ՂՈԻԿԱՍ 15
1 Բոլոր մաքսաւորներն ու մեղաւորները անոր կը մօտենային՝ զինք լսելու համար:
Lele' naa, atahori mana ed'a b'ea ma atahori nda papake' laen ra sa, aka' rema risi' Yesus fo rae rena E. Te atahori Yahudi ra rae fee se atahori nda malole' sa.
2 Իսկ Փարիսեցիները եւ դպիրները կը տրտնջէին ու կ՚ըսէին. «Ասիկա կ՚ընդունի մեղաւորները եւ կ՚ուտէ անոնց հետ»:
Atahori Farisi ro meser agama Yahudi ra rita ta'o naa ma unggu-remu rae, “Ciih! Atahori ia na'ab'ue no atahori nda papake' ra sa. Lena' fai Ana endo' naa no se boe!”
3 Ան ալ սա՛ առակը խօսեցաւ անոնց.
Yesus rena ta'o naa ma, Ana dui fee se nekendandaa' nae,
4 «Ձեզմէ ո՞վ է այն մարդը, որ եթէ ունենայ հարիւր ոչխար ու կորսնցնէ անոնցմէ մէկը, չի ձգեր իննսունինը անապատին մէջ եւ երթար այդ կորսուածին ետեւէն, մինչեւ որ գտնէ զայն:
“Mete ma mia hei ia hambu atahori sa na'ena bib'i lombo natun esa. Boe ma mopo hendi esa. Oras ia atahori naa musi tao sa? Ne'o ana lao hela bib'i lombo ka sio nulu sio' ra reu lenu' sa, ma neu sangga losa ana nita bali' bib'i lombo mana mopo' a.
5 Ու երբ գտնէ, ուրախանալով կը դնէ զայն իր ուսերուն վրայ,
Lele' ana nita bali' bib'i lombo naa, ma nasaa nendi bali' e no nemeho'ot.
6 եւ տուն գալով՝ կը հրաւիրէ բարեկամներն ու դրացիները, եւ կ՚ըսէ անոնց. “Ուրախացէ՛ք ինծի հետ, որովհետեւ գտայ կորսուած ոչխարս”:
Losa ume, ma ana no'e nala nonoon nara, de nafad'e se nae, ‘Wae! Hei ima mimiho'o mo au dei! Huu au ita bali' bib'i lombo mana mopo' ngga ena.’
7 Կը յայտարարեմ ձեզի թէ ա՛յսպէս ուրախութիւն պիտի ըլլայ երկինքը մէ՛կ մեղաւորի համար՝ որ կ՚ապաշխարէ, քան իննսունինը արդարներու համար՝ որոնց ապաշխարութիւն պէտք չէ»:
Naa, sia sorga o ona' naa boe. mete ma hambu atahori mana tao sala' sa d'oa' ena, fo bali' nisi' Lamatua', na basa mana sia sorga ra ramaho'o. Ara romaho'o lena' huu atahori esa mana bali nisi' Lamatua, mia atahori ka sionulu sio' fo mana rasod'a no ndoo-tetu', ma nda lao' sala dala' sa.”
8 «Կամ՝ ո՞վ է այն կինը, որ եթէ տասը դրամ ունենայ ու դրամ մը կորսնցնէ, ճրագ չի վառեր, տունը չ՚աւլեր եւ ուշադրութեամբ փնտռեր, մինչեւ որ գտնէ:
Boe ma Yesus dui nekendandaa' esa fai nae, “Hambu mama esa na'ena doi fula' sanahulu. Te, mopo hendi esa. Oras ia, ana nae tao saa o? Ne'o ana neu nambila' lambu fo d'elo sia bee-b'ee, ma ngganggai ume a losa mamana makabia' ra, fo sangga d'oi' naa no malolole.
9 Ու երբ գտնէ, կը հրաւիրէ բարեկամներն ու դրացիները, եւ կ՚ըսէ. “Ուրախացէ՛ք ինծի հետ, որովհետեւ գտայ կորսնցուցած դրամս”:
Lele' ana nita bali' d'oi' naa ma, ana neu no'e atahori ume titia nara, de nafad'e nae, Woi! ima fo mimiho'o mo au dei! Huu au ita bali' doi mana mopo ngga ena!’
10 Ա՛յդպէս ալ, կը յայտարարեմ ձեզի, ուրախութիւն կ՚ըլլայ Աստուծոյ հրեշտակներուն առջեւ մէ՛կ մեղաւորի համար՝ որ կ՚ապաշխարէ»:
Sia sorga o ona' naa boe. Mete ma hambu atahori mana tao sala' sa d'oa', de bali' nisi' Lamatua', na, basa ded'enu' sia sorga ramaho'o seli boe.”
11 Ապա ըսաւ. «Մարդ մը ունէր երկու որդի:
Yesus tute o'olan nendi' nekendandaa' laen esa fai nae, “Hambu ama' sa no anan tou' rua.
12 Անոնցմէ կրտսերը ըսաւ հօրը. “Հա՛յր, տո՛ւր ինծի քու ունեցածէդ ինծի վիճակուելիք բաժինը”: Ան ալ բաժնեց անոնց իր ունեցածը:
Lao esa, ana murin nafad'e aman nae, ‘Ama' e! Banggi fee au hata-heto' ra leo! Boe ma aman bab'anggi hata-heto' ra fee neu ru'a se.
13 Շատ օրեր չանցած՝ կրտսեր որդին ժողվեց բոլոր բաները, մեկնեցաւ հեռաւոր երկիր մը, ու հոն փճացուց իր ունեցածը՝ անառակութեամբ ապրելով:
Nda doo' sa ma, ana muri' a seo hendi ena nara. De ana mboti b'ua-ba'u nara, boe ma lao nisi' nusa dod'oo'. Sia naa, ana ngganggari doi nara no nesod'at sosoa ao'.
14 Երբ ծախսեց ամէնը՝ սաստիկ սով մը եղաւ այդ երկրին մէջ, եւ ինք սկսաւ կարօտութեան մէջ ըլլալ:
Lele' doi nara basa ma, ndoe-la'as manaseli' dai nusa' naa, de ana o nasod'a to'a-taa nala seli.
15 Ուստի գնաց՝ այդ երկրին քաղաքացիներէն մէկուն քով մտաւ. ան ալ իր արտը ղրկեց զայն՝ խոզ արածելու համար:
Boe ma neu sangga ues. Atahori sa sia nusa' naa simbo e de denu e hani fafi nara.
16 Կը ցանկար խոզերուն կերած եղջիւրէն իր փորը լեցնել, բայց ո՛չ մէկը կու տար անոր:
Huu ana' naa nda nabe'i ndondoen sa ena, de ana nae naa fafi ra nanaat na. Huu nda hambu atahori esa fee ne nanaat sa boe.
17 Եւ ինքնիրեն գալով՝ ըսաւ. “Քանի՜ վարձկաններ կան հօրս տունը՝ հացով լիացած, ու ես հոս սովամահ կը կորսուիմ:
Dod'oo ma ana du'a neu-nema nae, ‘Sia ama ngga umen, basa atahori mana tao-ues ra hambu raa losa ra'ab'eta. Te au sia ia ae' a mate ndoes ena.
18 Կանգնիմ, երթամ հօրս քով եւ ըսեմ անոր. «Հա՛յր, մեղանչեցի երկինքի դէմ ու քու առջեւդ,
Malole lena', au bali' isi' ama ngga. Fo ufad'e ae, “Ama'! Au tao sala monae' ena neu Lamatua' ma ama' boe.
19 եւ ա՛լ արժանի չեմ քու որդիդ կոչուելու. ըրէ՛ զիս վարձկաններէդ մէկուն պէս»”:
Au nda undandaa dad'i ama' anan sa ena. Sad'i ama' simbo au dad'i ate sia ama' umen, o naa malole boe!’”
20 Ուստի կանգնեցաւ ու գնաց իր հօր քով: Մինչ ինք դեռ շատ հեռու էր՝ հայրը տեսաւ զայն եւ գթաց. վազելով՝ անոր վիզին վրայ ինկաւ ու համբուրեց զայն:
Ana du'a nala ta'o naa ma, fela de bali' nisi' aman umen. Fe'e sia dod'oo' te toulasi' a nita e, ma tud'a kasian mbali e. Ana onda mia umen de nela-nela' neu soru anan mana bali' a. De ana holu ma id'u e.
21 Որդին ալ ըսաւ անոր. “Հա՛յր, մեղանչեցի երկինքի դէմ ու քու առջեւդ, եւ ա՛լ արժանի չեմ քու որդիդ կոչուելու”:
Boe ma ana' a ola' no aman nae, ‘Ama'! Au tao sala monae' neu Lamatua' ma ama'. Au nda undandaa dad'i anam sa ena.’
22 Բայց հայրը ըսաւ իր ծառաներուն. “Հանեցէ՛ք առաջին պարեգօտը եւ հագցուցէ՛ք անոր, մատանի՛ դրէք անոր ձեռքը ու կօշիկներ՝ անոր ոտքերը:
Te aman parenda tute' atahori mana tao ues nara nae, ‘Woi! Lailai, e! Mii ha'i mendi bad'u meulau' seli a! fo fee ne pake. Olu ndeli neu lima u'un, ma sapatu neu ei nara.
23 Եւ բերէ՛ք պարարտ զուարակը, մորթեցէ՛ք, ուտե՛նք ու զուարճանա՛նք.
Mii lea mala sapi mbaruna' naa fo tati, te hita tae feta-dote teu esa.
24 որովհետեւ այս որդիս մեռած էր՝ եւ վերապրեցաւ, կորսուած էր՝ ու գտնուեցաւ”: Եւ սկսան զուարճանալ:
Huu ana ngga ia ona' mana mate' ena, te ia naa ana nasod'a bali' ena. Ana mopo, te ia naa au hambu bali' e ena.’ Ola' basa ta'o naa ma, ara feta-d'ote boe.
25 Անոր երէց որդին արտն էր. երբ եկաւ ու մօտեցաւ տան, լսեց նուագարաններու եւ պարերու ձայնը,
Lele' naa, ana ulu' a nese ume, huu ana neu tao ues sia osi rala. Lele' ana bali' ma, fe'e sia dod'oo' te ana rena atahori ra'amina' lii-lii' ma lendo-foti.
26 ու իրեն կանչելով ծառաներէն մէկը՝ հարցափորձեց թէ ի՛նչ էր այդ:
Boe ma ana no'e nala mana tao ues esa, de natane nae, ‘Woi! Tao rarame' saa ia?’
27 Ան ալ ըսաւ անոր. “Եղբայրդ եկաւ, ու հայրդ մորթեց պարարտ զուարակը, որովհետեւ ողջ առողջ վերստացաւ զայն”:
Atahori mana tao ues a nataa nae, ‘Malangga od'i ma nema ena. Dad'i ama', denu tati sapi fo tao fefeta monae', huu anan bali' no sod'a'.’
28 Իսկ ինք բարկացաւ եւ չէր ուզեր ներս մտնել. ուստի իր հայրը դուրս ելլելով՝ կ՚աղաչէր անոր:
Rena ta'o naa, ma ana ulu' a namanasa. Ana nda nau ume rala neu sa ena. Boe ma aman nema de kokoe e ume rala neu.
29 Ան ալ պատասխանեց իր հօր. “Ահա՛ այսչափ տարի է՝ որ կը ծառայեմ քեզի, ու բնա՛ւ քու պատուիրանդ զանց չըրի. սակայն երբե՛ք ուլ մը չտուիր ինծի՝ որ զուարճանայի բարեկամներուս հետ:
Te ana namue nae, ‘Ama'! D'u'a sob'a dei! D'oon basa ia au tao ues ita' mamate ngga ona' ate fee ama'. Au nda ulena-langga neu ama' hihii-nanaun sa. Ona' naa o, ama' nda fe'e fee mita au hie ana' esa fo tao fefetas umuho'o o nonoo nggara sa boe.
30 Բայց երբ եկաւ այդ որդիդ՝ որ լափեց քու ունեցածդ պոռնիկներու հետ, մորթեցիր անոր պարարտ զուարակը”:
Tao-tao te ama' ana mana ngganggari hata-heto' a, neu na'amina' no ina' ra de nabasa' ama' d'oin. Ana bali' nema ma, ama' tati sapi malolen seli de tao fefeta monae' fee ne.’
31 Ան ալ ըսաւ անոր. “Որդեա՛կ, դուն միշտ ինծի հետ ես, ու ամբողջ ունեցածս քո՛ւկդ է:
Te aman nataa nae, ‘Ana susue ngge! Rena malolole! Leo mo au doo basa ia ena. Basa saa fo ama' enan, naa ra o ho enam boe.
32 Սակայն պէտք էր զուարճանալ եւ ուրախանալ, որովհետեւ այս եղբայրդ մեռած էր՝ ու վերապրեցաւ, կորսուած էր՝ եւ գտնուեցաւ”»:
Te oras ia hita musi feta-d'ote tamaho'o, huu od'im ia. Fe'esa'an, ona' ana mate ena, te ia naa nasod'a bali' ena. Ana mopo ena, te ia naa hambu bali' e ena.’”
