ՄԱՏԹԷՈՍ 14
1 Այդ ատեն Հերովդէս չորրորդապետը լսեց Յիսուսի համբաւը, եւ ըսաւ իր ծառաներուն.
At that time Prince Herod heard of the fame of Jesus,
2 «Ան Յովհաննէս Մկրտի՛չն է՝ մեռելներէն յարութիւն առած. ուստի հրաշքներ կը գործուին անով»:
and said to his attendants, ‘This must be John the Baptist; he must be risen from the dead, and that is why these miraculous powers are active in him.’
3 Արդարեւ Հերովդէս բռներ էր Յովհաննէսը, ու զայն կապելով բանտը դրեր էր, իր եղբօր՝ Փիլիպպոսի կնոջ՝ Հերովդիայի պատճառով.
For Herod had arrested John, put him in chains, and shut him up in prison, to please Herodias, the wife of Herod’s brother Philip.
4 որովհետեւ Յովհաննէս կ՚ըսէր անոր. «Քեզի արտօնուած չէ կին առնել զինք»:
For John had said to him “You have no right to be living with her.”
5 Ուստի կ՚ուզէր սպաննել զայն, բայց կը վախնար բազմութենէն, որովհետեւ մարգարէ կը նկատէին՝՝ զայն:
Yet, though Herod wanted to put him to death, he was afraid of the people, because they looked on John as a prophet.
6 Երբ Հերովդէսի ծնունդին տարեդարձը կը տօնուէր, Հերովդիայի աղջիկը պարեց հանդիսականներուն առջեւ, ու հաճեցուց Հերովդէսը:
But, when Herod’s birthday came, the daughter of Herodias danced before his guests, and so pleased Herod,
7 Ուստի երդումով խոստացաւ որ տար անոր ի՛նչ որ ուզէր:
that he promised with an oath to give her whatever she asked.
8 Ան ալ՝ նախապէս խրատուած ըլլալով իր մօրմէն՝ ըսաւ. «Տո՛ւր ինծի Յովհաննէս Մկրտիչին գլուխը՝ ափսէի մը վրայ»:
Prompted by her mother, the girl said “Give me here, on a dish, the head of John the Baptist.”
9 Թագաւորը տրտմեցաւ. բայց երդումներուն եւ իրեն հետ նստողներուն պատճառով՝ հրամայեց որ տրուի:
The king was distressed at this; yet, because of his oath and of the guests at his table, he ordered it to be given her.
10 Ու մարդ ղրկելով՝ գլխատեց Յովհաննէսը բանտին մէջ:
He had John beheaded in the prison
11 Եւ անոր գլուխը բերուեցաւ ափսէի մը վրայ ու տրուեցաւ աղջիկին. ան ալ տուաւ իր մօր:
and his head was brought on a dish and given to the girl, and she took it to her mother.
12 Եւ անոր աշակերտները եկան, վերցուցին մարմինը, թաղեցին զայն, ու գացին պատմեցին Յիսուսի:
Then John’s disciples came, and took the body away, and buried it; and went and told Jesus.
13 Երբ Յիսուս լսեց, անկէ նաւով մեկնեցաւ ամայի տեղ մը՝ առանձին: Երբ բազմութիւնները լսեցին, ոտքով հետեւեցան անոր՝ իրենց քաղաքներէն:
When Jesus heard of it, he left privately in a boat to a lonely spot. The people, however, heard of his going, and followed him in crowds from the towns on foot.
14 Երբ դուրս ելաւ, տեսնելով մեծ բազմութիւն մը՝ գթաց անոնց վրայ ու բուժեց անոնց հիւանդները:
On getting out of the boat, Jesus saw a great crowd, and his heart was moved at the sight of them; and he cured all the sick among them.
15 Իրիկունը՝ իր աշակերտները եկան եւ ըսին. «Հոս ամայի տեղ մըն է, ու ժամանակը արդէն անցած է. արձակէ՛ բազմութիւնը, որպէսզի երթան գիւղերը եւ կերակուր գնեն իրենց»:
In the evening the disciples came up to him, and said, ‘This is a lonely spot, and the day is now far advanced; send the crowds away so that they can go to the villages, and buy themselves food.’
16 Յիսուս ըսաւ անոնց. «Պէտք չկայ որ անոնք երթան, դո՛ւք տուէք անոնց՝ որ ուտեն»:
But Jesus said, ‘They need not go away, it is for you to give them something to eat.’
17 Անոնք ալ ըսին. «Հոս ուրիշ բան չունինք, բայց միայն հինգ նկանակ ու երկու ձուկ»:
‘We have nothing here,’ they said, ‘except five loaves and two fish.’
18 Ըսաւ անոնց. «Հո՛ս՝ ինծի՛ բերէք զանոնք»:
‘Bring them here to me,’ was his reply.
19 Եւ հրամայեց որ բազմութիւնը նստեցնեն խոտին վրայ: Հինգ նկանակներն ու երկու ձուկերը առաւ, դէպի երկինք նայելով՝ օրհնեց, եւ կտրելով նկանակները՝ տուաւ աշակերտներուն, աշակերտներն ալ՝ բազմութեան:
Jesus ordered the people to take their seats on the grass; and, taking the five loaves and the two fish, he looked up to heaven, and said the blessing, and, after he had broken the loaves, gave them to his disciples; and they gave them to the crowds.
20 Բոլորը կերան ու կշտացան, եւ վերցնելով աւելցած բեկորները՝ տասներկու կողով լեցուցին:
Everyone had sufficient to eat, and they picked up enough of the broken pieces that were left to fill twelve baskets.
21 Անոնք որ կերան՝ հինգ հազարի չափ այր մարդիկ էին, կիներէն ու մանուկներէն զատ:
The men who ate were about five thousand in number, without counting women and children.
22 Իսկոյն հարկադրեց աշակերտները՝ որ նաւ մտնեն եւ իրմէ առաջ անցնին միւս եզերքը, մինչ ինք բազմութիւնները կ՚արձակէր:
Immediately afterwards Jesus made the disciples get into a boat and cross over in advance of him, while he dismissed the crowds.
23 Բազմութիւնները արձակելէ ետք, լեռը ելաւ առանձին՝ աղօթելու: Երբ իրիկուն եղաւ, հոն էր՝ մինակը.
After dismissing the crowds, he went up the hill by himself to pray; and, when evening fell, he was there alone.
24 իսկ նաւը արդէն ծովուն մէջտեղն էր՝ ալեկոծութեան մէջ, որովհետեւ հովը հակառակ ուղղութեամբ էր:
The boat was by this time some miles from shore, labouring in the waves, for the wind was against her.
25 Գիշերուան չորրորդ պահուն՝ Յիսուս գնաց դէպի նաւը, քալելով ծովուն վրայ:
Three hours after midnight, however, Jesus came towards the disciples, walking on the water.
26 Երբ աշակերտները տեսան զայն՝ որ կը քալէր ծովուն վրայ, վրդովեցան եւ ըսին թէ աչքի երեւոյթ մըն է, ու վախնալով աղաղակեցին:
But, when they saw him walking on the water, they were terrified. ‘It is a ghost,’ they exclaimed, and cried out in fear.
27 Իսկոյն Յիսուս խօսեցաւ անոնց եւ ըսաւ. «Քաջալերուեց՛էք, ե՛ս եմ, մի՛ վախնաք»:
But Jesus at once spoke to them. ‘Courage!’ he said, ‘It is I; do not be afraid!’
28 Պետրոս պատասխանեց անոր. «Տէ՛ր, եթէ դո՛ւն ես, հրամայէ՛ ինծի՝ որ գամ քեզի ջուրերուն վրայէն»:
‘Master,’ Peter exclaimed, ‘if it is you, tell me to come to you on the water.’
29 Ան ալ ըսաւ. «Եկո՛ւր»: Երբ Պետրոս նաւէն իջաւ, քալեց ջուրերուն վրայէն՝ Յիսուսի քով երթալու համար:
Jesus said, ‘Come.’ So Peter got down from the boat, and walked on the water, and went towards Jesus;
30 Բայց տեսնելով հովին սաստիկ ըլլալը՝ վախցաւ: Երբ սկսաւ ընկղմիլ, աղաղակեց. «Տէ՛ր, փրկէ՛ զիս»:
but, when he felt the wind, he was frightened, and, beginning to sink, cried out, ‘Master! Save me!’
31 Յիսուս իսկոյն երկարեց իր ձեռքը, բռնեց զինք ու ըսաւ. «Թերահաւա՛տ, ինչո՞ւ կասկածեցար»:
Instantly Jesus stretched out his hand, and caught hold of him. ‘You of little faith!’ he said, ‘Why did you falter?’
32 Երբ նաւ ելան՝ հովը դադրեցաւ:
When they had got into the boat, the wind dropped.
33 Անոնք որ նաւուն մէջ էին՝ եկան, երկրպագեցին անոր եւ ըսին. «Ճշմա՛րտապէս դուն Աստուծոյ Որդին ես»:
But the men in the boat threw themselves on their faces before him, and said, ‘You are indeed God’s Son.’
34 Անցնելով միւս կողմը՝ հասան Գեննեսարէթ:
When they had crossed over, they landed at Gennesaret.
35 Երբ այդ տեղի մարդիկը ճանչցան զինք, մարդ ղրկեցին ամբողջ շրջակայքը, բերին անոր բոլոր ախտաւորները,
But the people of that place, recognising Jesus, sent out to the whole country round, and brought to him all who were ill,
36 ու կ՚աղաչէին անոր որ միա՛յն դպչէին իր հանդերձին քղանցքին. եւ անոնք որ դպան՝ բժշկուեցան:
begging him merely to let them touch the tassel of his cloak; and all who touched were made perfectly well.
