ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ 12
1 Ուրեմն կ՚աղաչե՛մ ձեզի, եղբայրնե՛ր, Աստուծոյ կարեկցութեամբ, որ ձեր մարմինները ներկայացնէք որպէս ապրող զոհ մը՝ սուրբ, աստուածահաճոյ. ա՛յդ է ձեր բանական պաշտամունքը:
he bhrAtara Izvarasya kRpayAhaM yuSmAn vinaye yUyaM svaM svaM zarIraM sajIvaM pavitraM grAhyaM balim Izvaramuddizya samutsRjata, eSA sevA yuSmAkaM yogyA|
2 Եւ մի՛ համակերպիք այս աշխարհին, հապա փոխակերպուեցէ՛ք ձեր միտքին նորոգութեամբ, որպէսզի քննէք թէ ի՛նչ է Աստուծոյ կամքը, որ բարի, հաճելի եւ կատարեալ է: (aiōn g165)
aparaM yUyaM sAMsArikA iva mAcarata, kintu svaM svaM svabhAvaM parAvartya nUtanAcAriNo bhavata, tata Izvarasya nidezaH kIdRg uttamo grahaNIyaH sampUrNazceti yuSmAbhiranubhAviSyate| (aiōn g165)
3 Քանի որ ինծի տրուած շնորհքով կ՚ըսեմ ձեզմէ ամէն մէկուն, որ իր մասին աւելի բարձր համարում չունենայ՝ քան ինչ որ պէտք է մտածէ, հապա խոհեմութեա՛մբ մտածէ, հաւատքի չափին համեմատ՝ որ Աստուած բաշխած է իւրաքանչիւրին:
kazcidapi jano yogyatvAdadhikaM svaM na manyatAM kintu Izvaro yasmai pratyayasya yatparimANam adadAt sa tadanusArato yogyarUpaM svaM manutAm, IzvarAd anugrahaM prAptaH san yuSmAkam ekaikaM janam ityAjJApayAmi|
4 Որովհետեւ ինչպէս մէկ մարմինի մէջ ունինք շատ անդամներ, եւ այդ բոլոր անդամները միեւնոյն պաշտօնը չունին,
yato yadvadasmAkam ekasmin zarIre bahUnyaGgAni santi kintu sarvveSAmaGgAnAM kAryyaM samAnaM nahi;
5 նոյնպէս մենք՝ շատ ըլլալով՝ մէ՛կ մարմին ենք Քրիստոսով, եւ իւրաքանչիւրս՝ իրարու անդամներ:
tadvadasmAkaM bahutve'pi sarvve vayaM khrISTe ekazarIrAH parasparam aGgapratyaGgatvena bhavAmaH|
6 Ուստի՝ ունենալով շնորհներ, որոնք կը տարբերին այն շնորհքին համեմատ՝ որ մեզի տրուած է, եթէ մարգարէութիւն է՝ մարգարէանա՛նք հաւատքին համեմատութեամբ,
asmAd IzvarAnugraheNa vizeSaM vizeSaM dAnam asmAsu prApteSu satsu kopi yadi bhaviSyadvAkyaM vadati tarhi pratyayasya parimANAnusArataH sa tad vadatu;
7 եթէ սպասարկութիւն՝ սպասարկե՛նք. ա՛ն որ կը սորվեցնէ՝ թող յարատեւէ սորվեցնելով,
yadvA yadi kazcit sevanakArI bhavati tarhi sa tatsevanaM karotu; athavA yadi kazcid adhyApayitA bhavati tarhi so'dhyApayatu;
8 ա՛ն որ կը յորդորէ՝ յորդորելով. ա՛ն որ կը բաշխէ՝ թող յարատեւէ պարզամտութեամբ, ա՛ն որ վերակացու է՝ փութաջանութեամբ, ա՛ն որ կ՚ողորմի՝ ուրախութեամբ:
tathA ya upadeSTA bhavati sa upadizatu yazca dAtA sa saralatayA dadAtu yastvadhipatiH sa yatnenAdhipatitvaM karotu yazca dayAluH sa hRSTamanasA dayatAm|
9 Սէրը թող ըլլայ առանց կեղծիքի. չարէն զզուեցէ՛ք, բարիի՛ն յարեցէք:
aparaJca yuSmAkaM prema kApaTyavarjitaM bhavatu yad abhadraM tad RtIyadhvaM yacca bhadraM tasmin anurajyadhvam|
10 Իրարու հանդէպ գորովալի՛ց եղէք՝ եղբայրական սիրով. պատուելու մէջ՝ զիրա՛ր գերադասեցէք:
aparaM bhrAtRtvapremnA parasparaM prIyadhvaM samAdarAd eko'parajanaM zreSThaM jAnIdhvam|
11 Փութաջանութեան մէջ ծոյլ մի՛ ըլլաք. եռանդո՛ւն հոգիով Տէրոջ ծառայեցէք:
tathA kAryye nirAlasyA manasi ca sodyogAH santaH prabhuM sevadhvam|
12 Յոյսո՛վ ուրախացէք. տառապանքի մէջ համբերեցէ՛ք. աղօթքի մէջ յարատեւեցէ՛ք:
aparaM pratyAzAyAm AnanditA duHkhasamaye ca dhairyyayuktA bhavata; prArthanAyAM satataM pravarttadhvaM|
13 Սուրբերու կարիքներուն հաղորդակի՛ց եղէք. հիւրասիրութեան հետամո՛ւտ եղէք:
pavitrANAM dInatAM dUrIkurudhvam atithisevAyAm anurajyadhvam|
14 Ձեզ հալածողները օրհնեցէ՛ք. օրհնեցէ՛ք եւ մի՛ անիծէք:
ye janA yuSmAn tADayanti tAn AziSaM vadata zApam adattvA daddhvamAziSam|
15 Ուրախացողներուն հետ ուրախացէ՛ք, ու լացողներուն հետ լացէ՛ք:
ye janA Anandanti taiH sArddham Anandata ye ca rudanti taiH saha rudita|
16 Իրարու հանդէպ միեւնո՛յն մտածումը ունեցէք: Բարձր բաներու վրայ մի՛ մտածէք, հապա խոնարհեցէ՛ք դէպի նուաստները. դուք ձեզ իմաստուն մի՛ սեպէք:
aparaJca yuSmAkaM manasAM parasparam ekobhAvo bhavatu; aparam uccapadam anAkAGkSya nIcalokaiH sahApi mArdavam Acarata; svAn jJAnino na manyadhvaM|
17 Չարիքի փոխարէն չարիք մի՛ հատուցանեցէք ոեւէ մէկուն. մտադրեցէ՛ք ընել ինչ որ պարկեշտ է բոլոր մարդոց առջեւ:
parasmAd apakAraM prApyApi paraM nApakuruta| sarvveSAM dRSTito yat karmmottamaM tadeva kuruta|
18 Որչափ կարելի է ձեզի՝ խաղաղութի՛ւն պահեցէք ամէն մարդու հետ:
yadi bhavituM zakyate tarhi yathAzakti sarvvalokaiH saha nirvvirodhena kAlaM yApayata|
19 Սիրելինե՛ր, վրէժխնդիր մի՛ ըլլաք դուք ձեզի համար, հապա տե՛ղ տուէք Աստուծոյ բարկութեան. որովհետեւ գրուած է. «Վրէժխնդրութիւնը ի՛մս է, ե՛ս պիտի հատուցանեմ, - կ՚ըսէ Տէրը»:
he priyabandhavaH, kasmaicid apakArasya samucitaM daNDaM svayaM na daddhvaM, kintvIzvarIyakrodhAya sthAnaM datta yato likhitamAste paramezvaraH kathayati, dAnaM phalasya matkarmma sUcitaM pradadAmyahaM|
20 Ուրեմն «եթէ քու թշնամիդ անօթեցած է՝ սնուցանէ՛ զայն, ու եթէ ծարաւցած է՝ խմցո՛ւր անոր. քանի որ այսպէս ընելով՝ կրակի կայծեր պիտի կուտակես անոր գլուխին վրայ»:
itikAraNAd ripu ryadi kSudhArttaste tarhi taM tvaM prabhojaya| tathA yadi tRSArttaH syAt tarhi taM paripAyaya| tena tvaM mastake tasya jvaladagniM nidhAsyasi|
21 Չարէն մի՛ յաղթուիր, հապա բարիո՛վ յաղթէ չարին:
kukriyayA parAjitA na santa uttamakriyayA kukriyAM parAjayata|
