< ՂՈԻԿԱՍ 23 >

1 Անոնց ամբողջ բազմութիւնը կանգնեցաւ, տարին զայն Պիղատոսի,
تَتَح سَبھاسْتھاح سَرْوَّلوکا اُتّھایَ تَں پِیلاتَسَمُّکھَں نِیتْواپْرودْیَ وَکْتُماریبھِرے،
2 եւ սկսան ամբաստանել զինք ու ըսել. «Ասիկա գտանք, որ կը խոտորեցնէր մեր ազգը, կ՚արգիլէր կայսրին հարկ տալ, եւ կ՚ըսէր իր մասին թէ ինք Քրիստոսն է՝ թագաւորը»:
سْوَمَبھِشِکْتَں راجانَں وَدَنْتَں کَیمَرَراجایَ کَرَدانَں نِشیدھَنْتَں راجْیَوِپَرْیَّیَں کُرْتُّں پْرَوَرْتَّمانَمْ اینَ پْراپْتا وَیَں۔
3 Պիղատոս հարցուց անոր. «Դո՞ւն ես Հրեաներուն թագաւորը»: Ան ալ պատասխանեց անոր. «Դո՛ւն կ՚ըսես»:
تَدا پِیلاتَسْتَں پرِشْٹَوانْ تْوَں کِں یِہُودِییاناں راجا؟ سَ پْرَتْیُواچَ تْوَں سَتْیَمُکْتَوانْ۔
4 Ուստի Պիղատոս ըսաւ քահանայապետներուն եւ բազմութեան. «Ես ո՛չ մէկ յանցանք կը գտնեմ այս մարդուն վրայ»:
تَدا پِیلاتَح پْرَدھانَیاجَکادِلوکانْ جَگادْ، اَہَمیتَسْیَ کَمَپْیَپَرادھَں ناپْتَوانْ۔
5 Բայց անոնք կը պնդէին ու կ՚ըսէին. «Կը գրգռէ ժողովուրդը, եւ կը սորվեցնէ ամբողջ Հրէաստանի մէջ՝ Գալիլեայէն սկսած մինչեւ այստեղ»:
تَتَسْتے پُنَح ساہَمِنو بھُوتْواوَدَنْ، ایشَ گالِیلَ ایتَتْسْتھانَپَرْیَّنْتے سَرْوَّسْمِنْ یِہُودادیشے سَرْوّالّوکانُپَدِشْیَ کُپْرَورِتِّں گْراہِیتَوانْ۔
6 Պիղատոս՝ լսելով Գալիլեայի մասին՝ հարցուց թէ այդ մարդը Գալիլեացի՛ է:
تَدا پِیلاتو گالِیلَپْرَدیشَسْیَ نامَ شْرُتْوا پَپْرَچّھَ، کِمَیَں گالِیلِییو لوکَح؟
7 Երբ գիտցաւ թէ Հերովդէսի իշխանութեան կը պատկանի՝ ղրկեց զայն Հերովդէսի, քանի որ ա՛ն ալ Երուսաղէմ էր այդ օրերը:
تَتَح سَ گالِیلْپْرَدیشِییَہیرودْراجَسْیَ تَدا سْتھِتیسْتَسْیَ سَمِیپے یِیشُں پْریشَیاماسَ۔
8 Երբ Հերովդէս տեսաւ Յիսուսը՝ չափազանց ուրախացաւ, որովհետեւ շատո՛նց կ՚ուզէր տեսնել զայն. քանի որ շատ բաներ լսած էր անոր մասին, ու կը յուսար տեսնել նշան մը՝ կատարուած անով:
تَدا ہیرودْ یِیشُں وِلوکْیَ سَنْتُتوشَ، یَتَح سَ تَسْیَ بَہُورِتّانْتَشْرَوَناتْ تَسْیَ کِنِچَداشْچَرْیَّکَرْمَّ پَشْیَتِ اِتْیاشاں کرِتْوا بَہُکالَمارَبھْیَ تَں دْرَشْٹُں پْرَیاسَں کرِتَوانْ۔
9 Շատ խօսքերով հարցաքննեց զայն, բայց ան ոչինչ պատասխանեց անոր:
تَسْماتْ تَں بَہُکَتھاح پَپْرَچّھَ کِنْتُ سَ تَسْیَ کَسْیاپِ واکْیَسْیَ پْرَتْیُتَّرَں نوواچَ۔
10 Քահանայապետներն ու դպիրներն ալ կեցած էին, եւ սաստիկ կ՚ամբաստանէին զինք:
اَتھَ پْرَدھانَیاجَکا اَدھْیاپَکاشْچَ پْروتِّشْٹھَنْتَح ساہَسینَ تَمَپَوَدِتُں پْراریبھِرے۔
11 Հերովդէս ալ՝ իր զօրականներուն հետ՝ անարգեց զայն, ու ծաղրելէն ետք՝ հագցուց անոր փառահեղ տարազ մը եւ ետ ղրկեց Պիղատոսի:
ہیرودْ تَسْیَ سیناگَنَشْچَ تَمَوَجْنایَ اُپَہاسَتْوینَ راجَوَسْتْرَں پَرِدھاپْیَ پُنَح پِیلاتَں پْرَتِ تَں پْراہِنوتْ۔
12 Այդ օրը Պիղատոս ու Հերովդէս բարեկամ եղան իրարու հետ. որովհետեւ նախապէս թշնամութիւն կար իրենց միջեւ:
پُورْوَّں ہیرودْپِیلاتَیوح پَرَسْپَرَں وَیرَبھاوَ آسِیتْ کِنْتُ تَدِّنے دْوَیو رْمیلَنَں جاتَمْ۔
13 Պիղատոս հաւաքեց քահանայապետները, պետերն ու ժողովուրդը,
پَشْچاتْ پِیلاتَح پْرَدھانَیاجَکانْ شاسَکانْ لوکاںشْچَ یُگَپَداہُویَ بَبھاشے،
14 եւ ըսաւ անոնց. «Այս մարդը բերիք առջեւս՝ ժողովուրդը խոտորեցնողի մը պէս, բայց ես՝ ձեր առջեւ հարցաքննելով՝ ձեր ամբաստանութիւններէն ո՛չ մէկ յանցանք գտայ այս մարդուն վրայ,
راجْیَوِپَرْیَّیَکارَکویَمْ اِتْیُکْتْوا مَنُشْیَمینَں مَمَ نِکَٹَمانَیشْٹَ کِنْتُ پَشْیَتَ یُشْماکَں سَمَکْشَمْ اَسْیَ وِچارَں کرِتْواپِ پْروکْتاپَوادانُرُوپیناسْیَ کوپْیَپَرادھَح سَپْرَمانو نَ جاتَح،
15 ո՛չ ալ Հերովդէս, որովհետեւ անոր ղրկեցի ձեզ. եւ ահա՛ մահուան արժանի ոչինչ ըրած է:
یُویَنْچَ ہیرودَح سَنِّدھَو پْریشِتا مَیا تَتْراسْیَ کوپْیَپَرادھَسْتیناپِ نَ پْراپْتَح۔ پَشْیَتانینَ وَدھَہےتُکَں کِمَپِ ناپَرادّھَں۔
16 Ուրեմն պատժեմ զայն, ու արձակեմ»:
تَسْمادینَں تاڈَیِتْوا وِہاسْیامِ۔
17 (Արդարեւ տօնին ատենը՝ հարկ էր որ մէկը արձակէր անոնց: )
تَتْروتْسَوے تیشامیکو موچَیِتَوْیَح۔
18 Ամբողջ բազմութիւնը միասին աղաղակեց. «Վերցո՛ւր ասիկա, եւ Բարաբբա՛ն արձակէ մեզի»
اِتِ ہیتوسْتے پْروچَّیریکَدا پْروچُح، اینَں دُورِیکرِتْیَ بَرَبّانامانَں موچَیَ۔
19 (որ բանտը նետուած էր՝ քաղաքին մէջ եղած ապստամբութեան մը ու մարդասպանութեան համար):
سَ بَرَبّا نَگَرَ اُپَپْلَوَوَدھاپَرادھابھْیاں کارایاں بَدّھَ آسِیتْ۔
20 Իսկ Պիղատոս՝ ուզելով Յիսուսը արձակել՝ դարձեալ խօսեցաւ անոնց:
کِنْتُ پِیلاتو یِیشُں موچَیِتُں وانْچھَنْ پُنَسْتانُواچَ۔
21 Բայց անոնք կը գոչէին. «Խաչէ՛, խաչէ՛ զայն»:
تَتھاپْیینَں کْرُشے وْیَدھَ کْرُشے وْیَدھیتِ وَدَنْتَسْتے رُرُوُح۔
22 Ինք երրորդ անգամ ըսաւ անոնց. «Բայց ի՞նչ չարիք ըրած է. ես մահուան արժանի ո՛չ մէկ պատճառ գտայ անոր վրայ. ուրեմն պատժեմ զայն եւ արձակեմ»:
تَتَح سَ ترِتِییَوارَں جَگادَ کُتَح؟ سَ کِں کَرْمَّ کرِتَوانْ؟ ناہَمَسْیَ کَمَپِ وَدھاپَرادھَں پْراپْتَح کیوَلَں تاڈَیِتْوامُں تْیَجامِ۔
23 Իսկ անոնք կը պնդէին բարձրաձայն աղաղակներով ու կը պահանջէին որ խաչուի. եւ անոնց ու քահանայապետներուն ձայները յաղթեցին:
تَتھاپِ تے پُنَرینَں کْرُشے وْیَدھَ اِتْیُکْتْوا پْروچَّیرْدرِڈھَں پْرارْتھَیانْچَکْرِرے؛
24 Ուստի Պիղատոս վճռեց որ անոնց պահանջածը ըլլայ:
تَتَح پْرَدھانَیاجَکادِیناں کَلَرَوے پْرَبَلے سَتِ تیشاں پْرارْتھَنارُوپَں کَرْتُّں پِیلاتَ آدِدیشَ۔
25 Արձակեց անոնց՝ իրենց պահանջած մարդը, որ բանտը նետուած էր ապստամբութեան ու մարդասպանութեան համար, իսկ յանձնեց Յիսուսը անոնց կամքին:
راجَدْروہَوَدھَیورَپَرادھینَ کاراسْتھَں یَں جَنَں تے یَیاچِرے تَں موچَیِتْوا یِیشُں تیشامِچّھایاں سَمارْپَیَتْ۔
26 Երբ կը տանէին զայն, բռնեցին Սիմոն Կիւրենացի կոչուած մէկը՝ որ արտէն կու գար, եւ դրին խաչը անոր վրայ, որպէսզի կրէ Յիսուսի ետեւէն:
اَتھَ تے یِیشُں گرِہِیتْوا یانْتِ، ایتَرْہِ گْراماداگَتَں شِمونَنامانَں کُرِینِییَں جَنَں دھرِتْوا یِیشوح پَشْچانّیتُں تَسْیَ سْکَنْدھے کْرُشَمَرْپَیاماسُح۔
27 Ժողովուրդը կը հետեւէր անոր՝ մեծ բազմութեամբ, նաեւ կիներ՝ որոնք կը հեծեծէին ու կ՚ողբային անոր վրայ:
تَتو لوکارَنْیَمَدھْیے بَہُسْتْرِیو رُدَتْیو وِلَپَنْتْیَشْچَ یِیشوح پَشْچادْ یَیُح۔
28 Յիսուս դարձաւ անոնց եւ ըսաւ. «Երուսաղէմի՛ աղջիկներ, մի՛ լաք իմ վրաս, հապա լացէ՛ք դուք ձեր վրայ ու ձեր զաւակներուն վրայ:
کِنْتُ سَ وْیاگھُٹْیَ تا اُواچَ، ہے یِرُوشالَمو نارْیّو یُیَں مَدَرْتھَں نَ رُدِتْوا سْوارْتھَں سْواپَتْیارْتھَنْچَ رُدِتِ؛
29 Որովհետեւ ահա՛ կու գան օրերը՝ որոնց մէջ պիտի ըսեն. “Երանի՜ ամուլներուն եւ այն որովայններուն՝ որոնք չծնան, ու ծիծերուն՝ որոնք կաթ չտուին՝՝”:
پَشْیَتَ یَح کَداپِ گَرْبھَوَتْیو نابھَوَنْ سْتَنْیَنْچَ ناپایَیَنْ تادرِشِی رْوَنْدھْیا یَدا دھَنْیا وَکْشْیَنْتِ سَ کالَ آیاتِ۔
30 Այն ատեն պիտի սկսին ըսել լեռներուն. “Ինկէ՛ք մեր վրայ”, ու բլուրներուն. “Ծածկեցէ՛ք մեզ”:
تَدا ہے شَیلا اَسْماکَمُپَرِ پَتَتَ، ہے اُپَشَیلا اَسْماناچّھادَیَتَ کَتھامِیدرِشِیں لوکا وَکْشْیَنْتِ۔
31 Որովհետեւ եթէ ա՛յսպէս կ՚ընեն դալար փայտին, հապա ի՞նչ պիտի ընեն չորին»:
یَتَح سَتیجَسِ شاکھِنِ چیدیتَدْ گھَٹَتے تَرْہِ شُشْکَشاکھِنِ کِں نَ گھَٹِشْیَتے؟
32 Երկու ուրիշներ ալ՝ չարագործներ՝ տարին անոր հետ, որպէսզի մեռցուին:
تَدا تے ہَنْتُں دْواوَپَرادھِنَو تینَ سارْدّھَں نِنْیُح۔
33 Երբ հասան Գագաթ կոչուած տեղը, հոն խաչեցին զայն եւ այդ չարագործներն ալ, մէկը աջ կողմը ու միւսը ձախ կողմը:
اَپَرَں شِرَحکَپالَنامَکَسْتھانَں پْراپْیَ تَں کْرُشے وِوِدھُح؛ تَدّوَیورَپَرادھِنوریکَں تَسْیَ دَکْشِنو تَدَنْیَں وامے کْرُشے وِوِدھُح۔
34 Յիսուս ըսաւ. «Հա՛յր, ներէ՛ անոնց, որովհետեւ չեն գիտեր թէ ի՛նչ կ՚ընեն»: Յետոյ անոր հանդերձները բաժնելու ատեն՝ վիճակ ձգեցին:
تَدا یِیشُرَکَتھَیَتْ، ہے پِتَریتانْ کْشَمَسْوَ یَتَ ایتے یَتْ کَرْمَّ کُرْوَّنْتِ تَنْ نَ وِدُح؛ پَشْچاتّے گُٹِکاپاتَں کرِتْوا تَسْیَ وَسْتْرانِ وِبھَجْیَ جَگرِہُح۔
35 Ժողովուրդը կայնած՝ կը դիտէր. պետերն ալ անոնց հետ կը քամահրէին զայն ու կ՚ըսէին. «Ուրիշները փրկեց, ինքզի՛նքն ալ թող փրկէ, եթէ ի՛նք է Քրիստոսը՝ Աստուծոյ ընտրեալը»:
تَتْرَ لوکَسَںگھَسْتِشْٹھَنْ دَدَرْشَ؛ تے تیشاں شاسَکاشْچَ تَمُپَہَسْیَ جَگَدُح، ایشَ اِتَرانْ رَکْشِتَوانْ یَدِیشْوَرینابھِرُچِتو بھِشِکْتَسْتْراتا بھَوَتِ تَرْہِ سْوَمَدھُنا رَکْشَتُ۔
36 Զինուորներն ալ կը ծաղրէին զայն. կու գային առջեւը, քացախ կը մատուցանէին անոր,
تَدَنْیَح سیناگَنا ایتْیَ تَسْمَے اَمْلَرَسَں دَتْوا پَرِہَسْیَ پْروواچَ،
37 ու կ՚ըսէին. «Եթէ դո՛ւն ես Հրեաներուն թագաւորը, փրկէ՛ դուն քեզ»:
چیتّوَں یِہُودِییاناں راجاسِ تَرْہِ سْوَں رَکْشَ۔
38 Եւ գրութիւն մը գրուած էր անոր վրայ՝ յունարէն, լատիներէն ու եբրայերէն գիրերով. «Ա՛յս է Հրեաներուն թագաւորը»:
یِہُودِییاناں راجیتِ واکْیَں یُونانِییَرومِیییبْرِییاکْشَرَے رْلِکھِتَں تَچّھِرَسَ اُورْدّھوےسْتھاپْیَتَ۔
39 Այդ կախուած չարագործներէն մէկը կը հայհոյէր անոր ու կ՚ըսէր. «Եթէ դո՛ւն ես Քրիստոսը, փրկէ՛ դուն քեզ, նաեւ մե՛զ»:
تَدوبھَیَپارْشْوَیو رْوِدّھَو یاوَپَرادھِنَو تَیوریکَسْتَں وِنِنْدْیَ بَبھاشے، چیتّوَمْ اَبھِشِکْتوسِ تَرْہِ سْوَماوانْچَ رَکْشَ۔
40 Իսկ միւսը՝ յանդիմանելով զայն՝ ըսաւ. «Դուն չե՞ս վախնար Աստուծմէ, որովհետեւ նոյն դատապարտութեան մէջ ես:
کِنْتْوَنْیَسْتَں تَرْجَیِتْواوَدَتْ، اِیشْوَراتَّوَ کِنْچِدَپِ بھَیَں ناسْتِ کِں؟ تْوَمَپِ سَمانَدَنْڈوسِ،
41 Մենք՝ իսկապէս արդարաբար, քանի որ ահա՛ կը ստանանք մեր ըրածներուն արժանաւոր հատուցումը. բայց ասիկա անտեղի ո՛չ մէկ բան ըրաւ»:
یوگْیَپاتْرے آواں سْوَسْوَکَرْمَّناں سَمُچِتَپھَلَں پْراپْنُوَح کِنْتْوَنینَ کِمَپِ ناپَرادّھَں۔
42 Եւ ըսաւ Յիսուսի. «Տէ՛ր, յիշէ՛ զիս՝ երբ գաս քու թագաւորութեամբդ»:
اَتھَ سَ یِیشُں جَگادَ ہے پْرَبھے بھَوانْ سْوَراجْیَپْرَویشَکالے ماں سْمَرَتُ۔
43 Յիսուս ալ ըսաւ անոր. «Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ քեզի. “Դուն ա՛յսօր ինծի հետ պիտի ըլլաս դրախտին մէջ”»:
تَدا یِیشُح کَتھِتَوانْ تْواں یَتھارْتھَں وَدامِ تْوَمَدْیَیوَ مَیا سارْدّھَں پَرَلوکَسْیَ سُکھَسْتھانَں پْراپْسْیَسِ۔
44 Գրեթէ վեցերորդ ժամն՝՝ էր, երբ խաւար եղաւ ամբողջ երկրին վրայ՝ մինչեւ ժամը ինը. արեւը խաւարեցաւ,
اَپَرَنْچَ دْوِتِییَیاماتْ ترِتِییَیامَپَرْیَّنْتَں رَویسْتیجَسونْتَرْہِتَتْواتْ سَرْوَّدیشونْدھَکاریناورِتو
45 ու տաճարին վարագոյրը պատռեցաւ մէջտեղէն:
مَنْدِرَسْیَ یَوَنِکا چَ چھِدْیَمانا دْوِدھا بَبھُووَ۔
46 Յիսուս բարձրաձայն գոչեց. «Հա՛յր, քո՛ւ ձեռքերուդ մէջ կ՚աւանդեմ իմ հոգիս»: Ու երբ ըսաւ ասիկա՝ հոգին տուաւ:
تَتو یِیشُرُچَّیرُواچَ، ہے پِتَ رْمَماتْمانَں تَوَ کَرے سَمَرْپَیے، اِتْیُکْتْوا سَ پْرانانْ جَہَو۔
47 Հարիւրապետը՝ տեսնելով պատահածը՝ փառաբանեց Աստուած եւ ըսաւ. «Ի՛րապէս այս մարդը արդար էր»:
تَدَیتا گھَٹَنا درِشْٹْوا شَتَسیناپَتِرِیشْوَرَں دھَنْیَمُکْتْوا کَتھِتَوانْ اَیَں نِتانْتَں سادھُمَنُشْیَ آسِیتْ۔
48 Այս տեսարանը դիտելու համար հաւաքուած ամբողջ բազմութիւնը՝ պատահածները տեսնելով՝ կը ծեծէր կուրծքը ու կը վերադառնար:
اَتھَ یاوَنْتو لوکا دْرَشْٹُمْ آگَتاسْتے تا گھَٹَنا درِشْٹْوا وَکْشَحسُ کَراگھاتَں کرِتْوا وْیاچُٹْیَ گَتاح۔
49 Իր բոլոր ծանօթներն ալ հեռուն կայնած էին, նոյնպէս ալ կիները՝ որ ուղեկցեր էին իրեն Գալիլեայէն, եւ կը տեսնէին այս բաները:
یِیشو رْجْناتَیو یا یا یوشِتَشْچَ گالِیلَسْتینَ سارْدّھَمایاتاسْتا اَپِ دُورے سْتھِتْوا تَتْ سَرْوَّں دَدرِشُح۔
50 Մարդ մը կար՝ Յովսէփ անունով, որ խորհրդական էր, բարի եւ արդար մարդ մը,
تَدا یِہُودِییاناں مَنْتْرَناں کْرِیانْچاسَمَّنْیَمانَ اِیشْوَرَسْیَ راجَتْوَمْ اَپیکْشَمانو
51 (ասիկա հաւանութիւն տուած չէր անոնց ծրագիրին ու արարքին, ) Հրեաներուն Արիմաթեա քաղաքէն. ի՛նք ալ կը սպասէր Աստուծոյ թագաւորութեան:
یِہُودِدیشِییو رِمَتھِییَنَگَرِییو یُوشَپھْناما مَنْتْرِی بھَدْرو دھارْمِّکَشْچَ پُمانْ
52 Ասիկա գնաց Պիղատոսի քով եւ խնդրեց Յիսուսի մարմինը:
پِیلاتانْتِکَں گَتْوا یِیشو رْدیہَں یَیاچے۔
53 Ու խաչէն իջեցնելով զայն՝ փաթթեց կտաւով եւ դրաւ վիմափոր գերեզմանի մը մէջ, ուր բնա՛ւ մէկը դրուած չէր:
پَشْچادْ وَپُرَوَروہْیَ واسَسا سَںویشْٹْیَ یَتْرَ کوپِ مانُشو ناسْتھاپْیَتَ تَسْمِنْ شَیلے سْواتے شْمَشانے تَدَسْتھاپَیَتْ۔
54 Այդ օրը Ուրբաթ էր, ու Շաբաթը պիտի սկսէր:
تَدِّنَمایوجَنِییَں دِنَں وِشْرامَوارَشْچَ سَمِیپَح۔
55 Այն կիները՝ որ անոր հետ եկեր էին Գալիլեայէն՝ հետեւեցան ու տեսան գերեզմանը, եւ թէ ի՛նչպէս հոն դրուեցաւ անոր մարմինը:
اَپَرَں یِیشُنا سارْدّھَں گالِیلَ آگَتا یوشِتَح پَشْچادِتْوا شْمَشانے تَتْرَ یَتھا وَپُح سْتھاپِتَں تَچَّ درِشْٹْوا
56 Ու վերադառնալով՝ բոյրեր եւ օծանելիքներ պատրաստեցին, ու Շաբաթ օրը հանգչեցան՝ պատուիրանին համաձայն:
وْیاگھُٹْیَ سُگَنْدھِدْرَوْیَتَیلانِ کرِتْوا وِدھِوَدْ وِشْرامَوارے وِشْرامَں چَکْرُح۔

< ՂՈԻԿԱՍ 23 >