ՓԻԼԻՊՊԵՑԻՍ 2

1 Ուրեմն՝ եթէ մխիթարութիւն կայ Քրիստոսով, եթէ կան սիրոյ սփոփանք, Հոգիի հաղորդութիւն, գութ ու կարեկցութիւն,

If then I can appeal to you as the followers of Christ, if there is any persuasive power in love and any common sharing of the Spirit, or if you have any tender-heartedness and compassion, make my joy complete by being of one mind,

2 լիացուցէ՛ք իմ ուրախութիւնս՝ ըլլալով համախոհ եւ ունենալով միեւնոյն սէրը, մէ՛կ անձ ու մէ՛կ մտածում:

united by mutual love, with harmony of feeling giving your minds to one and the same object.

3 Ո՛չ մէկ բան ըրէք հակառակութեամբ կամ սնափառութեամբ. հապա՝ խոնարհութեամբ ուրիշը ձեզմէ գերազա՛նց համարեցէք՝՝:

Do nothing in a spirit of factiousness or of vainglory, but, with true humility, let every one regard the rest as being of more account than himself;

4 Իւրաքանչիւրը թող նկատի չառնէ միայն իր շահը, այլ նաեւ ուրիշներո՛ւնը:

each fixing his attention, not simply on his own interests, but on those of others also.

5 Ունեցէ՛ք այն մտածումը՝ որ Քրիստոս Յիսուսի մէջ էր.

Let the same disposition be in you which was in Christ Jesus.

6 Աստուծոյ կերպարանքը ունենալով՝ ան յափշտակութիւն մը չհամարեց Աստուծոյ հաւասար ըլլալը,

Although from the beginning He had the nature of God He did not reckon His equality with God a treasure to be tightly grasped.

7 հապա ունայնացուց ինքզինք, իր վրայ առաւ ծառայի մը կերպարանքը եւ նմանեցաւ մարդոց. գտնուելով մարդկային կերպարով՝

Nay, He stripped Himself of His glory, and took on Him the nature of a bondservant by becoming a man like other men.

8 խոնարհեցուց ինքզինք ու հնազանդ եղաւ մինչեւ մահ, նոյնիսկ՝ խաչին մահը:

And being recognized as truly human, He humbled Himself and even stooped to die; yes, to die on a cross.

9 Ուստի Աստուած ալ մեծապէս բարձրացուց զայն եւ շնորհեց անոր անուն մը՝ որ ամէն անունէ գերազանց է,

It is in consequence of this that God has also so highly exalted Him, and has conferred on Him the Name which is supreme above every other,

10 որպէսզի Յիսուսի անունին ծնրադրեն բոլորը՝ երկնաւորները, երկրաւորներն ու սանդարամետականները,

in order that in the Name of JESUS every knee should bow, of beings in Heaven, of those on the earth, and of those in the underworld,

11 եւ ամէն լեզու դաւանի թէ Յիսուս Քրիստոս Տէր է՝ Հայր Աստուծոյ փառքին համար:

and that every tongue should confess that JESUS CHRIST is LORD, to the glory of God the Father.

12 Հետեւաբար, սիրելինե՛րս, ինչպէս ամէն ատեն հնազանդեցաք, ո՛չ միայն իմ ներկայութեանս մէջ, հապա ա՛լ աւելի հիմա՝ իմ բացակայութեանս ատեն, գործադրեցէ՛ք ձեր փրկութիւնը՝ ահով ու դողով.

Therefore, my dearly-loved friends, as I have always found you obedient, labour earnestly with fear and trembling--not merely as though I were present with you, but much more now since I am absent from you--labour earnestly, I say, to make sure of your own salvation.

13 որովհետեւ Աստուած է որ ձեր մէջ կը ներգործէ թէ՛ կամենալը եւ թէ ընելը՝ իր բարեհաճութեան համաձայն:

For it is God Himself whose power creates within you the desire to do His gracious will and also brings about the accomplishment of the desire.

14 Ըրէ՛ք ամէն ինչ՝ առանց տրտունջներու եւ առարկութիւններու,

Be ever on your guard against a grudging and contentious spirit,

15 որպէսզի ըլլաք անմեղադրելի ու աննենգ, Աստուծոյ անարատ զաւակներ՝ կամակոր եւ խոտորեալ սերունդի մը մէջ: Դուք կը փայլիք անոնց մէջ՝ որպէս լուսաւորներ աշխարհի մէջ,

so that you may always prove yourselves to be blameless and spotless--irreproachable children of God in the midst of a crooked and perverse generation, among whom you are seen as heavenly lights in the world,

16 ամուր բռնելով կեանքին խօսքը, որպէսզի կարենամ պարծենալ Քրիստոսի օրը՝ թէ ընդունայն չեմ վազած, ո՛չ ալ ընդունայն աշխատած:

holding out to them a Message of Life. It will then be my glory on the day of Christ that I did not run my race in vain nor toil in vain.

17 Նոյնիսկ եթէ ընծայուիմ ձեր զոհին ու հաւատքի պաշտօնին համար, կ՚ուրախանամ եւ ուրախակից կ՚ըլլամ ձեր բոլորին:

Nay, even if my life is to be poured as a libation upon the sacrificial offering of your faith, I rejoice, and I congratulate you all.

18 Նոյնպէս ալ դուք ուրախացէ՛ք եւ ուրախակի՛ց եղէք ինծի:

And I bid you also share my gladness, and congratulate me.

19 Տէր Յիսուսով կը յուսամ շուտով ձեզի ղրկել Տիմոթէոսը, որպէսզի իմ սիրտս ալ հանգչի՝ երբ գիտնամ ձեր վիճակը:

But, if the Lord permits it, I hope before long to send Timothy to you, that I, in turn, may be cheered by getting news of you.

20 Որովհետեւ անոր նման ո՛չ մէկ սրտակից ունիմ, որ անկեղծաբար հոգայ ձեզ.

For I have no one likeminded with him, who will cherish a genuine care for you.

21 քանի որ բոլորը կը փնտռեն իրե՛նց շահը, ո՛չ թէ Յիսուս Քրիստոսինը:

Everybody concerns himself about his own interests, not about those of Jesus Christ.

22 Բայց դուք փորձով գիտէք թէ ան ծառայեց աւետարանին ինծի հետ՝ ինչպէս զաւակ մը հօրը հետ:

But you know Timothy's approved worth--how, like a child working with his father, he has served with me in furtherance of the Good News.

23 Ուստի կը յուսամ ձեզի ղրկել զինք անյապաղ, երբ տեսնեմ թէ ի՛նչ պիտի ըլլայ վիճակս:

So it is he that I hope to send as soon as ever I see how things go with me;

24 Սակայն վստահութիւն ունիմ Տէրոջմով՝ թէ ե՛ս ալ շուտով պիտի գամ:

but trusting, as I do, in the Lord, I believe that I shall myself also come to you before long.

25 Բայց հարկաւոր համարեցի հիմա ձեզի ղրկել Եպափրոդիտոսը, իմ եղբայրս, գործակիցս ու զինակիցս, որ դուք ղրկած էիք իբր կարիքներուս պաշտօնեան:

Yet I deem it important to send Epaphroditus to you now--he is my brother and comrade both in labour and in arms, and is your messenger who has ministered to my needs.

26 Որովհետեւ ինք ալ կարօտցած է բոլորդ, եւ կը վշտանար որ լսեր էիք թէ հիւանդացեր էր:

I send him because he is longing to see you all and is distressed at your having heard of his illness.

27 Արդարեւ ինք հիւանդացաւ ու շատ մօտեցաւ մահուան, բայց Աստուած ողորմեցաւ անոր. ո՛չ միայն անոր՝ հապա ինծի ալ, որպէսզի չունենամ տրտմութիւն տրտմութեան վրայ:

For it is true that he has been ill, and was apparently at the point of death; but God had pity on him, and not only on him, but also on me, to save me from having sorrow upon sorrow.

28 Ուստի աւելի փութաջանութեամբ ղրկեցի, որպէսզի՝ տեսնելով զայն՝ դարձեալ ուրախանաք ու ես նուազ տրտմիմ:

I am therefore all the more eager to send him, in the hope that when you see him again you may be glad and I may have the less sorrow.

29 Ուրեմն ընդունեցէ՛ք զայն Տէրոջմով՝ բոլորովին ուրախութեամբ, եւ պատուեցէ՛ք այդպիսիները.

Receive him therefore with heartfelt Christian joy, and hold in honour men like him;

30 քանի որ մահուան մօտեցաւ Քրիստոսի գործին համար՝ վտանգելով իր անձը, որպէսզի լրացնէ ինչ որ կը պակսէր ձեր կատարելիք պաշտօնին՝ ինծի հանդէպ:

because it was for the sake of Christ's work that he came so near death, hazarding, as he did, his very life in endeavouring to make good any deficiency that there might be in your gifts to me.