< ՄԱՏԹԷՈՍ 26 >

1 Երբ Յիսուս աւարտեց այս բոլոր խօսքերը, ըսաւ իր աշակերտներուն.
یِیشُریتانْ پْرَسْتاوانْ سَماپْیَ شِشْیانُوچے،
2 «Գիտէք թէ երկու օր ետք՝ Զատիկ պիտի ըլլայ, ու մարդու Որդին պիտի մատնուի՝ խաչուելու համար»:
یُشْمابھِ رْجْناتَں دِنَدْوَیاتْ پَرَں نِسْتارَمَہَ اُپَسْتھاسْیَتِ، تَتْرَ مَنُجَسُتَح کْرُشینَ ہَنْتُں پَرَکَریشُ سَمَرْپِشْیَتے۔
3 Այն ատեն քահանայապետները, դպիրները եւ ժողովուրդին երէցները հաւաքուեցան գաւիթը քահանայապետին՝ որ Կայիափա կը կոչուէր,
تَتَح پَرَں پْرَدھانَیاجَکادھْیاپَکَپْرانْچَح کِیَپھانامْنو مَہایاجَکَسْیاٹّالِکایاں مِلِتْوا
4 ու խորհրդակցեցան նենգութեամբ բռնել Յիսուսը եւ սպաննել:
کینوپایینَ یِیشُں دھرِتْوا ہَنْتُں شَکْنُیُرِتِ مَنْتْرَیانْچَکْرُح۔
5 Բայց կ՚ըսէին. «Ո՛չ տօնին ատենը, որպէսզի աղմուկ չըլլայ ժողովուրդին մէջ»:
کِنْتُ تَیرُکْتَں مَہَکالے نَ دھَرْتَّوْیَح، دھرِتے پْرَجاناں کَلَہینَ بھَوِتُں شَکْیَتے۔
6 Երբ Յիսուս Բեթանիա էր, բորոտ Սիմոնի տունը,
تَتو بَیتھَنِیاپُرے شِموناکھْیَسْیَ کُشْٹھِنو ویشْمَنِ یِیشَو تِشْٹھَتِ
7 կին մը՝ որ ունէր թանկարժէք օծանելիքի ալապաստրէ շիշ մը՝ եկաւ անոր ու թափեց զայն անոր գլուխին վրայ, երբ ան սեղան նստած էր:
کاچَنَ یوشا شْویتوپَلَبھاجَنینَ مَہارْگھْیَں سُگَنْدھِ تَیلَمانِییَ بھوجَنایوپَوِشَتَسْتَسْیَ شِروبھْیَشیچَتْ۔
8 Անոր աշակերտները տեսնելով՝ ընդվզեցան եւ ըսին. «Ինչո՞ւ այս վատնումը.
کِنْتُ تَدالوکْیَ تَچّھِشْیَیح کُپِتَیرُکْتَں، کُتَ اِتّھَمَپَوْیَیَتے؟
9 քանի որ այդ օծանելիքը կրնար սուղ գինով ծախուիլ ու աղքատներուն տրուիլ»:
چیدِدَں وْیَکْریشْیَتَ، تَرْہِ بھُورِمُولْیَں پْراپْیَ دَرِدْریبھْیو وْیَتارِشْیَتَ۔
10 Յիսուս հասկնալով՝ ըսաւ անոնց. «Ինչո՞ւ կ՚անհանգստացնէք կինը. ան լա՛ւ գործ մը ըրաւ ինծի:
یِیشُنا تَدَوَگَتْیَ تے سَمُدِتاح، یوشامیناں کُتو دُحکھِنِیں کُرُتھَ، سا ماں پْرَتِ سادھُ کَرْمّاکارْشِیتْ۔
11 Որովհետեւ ամէ՛ն ատեն ունիք աղքատները ձեզի հետ, բայց ամէն ատեն չունիք զիս:
یُشْماکَمَں سَمِیپے دَرِدْراح سَتَتَمیواسَتے، کِنْتُ یُشْماکَمَنْتِکیہَں ناسے سَتَتَں۔
12 Ա՛ն որ թափեց այդ օծանելիքը մարմինիս վրայ, ըրաւ իմ թաղումի՛ս համար:
سا مَمَ کایوپَرِ سُگَنْدھِتَیلَں سِکْتْوا مَمَ شْمَشانَدانَکَرْمّاکارْشِیتْ۔
13 Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Ամբողջ աշխարհի մէջ՝ ո՛ւր որ այս աւետարանը քարոզուի, ասոր ըրածն ալ պիտի պատմուի՝ իր յիշատակին համար”»:
اَتوہَں یُشْمانْ تَتھْیَں وَدامِ سَرْوَّسْمِنْ جَگَتِ یَتْرَ یَتْرَیشَ سُسَماچارَح پْرَچارِشْیَتے، تَتْرَ تَتْرَیتَسْیا نارْیّاح سْمَرَنارْتھَمْ کَرْمّیدَں پْرَچارِشْیَتے۔
14 Այն ատեն տասներկուքէն մէկը, որ կը կոչուէր Յուդա Իսկարիովտացի, գնաց քահանայապետներուն եւ ըսաւ.
تَتو دْوادَشَشِشْیانامْ اِیشْکَرِیوتِییَیِہُودانامَکَ ایکَح شِشْیَح پْرَدھانَیاجَکانامَنْتِکَں گَتْوا کَتھِتَوانْ،
15 «Ի՞նչ կ՚ուզէք տալ ինծի, որպէսզի մատնեմ զայն ձեզի»: Անոնք ալ խոստացան անոր երեսուն կտոր արծաթ:
یَدِ یُشْماکَں کَریشُ یِیشُں سَمَرْپَیامِ، تَرْہِ کِں داسْیَتھَ؟ تَدانِیں تے تَسْمَے تْرِںشَنْمُدْرا داتُں سْتھِرِیکرِتَوَنْتَح۔
16 Այդ ատենէն ետք պատեհութիւն կը փնտռէր, որպէսզի մատնէր զայն անոնց:
سَ تَدارَبھْیَ تَں پَرَکَریشُ سَمَرْپَیِتُں سُیوگَں چیشْٹِتَوانْ۔
17 Բաղարջակերքի առաջին օրը՝ աշակերտները եկան Յիսուսի ու ըսին անոր. «Ո՞ւր կ՚ուզես որ պատրաստենք քեզի պէտք եղածը՝ զատիկը ուտելու համար»:
اَنَنْتَرَں کِنْوَشُونْیَپُوپَپَرْوَّنَح پْرَتھَمیہْنِ شِشْیا یِیشُمْ اُپَگَتْیَ پَپْرَچّھُح بھَوَتْکرِتے کُتْرَ وَیَں نِسْتارَمَہَبھوجْیَمْ آیوجَیِشْیامَح؟ بھَوَتَح کیچّھا؟
18 Ան պատասխանեց. «Գացէ՛ք քաղաքը՝ այսինչ մարդուն, եւ ըսէ՛ք անոր. “Վարդապետը կ՚ըսէ. "Ժամանակս մօտ է, քո՛ւ քովդ պիտի կատարեմ Զատիկը՝ աշակերտներուս հետ"”»:
تَدا سَ گَدِتَوانْ، مَدھْیینَگَرَمَمُکَپُںسَح سَمِیپَں وْرَجِتْوا وَدَتَ، گُرُ رْگَدِتَوانْ، مَتْکالَح سَوِدھَح، سَہَ شِشْیَیسْتْوَدالَیے نِسْتارَمَہَبھوجْیَں بھوکْشْیے۔
19 Աշակերտներն ալ ըրին՝ ինչպէս Յիսուս հրամայեց իրենց, ու պատրաստեցին զատիկը:
تَدا شِشْیا یِیشوسْتادرِشَنِدیشانُرُوپَکَرْمَّ وِدھایَ تَتْرَ نِسْتارَمَہَبھوجْیَماسادَیاماسُح۔
20 Երբ իրիկուն եղաւ՝ սեղան նստաւ տասներկուքին հետ:
تَتَح سَنْدھْیایاں سَتْیاں دْوادَشَبھِح شِشْیَیح ساکَں سَ نْیَوِشَتْ۔
21 Մինչ կ՚ուտէին՝ ըսաւ. «Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի թէ ձեզմէ մէկը պիտի մատնէ զիս»:
اَپَرَں بھُنْجانَ اُکْتَوانْ یُشْمانْ تَتھْیَں وَدامِ، یُشْماکَمیکو ماں پَرَکَریشُ سَمَرْپَیِشْیَتِ۔
22 Չափազանց տրտմեցան եւ անոնցմէ իւրաքանչիւրը սկսաւ ըսել անոր. «Տէ՛ր, միթէ ե՞ս եմ»:
تَدا تےتِیوَ دُحکھِتا ایکَیکَشو وَکْتُماریبھِرے، ہے پْرَبھو، سَ کِمَہَں؟
23 Ան ալ պատասխանեց. «Ա՛ն որ ինծի հետ թաթխեց իր ձեռքը պնակին մէջ, անիկա՛ պիտի մատնէ զիս»:
تَتَح سَ جَگادَ، مَیا ساکَں یو جَنو بھوجَنَپاتْرے کَرَں سَںکْشِپَتِ، سَ ایوَ ماں پَرَکَریشُ سَمَرْپَیِشْیَتِ۔
24 Ի՛րապէս մարդու Որդին կ՚երթայ՝ ինչպէս գրուած է իր մասին, բայց վա՜յ այն մարդուն՝ որուն միջոցով մարդու Որդին կը մատնուի: Այդ մարդուն լաւ պիտի ըլլար՝ որ ծնած չըլլար»:
مَنُجَسُتَمَدھِ یادرِشَں لِکھِتَماسْتے، تَدَنُرُوپا تَدْگَتِ رْبھَوِشْیَتِ؛ کِنْتُ یینَ پُںسا سَ پَرَکَریشُ سَمَرْپَیِشْیَتے، ہا ہا چیتْ سَ ناجَنِشْیَتَ، تَدا تَسْیَ کْشیمَمَبھَوِشْیَتْ۔
25 Յուդա, որ պիտի մատնէր զայն, պատասխանեց. «Վարդապե՛տ, միթէ ե՞ս եմ»: Ըսաւ անոր. «Դո՛ւն ըսիր»:
تَدا یِہُوداناما یو جَنَسْتَں پَرَکَریشُ سَمَرْپَیِشْیَتِ، سَ اُکْتَوانْ، ہے گُرو، سَ کِمَہَں؟ تَتَح سَ پْرَتْیُکْتَوانْ، تْوَیا سَتْیَں گَدِتَمْ۔
26 Մինչ անոնք կ՚ուտէին, Յիսուս հաց առաւ, օրհնեց, կտրեց, տուաւ աշակերտներուն եւ ըսաւ. «Առէ՛ք, կերէ՛ք. ա՛յս է իմ մարմինս»:
اَنَنْتَرَں تیشامَشَنَکالے یِیشُح پُوپَماداییشْوَرِییَگُنانَنُودْیَ بھَںکْتْوا شِشْییبھْیَح پْرَدایَ جَگادَ، مَدْوَپُحسْوَرُوپَمِمَں گرِہِیتْوا کھادَتَ۔
27 Նաեւ բաժակը առաւ, շնորհակալ եղաւ, տուաւ անոնց ու ըսաւ.
پَشْچاتْ سَ کَںسَں گرِہْلَنْ اِیشْوَرِییَگُنانَنُودْیَ تیبھْیَح پْرَدایَ کَتھِتَوانْ، سَرْوَّے رْیُشْمابھِرَنینَ پاتَوْیَں،
28 «Բոլո՛րդ ալ խմեցէ՛ք ասկէ. որովհետեւ ա՛յս է իմ արիւնս, նո՛ր ուխտին արիւնը, որ կը թափուի՝ շատերուն մեղքերու ներումին համար:
یَسْمادَنیکیشاں پاپَمَرْشَنایَ پاتِتَں یَنْمَنُّوتْنَنِیَمَرُوپَشونِتَں تَدیتَتْ۔
29 Բայց կը յայտարարեմ ձեզի. “Ասկէ ետք բնա՛ւ պիտի չխմեմ որթատունկին բերքէն, մինչեւ այն օրը՝ երբ ձեզի հետ նո՛ր կերպով խմեմ զայն իմ Հօրս թագաւորութեան մէջ”»:
اَپَرَمَہَں نُوتْنَگوسْتَنِیرَسَں نَ پاسْیامِ، تاوَتْ گوسْتَنِیپھَلَرَسَں پُنَح کَداپِ نَ پاسْیامِ۔
30 Օրհներգելէ ետք՝ գացին Ձիթենիներու լեռը:
پَشْچاتْ تے گِیتَمیکَں سَںگِییَ جَیتُناکھْیَگِرِں گَتَوَنْتَح۔
31 Այն ատեն Յիսուս ըսաւ անոնց. «Դուք բոլորդ պիտի գայթակղիք այս գիշեր իմ պատճառովս, որովհետեւ գրուած է. “Հովիւը պիտի զարնեմ, ու հօտին ոչխարները պիտի ցրուին”:
تَدانِیں یِیشُسْتانَووچَتْ، اَسْیاں رَجَنْیامَہَں یُشْماکَں سَرْوّیشاں وِگھْنَرُوپو بھَوِشْیامِ، یَتو لِکھِتَماسْتے، "میشاناں رَکْشَکو یَسْتَں پْرَہَرِشْیامْیَہَں تَتَح۔ میشاناں نِوَہو نُونَں پْرَوِکِیرْنو بھَوِشْیَتِ"۔۔
32 Բայց յարութիւն առնելէս ետք՝ ձեզմէ առաջ պիտի երթամ Գալիլեա»:
کِنْتُ شْمَشاناتْ سَمُتّھایَ یُشْماکَمَگْرےہَں گالِیلَں گَمِشْیامِ۔
33 Պետրոս պատասխանեց անոր. «Թէեւ բոլորն ալ գայթակղին քու պատճառովդ, ես բնա՛ւ պիտի չգայթակղիմ»:
پِتَرَسْتَں پْروواچَ، بھَواںشْچیتْ سَرْوّیشاں وِگھْنَرُوپو بھَوَتِ، تَتھاپِ مَمَ نَ بھَوِشْیَتِ۔
34 Յիսուս ըսաւ անոր. «Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ քեզի. “Այս գիշեր՝ դեռ աքաղաղը չկանչած՝ երե՛ք անգամ պիտի ուրանաս զիս”»:
تَتو یِیشُنا سَ اُکْتَح، تُبھْیَمَہَں تَتھْیَں کَتھَیامِ، یامِنْیامَسْیاں چَرَنایُدھَسْیَ رَواتْ پُورْوَّں تْوَں ماں تْرِ رْنانْگِیکَرِشْیَسِ۔
35 Պետրոս ըսաւ անոր. «Նոյնիսկ եթէ պէտք ըլլայ որ քեզի հետ մեռնիմ՝ բնա՛ւ պիտի չուրանամ քեզ»: Այսպէս կ՚ըսէին նաեւ բոլոր աշակերտները:
تَتَح پِتَرَ اُدِتَوانْ، یَدْیَپِ تْوَیا سَمَں مَرْتَّوْیَں، تَتھاپِ کَداپِ تْواں نَ نانْگِیکَرِشْیامِ؛ تَتھَیوَ سَرْوّے شِشْیاشْچوچُح۔
36 Այն ատեն Յիսուս գնաց անոնց հետ վայր մը՝ որ Գեթսեմանի կը կոչուէր, եւ ըսաւ աշակերտներուն. «Հո՛ս նստեցէք, մինչ ես կ՚երթամ հոն՝ աղօթելու»:
اَنَنْتَرَں یِیشُح شِشْیَیح ساکَں گیتْشِمانِینامَکَں سْتھانَں پْرَسْتھایَ تیبھْیَح کَتھِتَوانْ، اَدَح سْتھانَں گَتْوا یاوَدَہَں پْرارْتھَیِشْیے تاوَدْ یُویَمَتْروپَوِشَتَ۔
37 Իրեն հետ առնելով Պետրոսն ու Զեբեդէոսի երկու որդիները, սկսաւ տրտմիլ եւ շատ վշտանալ:
پَشْچاتْ سَ پِتَرَں سِوَدِیَسُتَو چَ سَنْگِنَح کرِتْوا گَتَوانْ، شوکاکُلوتِیوَ وْیَتھِتَشْچَ بَبھُووَ۔
38 Այն ատեն ըսաւ անոնց. «Իմ անձս չափազանց տրտում է՝ մեռնելու աստիճան: Հո՛ս մնացէք եւ արթո՛ւն կեցէք ինծի հետ»:
تانَوادِیچَّ مرِتِیاتَنیوَ مَتْپْراناناں یاتَنا جایَتے، یُویَمَتْرَ مَیا سارْدّھَں جاگرِتَ۔
39 Ու քիչ մը առջեւ երթալով՝ ինկաւ իր երեսին վրայ, եւ աղօթեց՝ ըսելով. «Իմ հա՜յրս, եթէ կարելի է՝ այս բաժակը թող անցնի ինձմէ. բայց ո՛չ թէ ինչպէս ե՛ս կ՚ուզեմ, հապա՝ ինչպէս դո՛ւն կ՚ուզես»:
تَتَح سَ کِنْچِدُّورَں گَتْوادھومُکھَح پَتَنْ پْرارْتھَیانْچَکْرے، ہے مَتْپِتَرْیَدِ بھَوِتُں شَکْنوتِ، تَرْہِ کَںسویَں مَتّو دُورَں یاتُ؛ کِنْتُ مَدِچّھاوَتْ نَ بھَوَتُ، تْوَدِچّھاوَدْ بھَوَتُ۔
40 Երբ եկաւ աշակերտներուն, քնացած գտաւ զանոնք ու ըսաւ Պետրոսի. «Այդպէս մէ՞կ ժամ ալ չկրցաք արթուն կենալ ինծի հետ:
تَتَح سَ شِشْیانُپیتْیَ تانْ نِدْرَتو نِرِیکْشْیَ پِتَرایَ کَتھَیاماسَ، یُویَں مَیا ساکَں دَنْڈَمیکَمَپِ جاگَرِتُں ناشَنْکُتَ؟
41 Արթո՛ւն կեցէք եւ աղօթեցէ՛ք, որպէսզի չմտնէք փորձութեան մէջ. արդարեւ հոգին յօժար է, բայց մարմինը՝ տկար»:
پَرِیکْشایاں نَ پَتِتُں جاگرِتَ پْرارْتھَیَدھْوَنْچَ؛ آتْما سَمُدْیَتوسْتِ، کِنْتُ وَپُ رْدُرْبَّلَں۔
42 Դարձեալ երկրորդ անգամ գնաց աղօթեց՝ ըսելով. «Իմ հա՜յրս, եթէ կարելի չէ որ այս բաժակը անցնի ինձմէ՝ առանց խմելու անկէ, քու կամքդ թող ըլլայ»:
سَ دْوِتِییَوارَں پْرارْتھَیانْچَکْرے، ہے مَتّاتَ، نَ پِیتے یَدِ کَںسَمِدَں مَتّو دُورَں یاتُں نَ شَکْنوتِ، تَرْہِ تْوَدِچّھاوَدْ بھَوَتُ۔
43 Երբ եկաւ՝ դարձեալ քնացած գտաւ զանոնք, որովհետեւ անոնց աչքերը ծանրացած էին:
سَ پُنَریتْیَ تانْ نِدْرَتو دَدَرْشَ، یَتَسْتیشاں نیتْرانِ نِدْرَیا پُورْنانْیاسَنْ۔
44 Թողուց զանոնք ու դարձեալ գնաց, երրորդ անգամ աղօթեց՝ նո՛յն խօսքը ըսելով:
پَشْچاتْ سَ تانْ وِہایَ وْرَجِتْوا ترِتِییَوارَں پُورْوَّوَتْ کَتھَیَنْ پْرارْتھِتَوانْ۔
45 Այն ատեն եկաւ իր աշակերտներուն եւ ըսաւ անոնց. «Ասկէ ետք քնացէ՛ք ու հանգստացէ՛ք. ահա՛ ժամը մօտեցաւ, եւ մարդու Որդին պիտի մատնուի մեղաւորներուն ձեռքը:
تَتَح شِشْیانُپاگَتْیَ گَدِتَوانْ، سامْپْرَتَں شَیاناح کِں وِشْرامْیَتھَ؟ پَشْیَتَ، سَمَیَ اُپاسْتھاتْ، مَنُجَسُتَح پاپِناں کَریشُ سَمَرْپْیَتے۔
46 Ոտքի՛ ելէք, երթա՛նք ասկէ. ահա՛ մօտեցաւ ա՛ն՝ որ պիտի մատնէ զիս»:
اُتِّشْٹھَتَ، وَیَں یامَح، یو ماں پَرَکَریشُ مَسَرْپَیِشْیَتِ، پَشْیَتَ، سَ سَمِیپَمایاتِ۔
47 Մինչ ան դեռ կը խօսէր, Յուդա՝ տասներկուքէն մէկը՝ եկաւ, եւ իրեն հետ մեծ բազմութիւն մը՝ սուրերով ու բիրերով, քահանայապետներէն եւ ժողովուրդին երէցներէն:
ایتَتْکَتھاکَتھَنَکالے دْوادَشَشِشْیانامیکو یِہُودانامَکو مُکھْیَیاجَکَلوکَپْراچِینَیح پْرَہِتانْ اَسِدھارِیَشْٹِدھارِنو مَنُجانْ گرِہِیتْوا تَتْسَمِیپَمُپَتَسْتھَو۔
48 Զայն մատնողը նշան մը տուեր էր անոնց՝ ըսելով. «Ո՛վ որ համբուրեմ՝ ա՛ն է, բռնեցէ՛ք զայն»:
اَسَو پَرَکَریشْوَرْپَیِتا پُورْوَّں تانْ اِتّھَں سَنْکیتَیاماسَ، یَمَہَں چُمْبِشْیے، سوسَو مَنُجَح،سَایوَ یُشْمابھِ رْدھارْیَّتاں۔
49 Եւ իսկոյն մօտենալով Յիսուսի՝ ըսաւ. «Ողջո՜յն, Վարդապե՛տ», ու համբուրեց զայն:
تَدا سَ سَپَدِ یِیشُمُپاگَتْیَ ہے گُرو، پْرَنَمامِیتْیُکْتْوا تَں چُچُمْبے۔
50 Յիսուս ըսաւ անոր. «Ընկե՛ր, ըրէ՛ ի՛նչ բանի համար որ եկար»: Այն ատեն մօտեցան, ձեռք բարձրացուցին Յիսուսի վրայ ու բռնեցին զայն:
تَدا یِیشُسْتَمُواچَ، ہے مِتْرَں کِمَرْتھَماگَتوسِ؟ تَدا تَیراگَتْیَ یِیشُراکْرَمْیَ دَگھْرے۔
51 Յիսուսի հետ եղողներէն մէկը՝ երկարեց ձեռքը, եւ քաշելով իր սուրը՝ զարկաւ քահանայապետին ծառային ու խլեց անոր ականջը:
تَتو یِیشوح سَنْگِنامیکَح کَرَں پْرَسارْیَّ کوشادَسِں بَہِشْکرِتْیَ مَہایاجَکَسْیَ داسَمیکَماہَتْیَ تَسْیَ کَرْنَں چِچّھیدَ۔
52 Այն ատեն Յիսուս ըսաւ անոր. «Վերադարձո՛ւր սուրդ իր տեղը, որովհետեւ բոլոր սուր առնողները՝ սուրո՛վ պիտի կորսուին:
تَتو یِیشُسْتَں جَگادَ، کھَڈْگَں سْوَسْتھانے نِدھیہِ یَتو یے یے جَنا اَسِں دھارَیَنْتِ، تَایواسِنا وِنَشْیَنْتِ۔
53 Կը կարծես թէ չե՞մ կրնար հի՛մա աղաչել իմ Հօրս, որ հասցնէ ինծի տասներկու լեգէոնէն աւելի հրեշտակներ:
اَپَرَں پِتا یَتھا مَدَنْتِکَں سْوَرْگِییَدُوتاناں دْوادَشَواہِنِیتودھِکَں پْرَہِنُیاتْ مَیا تَمُدِّشْییدانِیمیوَ تَتھا پْرارْتھَیِتُں نَ شَکْیَتے، تْوَیا کِمِتّھَں جْنایَتے؟
54 Բայց ի՞նչպէս պիտի իրագործուին գրուածները, թէ ա՛յսպէս պէտք է ըլլայ»:
تَتھا سَتِیتّھَں گھَٹِشْیَتے دھَرْمَّپُسْتَکَسْیَ یَدِدَں واکْیَں تَتْ کَتھَں سِدھْییتْ؟
55 Այդ ժամուն Յիսուս ըսաւ բազմութիւններուն. «Իբր թէ աւազակի՞ դէմ ելաք՝ սուրերով ու բիրերով բռնելու զիս: Ամէ՛ն օր տաճարին մէջ կը նստէի ձեզի հետ եւ կը սորվեցնէի, ու չբռնեցիք զիս:
تَدانِیں یِیشُ رْجَنَنِوَہَں جَگادَ، یُویَں کھَڈْگَیَشْٹِینْ آدایَ ماں کِں چَورَں دھَرْتُّمایاتاح؟ اَہَں پْرَتْیَہَں یُشْمابھِح ساکَمُپَوِشْیَ سَمُپادِشَں، تَدا ماں نادھَرَتَ؛
56 Բայց այս ամէնը կատարուեցաւ, որպէսզի մարգարէներուն գրածները իրագործուին»: Այն ատեն բոլոր աշակերտները թողուցին զայն եւ փախան:
کِنْتُ بھَوِشْیَدْوادِناں واکْیاناں سَںسِدّھَیے سَرْوَّمیتَدَبھُوتْ۔ تَدا سَرْوّے شِشْیاسْتَں وِہایَ پَلایَنْتَ۔
57 Անոնք որ բռնեցին Յիսուսը՝ տարին Կայիափա քահանայապետին, ուր դպիրներն ու երէցները հաւաքուած էին:
اَنَنْتَرَں تے مَنُجا یِیشُں دھرِتْوا یَتْرادھْیاپَکَپْرانْچَح پَرِشَدَں کُرْوَّنْتَ اُپاوِشَنْ تَتْرَ کِیَپھانامَکَمَہایاجَکَسْیانْتِکَں نِنْیُح۔
58 Պետրոս հեռուէն հետեւեցաւ անոր՝ մինչեւ քահանայապետին գաւիթը, ներս մտաւ եւ նստաւ սպասաւորներուն հետ, որպէսզի տեսնէ վախճանը:
کِنْتُ شیشے کِں بھَوِشْیَتِیتِ ویتُّں پِتَرو دُورے تَتْپَشْچادْ وْرَجِتْوا مَہایاجَکَسْیاٹّالِکاں پْرَوِشْیَ داسَیح سَہِتَ اُپاوِشَتْ۔
59 Քահանայապետներն ու երէցները եւ ամբողջ ատեանը կը փնտռէին սուտ վկայութիւն մը Յիսուսի դէմ, որպէսզի մեռցնեն զայն.
تَدانِیں پْرَدھانَیاجَکَپْراچِینَمَنْتْرِنَح سَرْوّے یِیشُں ہَنْتُں مرِشاساکْشْیَمْ اَلِپْسَنْتَ،
60 բայց չգտան: Թէպէտ շատ սուտ վկաներ ալ եկան, ոչինչ գտան: Յետոյ երկու սուտ վկաներ եկան
کِنْتُ نَ لیبھِرے۔ اَنیکیشُ مرِشاساکْشِشْواگَتیشْوَپِ تَنَّ پْراپُح۔
61 ու ըսին. «Ասիկա ըսաւ. “Ես կրնամ քակել Աստուծոյ տաճարը եւ կառուցանել զայն երեք օրուան մէջ”»:
شیشے دْوَو مرِشاساکْشِناواگَتْیَ جَگَدَتُح، پُمانَیَمَکَتھَیَتْ، اَہَمِیشْوَرَمَنْدِرَں بھَںکْتْوا دِنَتْرَیَمَدھْیے تَنِّرْمّاتُں شَکْنومِ۔
62 Քահանայապետը կանգնելով՝ ըսաւ անոր. «Ոչի՞նչ կը պատասխանես. ի՞նչ կը վկայեն ասոնք քեզի դէմ»:
تَدا مَہایاجَکَ اُتّھایَ یِیشُمْ اَوادِیتْ۔ تْوَں کِمَپِ نَ پْرَتِوَدَسِ؟ تْوامَدھِ کِمیتے ساکْشْیَں وَدَنْتِ؟
63 Յիսուս լուռ կեցաւ: Ուստի քահանայապետը ըսաւ անոր. «Ապրո՛ղ Աստուծմով կ՚երդմնեցնեմ քեզ, որ ըսես մեզի թէ դո՞ւն ես Քրիստոսը՝ Աստուծոյ Որդին»:
کِنْتُ یِیشُ رْمَونِیبھُویَ تَسْیَو۔ تَتو مَہایاجَکَ اُکْتَوانْ، تْوامْ اَمَریشْوَرَنامْنا شَپَیامِ، تْوَمِیشْوَرَسْیَ پُتْروبھِشِکْتو بھَوَسِ نَویتِ وَدَ۔
64 Յիսուս ըսաւ անոր. «Դո՛ւն ըսիր: Բայց կը յայտարարեմ ձեզի. “Ասկէ ետք պիտի տեսնէք մարդու Որդին՝ բազմած Զօրութեան աջ կողմը, ու եկած երկինքի ամպերուն վրայ”»:
یِیشُح پْرَتْیَوَدَتْ، تْوَں سَتْیَمُکْتَوانْ؛ اَہَں یُشْمانْ تَتھْیَں وَدامِ، اِتَحپَرَں مَنُجَسُتَں سَرْوَّشَکْتِمَتو دَکْشِنَپارْشْوے سْتھاتُں گَگَنَسْتھَں جَلَدھَرانارُہْیایانْتَں وِیکْشَدھْوے۔
65 Այն ատեն քահանայապետը պատռեց իր հանդերձները եւ ըսաւ. «Հայհոյե՛ց. ա՛լ ի՞նչ պէտք ունինք վկաներու: Ահա՛ հիմա լսեցիք ատոր հայհոյութիւնը.
تَدا مَہایاجَکو نِجَوَسَنَں چھِتّوا جَگادَ، ایشَ اِیشْوَرَں نِنْدِتَوانْ، اَسْماکَمَپَرَساکْشْیینَ کِں پْرَیوجَنَں؟ پَشْیَتَ، یُویَمیواسْیاسْیادْ اِیشْوَرَنِنْداں شْرُتَوَنْتَح،
66 ի՞նչ կը մտածէք»: Անոնք պատասխանեցին. «Մահապա՛րտ է»:
یُشْمابھِح کِں وِوِچْیَتے؟ تے پْرَتْیُوچُح، وَدھارْہویَں۔
67 Այն ատեն թքնեցին անոր երեսը, ու կռփահարեցին զայն: Ոմանք ալ ապտակելով՝ ըսին.
تَتو لوکَیسْتَداسْیے نِشْٹھِیوِتَں کیچِتْ پْرَتَلَماہَتْیَ کیچِچَّ چَپیٹَماہَتْیَ بَبھاشِرے،
68 «Մարգարէացի՛ր մեզի, դո՛ւն՝ Քրիստո՛ս, ո՞վ է ան՝ որ զարկաւ քեզի»:
ہے کھْرِیشْٹَ تْواں کَشْچَپیٹَماہَتَوانْ؟ اِتِ گَنَیِتْوا وَداسْمانْ۔
69 Երբ Պետրոս դուրսը՝ գաւիթը նստած էր, աղախին մը եկաւ անոր եւ ըսաւ. «Դո՛ւն ալ Գալիլեացի Յիսուսի հետ էիր»:
پِتَرو بَہِرَنْگَنَ اُپَوِشَتِ، تَدانِیمیکا داسِی تَمُپاگَتْیَ بَبھاشے، تْوَں گالِیلِییَیِیشوح سَہَچَرَایکَح۔
70 Բայց ան ուրացաւ բոլորին առջեւ՝ ըսելով. «Չեմ գիտեր ի՛նչ կը խօսիս»:
کِنْتُ سَ سَرْوّیشاں سَمَکْشَمْ اَنَنْگِیکرِتْیاوادِیتْ، تْوَیا یَدُچْیَتے، تَدَرْتھَمَہَں نَ ویدْمِ۔
71 Երբ դուրս ելաւ՝ նախագաւիթը, ուրիշ աղախին մը տեսաւ զայն ու ըսաւ հոն եղողներուն. «Ասիկա՛ ալ Յիսուս Նազովրեցիին հետ էր»:
تَدا تَسْمِنْ بَہِرْدْوارَں گَتے نْیا داسِی تَں نِرِیکْشْیَ تَتْرَتْیَجَنانَوَدَتْ، اَیَمَپِ ناسَرَتِییَیِیشُنا سارْدّھَمْ آسِیتْ۔
72 Պետրոս դարձեալ երդում ընելով ուրացաւ. «Չեմ ճանչնար այդ մարդը»:
تَتَح سَ شَپَتھینَ پُنَرَنَنْگِیکرِتْیَ کَتھِتَوانْ، تَں نَرَں نَ پَرِچِنومِ۔
73 Քիչ ետք՝ հոն կայնողները եկան եւ ըսին Պետրոսի. «Ճշմա՛րտապէս դո՛ւն ալ անոնցմէ ես, որովհետեւ խօսուածքդ ալ կը յայտնէ քեզ»:
کْشَناتْ پَرَں تِشْٹھَنْتو جَنا ایتْیَ پِتَرَمْ اَوَدَنْ، تْوَمَوَشْیَں تیشامیکَ اِتِ تْوَدُچّارَنَمیوَ دْیوتَیَتِ۔
74 Այն ատեն սկսաւ նզովել ու երդում ընել՝ ըսելով. «Չեմ ճանչնար այդ մարդը»: Իսկոյն աքաղաղը կանչեց:
کِنْتُ سوبھِشَپْیَ کَتھِتَوانْ، تَں جَنَں ناہَں پَرِچِنومِ، تَدا سَپَدِ کُکُّٹو رُراوَ۔
75 Պետրոս յիշեց Յիսուսի խօսքը՝ որ իրեն ըսեր էր. «Դեռ աքաղաղը չկանչած՝ երե՛ք անգամ պիտի ուրանաս զիս». եւ դուրս ելլելով՝ դառնապէս լացաւ:
کُکُّٹَرَواتْ پْراکْ تْوَں ماں تْرِرَپاہْنوشْیَسے، یَیشا واگْ یِیشُناوادِ تاں پِتَرَح سَںسْمرِتْیَ بَہِرِتْوا کھیدادْ بھرِشَں چَکْرَنْدَ۔

< ՄԱՏԹԷՈՍ 26 >