< ՂՈԻԿԱՍ 16 >

1 Իր աշակերտներուն ալ ըսաւ. «Հարուստ մարդ մը կար՝ որ տնտես մը ունէր. ասիկա ամբաստանուեցաւ անոր առջեւ՝ որպէս թէ կը փճացնէ անոր ինչքը:
اَپَرَنْچَ یِیشُح شِشْییبھْیونْیامیکاں کَتھاں کَتھَیاماسَ کَسْیَچِدْ دھَنَوَتو مَنُشْیَسْیَ گرِہَکارْیّادھِیشے سَمْپَتّیرَپَوْیَیےپَوادِتے سَتِ
2 Ուստի կանչեց զայն եւ ըսաւ անոր. “Այս ի՞նչ է՝ որ քու մասիդ կը լսեմ. տնտեսութեանդ հաշի՛ւը տուր, որովհետեւ ա՛լ չես կրնար տնտես ըլլալ”:
تَسْیَ پْرَبھُسْتَمْ آہُویَ جَگادَ، تْوَیِ یامِماں کَتھاں شرِنومِ سا کِیدرِشِی؟ تْوَں گرِہَکارْیّادھِیشَکَرْمَّنو گَنَناں دَرْشَیَ گرِہَکارْیّادھِیشَپَدے تْوَں نَ سْتھاسْیَسِ۔
3 Տնտեսը ըսաւ ինքնիրեն. “Ի՞նչ ընեմ, որովհետեւ տէրս տնտեսութիւնը կ՚առնէ ինձմէ. չեմ կրնար հողագործ ըլլալ՝՝, կ՚ամչնամ մուրալ:
تَدا سَ گرِہَکارْیّادھِیشو مَنَسا چِنْتَیاماسَ، پْرَبھُ رْیَدِ ماں گرِہَکارْیّادھِیشَپَدادْ بھْرَںشَیَتِ تَرْہِ کِں کَرِشْیےہَں؟ مرِدَں کھَنِتُں مَمَ شَکْتِ رْناسْتِ بھِکْشِتُنْچَ لَجِّشْیےہَں۔
4 Գիտե՛մ ինչ պիտի ընեմ, որպէսզի երբ հեռացուիմ իմ տնտեսութենէս՝ ընդունին զիս իրենց տունը:
اَتَایوَ مَیِ گرِہَکارْیّادھِیشَپَداتْ چْیُتے سَتِ یَتھا لوکا مَہْیَمْ آشْرَیَں داسْیَنْتِ تَدَرْتھَں یَتْکَرْمَّ مَیا کَرَنِییَں تَنْ نِرْنِییَتے۔
5 Եւ իրեն կանչելով իր տիրոջ պարտապաններէն իւրաքանչիւրը, ըսաւ առաջինին. “Դուն ո՞րչափ կը պարտիս իմ տիրոջս”:
پَشْچاتْ سَ سْوَپْرَبھوریکَیکَمْ اَدھَمَرْنَمْ آہُویَ پْرَتھَمَں پَپْرَچّھَ، تْوَتّو مے پْرَبھُنا کَتِ پْراپْیَمْ؟
6 Ան ալ ըսաւ. “Հարիւր մար ձէթ”: Ըսաւ անոր. “Ա՛ռ մուրհակդ, ու շուտո՛վ նստէ՝ «յիսո՛ւն» գրէ”:
تَتَح سَ اُواچَ، ایکَشَتاڈھَکَتَیلانِ؛ تَدا گرِہَکارْیّادھِیشَح پْروواچَ، تَوَ پَتْرَمانِییَ شِیگھْرَمُپَوِشْیَ تَتْرَ پَنْچاشَتَں لِکھَ۔
7 Յետոյ ըսաւ միւսին. “Դո՛ւն ո՞րչափ կը պարտիս”: Ան ալ ըսաւ. “Հարիւր քոռ ցորեն”: Ըսաւ անոր. “Ա՛ռ մուրհակդ եւ «ութսո՛ւն» գրէ”:
پَشْچادَنْیَمیکَں پَپْرَچّھَ، تْوَتّو مے پْرَبھُنا کَتِ پْراپْیَمْ؟ تَتَح سووادِیدْ ایکَشَتاڈھَکَگودھُوماح؛ تَدا سَ کَتھَیاماسَ، تَوَ پَتْرَمانِییَ اَشِیتِں لِکھَ۔
8 Տէրը գովեց անիրաւ տնտեսը՝ որ ուշիմութեամբ վարուեցաւ. որովհետեւ այս աշխարհի որդիները աւելի՛ ուշիմ են իրենց սերունդին մէջ՝ քան լոյսի որդիները: (aiōn g165)
تینَیوَ پْرَبھُسْتَمَیَتھارْتھَکرِتَمْ اَدھِیشَں تَدْبُدّھِنَیپُنْیاتْ پْرَشَشَںسَ؛ اِتّھَں دِیپْتِرُوپَسَنْتانیبھْیَ ایتَتْسَںسارَسْیَ سَنْتانا وَرْتَّمانَکالےدھِکَبُدّھِمَنْتو بھَوَنْتِ۔ (aiōn g165)
9 Ես ալ կ՚ըսեմ ձեզի. “Բարեկամնե՛ր ըրէք ձեզի անիրաւ մամոնայէն, որպէսզի երբ ան պակսի՝՝, ընդունին ձեզ յաւիտենական բնակարաններու մէջ”: (aiōnios g166)
اَتو وَدامِ یُویَمَپْیَیَتھارْتھینَ دھَنینَ مِتْرانِ لَبھَدھْوَں تَتو یُشْماسُ پَدَبھْرَشْٹیشْوَپِ تانِ چِرَکالَمْ آشْرَیَں داسْیَنْتِ۔ (aiōnios g166)
10 Ա՛ն որ ամենափոքր բանին մէջ հաւատարիմ է՝ շատին մէջ ալ հաւատարիմ կ՚ըլլայ, եւ ա՛ն որ ամենափոքրին մէջ անիրաւ է՝ շատին մէջ ալ անիրաւ կ՚ըլլայ:
یَح کَشْچِتْ کْشُدْرے کارْیّے وِشْواسْیو بھَوَتِ سَ مَہَتِ کارْیّیپِ وِشْواسْیو بھَوَتِ، کِنْتُ یَح کَشْچِتْ کْشُدْرے کارْیّےوِشْواسْیو بھَوَتِ سَ مَہَتِ کارْیّیپْیَوِشْواسْیو بھَوَتِ۔
11 Ուրեմն եթէ անիրաւ մամոնային մէջ հաւատարիմ չըլլաք, ճշմարիտ հարստութիւնը ո՞վ պիտի վստահի ձեզի:
اَتَایوَ اَیَتھارْتھینَ دھَنینَ یَدِ یُویَمَوِشْواسْیا جاتاسْتَرْہِ سَتْیَں دھَنَں یُشْماکَں کَریشُ کَح سَمَرْپَیِشْیَتِ؟
12 Եթէ ուրիշին բանին մէջ հաւատարիմ չըլլաք, ձե՛րը ո՞վ պիտի տայ ձեզի:
یَدِ چَ پَرَدھَنینَ یُویَمْ اَوِشْواسْیا بھَوَتھَ تَرْہِ یُشْماکَں سْوَکِییَدھَنَں یُشْمَبھْیَں کو داسْیَتِ؟
13 Ո՛չ մէկ ծառայ կրնայ ծառայել երկու տիրոջ. որովհետեւ կա՛մ մէկը պիտի ատէ եւ միւսը սիրէ, կա՛մ մէկուն պիտի յարի՝՝ ու միւսը արհամարհէ: Չէք կրնար ծառայել Աստուծոյ եւ մամոնային»:
کوپِ داسَ اُبھَو پْرَبھُو سیوِتُں نَ شَکْنوتِ، یَتَ ایکَسْمِنْ پْرِییَمانونْیَسْمِنَّپْرِییَتے یَدْوا ایکَں جَنَں سَمادرِتْیَ تَدَنْیَں تُچّھِیکَروتِ تَدْوَدْ یُویَمَپِ دھَنیشْوَرَو سیوِتُں نَ شَکْنُتھَ۔
14 Փարիսեցիներն ալ՝ որոնք արծաթասէր էին, այս բոլոր բաները լսելով՝ կը քամահրէին զայն:
تَدَیتاح سَرْوّاح کَتھاح شْرُتْوا لوبھِپھِرُوشِنَسْتَمُپَجَہَسُح۔
15 Եւ ըսաւ անոնց. «Դո՛ւք էք որ մարդոց առջեւ կ՚արդարացնէք դուք ձեզ, բայց Աստուած գիտէ՛ ձեր սիրտերը. որովհետեւ մարդոց մէջ բարձր գնահատուածը՝ գարշելի է Աստուծոյ առջեւ:
تَتَح سَ اُواچَ، یُویَں مَنُشْیاناں نِکَٹے سْوانْ نِرْدوشانْ دَرْشَیَتھَ کِنْتُ یُشْماکَمْ اَنْتَحکَرَنانِیشْوَرو جاناتِ، یَتْ مَنُشْیانامْ اَتِ پْرَشَںسْیَں تَدْ اِیشْوَرَسْیَ گھرِنْیَں۔
16 Օրէնքն ու Մարգարէները մինչեւ Յովհաննէս էին. այդ ատենէն ետք Աստուծոյ թագաւորութի՛ւնը կ՚աւետուի, եւ ամէն մէկը կ՚արտորայ մտնել անոր մէջ:
یوہَنَ آگَمَنَپَرْیَّنَتَں یُشْماکَں سَمِیپے وْیَوَسْتھابھَوِشْیَدْوادِناں لیکھَنانِ چاسَنْ تَتَح پْرَبھرِتِ اِیشْوَرَراجْیَسْیَ سُسَںوادَح پْرَچَرَتِ، ایکَیکو لوکَسْتَنْمَدھْیَں یَتْنینَ پْرَوِشَتِ چَ۔
17 Աւելի դիւրին է՝ որ երկինքն ու երկիրը անցնին, քան Օրէնքէն մէ՛կ նշանագիր իյնայ:
وَرَں نَبھَسَح پرِتھِوْیاشْچَ لوپو بھَوِشْیَتِ تَتھاپِ وْیَوَسْتھایا ایکَبِنْدورَپِ لوپو نَ بھَوِشْیَتِ۔
18 Ո՛վ որ կ՚արձակէ իր կինը եւ կ՚ամուսնանայ ուրիշի մը հետ՝ շնութիւն կ՚ընէ, եւ ո՛վ որ կ՚ամուսնանայ իր ամուսինէն արձակուած կնոջ մը հետ՝ շնութիւն կ՚ընէ»:
یَح کَشْچِتْ سْوِییاں بھارْیّاں وِہایَ سْتْرِیَمَنْیاں وِوَہَتِ سَ پَرَدارانْ گَچّھَتِ، یَشْچَ تا تْیَکْتاں نارِیں وِوَہَتِ سوپِ پَرَدارانَ گَچّھَتِ۔
19 «Հարուստ մարդ մը կար՝ որ ծիրանի ու բեհեզ կը հագնէր, եւ ամէն օր փառահեղ խրախճանք կը սարքէր՝՝:
ایکو دھَنِی مَنُشْیَح شُکْلانِ سُوکْشْمانِ وَسْتْرانِ پَرْیَّدَدھاتْ پْرَتِدِنَں پَرِتوشَرُوپینابھُںکْتاپِوَچَّ۔
20 Ղազարոս անունով աղքատ մըն ալ կար՝ պալարներով ծածկուած, որ պառկած էր անոր դրան քով,
سَرْوّانْگے کْشَتَیُکْتَ اِلِیاسَرَناما کَشْچِدْ دَرِدْرَسْتَسْیَ دھَنَوَتو بھوجَنَپاتْراتْ پَتِتَمْ اُچّھِشْٹَں بھوکْتُں وانْچھَنْ تَسْیَ دْوارے پَتِتْواتِشْٹھَتْ؛
21 ու կը ցանկար կշտանալ հարուստին սեղանէն ինկած փշրանքներէն. նաեւ շուներն ալ կու գային եւ կը լզէին անոր պալարները:
اَتھَ شْوانَ آگَتْیَ تَسْیَ کْشَتانْیَلِہَنْ۔
22 Այդ աղքատը մեռաւ, ու հրեշտակները Աբրահամի գոգը տարին զայն: Հարուստն ալ մեռաւ եւ թաղուեցաւ:
کِیَتْکالاتْپَرَں سَ دَرِدْرَح پْرانانْ جَہَو؛ تَتَح سْوَرْگِییَدُوتاسْتَں نِیتْوا اِبْراہِیمَح کْروڈَ اُپَویشَیاماسُح۔
23 Մինչ դժոխքը՝ տանջանքի մէջ էր, իր աչքերը բարձրացնելով՝ հեռուէն տեսաւ Աբրահամը, ու Ղազարոսը՝ անոր գոգը հանգիստ նստած: (Hadēs g86)
پَشْچاتْ سَ دھَنَوانَپِ مَمارَ، تَں شْمَشانے سْتھاپَیاماسُشْچَ؛ کِنْتُ پَرَلوکے سَ ویدَناکُلَح سَنْ اُورْدّھواں نِرِیکْشْیَ بَہُدُورادْ اِبْراہِیمَں تَتْکْروڈَ اِلِیاسَرَنْچَ وِلوکْیَ رُوَنُّواچَ؛ (Hadēs g86)
24 Ուստի գոչեց. “Հա՛յր Աբրահամ, ողորմէ՜ ինծի ու ղրկէ՛ Ղազարոսը, որպէսզի ջուրի մէջ թաթխէ իր մատին ծայրը եւ զովացնէ լեզուս, որովհետեւ կը տանջուիմ այս բոցին մէջ”:
ہے پِتَرْ اِبْراہِیمْ اَنُگرِہْیَ اَنْگُلْیَگْرَبھاگَں جَلے مَجَّیِتْوا مَمَ جِہْواں شِیتَلاں کَرْتُّمْ اِلِیاسَرَں پْریرَیَ، یَتو وَہْنِشِکھاتوہَں وْیَتھِتوسْمِ۔
25 Աբրահամ ըսաւ. “Որդեա՛կ, յիշէ՛ թէ դուն կեանքիդ ընթացքին ստացար բարիքներդ, նմանապէս Ղազարոս՝ չարիքներ. հիմա ան (հոս) կը մխիթարուի, ու դուն կը տանջուիս:
تَدا اِبْراہِیمْ بَبھاشے، ہے پُتْرَ تْوَں جِیوَنْ سَمْپَدَں پْراپْتَوانْ اِلِیاسَرَسْتُ وِپَدَں پْراپْتَوانْ ایتَتْ سْمَرَ، کِنْتُ سَمْپْرَتِ تَسْیَ سُکھَں تَوَ چَ دُحکھَں بھَوَتِ۔
26 Այս բոլորէն զատ՝ մեր եւ ձեր մէջտեղ հաստատուած մեծ անդունդ մը կայ, որպէսզի ասկէ ձեզի անցնիլ ուզողները չկարենան, ո՛չ ալ ատկէ մեզի գալ ուզողները՝ անցնին”:
اَپَرَمَپِ یُشْماکَمْ اَسْماکَنْچَ سْتھانَیو رْمَدھْیے مَہَدْوِچّھیدوسْتِ تَتَ ایتَتْسْتھانَسْیَ لوکاسْتَتْ سْتھانَں یاتُں یَدْوا تَتْسْتھانَسْیَ لوکا ایتَتْ سْتھانَمایاتُں نَ شَکْنُوَنْتِ۔
27 Ան ալ ըսաւ. “Ուրեմն կը խնդրեմ քեզմէ, հա՛յր, որ ղրկես զայն հօրս տունը,
تَدا سَ اُکْتَوانْ، ہے پِتَسْتَرْہِ تْواں نِویدَیامِ مَمَ پِتُ رْگیہے یے مَمَ پَنْچَ بھْراتَرَح سَنْتِ
28 քանի որ հինգ եղբայր ունիմ. որպէսզի վկայէ անոնց, որ անոնք ալ չգան այս տանջանքի տեղը”:
تے یَتھَیتَدْ یاتَناسْتھانَں نایاسْیَنْتِ تَتھا مَنْتْرَناں داتُں تیشاں سَمِیپَمْ اِلِیاسَرَں پْریرَیَ۔
29 Աբրահամ ըսաւ անոր. “Անոնք ունին Մովսէսն ու մարգարէները, թող անո՛նց մտիկ ընեն”:
تَتَ اِبْراہِیمْ اُواچَ، مُوسابھَوِشْیَدْوادِنانْچَ پُسْتَکانِ تیشاں نِکَٹے سَنْتِ تے تَدْوَچَنانِ مَنْیَنْتاں۔
30 Ան ալ ըսաւ. “Ո՛չ, հա՛յր Աբրահամ. հապա եթէ մեռելներէ՛ն մէկը երթայ անոնց՝ պիտի ապաշխարեն”:
تَدا سَ نِویدَیاماسَ، ہے پِتَرْ اِبْراہِیمْ نَ تَتھا، کِنْتُ یَدِ مرِتَلوکاناں کَشْچِتْ تیشاں سَمِیپَں یاتِ تَرْہِ تے مَناںسِ وْیاگھوٹَیِشْیَنْتِ۔
31 Իսկ ան ըսաւ անոր. “Եթէ մտիկ չեն ըներ Մովսէսի եւ մարգարէներուն, պիտի չհամոզուին՝ նոյնիսկ եթէ մէկը մեռելներէն յարութիւն առնէ”»:
تَتَ اِبْراہِیمْ جَگادَ، تے یَدِ مُوسابھَوِشْیَدْوادِنانْچَ وَچَنانِ نَ مَنْیَنْتے تَرْہِ مرِتَلوکاناں کَسْمِںشْچِدْ اُتّھِتیپِ تے تَسْیَ مَنْتْرَناں نَ مَںسْیَنْتے۔

< ՂՈԻԿԱՍ 16 >