ՄԱՐԿՈՍ 8
1 Այդ օրերը, բազմութիւնը յոյժ շատ ըլլալով եւ ուտելու ոչինչ ունենալով, Յիսուս իրեն կանչեց իր աշակերտները ու ըսաւ անոնց.
Il arriva encore une fois, vers cette époque, que la foule étant très nombreuse et n'ayant pas de quoi manger, Jésus appela les disciples et leur dit:
2 «Կը գթամ այդ բազմութեան վրայ, որովհետեւ արդէն երեք օր է՝ որ քովս են, եւ ոչինչ ունին ուտելու:
«J'ai compassion de cette multitude; voici déjà trois jours qu'ils ne me quittent pas et ils n'ont pas de quoi manger.
3 Եթէ անօթի ուղարկեմ զանոնք իրենց տուները՝ պիտի պարտասին ճամբան, որովհետեւ ատոնցմէ ոմանք հեռաւոր տեղէ եկած են»:
Si je les renvoie chez eux à jeun, ils tomberont en défaillance sur la route; quelques-uns d'entre eux sont venus de loin.»
4 Իր աշակերտները պատասխանեցին իրեն. «Այս անապատին մէջ ուրկէ՞ կրնայ մէկը հացով կշտացնել ատոնք»:
Ses disciples lui répondirent: «Où pourrait-on, au milieu de ce désert, trouver des pains pour les rassasier?» —
5 Հարցուց անոնց. «Քանի՞ նկանակ ունիք»: Անոնք ըսին. «Եօթը»:
«Combien de pains avez-vous?» leur demanda Jésus. — «Sept», dirent-ils.
6 Հրամայեց բազմութեան՝ որ նստի գետինին վրայ. եւ առաւ եօթը նկանակները, շնորհակալ եղաւ, կտրեց ու տուաւ աշակերտներուն, որպէսզի հրամցնեն բազմութեան. եւ հրամցուցին:
Il donna ordre à la foule de s'asseoir par terre. Prenant ensuite les sept pains et rendant grâces, il les rompit et les donna à ses disciples pour qu'ils en fissent la distribution; et ils les distribuèrent à la multitude.
7 Քանի մը մանր ձուկ ալ ունէին: Օրհնեց ու ըսաւ՝ որ զանոնք ալ հրամցնեն անոնց:
Ils avaient encore quelques poissons. Jésus les bénit aussi et les fit distribuer.
8 Կերան, կշտացան, եւ աւելցած բեկորներէն եօթը զամբիւղ վերցուցին:
Tous mangèrent et furent rassasiés. Des morceaux qui restèrent on emporta sept corbeilles;
9 Ուտողները չորս հազարի չափ էին: Արձակեց զանոնք,
or ils étaient quatre mille environ. Ensuite Jésus les congédia.
10 եւ իսկոյն նաւ մտնելով՝ աշակերտներուն հետ գնաց Դաղմանութայի կողմերը:
Immédiatement après, il monta dans la barque avec ses disciples il et se rendit dans le pays de Dalmanutha,
11 Փարիսեցիները ելլելով՝ սկսան անոր հետ վիճաբանիլ, ու զայն փորձելով՝ կը խնդրէին իրմէ նշան մը երկինքէն:
où survinrent les Pharisiens qui se mirent à discuter avec lui, lui demandant un signe venant du ciel; c'était pour le mettre à l'épreuve.
12 Ան ալ իր հոգիին մէջ հառաչելով՝ ըսաւ. «Ինչո՞ւ այս սերունդը նշան կը խնդրէ: Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի թէ այս սերունդին նշան պիտի չտրուի»:
Quant à lui, il dit en soupirant du plus profond de son coeur: «Pourquoi cette race-là demande-t-elle un signe? Je vous le dis en vérité, à cette race-là il ne sera point donné de signe!»
13 Եւ զանոնք թողուց, դարձեալ նաւ մտաւ ու գնաց ծովուն միւս եզերքը:
Il les laissa, remonta, dans la barque et passa sur l'autre rive.
14 Հաց առնել մոռցած էին. բայց նաւուն մէջ իրենց հետ միայն մէկ նկանակ ունէին:
Or ils oublièrent de prendre des pains; ils n'en avaient qu'un seul avec eux dans la barque;
15 Պատուիրեց անոնց ու ըսաւ. «Ուշադի՛ր եղէք, զգուշացէ՛ք Փարիսեցիներու խմորէն ու Հերովդէսի խմորէն»:
et comme Jésus leur adressait cette recommandation: «Faites bien attention, prenez bien garde au levain des Pharisiens et à celui d'Hérode», —
16 Իսկ անոնք իրարու հետ կը մտածէին եւ կ՚ըսէին. «Որովհետեւ հաց չունինք»:
ils se communiquèrent leurs pensées: «C'est parce que nous n'avons pas de pains!»
17 Յիսուս գիտնալով անոնց մտածումը՝ ըսաւ անոնց. «Ինչո՞ւ կը մտածէք թէ հաց չունիք. տակաւին չէ՞ք ըմբռներ ու չէ՞ք հասկնար. տակաւին ձեր սիրտը կարծրացա՞ծ է:
Jésus, le sachant, leur dit: «Comment pouvez-vous penser aux pains que vous n'avez pas? N'avez-vous donc encore ni compréhension, ni intelligence? Votre coeur est-il toujours aveuglés?
18 Աչքեր ունիք եւ չէ՞ք տեսներ, ականջներ ունիք ու չէ՞ք լսեր, եւ չէ՞ք յիշեր:
Vous avez des yeux, vous ne voyez pas! Vous avez des oreilles, vous n'entendez pas! Vous n'avez pas de mémoire!
19 Երբ հինգ նկանակները կտրեցի հինգ հազարին, բեկորներով լեցուն քանի՞ կողով վերցուցիք»: Ըսին անոր. «Տասներկու»:
Quand j'ai rompu les cinq pains pour les cinq mille hommes, combien de paniers pleins de morceaux avez-vous emportés?» — «Douze», répondirent-ils. —
20 «Ու երբ եօթը նկանակները կտրեցի չորս հազարին, բեկորներով լեցուն քանի՞ զամբիւղ վերցուցիք»: Անոնք ալ ըսին. «Եօթը»:
«Et quand j'ai rompu les sept pains pour les quatre mille hommes, combien de corbeilles avez-vous remplies de morceaux et avez-vous emportées?» — «Sept», répondirent-ils. —
21 Եւ ըսաւ անոնց. «Հապա ի՞նչպէս չէք հասկնար»:
Il reprit: «Est-ce que vous ne comprenez pas encore?»
22 Երբ գնաց Բեթսայիդա՝ կոյր մը բերին անոր առջեւ, ու կ՚աղաչէին իրեն՝ որ դպչի անոր:
Ils arrivèrent à Bethsaïda; on lui amena un aveugle et on le pria de le toucher.
23 Ան ալ՝ բռնելով կոյրին ձեռքէն՝ դուրս տարաւ գիւղէն, եւ թքնելով անոր աչքերուն՝ դրաւ ձեռքը անոր վրայ, ու հարցուց անոր թէ կը տեսնէ՛ բան մը:
Prenant cet homme par la main, il le conduisit hors du village. Puis il lui mit de la salive sur les yeux, posa les mains sur lui et lui demanda s'il commençait à voir.
24 Ան ալ նայեցաւ եւ ըսաւ. «Կը տեսնեմ մարդիկ՝ ծառերու պէս, որ կը քալեն»:
Celui-ci regarda et répondit: «J'aperçois des hommes, parce que je vois comme des arbres qui marchent.»
25 Դարձեալ դրաւ ձեռքը անոր աչքերուն վրայ ու նայիլ տուաւ անոր. եւ առողջացաւ, ու յստակօրէն կը տեսնէր բոլորը:
Alors Jésus posa encore une fois ses mains sur les yeux de l'aveugle, qui regarda: il était guéri; il apercevait distinctement toutes choses.
26 Յետոյ՝ ղրկելով զայն իր տունը՝ ըսաւ. «Մի՛ մտներ գիւղը, ո՛չ ալ մէկու մը ըսէ գիւղին մէջ»:
Jésus le renvoya dans sa maison en lui disant: «Ne rentre pas dans le village.»
27 Յիսուս գնաց Փիլիպպոսի Կեսարիային գիւղերը՝ իր աշակերտներուն հետ: Ճամբան հարցուց իր աշակերտներուն. «Մարդիկ ինծի համար ի՞նչ կ՚ըսեն, ո՞վ եմ»:
Jésus s'en alla, accompagné de ses disciples, vers les villages voisins de Césarée de Philippe. Durant la route, il interrogea ses disciples; il leur dit: «Qui dit-on que je suis?»
28 Անոնք պատասխանեցին. «Ոմանք՝ Յովհաննէս Մկրտիչը, ուրիշներ՝ Եղիան, ուրիշներ ալ՝ մարգարէներէն մէկը»:
Ils lui répondirent: «Les uns, que tu es Jean Baptiste; les autres, Élie; d'autres encore, l'un des prophètes.»
29 Եւ ինք ըսաւ անոնց. «Իսկ դո՛ւք ինծի համար ի՞նչ կ՚ըսէք, ո՞վ եմ»: Պետրոս պատասխանեց անոր. «Դուն Քրիստո՛սն ես»:
«Mais vous, reprit-il, qui dites-vous que je suis?» Pierre répondit par ces mots: «Tu es le Christ.»
30 Սաստիկ հրահանգեց անոնց՝ որ ո՛չ մէկուն խօսին իր մասին:
Il leur défendit expressément de parler de lui à qui que ce soit.
31 Ապա սկսաւ սորվեցնել անոնց. «Պէտք է որ մարդու Որդին շատ չարչարանքներ կրէ, մերժուի երէցներէն, քահանայապետներէն եւ դպիրներէն, սպաննուի, ու երեք օրէն ետք յարութիւն առնէ»:
Puis il commença à leur apprendre qu'il lui fallait, lui, le Fils de l'homme: — beaucoup souffrir; — être rejeté par les Anciens, les chefs des prêtres et les Scribes; — être mis à mort; — ressusciter au bout de trois jours.
32 Այս խօսքը ըսաւ բացորոշապէս: Ուստի Պետրոս մէկդի առաւ զինք եւ սկսաւ յանդիմանել:
Il exposait tout cela très clairement. Le tirant alors à l'écart, Pierre se mit à le reprendre.
33 Իսկ ինք դարձաւ, իր աշակերտներուն նայելով՝ յանդիմանեց Պետրոսը եւ ըսաւ. «Ետե՛ւս գնա, Սատանա՛յ, որովհետեւ դուն ո՛չ թէ Աստուծոյ բաները կը մտածես, հապա՝ մարդոց բաները»:
Mais lui, se retournant et regardant ses disciples, reprit sévèrement Pierre, lui disant: «Va-t'en! Arrière de moi, Satan! parce que tes pensées ne sont pas de Dieu, mais des hommes.»
34 Երբ իրեն կանչեց բազմութիւնը՝ իր աշակերտներուն հետ, ըսաւ անոնց. «Ո՛վ որ ուզէ գալ իմ ետեւէս, թող ուրանայ ինքզինք, վերցնէ իր խաչը, ու հետեւի ինծի:
Ayant appelé à lui la foule, ainsi que ses disciples, il leur dit: «Si quelqu'un veut venir derrière moi et me suivre, qu'il renonce à lui-même, qu'il porte sa croix et qu'il me suive.
35 Որովհետեւ ո՛վ որ ուզէ փրկել իր անձը՝ պիտի կորսնցնէ զայն, իսկ ո՛վ որ կորսնցնէ իր անձը՝ ինծի ու աւետարանին համար, պիտի փրկէ զայն:
Celui qui voudra sauver sa vie, la perdra; et il sauvera sa vie, celui qui l'aura perdue à cause de moi et de l'Évangile.
36 Քանի որ ի՞նչ օգուտ է մարդուն՝ որ շահի ամբողջ աշխարհը, բայց կորսնցնէ իր անձը.
A quoi servira-t-il à un homme de gagner le monde entier s'il perd sa vie?
37 կամ՝ մարդ ի՞նչ փրկանք պիտի տայ իր անձին փոխարէն:
Qu'est-ce qu'il donnera en échange de sa vie?
38 Որովհետեւ ո՛վ որ ամօթ սեպէ զիս եւ իմ խօսքերս դաւանիլը՝ այս շնացող ու մեղաւոր սերունդին մէջ, մարդու Որդին ալ ամօթ պիտի սեպէ զայն դաւանիլը՝ երբ գայ իր Հօր փառքով սուրբ հրեշտակներուն հետ»:
De celui qui, au sein de cette génération adultère et pécheresse, aura eu honte de moi et de mes paroles, le Fils de l'homme aura honte à son tour, quand il viendra dans la gloire de son Père avec les saints anges!»
