ՄԱՐԿՈՍ 2
1 Դարձեալ Կափառնայում մտաւ քանի մը օր ետք, եւ լսուեցաւ թէ ան տան մը մէջ է:
And after some days He went again into Capernaum; and it being heard that He was in the house,
2 Իսկոյն շատ մարդիկ հաւաքուեցան, այնքան՝ որ ա՛լ տեղ չկար, ո՛չ իսկ դրան շուրջ, ու կը քարոզէր անոնց Աստուծոյ խօսքը:
great numbers were immediately gathered together, so that there was no more room to contain them, not even about the door: and as he was preaching the word unto them,
3 Մարդիկ եկան իրեն՝ բերելով չորս հոգիով փոխադրուած անդամալոյծ մը.
there came some to Him, bringing a paralytic who was carried by four men:
4 բայց տեսնելով որ բազմութենէն չէին կրնար մօտենալ անոր, քակեցին տան տանիքը՝ ուր կը գտնուէր Յիսուս, ու ծակ մը բանալով՝ վար իջեցուցին մահիճը, որուն վրայ պառկած էր անդամալոյծը:
and not being able to come near to Him for the croud, they uncovered the roof where He was, and when they had made an openning, they let down the couch on which the paralytic was laid.
5 Յիսուս տեսնելով անոնց հաւատքը՝ ըսաւ անդամալոյծին. «Որդեա՛կ, մեղքերդ ներուած են քեզի»:
And Jesus, seeing their faith, saith to him that had the palsy, Son, thy sins are forgiven thee.
6 Քանի մը դպիրներ, որ հոն նստած էին, իրենց սիրտերուն մէջ կը մտածէին.
But there were some of the scribes sitting there, and reasoning in their hearts,
7 «Ինչո՞ւ այս մարդը կ՚ըսէ այսպիսի հայհոյութիւններ. ո՞վ կրնայ մեղքերը ներել՝ բացի Աստուծմէ՝՝»:
Why doth this man thus speak blasphemies? who can forgive sins but God?
8 Յիսուս իսկոյն ըմբռնելով իր հոգիին մէջ՝ որ անոնք այդպէս կը մտածեն իրենք իրենց մէջ, ըսաւ անոնց. «Ինչո՞ւ այդպէս կը մտածէք ձեր սիրտերուն մէջ:
And Jesus, who knew immediately in his spirit that they were thus reasoning within themselves, said unto them, Why do ye dispute these things in your hearts?
9 Ո՞րը աւելի դիւրին է, “մեղքերդ ներուած են քեզի” ըսե՞լը անդամալոյծին, թէ՝ “ոտքի՛ ելիր, ա՛ռ մահիճդ ու քալէ՛” ըսելը:
Which is easier, to say to the paralytic, Thy sins are forgiven; or to say, Rise, take up thy couch, and walk?
10 Բայց որպէսզի գիտնաք թէ մարդու Որդին իշխանութիւն ունի երկրի վրայ մեղքերը ներելու, (ըսաւ անդամալոյծին.)
But that ye may know, that the Son of man hath power on earth to forgive sins,
11 “Քեզի՛ կ՚ըսեմ. "Ոտքի՛ ելիր, ա՛ռ մահիճդ ու գնա՛ տունդ"”»:
I say unto thee (saith He to the paralytic, ) Arise, and take up thy couch, and go thy way to thine own house.
12 Ան ալ իսկոյն ոտքի ելաւ, եւ առնելով իր մահիճը՝ դուրս ելաւ բոլորին առջեւէն, այնպէս որ բոլորը զմայլեցան, փառաբանեցին Աստուած ու ըսին. «Այսպիսի բան ամե՛նեւին տեսած չէինք»:
And he instantly arose, and taking up his couch, went out before them all, so that they were all amazed, and glorified God, saying, we never saw the like.
13 Դարձեալ գնաց ծովեզերք: Ամբողջ բազմութիւնը իրեն կու գար, եւ անոնց կը սորվեցնէր:
And He went out again towards the sea-side, and all the people resorted to Him, and He taught them.
14 Երբ կ՚անցնէր՝ տեսաւ Ղեւի Ալփէոսեանը, որ մաքս ընդունելու տեղը նստած էր, եւ ըսաւ անոր. «Հետեւէ՛ ինծի»: Ան ալ կանգնեցաւ ու հետեւեցաւ իրեն:
And as He went along, He saw Levi the son of Alpheus, sitting at the receit of custom, and saith unto him, Follow me: and he rose up and followed Him.
15 Երբ սեղան նստած՝՝ էր անոր տան մէջ, շատ մաքսաւորներ ու մեղաւորներ ալ սեղան նստած էին Յիսուսի եւ անոր աշակերտներուն հետ. որովհետեւ շատե՛ր կը հետեւէին անոր:
And as He sat at table in his house, many publicans and sinners also sat down with Jesus and his disciples: for there were many, and they followed Him.
16 Երբ դպիրներն ու Փարիսեցիները տեսան թէ ան կ՚ուտէ մաքսաւորներու եւ մեղաւորներու հետ, ըսին անոր աշակերտներուն. «Ինչո՞ւ կ՚ուտէ ու կը խմէ մաքսաւորներու եւ մեղաւորներու հետ»:
And the scribes and pharisees, when they saw Him eating with publicans and sinners, said to his disciples, What is the meaning that He eateth with publicans and sinners?
17 Երբ Յիսուս լսեց՝ ըսաւ անոնց. «Ո՛չ թէ առողջներուն բժիշկ պէտք է, հապա՝ հիւանդներուն: Ես եկայ ո՛չ թէ արդարները կանչելու, հապա՝ մեղաւորները»:
Which Jesus hearing, saith unto them, They that are in health have no need of a physician, but they that are ill: I came not to call the righteous, but sinners.
18 Յովհաննէսի ու Փարիսեցիներուն աշակերտները ծոմ կը պահէին: Ուստի եկան եւ ըսին անոր. «Ինչո՞ւ Յովհաննէսի ու Փարիսեցիներուն աշակերտները ծոմ կը պահեն, բայց քու աշակերտներդ ծոմ չեն պահեր»:
And as the disciples of John, and of the pharisees used to fast, they came to Him, saying, Why do the disciples of John and of the pharisees fast, but thy disciples fast not?
19 Յիսուս ըսաւ անոնց. «Միթէ կարելի՞ է՝ որ հարսնեւորները ծոմ պահեն, մինչ փեսան իրենց հետ է: Այնքան ատեն որ փեսան իրենց հետ է՝ կարելի չէ որ ծոմ պահեն:
And Jesus said unto them, Can the bridemen fast, when the bridegroom is with them? while the bridegroom is with them, they cannot fast:
20 Բայց օրերը պիտի գան՝ երբ փեսան պիտի վերցուի իրենցմէ. ապա ա՛յդ օրը ծոմ պիտի պահեն:
but the days will come, when the bridegroom shall be taken from them; and then shall they fast.
21 Ո՛չ մէկը կը կարէ նոր լաթի կտոր մը հին հանդերձի վրայ. որովհետեւ այդ նորը՝ որ անոր լրութեան համար դրուած է, կը քաշէ հինը, ու պատռուածքը աւելի գէշ կ՚ըլլայ:
No man seweth a piece of new cloth on an old garment; otherwise, it's new patch teareth from the old, and the rent is made worse:
22 Ո՛չ ալ մէկը կը դնէ նոր գինին հին տիկերու մէջ. քանի որ նոր գինին կը պատռէ տիկերը, գինին կը թափի, եւ տիկերը կը կորսուին: Հապա նոր գինին դրուելու է նո՛ր տիկերու մէջ»:
nor does any one put new wine into old vessels; otherwise the new wine bursteth the vessels, and the wine is spilt, and the vessels are destroyed: but new wine should be put into new vessels.
23 Շաբաթ օր մը ինք կ՚անցնէր արտերու մէջէն, եւ իր աշակերտները՝ մինչ կ՚երթային՝ սկսան ցորենի հասկեր փրցնել:
And as He was going thro' the corn-fields on the sabbath-day, his disciples began as they went along to pluck the ears of corn.
24 Փարիսեցիները ըսին իրեն. «Նայէ՛, ի՛նչ կ՚ընեն Շաբաթ օրը, որ արտօնուած չէ»:
And the pharisees said to Him, See, why do they what is not lawful to be done on the sabbath-day?
25 Ինք ալ ըսաւ անոնց. «Բնաւ չէ՞ք կարդացեր Դաւիթի ըրածը՝ երբ պէտք ունեցաւ եւ անօթեցաւ, ինք ու իրեն հետ եղողները:
And He said unto them, Have ye never read what David did, in his necessity, when he was hungry, himself and those that were with him?
26 Ի՛նչպէս մտաւ Աստուծոյ տունը՝ Աբիաթար քահանայապետին օրով, եւ կերաւ առաջադրութեան հացերը, - որ ո՛չ մէկուն արտօնուած էր ուտել՝ բացի քահանաներէն, - ու տուաւ իրեն հետ եղողներուն»:
how he went into the house of God in the days of Abiathar, who was afterwards the high priest, and did eat the shew-bread, which it is not lawful for any to eat, but the priests, and gave also to them that were with him!
27 Եւ աւելցուց. «Շաբաթը եղաւ մարդո՛ւն համար, ո՛չ թէ մարդը՝ Շաբաթին համար:
And He said moreover unto them, The sabbath was made for man, not man for the sabbath:
28 Հետեւաբար մարդու Որդին տէրն է նաեւ Շաբաթին»:
and therefore the Son of man is Lord even of the sabbath.
