ՅԱՅՏՆՈՒԹԻՒՆ ՅՈՎՀԱՆՆՈՒ 19
1 Ասկէ ետք լսեցի երկինքէն մեծ բազմութեան հզօր ձայն մը՝ որ կ՚ըսէր. «Ալէլուիա՜. փրկութի՜ւն, փա՜ռք, պատի՜ւ ու զօրութի՜ւն մեր Աստուծոյն.
tataH paraM svargasthAnAM mahAjanatAyA mahAzabdo 'yaM mayA zrUtaH, brUta parezvaraM dhanyam asmadIyo ya IzvaraH| tasyAbhavat paritrANAM prabhAvazca parAkramaH|
2 որովհետեւ ճշմարիտ եւ արդար են անոր դատաստանները, քանի որ դատեց այն մեծ պոռնիկը՝ որ իր պոռնկութեամբ ապականեց երկիրը, ու վրէժը առաւ իր ծառաներուն արիւնին՝ պահանջելով զայն անոր ձեռքէն»:
vicArAjJAzca tasyaiva satyA nyAyyA bhavanti ca| yA svavezyAkriyAbhizca vyakarot kRtsnamedinIM| tAM sa daNDitavAn vezyAM tasyAzca karatastathA| zoNitasya svadAsAnAM saMzodhaM sa gRhItavAn||
punarapi tairidamuktaM yathA, brUta parezvaraM dhanyaM yannityaM nityameva ca| tasyA dAhasya dhUmo 'sau dizamUrddhvamudeSyati|| (aiōn g165)
4 Քսանչորս երէցները եւ չորս էակները ինկան ու երկրպագեցին Աստուծոյ՝ որ կը բազմի գահին վրայ, ըսելով. «Ամէ՛ն. ալէլուիա՜ »:
tataH paraM caturvviMzatiprAcInAzcatvAraH prANinazca praNipatya siMhAsanopaviSTam IzvaraM praNamyAvadan, tathAstu paramezazca sarvvaireva prazasyatAM||
5 Եւ գահէն ելաւ ձայն մը՝ որ կ՚ըսէր. «Գովաբանեցէ՛ք մեր Աստուածը, դո՛ւք՝ իր բոլոր ծառաները, ու դո՛ւք որ կը վախնաք իրմէ՝ թէ՛ պզտիկներ, թէ՛ մեծեր»:
anantaraM siMhAsanamadhyAd eSa ravo nirgato, yathA, he Izvarasya dAseyAstadbhaktAH sakalA narAH| yUyaM kSudrA mahAntazca prazaMsata va IzvaraM||
6 Լսեցի նաեւ ձայն մը՝ մեծ բազմութեան ձայնի պէս, յորդառատ ջուրերու ձայնի պէս եւ սաստիկ որոտումներու ձայնի պէս, որ կ՚ըսէր. «Ալէլուիա՜, որովհետեւ Տէրը, (մեր) Ամենակալ Աստուածը թագաւորեց:
tataH paraM mahAjanatAyAH zabda iva bahutoyAnAJca zabda iva gRrutarastanitAnAJca zabda iva zabdo 'yaM mayA zrutaH, brUta parezvaraM dhanyaM rAjatvaM prAptavAn yataH| sa paramezvaro 'smAkaM yaH sarvvazaktimAn prabhuH|
7 Ուրախանա՛նք, ցնծա՛նք ու փա՜ռք տանք անոր, քանի որ Գառնուկին հարսանիքը հասաւ եւ իր կինը պատրաստեց ինքզինք:
kIrttayAmaH stavaM tasya hRSTAzcollAsitA vayaM| yanmeSazAvakasyaiva vivAhasamayo 'bhavat| vAgdattA cAbhavat tasmai yA kanyA sA susajjitA|
8 Անոր շնորհուեցաւ հագնիլ մաքուր ու փայլուն բեհեզ, քանի որ այդ բեհեզը՝ սուրբերուն արդարութիւնն է»:
paridhAnAya tasyai ca dattaH zubhraH sucelakaH||
9 Նաեւ ըսաւ ինծի. «Գրէ՛. երանի՜ անոնց՝ որ հրաւիրուած են Գառնուկին հարսանիքի ընթրիքին»: Ու ըսաւ ինծի. «Ասո՛նք են Աստուծոյ ճշմարիտ խօսքերը»:
sa sucelakaH pavitralokAnAM puNyAni| tataH sa mAm uktavAn tvamidaM likha meSazAvakasya vivAhabhojyAya ye nimantritAste dhanyA iti| punarapi mAm avadat, imAnIzvarasya satyAni vAkyAni|
10 Ես ալ ինկայ անոր ոտքերուն առջեւ՝ որպէսզի երկրպագեմ անոր: Բայց ըսաւ ինծի. «Զգուշացի՛ր, մի՛ ըներ. որովհետեւ ես ծառայակից եմ քեզի եւ եղբայրներուդ՝ որոնք ունին Յիսուսի վկայութիւնը: Աստուծո՛յ երկրպագէ (որովհետեւ Յիսուսի վկայութիւնը մարգարէութեան հոգին է) »:
anantaraM ahaM tasya caraNayorantike nipatya taM praNantumudyataH|tataH sa mAm uktavAn sAvadhAnastiSTha maivaM kuru yIzoH sAkSyaviziSTaistava bhrAtRbhistvayA ca sahadAso 'haM| Izvarameva praNama yasmAd yIzoH sAkSyaM bhaviSyadvAkyasya sAraM|
11 Ապա տեսայ երկինքը բացուած, եւ ահա՛ ճերմակ ձի մը կար: Անոր վրայ հեծնողը կը կոչուի Հաւատարիմ ու Ճշմարիտ, եւ արդարութեա՛մբ կը դատէ ու կը պատերազմի:
anantaraM mayA muktaH svargo dRSTaH, ekaH zvetavarNo 'zvo 'pi dRSTastadArUDho jano vizvAsyaH satyamayazceti nAmnA khyAtaH sa yAthArthyena vicAraM yuddhaJca karoti|
12 Անոր աչքերը կրակի բոցի պէս էին, գլուխին վրայ շատ թագեր կային, եւ ունէր գրուած անուն մը՝ որ ո՛չ մէկը գիտէր, հապա միայն ինք:
tasya netre 'gnizikhAtulye zirasi ca bahukirITAni vidyante tatra tasya nAma likhitamasti tameva vinA nAparaH ko 'pi tannAma jAnAti|
13 Հագած էր արիւնի մէջ թաթխուած հանդերձ մը: Անոր անունը կը կոչուի՝ “Աստուծոյ Խօսքը”:
sa rudhiramagnena paricchadenAcchAdita IzvaravAda iti nAmnAbhidhIyate ca|
14 Երկինքի մէջ եղող զօրքերը կը հետեւէին անոր՝ ճերմակ ձիերով, ճերմակ ու մաքուր բեհեզներ հագած:
aparaM svargasthasainyAni zvetAzvArUDhAni parihitanirmmalazvetasUkSmavastrANi ca bhUtvA tamanugacchanti|
15 Անոր բերանէն կ՚ելլէր սրած թուր մը, որպէսզի անով զարնէ ազգերը: Ի՛նք պիտի հովուէ զանոնք՝ երկաթէ գաւազանով, եւ ի՛նք պիտի կոխէ Ամենակալ Աստուծոյ զայրագին բարկութեան գինիին հնձանը:
tasya vaktrAd ekastIkSaNaH khaGgo nirgacchati tena khaGgena sarvvajAtIyAstenAghAtitavyAH sa ca lauhadaNDena tAn cArayiSyati sarvvazaktimata Izvarasya pracaNDakoparasotpAdakadrAkSAkuNDe yadyat tiSThati tat sarvvaM sa eva padAbhyAM pinaSTi|
16 Իր հանդերձին վրայ ու իր ազդրին վրայ ունէր գրուած անուն մը՝ “Թագաւորներու թագաւոր եւ Տէրերու տէր”:
aparaM tasya paricchada urasi ca rAjJAM rAjA prabhUnAM prabhuzceti nAma nikhitamasti|
17 Տեսայ նաեւ հրեշտակ մը՝ որ կայնած էր արեւին մէջ: Ան բարձրաձայն աղաղակեց երկինքի մէջտեղ թռչող բոլոր թռչուններուն. «Եկէ՛ք ու հաւաքուեցէ՛ք Աստուծոյ մեծ ընթրիքին՝՝,
anantaraM sUryye tiSThan eko dUto mayA dRSTaH, AkAzamadhya uDDIyamAnAn sarvvAn pakSiNaH prati sa uccaiHsvareNedaM ghoSayati, atrAgacchata|
18 որպէսզի ուտէք թագաւորներուն մարմինները, հազարապետներուն մարմինները, հզօրներուն մարմինները, ձիերուն եւ անոնց վրայ հեծնողներուն մարմինները, ու բոլորին մարմինները, ազատներուն թէ ստրուկներուն, պզտիկներուն թէ մեծերուն»:
Izvarasya mahAbhojye milata, rAjJAM kravyANi senApatInAM kravyANi vIrANAM kravyANyazvAnAM tadArUDhAnAJca kravyANi dAsamuktAnAM kSudramahatAM sarvveSAmeva kravyANi ca yuSmAbhi rbhakSitavyAni|
19 Եւ տեսայ գազանը, ու երկրի թագաւորները եւ անոնց զօրքերը, հաւաքուած՝ պատերազմելու ձիուն վրայ հեծնողին հետ, ու անոր զօրքերուն հետ:
tataH paraM tenAzvArUDhajanena tadIyasainyaizca sArddhaM yuddhaM karttuM sa pazuH pRthivyA rAjAnasteSAM sainyAni ca samAgacchantIti mayA dRSTaM|
21 Իսկ մնացողները սպաննուեցան ձիուն վրայ հեծնողին թուրէն, որ կ՚ելլէր անոր բերանէն. ու բոլոր թռչունները կշտացան անոնց մարմիններէն:
avaziSTAzca tasyAzvArUDhasya vaktranirgatakhaGgena hatAH, teSAM kravyaizca pakSiNaH sarvve tRptiM gatAH|
