< ՄԱՐԿՈՍ 13 >

1 Մինչ դուրս կ՚ելլէր տաճարէն, իր աշակերտներէն մէկը ըսաւ իրեն. «Վարդապե՛տ, տե՛ս ինչպիսի՜ քարեր են, եւ ի՛նչ տեսակ շէնքեր»:
اَنَنْتَرَں مَنْدِرادْ بَہِرْگَمَنَکالے تَسْیَ شِشْیانامیکَسْتَں وْیاہرِتَوانْ ہے گُرو پَشْیَتُ کِیدرِشاح پاشاناح کِیدرِکْ چَ نِچَیَنَں۔
2 Յիսուս պատասխանեց անոր. «Կը տեսնե՞ս այդ մեծ շէնքերը. քար քարի վրայ պիտի չմնայ, ամէնը պիտի քակուի»:
تَدا یِیشُسْتَمْ اَوَدَتْ تْوَں کِمیتَدْ برِہَنِّچَیَنَں پَشْیَسِ؟ اَسْیَیکَپاشانوپِ دْوِتِییَپاشانوپَرِ نَ سْتھاسْیَتِ سَرْوّے دھَحکْشیپْسْیَنْتے۔
3 Մինչ ան նստած էր Ձիթենիներու լեռը՝ տաճարին դիմաց, Պետրոս, Յակոբոս, Յովհաննէս ու Անդրէաս հարցուցին իրեն՝ առանձին.
اَتھَ یَسْمِنْ کالے جَیتُنْگِرَو مَنْدِرَسْیَ سَمُّکھے سَ سَمُپَوِشْٹَسْتَسْمِنْ کالے پِتَرو یاکُوبْ یوہَنْ آنْدْرِیَشْچَیتے تَں رَہَسِ پَپْرَچّھُح،
4 «Ըսէ՛ մեզի, ե՞րբ պիտի ըլլայ ատիկա, եւ ի՞նչ նշան պիտի ըլլայ այդ բոլորին կատարուելու ատենը»:
ایتا گھَٹَناح کَدا بھَوِشْیَنْتِ؟ تَتھَیتَتْسَرْوّاساں سِدّھیُپَکْرَمَسْیَ وا کِں چِہْنَں؟ تَدَسْمَبھْیَں کَتھَیَتُ بھَوانْ۔
5 Յիսուս պատասխանելով անոնց՝ սկսաւ ըսել. «Զգուշացէ՛ք որ ո՛չ մէկը մոլորեցնէ ձեզ.
تَتو یاشُسْتانْ وَکْتُماریبھے، کوپِ یَتھا یُشْمانْ نَ بھْرامَیَتِ تَتھاتْرَ یُویَں ساوَدھانا بھَوَتَ۔
6 որովհետեւ շատե՜ր պիտի գան իմ անունովս՝ ըսելով. “Ե՛ս եմ Քրիստոսը”, ու պիտի մոլորեցնեն շատերը:
یَتَح کھْرِیشْٹوہَمِتِ کَتھَیِتْوا مَمَ نامْنانیکے سَماگَتْیَ لوکاناں بھْرَمَں جَنَیِشْیَنْتِ؛
7 Բայց երբ լսէք պատերազմներու մասին, եւ պատերազմներու տարաձայնութիւններ՝ մի՛ վրդովիք, որովհետեւ պէտք է որ այս ամէնը ըլլայ, բայց դեռ վախճանը չէ:
کِنْتُ یُویَں رَنَسْیَ وارْتّاں رَناڈَمْبَرَنْچَ شْرُتْوا ما وْیاکُلا بھَوَتَ، گھَٹَنا ایتا اَوَشْیَمّاوِنْیَح؛ کِنْتْواپاتَتو نَ یُگانْتو بھَوِشْیَتِ۔
8 Արդարեւ ազգ ազգի դէմ պիտի ելլէ, ու թագաւորութիւն՝ թագաւորութեան դէմ, եւ տեղ-տեղ երկրաշարժներ պիտի ըլլան. սովեր ու խառնակութիւններ ալ պիտի ըլլան: Ասոնք ցաւերուն սկիզբն են:
دیشَسْیَ وِپَکْشَتَیا دیشو راجْیَسْیَ وِپَکْشَتَیا چَ راجْیَمُتّھاسْیَتِ، تَتھا سْتھانے سْتھانے بھُومِکَمْپو دُرْبھِکْشَں مَہاکْلیشاشْچَ سَمُپَسْتھاسْیَنْتِ، سَرْوَّ ایتے دُحکھَسْیارَمْبھاح۔
9 Զգուշացէ՛ք դուք ձեզի համար. քանի որ ատեաններու պիտի մատնեն ձեզ, ժողովարաններու մէջ պիտի ծեծեն ձեզ, ու կառավարիչներու եւ թագաւորներու առջեւ պիտի կենաք՝ իմ պատճառովս, անոնց վկայութիւն ըլլալու համար:
کِنْتُ یُویَمْ آتْمارْتھے ساوَدھاناسْتِشْٹھَتَ، یَتو لوکا راجَسَبھایاں یُشْمانْ سَمَرْپَیِشْیَنْتِ، تَتھا بھَجَنَگرِہے پْرَہَرِشْیَنْتِ؛ یُویَں مَدَرْتھے دیشادھِپانْ بھُوپاںشْچَ پْرَتِ ساکْشْیَدانایَ تیشاں سَمُّکھے اُپَسْتھاپَیِشْیَدھْوے۔
10 Բայց նախ պէտք է որ աւետարանը քարոզուի բոլոր ազգերուն:
شیشِیبھَوَناتْ پُورْوَّں سَرْوّانْ دیشِییانْ پْرَتِ سُسَںوادَح پْرَچارَیِشْیَتے۔
11 Իսկ երբ մատնելու տանին ձեզ, նախապէս մի՛ մտահոգուիք թէ ի՛նչ պիտի խօսիք, ո՛չ ալ խոկացէք. հապա այդ ժամուն ինչ որ ձեզի տրուի՝ զա՛յն խօսեցէք. որովհետեւ ո՛չ թէ դուք էք որ պիտի խօսիք, հապա Սուրբ Հոգին»:
کِنْتُ یَدا تے یُشْمانْ دھرِتْوا سَمَرْپَیِشْیَنْتِ تَدا یُویَں یَدْیَدْ اُتَّرَں داسْیَتھَ، تَدَگْرَ تَسْیَ وِویچَنَں ما کُرُتَ تَدَرْتھَں کِنْچِدَپِ ما چِنْتَیَتَ چَ، تَدانِیں یُشْماکَں مَنَحسُ یَدْیَدْ واکْیَمْ اُپَسْتھاپَیِشْیَتے تَدیوَ وَدِشْیَتھَ، یَتو یُویَں نَ تَدْوَکْتارَح کِنْتُ پَوِتْرَ آتْما تَسْیَ وَکْتا۔
12 «Եղբայրը մահուան պիտի մատնէ եղբայրը, ու հայրը՝ զաւակը. եւ զաւակներ պիտի ելլեն իրենց ծնողներուն դէմ ու մեռցնեն զանոնք:
تَدا بھْراتا بھْراتَرَں پِتا پُتْرَں گھاتَنارْتھَں پَرَہَسْتیشُ سَمَرْپَیِشْیَتے، تَتھا پَتْیانِ ماتاپِتْرو رْوِپَکْشَتَیا تَو گھاتَیِشْیَنْتِ۔
13 Բոլորին ատելի պիտի ըլլաք իմ անունիս համար: Բայց ո՛վ որ տոկայ մինչեւ վախճանը՝ անիկա՛ պիտի փրկուի:
مَمَ نامَہیتوح سَرْوّیشاں سَوِدھے یُویَں جُگُپْسِتا بھَوِشْیَتھَ، کِنْتُ یَح کَشْچِتْ شیشَپَرْیَّنْتَں دھَیرْیَّمْ آلَمْبِشْیَتے سَایوَ پَرِتْراسْیَتے۔
14 Երբ տեսնէք թէ աւերողին պղծութիւնը՝՝ - որու մասին Դանիէլ մարգարէին միջոցով խօսուած է - հաստատուած է հո՛ն ուր պէտք չէ ըլլար, (ո՛վ որ կարդայ՝ թող հասկնայ, ) այն ատեն Հրէաստանի մէջ եղողները լեռնե՛րը թող փախչին:
دانِییلْبھَوِشْیَدْوادِنا پْروکْتَں سَرْوَّناشِ جُگُپْسِتَنْچَ وَسْتُ یَدا تْوَیوگْیَسْتھانے وِدْیَمانَں دْرَکْشَتھَ (یو جَنَح پَٹھَتِ سَ بُدھْیَتاں) تَدا یے یِہُودِییَدیشے تِشْٹھَنْتِ تے مَہِیدھْرَں پْرَتِ پَلایَنْتاں؛
15 Ա՛ն որ տանիքին վրայ է՝ թող չիջնէ տունը, ու չմտնէ իր տունէն բան մը առնելու.
تَتھا یو نَرو گرِہوپَرِ تِشْٹھَتِ سَ گرِہَمَدھْیَں ناوَروہَتُ، تَتھا کِمَپِ وَسْتُ گْرَہِیتُں مَدھْییگرِہَں نَ پْرَوِشَتُ؛
16 եւ ա՛ն որ արտին մէջ է՝ թող չվերադառնայ իր հանդերձը առնելու:
تَتھا چَ یو نَرَح کْشیتْرے تِشْٹھَتِ سوپِ سْوَوَسْتْرَں گْرَہِیتُں پَراورِتْیَ نَ وْرَجَتُ۔
17 Բայց վա՜յ այդ օրերը յղի եղողներուն ու ծիծ տուողներուն:
تَدانِیں گَرْبّھَوَتِیناں سْتَنْیَداتْرِینانْچَ یوشِتاں دُرْگَتِ رْبھَوِشْیَتِ۔
18 Աղօթեցէ՛ք՝ որ ձեր փախուստը ձմեռը չըլլայ:
یُشْماکَں پَلایَنَں شِیتَکالے یَتھا نَ بھَوَتِ تَدَرْتھَں پْرارْتھَیَدھْوَں۔
19 Որովհետեւ այդ օրերը այնպիսի՛ տառապանք պիտի ըլլայ, որուն նմանը՝ Աստուծոյ ստեղծած աշխարհի սկիզբէն մինչեւ հիմա եղած չէ, ո՛չ ալ պիտի ըլլայ:
یَتَسْتَدا یادرِشِی دُرْگھَٹَنا گھَٹِشْیَتے تادرِشِی دُرْگھَٹَنا اِیشْوَرَسرِشْٹیح پْرَتھَمَمارَبھْیادْیَ یاوَتْ کَداپِ نَ جاتا نَ جَنِشْیَتے چَ۔
20 Եթէ Տէրը այդ օրերը չկարճեցնէր, ո՛չ մէկ մարմին պիտի փրկուէր. բայց այդ օրերը կարճեցուց ընտրեալներուն համար՝ որ ընտրեց:
اَپَرَنْچَ پَرَمیشْوَرو یَدِ تَسْیَ سَمَیَسْیَ سَںکْشیپَں نَ کَروتِ تَرْہِ کَسْیاپِ پْرانَبھرِتو رَکْشا بھَوِتُں نَ شَکْشْیَتِ، کِنْتُ یانْ جَنانْ مَنونِیتانْ اَکَروتْ تیشاں سْوَمَنونِیتاناں ہیتوح سَ تَدَنیہَسَں سَںکْشیپْسْیَتِ۔
21 Այն ատեն եթէ մէկը ըսէ ձեզի. “Ահա՛ հո՛ս է Քրիստոսը”, կամ. “Ահա՛ հո՛ն է”, մի՛ հաւատաք:
اَنْیَچَّ پَشْیَتَ کھْرِیشْٹوتْرَ سْتھانے وا تَتْرَ سْتھانے وِدْیَتے، تَسْمِنْکالے یَدِ کَشْچِدْ یُشْمانْ ایتادرِشَں واکْیَں وْیاہَرَتِ، تَرْہِ تَسْمِنْ واکْیے بھَیوَ وِشْوَسِتَ۔
22 Որովհետեւ սուտ քրիստոսներ եւ սուտ մարգարէներ պիտի ելլեն, ու ցոյց պիտի տան նշաններ եւ սքանչելիքներ, որպէսզի եթէ կարելի ըլլայ՝ մոլորեցնեն նոյնիսկ ընտրեալնե՛րը:
یَتونیکے مِتھْیاکھْرِیشْٹا مِتھْیابھَوِشْیَدْوادِنَشْچَ سَمُپَسْتھایَ بَہُونِ چِہْنانْیَدْبھُتانِ کَرْمّانِ چَ دَرْشَیِشْیَنْتِ؛ تَتھا یَدِ سَمْبھَوَتِ تَرْہِ مَنونِیتَلوکانامَپِ مِتھْیامَتِں جَنَیِشْیَنْتِ۔
23 Իսկ դուք զգուշացէ՛ք. ահա՛ նախապէս ըսի ձեզի ամէն ինչ»:
پَشْیَتَ گھَٹَناتَح پُورْوَّں سَرْوَّکارْیَّسْیَ وارْتّاں یُشْمَبھْیَمَدامْ، یُویَں ساوَدھاناسْتِشْٹھَتَ۔
24 «Բայց այդ օրերը, այդ տառապանքէն ետք, արեւը պիտի խաւարի եւ լուսինը իր փայլը պիտի չտայ.
اَپَرَنْچَ تَسْیَ کْلیشَکالَسْیاوْیَوَہِتے پَرَکالے بھاسْکَرَح سانْدھَکارو بھَوِشْیَتِ تَتھَیوَ چَنْدْرَشْچَنْدْرِکاں نَ داسْیَتِ۔
25 աստղերը երկինքէն պիտի իյնան, ու երկինքի մէջ եղող զօրութիւնները պիտի սարսին:
نَبھَحسْتھانِ نَکْشَتْرانِ پَتِشْیَنْتِ، وْیومَمَنْڈَلَسْتھا گْرَہاشْچَ وِچَلِشْیَنْتِ۔
26 Այն ատեն պիտի տեսնեն մարդու Որդին, ամպերու մէջ եկած՝ մեծ զօրութեամբ ու փառքով:
تَدانِیں مَہاپَراکْرَمینَ مَہَیشْوَرْیّینَ چَ میگھَمارُہْیَ سَمایانْتَں مانَوَسُتَں مانَواح سَمِیکْشِشْیَنْتے۔
27 Այն ատեն պիտի ղրկէ իր հրեշտակները եւ պիտի հաւաքէ իր ընտրեալները չորս հովերէն, երկրի ծայրէն մինչեւ երկինքի ծայրը»:
اَنْیَچَّ سَ نِجَدُوتانْ پْرَہِتْیَ نَبھوبھُومْیوح سِیماں یاوَدْ جَگَتَشْچَتُرْدِگْبھْیَح سْوَمَنونِیتَلوکانْ سَںگْرَہِیشْیَتِ۔
28 «Թզենիէ՛ն սորվեցէք առակ մը. երբ անոր ոստերը կակուղնան ու տերեւները ցցուին, կը հասկնաք թէ ամառը մօտ է:
اُڈُمْبَرَتَرو رْدرِشْٹانْتَں شِکْشَدھْوَں یَدوڈُمْبَرَسْیَ تَرو رْنَوِیناح شاکھا جایَنْتے پَلَّوادِینِ چَ رْنِگَچّھَنْتِ، تَدا نِداگھَکالَح سَوِدھو بھَوَتِیتِ یُویَں جْناتُں شَکْنُتھَ۔
29 Դուք ալ՝ երբ եղած տեսնէք ասոնք, գիտցէ՛ք թէ մօտ է՝ դռներուն քով:
تَدْوَدْ ایتا گھَٹَنا درِشْٹْوا سَ کالو دْوارْیُّپَسْتھِتَ اِتِ جانِیتَ۔
30 Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Այս սերունդը պիտի չանցնի, մինչեւ որ այս բոլորը պատահին”:
یُشْمانَہَں یَتھارْتھَں وَدامِ، آدھُنِکَلوکاناں گَمَناتْ پُورْوَّں تانِ سَرْوّانِ گھَٹِشْیَنْتے۔
31 Երկինք ու երկիր պիտի անցնին, բայց իմ խօսքերս բնա՛ւ պիտի չանցնին»:
دْیاواپرِتھِوْیو رْوِچَلِتَیوح سَتْیو رْمَدِییا وانِی نَ وِچَلِشْیَتِ۔
32 «Իսկ այդ օրն ու ժամը՝ ո՛չ մէկ մարդ գիտէ, ո՛չ ալ երկինքի մէջ եղող հրեշտակները, ո՛չ իսկ Որդին, հապա՝ միա՛յն Հայրը:
اَپَرَنْچَ سْوَرْگَسْتھَدُوتَگَنو وا پُتْرو وا تاتادَنْیَح کوپِ تَں دِوَسَں تَں دَنْڈَں وا نَ جْناپَیَتِ۔
33 Զգուշացէ՛ք, հսկեցէ՛ք եւ աղօթեցէ՛ք, որովհետեւ չէք գիտեր թէ ատենը ե՛րբ է:
اَتَح سَ سَمَیَح کَدا بھَوِشْیَتِ، ایتَجّنانابھاوادْ یُویَں ساوَدھاناسْتِشْٹھَتَ، سَتَرْکاشْچَ بھُوتْوا پْرارْتھَیَدھْوَں؛
34 Ինչպէս ճամբորդող մարդ մը կը թողու իր տունը, իրաւասութիւն կու տայ իր ծառաներուն, իւրաքանչիւրին՝ իր գործը, ու դռնապանին կը հրամայէ որ արթուն կենայ:
یَدْوَتْ کَشْچِتْ پُمانْ سْوَنِویشَنادْ دُورَدیشَں پْرَتِ یاتْراکَرَنَکالے داسیشُ سْوَکارْیَّسْیَ بھارَمَرْپَیِتْوا سَرْوّانْ سْوے سْوے کَرْمَّنِ نِیوجَیَتِ؛ اَپَرَں دَووارِکَں جاگَرِتُں سَمادِشْیَ یاتِ، تَدْوَنْ نَرَپُتْرَح۔
35 Ուրեմն արթո՛ւն կեցէք, որովհետեւ չէք գիտեր թէ տան տէրը ե՛րբ պիտի գայ, իրիկո՞ւնը՝ թէ կէս գիշերին, աքլորականչի՞ն՝ թէ առտուն:
گرِہَپَتِح سایَںکالے نِشِیتھے وا ترِتِییَیامے وا پْراتَحکالے وا کَداگَمِشْیَتِ تَدْ یُویَں نَ جانِیتھَ؛
36 Թերեւս յանկարծ գալով՝ ձեզ գտնէ քունի մէջ:
سَ ہَٹھاداگَتْیَ یَتھا یُشْمانْ نِدْرِتانْ نَ پَشْیَتِ، تَدَرْتھَں جاگَرِتاسْتِشْٹھَتَ۔
37 Եւ ինչ որ կ՚ըսեմ ձեզի՝ կ՚ըսեմ բոլորին. “Արթո՛ւն կեցէք”»:
یُشْمانَہَں یَدْ وَدامِ تَدیوَ سَرْوّانْ وَدامِ، جاگَرِتاسْتِشْٹھَتیتِ۔

< ՄԱՐԿՈՍ 13 >