նչ ըսենք. միթէ անիրա՞ւ է Աստուած, որ բարկութիւն կը ցուցաբերէ
But if our unrighteousness sets God's righteousness in a clearer light, what shall we say? (Is God unrighteous--I speak in our everyday language-- when He inflicts punishment?
6 (մարդկօրէն կ՚ըսեմ). ամե՛նեւին: Այլապէս՝ Աստուած ի՞նչպէս պիտի դատէ աշխարհը:
No indeed; for in that case how shall He judge all mankind?)
7 Որովհետեւ եթէ Աստուծոյ ճշմարտութիւնը կը ճոխանայ իմ ստութեամբս՝ իր փառքին համար, ա՛լ ես ինչո՞ւ կը դատուիմ իբր մեղաւոր:
If, for instance, a falsehood of mine has made God's truthfulness more conspicuous, redounding to His glory, why am I judged all the same as a sinner?
8 Եւ ինչո՞ւ պատշաճ չէ ըսել. «Չարիք գործենք՝ որ բարիք յառաջ գայ», ինչպէս ոմանք մեզի հայհոյելով կը զրպարտեն՝՝ թէ մենք այդպէս կ՚ըսենք: Ատոնց դատապարտութիւնը արդարացի է:
And why should we not say--for so they wickedly misrepresent us, and so some charge us with arguing--"Let us do evil that good may come"? The condemnation of those who would so argue is just.
9 Ուրեմն ա՛լ ի՞նչ ըսենք, գերազա՞նց ենք հեթանոսներէն: Ո՛չ մէկ կերպով. որովհետեւ նախապէս մեղադրեցինք Հրեաները եւ Յոյները, թէ բոլո՛րը մեղքի տակ են,
What then? Are we Jews more highly estimated than they? Not in the least; for we have already charged all Jews and Gentiles alike with being in thraldom to sin.
10 ինչպէս գրուած է. «Ո՛չ մէկ արդար կայ, ո՛չ իսկ մէկ հատ:
Thus it stands written, "There is not one righteous man.
11 Ո՛չ մէկը կայ որ հասկնայ, ո՛չ մէկը կայ որ փնտռէ Աստուած:
There is not one who is really wise, nor one who is a diligent seeker after God.
12 Բոլո՛րը խոտորեցան, միասին անպէտ դարձան. ո՛չ մէկ բարիք ընող կայ, ո՛չ իսկ մէկ հատ»:
All have turned aside from the right path; they have every one of them become corrupt. There is no one who does what is right--no, not so much as one."
13 «Անոնց կոկորդը բաց գերեզման է, իրենց լեզուով նենգաւոր եղան»: «Իժերու թոյն կայ անոնց շրթունքներուն տակ»:
"Their throats resemble an opened grave; with their tongues they have been talking deceitfully." "The venom of vipers lies hidden behind their lips."
14 «Անոնց բերանը լեցուն է անէծքով ու դառնութեամբ»:
"Their mouths are full of cursing and bitterness."
15 «Անոնց ոտքերը կ՚աճապարեն արիւն թափելու.
"Their feet move swiftly to shed blood.
16 կործանում եւ թշուառութիւն կայ անոնց ճամբաներուն մէջ:
Ruin and misery mark their path;
17 Չճանչցան խաղաղութեան ճամբան»:
and the way to peace they have not known."
18 «Աստուծոյ վախը չկայ անոնց աչքերուն առջեւ»:
"There is no fear of God before their eyes."
19 Բայց գիտենք թէ ի՛նչ որ կ՚ըսէ Օրէնքը, կ՚ըսէ անո՛նց՝ որ Օրէնքին տակ են, որպէսզի ամէն բերան գոցուի եւ ամբողջ աշխարհը դատապարտուի Աստուծոյ առջեւ:
But it cannot be denied that all that the Law says is addressed to those who are living under the Law, in order that every mouth may be stopped, and that the whole world may await sentence from God.
20 Ուստի ո՛չ մէկ մարմին պիտի արդարանայ անոր առջեւ Օրէնքին գործերով, քանի որ Օրէնքին միջոցով կ՚ըլլայ մեղքի գիտակցութիւնը:
For on the ground of obedience to Law no man living will be declared righteous before Him. Law simply brings a sure knowledge of sin.
21 Բայց հիմա՝ առանց Օրէնքին՝ Աստուծոյ արդարութիւնը բացայայտ եղած է, վկայուած ըլլալով Օրէնքէն ու Մարգարէներէն.
But now a righteousness coming from God has been brought to light apart from any Law, both Law and Prophets bearing witness to it--
22 այսինքն Աստուծոյ արդարութիւնը՝ որ Յիսուս Քրիստոսի վրայ եղած հաւատքով է բոլոր հաւատացողներուն համար, քանի որ խտրութիւն չկայ:
a righteousness coming from God, which depends on faith in Jesus Christ and extends to all who believe. No distinction is made;
23 Արդարեւ բոլորը մեղանչեցին, եւ զրկուած են Աստուծոյ փառքէն.
for all alike have sinned, and all consciously come short of the glory of God,
24 բայց ձրի կ՚արդարանան անոր շնորհքով, Քրիստոս Յիսուսով եղած ազատագրութեամբ:
gaining acquittal from guilt by His free unpurchased grace through the deliverance which is found in Christ Jesus.
25 Աստուած նախապէս սահմանեց զայն՝ քաւութիւն ըլլալու անոր արիւնին հաւատացողներուն, որպէսզի ցոյց տայ իր արդարութիւնը՝ ներելով նախապէս - Աստուծոյ հանդուրժողութեան ժամանակ - գործուած մեղքերը:
He it is whom God put forward as a Mercy-seat, rendered efficacious through faith in His blood, in order to demonstrate His righteousness-- because of the passing over, in God's forbearance, of the sins previously committed--
26 Այսինքն՝ իր արդարութիւնը այս ատեն ցոյց տալու համար, որպէսզի ինք արդար ըլլայ եւ արդարացնէ Յիսուսի հաւատացողը:
with a view to demonstrating, at the present time, His righteousness, that He may be shown to be righteous Himself, and the giver of righteousness to those who believe in Jesus.
27 Ուրեմն ո՞ւր մնաց պարծանքը. բացառուեցաւ: Ո՞ր Օրէնքէն, գործերո՞ւ Օրէնքէն: Ո՛չ, հապա հաւատքի Օրէնքէն.
Where then is there room for your boasting? It is for ever shut out. On what principle? On the ground of merit? No, but on the ground of faith.
28 որովհետեւ մենք կը հետեւցնենք թէ մարդ կ՚արդարանայ հաւատքով՝ առանց Օրէնքին գործերուն:
For we maintain that it is as the result of faith that a man is held to be righteous, apart from actions done in obedience to Law.
29 Միթէ Աստուած միայն Հրեաներո՞ւնն է ու հեթանոսներունը չէ՞. այո՛, նաեւ հեթանոսներունը:
Is God simply the God of the Jews, and not of the Gentiles also? He is certainly the God of the Gentiles also,
30 Քանի որ մէ՛կ Աստուած կայ, որ թլփատութիւնը կ՚արդարացնէ հաւատքով, նաեւ անթլփատութիւնը՝ նոյն հաւատքով:
unless you can deny that it is one and the same God who will pronounce the circumcised to be acquitted on the ground of faith, and the uncircumcised to be acquitted through the same faith.
31 Ուստի մենք կ՚ոչնչացնե՞նք Օրէնքը հաւատքով: Ամե՛նեւին. նոյնիսկ կը հաստատե՛նք Օրէնքը:
Do we then by means of this faith abolish the Law? No, indeed; we give the Law a firmer footing.
