ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ 10

1 Եղբայրնե՛ր, սիրտիս բաղձանքն է, նաեւ Աստուծոյ ուղղած աղերսանքս՝ Իսրայէլի համար, որ անոնք փրկուին:

he bhrAtara isrAyelIyalokA yat paritrANaM prApnuvanti tadahaM manasAbhilaSan Izvarasya samIpe prArthaye|

2 Որովհետեւ ես անոնց համար կը վկայեմ թէ նախանձախնդրութիւն ունին Աստուծոյ հանդէպ, բայց ո՛չ թէ գիտակցութեամբ:

yata Izvare teSAM ceSTA vidyata ityatrAhaM sAkSyasmi; kintu teSAM sA ceSTA sajJAnA nahi,

3 Քանի որ՝ անգիտանալով Աստուծոյ արդարութիւնը եւ ջանալով հաստատել իրե՛նց արդարութիւնը՝ անոնք չհպատակեցան Աստուծոյ արդարութեան:

yatasta IzvaradattaM puNyam avijJAya svakRtapuNyaM sthApayitum ceSTamAnA Izvaradattasya puNyasya nighnatvaM na svIkurvvanti|

4 Որովհետեւ Քրիստո՛ս է Օրէնքին վախճանը՝ ամէն հաւատացեալի արդարութեան համար:

khrISTa ekaikavizvAsijanAya puNyaM dAtuM vyavasthAyAH phalasvarUpo bhavati|

5 Արդարեւ Մովսէս Օրէնքէն եղող արդարութեան մասին կը գրէ. «Այն մարդը որ կը գործադրէ այդ բաները՝ պիտի ապրի անոնցմով»:

vyavasthApAlanena yat puNyaM tat mUsA varNayAmAsa, yathA, yo janastAM pAlayiSyati sa taddvArA jIviSyati|

6 Բայց հաւատքէն եղող արդարութիւնը սա՛ կ՚ըսէ. «Մի՛ ըսեր սիրտիդ մէջ. “Ո՞վ պիտի բարձրանայ երկինքը”, (այսինքն՝ Քրիստոսը վար իջեցնելու, )

kintu pratyayena yat puNyaM tad etAdRzaM vAkyaM vadati, kaH svargam Aruhya khrISTam avarohayiSyati?

7 կամ. “Ո՞վ պիտի իջնէ անդունդը” (այսինքն՝ Քրիստոսը մեռելներէն վեր հանելու)»: (Abyssos g12)

ko vA pretalokam avaruhya khrISTaM mRtagaNamadhyAd AneSyatIti vAk manasi tvayA na gaditavyA| (Abyssos g12)

8 Հապա ի՞նչ կ՚ըսէ ան. «Խօսքը մօտ է քեզի, բերանիդ եւ սիրտիդ մէջ է». այսինքն հաւատքին խօսքը՝ որ մենք կը քարոզենք:

tarhi kiM bravIti? tad vAkyaM tava samIpastham arthAt tava vadane manasi cAste, tacca vAkyam asmAbhiH pracAryyamANaM vizvAsasya vAkyameva|

9 Որովհետեւ եթէ բերանովդ Տէր դաւանիս Յիսուսը, ու սիրտիդ մէջ հաւատաս թէ Աստուած մեռելներէն յարուցանեց զայն՝ պիտի փրկուիս.

vastutaH prabhuM yIzuM yadi vadanena svIkaroSi, tathezvarastaM zmazAnAd udasthApayad iti yadyantaHkaraNena vizvasiSi tarhi paritrANaM lapsyase|

10 (որովհետեւ սիրտով կը հաւատայ մէկը՝ արդարանալու համար, ու բերանով կը դաւանի՝ փրկուելու համար: )

yasmAt puNyaprAptyartham antaHkaraNena vizvasitavyaM paritrANArthaJca vadanena svIkarttavyaM|

11 Քանի որ Գիրքը կ՚ըսէ. «Ո՛վ որ անոր հաւատայ՝ ամօթահար պիտի չըլլայ»:

zAstre yAdRzaM likhati vizvasiSyati yastatra sa jano na trapiSyate|

12 Արդարեւ խտրութիւն չկայ Հրեային ու Յոյնին միջեւ, որովհետեւ բոլորին վրայ եղող նոյն Տէրը ճոխութեամբ կը հասնի բոլոր անոնց՝ որ զինք կը կանչեն:

ityatra yihUdini tadanyaloke ca kopi vizeSo nAsti yasmAd yaH sarvveSAm advitIyaH prabhuH sa nijayAcakAna sarvvAn prati vadAnyo bhavati|

13 Քանի որ “ո՛վ որ Տէրոջ անունը կանչէ՝ պիտի փրկուի”:

yataH, yaH kazcit paramezasya nAmnA hi prArthayiSyate| sa eva manujo nUnaM paritrAto bhaviSyati|

14 Ուրեմն ի՞նչպէս պիտի կանչեն զայն՝ որուն հաւատացած չեն. կամ ի՞նչպէս պիտի հաւատան անոր՝ որուն մասին լսած չեն. կամ ի՞նչպէս պիտի լսեն՝ առանց քարոզիչի:

yaM ye janA na pratyAyan te tamuddizya kathaM prArthayiSyante? ye vA yasyAkhyAnaM kadApi na zrutavantaste taM kathaM pratyeSyanti? aparaM yadi pracArayitAro na tiSThanti tadA kathaM te zroSyanti?

15 Կամ ի՞նչպէս պիտի քարոզեն՝ եթէ չղրկուին, ինչպէս գրուած է. «Ի՜նչ գեղեցիկ են ոտքերը անոնց՝ որոնք խաղաղութիւն կ՚աւետեն, բարի բաներ կ՚աւետեն»:

yadi vA preritA na bhavanti tadA kathaM pracArayiSyanti? yAdRzaM likhitam Aste, yathA, mAGgalikaM susaMvAdaM dadatyAnIya ye narAH| pracArayanti zAntezca susaMvAdaM janAstu ye| teSAM caraNapadmAni kIdRk zobhAnvitAni hi|

16 Բայց բոլորը չհնազանդեցան աւետարանին, քանի որ Եսայի կ՚ըսէ. «Տէ՛ր, ո՞վ հաւատաց մեր տուած լուրին»:

kintu te sarvve taM susaMvAdaM na gRhItavantaH| yizAyiyo yathA likhitavAn| asmatpracArite vAkye vizvAsamakaroddhi kaH|

17 Ուրեմն հաւատքը կու գայ լսելէն, ու լսելը՝ Աստուծոյ խօսքէն:

ataeva zravaNAd vizvAsa aizvaravAkyapracArAt zravaNaJca bhavati|

18 Բայց կ՚ըսեմ. «Միթէ չլսեցի՞ն: Անկասկած. “Անոնց հնչիւնը գնաց ամբո՛ղջ երկիրը, եւ անոնց խօսքը՝ մինչեւ երկրագունդին ծայրերը”»:

tarhyahaM bravImi taiH kiM nAzrAvi? avazyam azrAvi, yasmAt teSAM zabdo mahIM vyApnod vAkyaJca nikhilaM jagat|

19 Բայց կ՚ըսեմ. «Միթէ Իսրայէլ չգիտցա՞ւ»: Նախ Մովսէս կ՚ըսէ. «Ես պիտի գրգռեմ ձեր նախանձը անպիտան ազգով՝՝ մը, պիտի բարկացնեմ ձեզ անխելք ազգով մը»:

aparamapi vadAmi, isrAyelIyalokAH kim etAM kathAM na budhyante? prathamato mUsA idaM vAkyaM provAca, ahamuttApayiSye tAn agaNyamAnavairapi| klekSyAmi jAtim etAJca pronmattabhinnajAtibhiH|

20 Բայց Եսայի շատ յանդուգն է, ու կ՚ըսէ. «Ես գտնուեցայ անոնցմէ՝ որոնք չէին փնտռեր զիս, յայտնուեցայ անոնց՝ որոնք չէին հարցներ իմ մասիս»:

aparaJca yizAyiyo'tizayAkSobheNa kathayAmAsa, yathA, adhi mAM yaistu nAceSTi samprAptastai rjanairahaM| adhi mAM yai rna sampRSTaM vijJAtastai rjanairahaM||

21 Սակայն Իսրայէլի համար կ՚ըսէ. «Ամբողջ օրը երկարեցի իմ ձեռքերս՝ չանսացող եւ հակաճառող ժողովուրդի մը»:

kintvisrAyelIyalokAn adhi kathayAJcakAra, yairAjJAlaGghibhi rlokai rviruddhaM vAkyamucyate| tAn pratyeva dinaM kRtsnaM hastau vistArayAmyahaM||