ՂՈԻԿԱՍ 7
1 Երբ լմնցուց իր բոլոր խօսքերը ժողովուրդին ականջներուն ըսելը՝ մտաւ Կափառնայում:
തതഃ പരം സ ലോകാനാം കർണഗോചരേ താൻ സർവ്വാൻ ഉപദേശാൻ സമാപ്യ യദാ കഫർനാഹൂമ്പുരം പ്രവിശതി
2 Հարիւրապետի մը ծառան, որ սիրելի էր իրեն, ծանրօրէն հիւանդացած ըլլալով՝ վախճանելու մօտ էր:
തദാ ശതസേനാപതേഃ പ്രിയദാസ ഏകോ മൃതകൽപഃ പീഡിത ആസീത്|
3 Երբ լսեց Յիսուսի մասին, Հրեաներէն քանի մը երէցներ ղրկելով՝ թախանձեց անոր, որ գայ եւ ապրեցնէ իր ստրուկը:
അതഃ സേനാപതി ര്യീശോ ർവാർത്താം നിശമ്യ ദാസസ്യാരോഗ്യകരണായ തസ്യാഗമനാർഥം വിനയകരണായ യിഹൂദീയാൻ കിയതഃ പ്രാചഃ പ്രേഷയാമാസ|
4 Անոնք ալ եկան Յիսուսի, փութաջանութեամբ կ՚աղաչէին անոր ու կ՚ըսէին. «Ան՝ որուն պիտի ընես այս շնորհքը՝ արժանի է,
തേ യീശോരന്തികം ഗത്വാ വിനയാതിശയം വക്തുമാരേഭിരേ, സ സേനാപതി ർഭവതോനുഗ്രഹം പ്രാപ്തുമ് അർഹതി|
5 որովհետեւ կը սիրէ մեր ազգը, եւ ի՛նք կառուցանեց ժողովարանը մեզի համար»:
യതഃ സോസ്മജ്ജാതീയേഷു ലോകേഷു പ്രീയതേ തഥാസ്മത്കൃതേ ഭജനഗേഹം നിർമ്മിതവാൻ|
6 Յիսուս գնաց անոնց հետ, ու երբ տունէն շատ հեռու չէր, հարիւրապետը քանի մը բարեկամներ ղրկեց եւ ըսաւ անոր. «Տէ՛ր, մի՛ անհանգստանար, որովհետեւ ես արժանի չեմ որ դուն մտնես իմ յարկիս տակ.
തസ്മാദ് യീശുസ്തൈഃ സഹ ഗത്വാ നിവേശനസ്യ സമീപം പ്രാപ, തദാ സ ശതസേനാപതി ർവക്ഷ്യമാണവാക്യം തം വക്തും ബന്ധൂൻ പ്രാഹിണോത്| ഹേ പ്രഭോ സ്വയം ശ്രമോ ന കർത്തവ്യോ യദ് ഭവതാ മദ്ഗേഹമധ്യേ പാദാർപണം ക്രിയേത തദപ്യഹം നാർഹാമി,
7 ուստի ես ալ արժանի չնկատեցի զիս՝ գալու քեզի. հապա ըսէ՛ խօսք մը՝՝, ու ծառաս պիտի բժշկուի:
കിഞ്ചാഹം ഭവത്സമീപം യാതുമപി നാത്മാനം യോഗ്യം ബുദ്ധവാൻ, തതോ ഭവാൻ വാക്യമാത്രം വദതു തേനൈവ മമ ദാസഃ സ്വസ്ഥോ ഭവിഷ്യതി|
8 Որովհետեւ ես ալ իշխանութեան տակ դրուած մարդ մըն եմ, եւ զինուորներ ունիմ իմ հրամանիս տակ: Ասոր կ՚ըսեմ. “Գնա՛”, ու կ՚երթայ. եւ միւսին. “Եկո՛ւր”, ու կու գայ. եւ ստրուկիս. “Ըրէ՛ այս բանը”, ու կ՚ընէ»:
യസ്മാദ് അഹം പരാധീനോപി മമാധീനാ യാഃ സേനാഃ സന്തി താസാമ് ഏകജനം പ്രതി യാഹീതി മയാ പ്രോക്തേ സ യാതി; തദന്യം പ്രതി ആയാഹീതി പ്രോക്തേ സ ആയാതി; തഥാ നിജദാസം പ്രതി ഏതത് കുർവ്വിതി പ്രോക്തേ സ തദേവ കരോതി|
9 Յիսուս լսելով ասիկա՝ զարմացաւ անոր վրայ, եւ դառնալով իրեն հետեւող բազմութեան՝ ըսաւ. «Ձեզի կը յայտարարեմ թէ Իսրայէլի մէջ անգամ ես չգտայ ա՛յսչափ մեծ հաւատք»:
യീശുരിദം വാക്യം ശ്രുത്വാ വിസ്മയം യയൗ, മുഖം പരാവർത്യ പശ്ചാദ്വർത്തിനോ ലോകാൻ ബഭാഷേ ച, യുഷ്മാനഹം വദാമി ഇസ്രായേലോ വംശമധ്യേപി വിശ്വാസമീദൃശം ന പ്രാപ്നവം|
10 Պատգամաւորները տուն վերադարձան, եւ առողջացած գտան հիւանդ ծառան:
തതസ്തേ പ്രേഷിതാ ഗൃഹം ഗത്വാ തം പീഡിതം ദാസം സ്വസ്ഥം ദദൃശുഃ|
11 Հետեւեալ օրը կ՚երթար քաղաք մը՝ որուն անունը Նային էր: Անոր հետ կ՚երթային իր աշակերտներէն շատերը, նաեւ մեծ բազմութիւն մը:
പരേഽഹനി സ നായീനാഖ്യം നഗരം ജഗാമ തസ്യാനേകേ ശിഷ്യാ അന്യേ ച ലോകാസ്തേന സാർദ്ധം യയുഃ|
12 Երբ մօտեցաւ քաղաքին դրան, ահա՛ մեռել մը դուրս կը հանէին, իր մօր մէկ հատիկ որդին: Ան այրի էր, ու քաղաքէն մեծ բազմութիւն մը անոր հետ էր:
തേഷു തന്നഗരസ്യ ദ്വാരസന്നിധിം പ്രാപ്തേഷു കിയന്തോ ലോകാ ഏകം മൃതമനുജം വഹന്തോ നഗരസ്യ ബഹിര്യാന്തി, സ തന്മാതുരേകപുത്രസ്തന്മാതാ ച വിധവാ; തയാ സാർദ്ധം തന്നഗരീയാ ബഹവോ ലോകാ ആസൻ|
13 Տէրը տեսնելով զայն՝ գթաց անոր վրայ եւ ըսաւ անոր. «Մի՛ լար»:
പ്രഭുസ്താം വിലോക്യ സാനുകമ്പഃ കഥയാമാസ, മാ രോദീഃ| സ സമീപമിത്വാ ഖട്വാം പസ്പർശ തസ്മാദ് വാഹകാഃ സ്ഥഗിതാസ്തമ്യുഃ;
14 Ու մօտենալով՝ դպաւ դագաղին. կրողները կանգ առին, եւ ըսաւ. «Երիտասա՛րդ, քեզի՛ կ՚ըսեմ. “Ոտքի՛ ելիր”»:
തദാ സ ഉവാച ഹേ യുവമനുഷ്യ ത്വമുത്തിഷ്ഠ, ത്വാമഹമ് ആജ്ഞാപയാമി|
15 Մեռելն ալ ելաւ, նստաւ, եւ սկսաւ խօսիլ. Յիսուս տուաւ զայն իր մօր:
തസ്മാത് സ മൃതോ ജനസ്തത്ക്ഷണമുത്ഥായ കഥാം പ്രകഥിതഃ; തതോ യീശുസ്തസ്യ മാതരി തം സമർപയാമാസ|
16 Վախը համակեց բոլորը, ու Աստուած կը փառաբանէին՝ ըսելով. «Մեծ մարգարէ մը ելած է մեր մէջ, եւ Աստուած այցելած է իր ժողովուրդին»:
തസ്മാത് സർവ്വേ ലോകാഃ ശശങ്കിരേ; ഏകോ മഹാഭവിഷ്യദ്വാദീ മധ്യേഽസ്മാകമ് സമുദൈത്, ഈശ്വരശ്ച സ്വലോകാനന്വഗൃഹ്ലാത് കഥാമിമാം കഥയിത്വാ ഈശ്വരം ധന്യം ജഗദുഃ|
17 Անոր մասին այս տարաձայնութիւնը տարածուեցաւ ամբողջ Հրէաստանի մէջ, ու ամբողջ շրջակայքը:
തതഃ പരം സമസ്തം യിഹൂദാദേശം തസ്യ ചതുർദിക്സ്ഥദേശഞ്ച തസ്യൈതത്കീർത്തി ർവ്യാനശേ|
18 Յովհաննէսի աշակերտները պատմեցին իրեն այս բոլոր բաներուն մասին:
തതഃ പരം യോഹനഃ ശിഷ്യേഷു തം തദ്വൃത്താന്തം ജ്ഞാപിതവത്സു
19 Յովհաննէս ալ իր աշակերտներէն երկուքը կանչեց իրեն ու ղրկեց Յիսուսի՝ ըսելով. «Դո՞ւն ես ան՝ որ պիտի գար, թէ ուրիշի՛ մը սպասենք»:
സ സ്വശിഷ്യാണാം ദ്വൗ ജനാവാഹൂയ യീശും പ്രതി വക്ഷ്യമാണം വാക്യം വക്തും പ്രേഷയാമാസ, യസ്യാഗമനമ് അപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠാമോ വയം കിം സ ഏവ ജനസ്ത്വം? കിം വയമന്യമപേക്ഷ്യ സ്ഥാസ്യാമഃ?
20 Երբ այդ մարդիկը եկան անոր քով՝ ըսին. «Յովհաննէս Մկրտիչը մեզ ղրկեց քեզի՝ ըսելով. “Դո՞ւն ես ան՝ որ պիտի գար, թէ ուրիշի՛ մը սպասենք”»:
പശ്ചാത്തൗ മാനവൗ ഗത്വാ കഥയാമാസതുഃ, യസ്യാഗമനമ് അപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠാമോ വയം, കിം സഏവ ജനസ്ത്വം? കിം വയമന്യമപേക്ഷ്യ സ്ഥാസ്യാമഃ? കഥാമിമാം തുഭ്യം കഥയിതും യോഹൻ മജ്ജക ആവാം പ്രേഷിതവാൻ|
21 Նոյն ժամուն շատեր բժշկեց իրենց ախտերէն, տանջանքներէն եւ չար ոգիներէն, ու շատ կոյրերու տեսութիւն շնորհեց:
തസ്മിൻ ദണ്ഡേ യീശൂരോഗിണോ മഹാവ്യാധിമതോ ദുഷ്ടഭൂതഗ്രസ്താംശ്ച ബഹൂൻ സ്വസ്ഥാൻ കൃത്വാ, അനേകാന്ധേഭ്യശ്ചക്ഷുംഷി ദത്ത്വാ പ്രത്യുവാച,
22 Ապա Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Գացէ՛ք, պատմեցէ՛ք Յովհաննէսի ինչ որ տեսաք եւ լսեցիք, թէ կոյրերը կը տեսնեն, կաղերը կը քալեն, բորոտները կը մաքրուին, խուլերը կը լսեն, մեռելները յարութիւն կ՚առնեն, աղքատներուն կ՚աւետարանուի:
യുവാം വ്രജതമ് അന്ധാ നേത്രാണി ഖഞ്ജാശ്ചരണാനി ച പ്രാപ്നുവന്തി, കുഷ്ഠിനഃ പരിഷ്ക്രിയന്തേ, ബധിരാഃ ശ്രവണാനി മൃതാശ്ച ജീവനാനി പ്രാപ്നുവന്തി, ദരിദ്രാണാം സമീപേഷു സുസംവാദഃ പ്രചാര്യ്യതേ, യം പ്രതി വിഘ്നസ്വരൂപോഹം ന ഭവാമി സ ധന്യഃ,
23 Երանի՜ անոր՝ որ չի գայթակղիր իմ պատճառովս»:
ഏതാനി യാനി പശ്യഥഃ ശൃണുഥശ്ച താനി യോഹനം ജ്ഞാപയതമ്|
24 Երբ Յովհաննէսի պատգամաւորները գացին, Յիսուս սկսաւ բազմութիւններուն խօսիլ Յովհաննէսի մասին. «Ի՞նչ տեսնելու գացիք անապատը. հովէն տատանող եղէ՞գ մը:
തയോ ർദൂതയോ ർഗതയോഃ സതോ ര്യോഹനി സ ലോകാൻ വക്തുമുപചക്രമേ, യൂയം മധ്യേപ്രാന്തരം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിം വായുനാ കമ്പിതം നഡം?
25 Հապա ի՞նչ տեսնելու գացիք. փափուկ հանդերձներ հագած մա՞րդ մը: Ահա՛ անոնք՝ որ փառաւոր պատմուճաններով ու փափկութեան մէջ են, թագաւորական պալատնե՛րն են:
യൂയം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിം സൂക്ഷ്മവസ്ത്രപരിധായിനം കമപി നരം? കിന്തു യേ സൂക്ഷ്മമൃദുവസ്ത്രാണി പരിദധതി സൂത്തമാനി ദ്രവ്യാണി ഭുഞ്ജതേ ച തേ രാജധാനീഷു തിഷ്ഠന്തി|
26 Հապա ի՞նչ տեսնելու գացիք. մարգարէ՞ մը: Այո՛, կը յայտարարեմ ձեզի, աւելի՛ քան մարգարէ մը:
തർഹി യൂയം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിമേകം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം? തദേവ സത്യം കിന്തു സ പുമാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോപി ശ്രേഷ്ഠ ഇത്യഹം യുഷ്മാൻ വദാമി;
27 Որովհետեւ ասիկա՛ է ան՝ որուն մասին գրուած է. “Ահա՛ ես կը ղրկեմ իմ պատգամաւորս քու առջեւէդ. ան պիտի պատրաստէ ճամբադ՝ քու առջեւդ”:
പശ്യ സ്വകീയദൂതന്തു തവാഗ്ര പ്രേഷയാമ്യഹം| ഗത്വാ ത്വദീയമാർഗന്തു സ ഹി പരിഷ്കരിഷ്യതി| യദർഥേ ലിപിരിയമ് ആസ്തേ സ ഏവ യോഹൻ|
28 Արդարեւ կը յայտարարեմ ձեզի. “Կիներէ ծնածներուն մէջ՝ Յովհաննէս Մկրտիչէն աւելի մեծ մարգարէ չկայ”. սակայն Աստուծոյ թագաւորութեան մէջ՝ ամենէն պզտիկը անկէ աւելի մեծ է»:
അതോ യുഷ്മാനഹം വദാമി സ്ത്രിയാ ഗർബ്ഭജാതാനാം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം മധ്യേ യോഹനോ മജ്ജകാത് ശ്രേഷ്ഠഃ കോപി നാസ്തി, തത്രാപി ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ യഃ സർവ്വസ്മാത് ക്ഷുദ്രഃ സ യോഹനോപി ശ്രേഷ്ഠഃ|
29 Երբ ամբողջ ժողովուրդն ու մաքսաւորները լսեցին, արդարացուցին Աստուած՝ որ Յովհաննէսի մկրտութեամբ մկրտուեցան:
അപരഞ്ച സർവ്വേ ലോകാഃ കരമഞ്ചായിനശ്ച തസ്യ വാക്യാനി ശ്രുത്വാ യോഹനാ മജ്ജനേന മജ്ജിതാഃ പരമേശ്വരം നിർദോഷം മേനിരേ|
30 Բայց Փարիսեցիներն ու օրինականները անարգեցին Աստուծոյ ծրագիրը իրենց հանդէպ՝ անկէ չմկրտուելով:
കിന്തു ഫിരൂശിനോ വ്യവസ്ഥാപകാശ്ച തേന ന മജ്ജിതാഃ സ്വാൻ പ്രതീശ്വരസ്യോപദേശം നിഷ്ഫലമ് അകുർവ്വൻ|
31 «Ուրեմն որո՞ւ նմանցնեմ այս սերունդին մարդիկը, եւ որո՞ւ կը նմանին:
അഥ പ്രഭുഃ കഥയാമാസ, ഇദാനീന്തനജനാൻ കേനോപമാമി? തേ കസ്യ സദൃശാഃ?
32 Կը նմանին մանուկներու, որոնք հրապարակները նստելով՝ կը գոչեն իրարու եւ կ՚ըսեն. “Սրինգ նուագեցինք ձեզի՝ ու չպարեցիք, ողբացինք ձեզի՝ ու չլացիք”:
യേ ബാലകാ വിപണ്യാമ് ഉപവിശ്യ പരസ്പരമ് ആഹൂയ വാക്യമിദം വദന്തി, വയം യുഷ്മാകം നികടേ വംശീരവാദിഷ്മ, കിന്തു യൂയം നാനർത്തിഷ്ട, വയം യുഷ്മാകം നികട അരോദിഷ്മ, കിന്തു യുയം ന വ്യലപിഷ്ട, ബാലകൈരേതാദൃശൈസ്തേഷാമ് ഉപമാ ഭവതി|
33 Որովհետեւ Յովհաննէս Մկրտիչը եկաւ, ո՛չ հաց կ՚ուտէր եւ ո՛չ գինի կը խմէր, ու կ՚ըսէիք. “Դեւ կայ անոր մէջ”:
യതോ യോഹൻ മജ്ജക ആഗത്യ പൂപം നാഖാദത് ദ്രാക്ഷാരസഞ്ച നാപിവത് തസ്മാദ് യൂയം വദഥ, ഭൂതഗ്രസ്തോയമ്|
34 Մարդու Որդին եկաւ, կ՚ուտէ եւ կը խմէ, ու կ՚ըսէք. “Ահա՛ շատակեր ու գինեսէր մարդ մը, մաքսաւորներու եւ մեղաւորներու բարեկամ”:
തതഃ പരം മാനവസുത ആഗത്യാഖാദദപിവഞ്ച തസ്മാദ് യൂയം വദഥ, ഖാദകഃ സുരാപശ്ചാണ്ഡാലപാപിനാം ബന്ധുരേകോ ജനോ ദൃശ്യതാമ്|
35 Եւ իմաստութիւնը արդարացաւ իր բոլոր զաւակներով»:
കിന്തു ജ്ഞാനിനോ ജ്ഞാനം നിർദോഷം വിദുഃ|
36 Փարիսեցիներէն մէկը կը թախանձէր՝ որ ան իրեն հետ հաց ուտէ: Ան ալ մտաւ Փարիսեցիին տունը ու սեղան նստաւ:
പശ്ചാദേകഃ ഫിരൂശീ യീശും ഭോജനായ ന്യമന്ത്രയത് തതഃ സ തസ്യ ഗൃഹം ഗത്വാ ഭോക്തുമുപവിഷ്ടഃ|
37 Քաղաքին մէջ մեղաւոր կին մը կար. երբ գիտցաւ թէ ան սեղան նստած է Փարիսեցիին տունը, անուշահոտ օծանելիքի ալապաստրէ շիշ մը բերաւ,
ഏതർഹി തത്ഫിരൂശിനോ ഗൃഹേ യീശു ർഭേക്തുമ് ഉപാവേക്ഷീത് തച്ഛ്രുത്വാ തന്നഗരവാസിനീ കാപി ദുഷ്ടാ നാരീ പാണ്ഡരപ്രസ്തരസ്യ സമ്പുടകേ സുഗന്ധിതൈലമ് ആനീയ
38 լալով կեցաւ անոր ոտքերուն քով՝ ետեւի կողմը, եւ սկսաւ արցունքով թրջել անոր ոտքերը: Իր գլուխին մազերով կը սրբէր ու կը համբուրէր անոր ոտքերը, եւ օծանելիքով կ՚օծէր:
തസ്യ പശ്ചാത് പാദയോഃ സന്നിധൗ തസ്യൗ രുദതീ ച നേത്രാമ്ബുഭിസ്തസ്യ ചരണൗ പ്രക്ഷാല്യ നിജകചൈരമാർക്ഷീത്, തതസ്തസ്യ ചരണൗ ചുമ്ബിത്വാ തേന സുഗന്ധിതൈലേന മമർദ|
39 Երբ զինք հրաւիրող Փարիսեցին տեսաւ, ըսաւ ինքնիրեն. «Եթէ ասիկա մարգարէ ըլլար, պիտի գիտնար թէ ո՛վ եւ ինչպիսի՛ կին է իրեն դպչողը, որովհետեւ մեղաւոր է»:
തസ്മാത് സ നിമന്ത്രയിതാ ഫിരൂശീ മനസാ ചിന്തയാമാസ, യദ്യയം ഭവിഷ്യദ്വാദീ ഭവേത് തർഹി ഏനം സ്പൃശതി യാ സ്ത്രീ സാ കാ കീദൃശീ ചേതി ജ്ഞാതും ശക്നുയാത് യതഃ സാ ദുഷ്ടാ|
40 Յիսուս պատասխանեց անոր. «Սիմո՛ն, բա՛ն մը ունիմ քեզի ըսելու»: Ան ալ ըսաւ. «Ըսէ՛, վարդապե՛տ»:
തദാ യാശുസ്തം ജഗാദ, ഹേ ശിമോൻ ത്വാം പ്രതി മമ കിഞ്ചിദ് വക്തവ്യമസ്തി; തസ്മാത് സ ബഭാഷേ, ഹേ ഗുരോ തദ് വദതു|
41 Յիսուս ըսաւ. «Փոխատու մը ունէր երկու պարտապան. մէկը հինգ հարիւր դահեկան կը պարտէր, ու միւսը՝ յիսուն:
ഏകോത്തമർണസ്യ ദ്വാവധമർണാവാസ്താം, തയോരേകഃ പഞ്ചശതാനി മുദ്രാപാദാൻ അപരശ്ച പഞ്ചാശത് മുദ്രാപാദാൻ ധാരയാമാസ|
42 Երկուքի՛ն ալ շնորհեց պարտքը, քանի կարողութիւն չունէին վճարելու: Հիմա ըսէ՛, անոնցմէ ո՞վ աւելի պիտի սիրէ զայն»:
തദനന്തരം തയോഃ ശോധ്യാഭാവാത് സ ഉത്തമർണസ്തയോ രൃണേ ചക്ഷമേ; തസ്മാത് തയോർദ്വയോഃ കസ്തസ്മിൻ പ്രേഷ്യതേ ബഹു? തദ് ബ്രൂഹി|
43 Սիմոն պատասխանեց. «Կ՚ենթադրեմ թէ ա՛ն՝ որուն շատ շնորհեց»: Ան ալ ըսաւ անոր. «Շիտա՛կ դատեցիր»:
ശിമോൻ പ്രത്യുവാച, മയാ ബുധ്യതേ യസ്യാധികമ് ഋണം ചക്ഷമേ സ ഇതി; തതോ യീശുസ്തം വ്യാജഹാര, ത്വം യഥാർഥം വ്യചാരയഃ|
44 Ու դառնալով դէպի այդ կինը՝ ըսաւ Սիմոնի. «Կը տեսնե՞ս այս կինը: Ես տունդ մտայ, եւ դուն ջուր չտուիր ոտքերուս. բայց ասիկա իր արցունքով թրջեց ոտքերս, եւ իր մազերով սրբեց:
അഥ താം നാരീം പ്രതി വ്യാഘുഠ്യ ശിമോനമവോചത്, സ്ത്രീമിമാം പശ്യസി? തവ ഗൃഹേ മയ്യാഗതേ ത്വം പാദപ്രക്ഷാലനാർഥം ജലം നാദാഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ നയനജലൈ ർമമ പാദൗ പ്രക്ഷാല്യ കേശൈരമാർക്ഷീത്|
45 Դուն ինծի համբո՛յր մը չտուիր, բայց ասիկա հոս մտնելէս ի վեր՝ չդադրեցաւ ոտքերս համբուրելէ:
ത്വം മാം നാചുമ്ബീഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ സ്വീയാഗമനാദാരഭ്യ മദീയപാദൗ ചുമ്ബിതും ന വ്യരംസ്ത|
46 Դուն գլուխս չօծեցիր անուշահոտ իւղով, բայց ասիկա ոտքե՛րս օծեց անուշահոտ օծանելիքով:
ത്വഞ്ച മദീയോത്തമാങ്ഗേ കിഞ്ചിദപി തൈലം നാമർദീഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ മമ ചരണൗ സുഗന്ധിതൈലേനാമർദ്ദീത്|
47 Ուստի կը յայտարարեմ քեզի. “Ասոր բազմաթիւ մեղքերը ներուած են, որովհետեւ շատ սիրեց. բայց ա՛ն՝ որուն քիչ կը ներուի, անիկա քիչ կը սիրէ”.
അതസ്ത്വാം വ്യാഹരാമി, ഏതസ്യാ ബഹു പാപമക്ഷമ്യത തതോ ബഹു പ്രീയതേ കിന്തു യസ്യാൽപപാപം ക്ഷമ്യതേ സോൽപം പ്രീയതേ|
48 Եւ ըսաւ անոր. «Քու մեղքերդ ներուած են»:
തതഃ പരം സ താം ബഭാഷേ, ത്വദീയം പാപമക്ഷമ്യത|
49 Իրեն հետ սեղան նստողները սկսան ըսել իրենց մէջ. «Ո՞վ է ասիկա՝ որ մեղքերն ալ կը ներէ»:
തദാ തേന സാർദ്ധം യേ ഭോക്തുമ് ഉപവിവിശുസ്തേ പരസ്പരം വക്തുമാരേഭിരേ, അയം പാപം ക്ഷമതേ ക ഏഷഃ?
50 Իսկ ինք ըսաւ կնոջ. «Հաւատքդ փրկեց քեզ, գնա՛ խաղաղութեամբ»:
കിന്തു സ താം നാരീം ജഗാദ, തവ വിശ്വാസസ്ത്വാം പര്യ്യത്രാസ്ത ത്വം ക്ഷേമേണ വ്രജ|
