< ՅՈՎՀԱՆՆՈԻ 6 >

1 Ասկէ ետք, Յիսուս գնաց Գալիլեայի՝ այսինքն Տիբերիայի ծովուն միւս կողմը:
تَتَح پَرَں یِیشُ رْگالِیلْ پْرَدیشِییَسْیَ تِوِرِیانامْنَح سِنْدھوح پارَں گَتَوانْ۔
2 Մեծ բազմութիւն մը կը հետեւէր անոր, որովհետեւ կը տեսնէին այն նշանները՝ որ կ՚ընէր հիւանդներուն վրայ:
تَتو وْیادھِمَلّوکَسْواسْتھْیَکَرَنَرُوپانِ تَسْیاشْچَرْیّانِ کَرْمّانِ درِشْٹْوا بَہَوو جَناسْتَتْپَشْچادْ اَگَچّھَنْ۔
3 Յիսուս լեռը ելաւ ու նստաւ հոն՝ իր աշակերտներուն հետ:
تَتو یِیشُح پَرْوَّتَمارُہْیَ تَتْرَ شِشْیَیح ساکَمْ۔
4 Հրեաներուն Զատիկի տօնը մօտ էր:
تَسْمِنْ سَمَیَ نِسْتاروتْسَوَنامْنِ یِہُودِییانامَ اُتْسَوَ اُپَسْتھِتی
5 Երբ Յիսուս աչքերը բարձրացուց ու տեսաւ թէ մեծ բազմութիւն մը կու գար իրեն, ըսաւ Փիլիպպոսի. «Ուրկէ՞ հաց գնենք՝ որպէսզի ասոնք ուտեն»:
یِیشُ رْنیتْرے اُتّولْیَ بَہُلوکانْ سْوَسَمِیپاگَتانْ وِلوکْیَ پھِلِپَں پرِشْٹَوانْ ایتیشاں بھوجَنایَ بھوجَدْرَوْیانِ وَیَں کُتْرَ کْریتُں شَکْرُمَح؟
6 (Ասիկա կ՚ըսէր՝ զայն փորձելու համար, քանի որ ինք գիտէր թէ ի՛նչ պիտի ընէր: )
واکْیَمِدَں تَسْیَ پَرِیکْشارْتھَمْ اَوادِیتْ کِنْتُ یَتْ کَرِشْیَتِ تَتْ سْوَیَمْ اَجاناتْ۔
7 Փիլիպպոս պատասխանեց անոր. «Երկու հարիւր դահեկանի հաց չի բաւեր անոնց, որպէսզի իւրաքանչիւրը քիչ մը առնէ»:
پھِلِپَح پْرَتْیَووچَتْ ایتیشامْ ایکَیکو یَدْیَلْپَمْ اَلْپَں پْراپْنوتِ تَرْہِ مُدْراپادَدْوِشَتینَ کْرِیتَپُوپا اَپِ نْیُونا بھَوِشْیَنْتِ۔
8 Իր աշակերտներէն մէկը, Սիմոն Պետրոսի եղբայրը՝ Անդրէաս, ըսաւ իրեն.
شِمونْ پِتَرَسْیَ بھْراتا آنْدْرِیاکھْیَح شِشْیانامیکو وْیاہرِتَوانْ
9 «Հոս պատանի մը կայ, որ ունի հինգ գարիէ նկանակ ու երկու ձուկ. բայց ի՞նչ են անոնք՝ այդչափ մարդոց համար»:
اَتْرَ کَسْیَچِدْ بالَکَسْیَ سَمِیپے پَنْچَ یاوَپُوپاح کْشُدْرَمَتْسْیَدْوَیَنْچَ سَنْتِ کِنْتُ لوکاناں ایتاواتاں مَدھْیے تَیح کِں بھَوِشْیَتِ؟
10 Յիսուս ըսաւ. «Նստեցուցէ՛ք այդ մարդիկը»: Հոն առատ խոտ կար, ու մարդիկը նստան՝ թիւով հինգ հազարի չափ:
پَشْچادْ یِیشُرَوَدَتْ لوکانُپَویشَیَتَ تَتْرَ بَہُیَوَسَسَتّواتْ پَنْچَسَہَسْتْریبھْیو نْیُونا اَدھِکا وا پُرُشا بھُومْیامْ اُپاوِشَنْ۔
11 Յիսուս առաւ նկանակները, շնորհակալ եղաւ եւ բաշխեց աշակերտներուն, աշակերտներն ալ՝ նստողներուն. նմանապէս ձուկերէն՝ ո՛րչափ որ ուզեցին:
تَتو یِیشُسْتانْ پُوپانادایَ اِیشْوَرَسْیَ گُنانْ کِیرْتَّیِتْوا شِشْییشُ سَمارْپَیَتْ تَتَسْتے تیبھْیَ اُپَوِشْٹَلوکیبھْیَح پُوپانْ یَتھیشْٹَمَتْسْیَنْچَ پْرادُح۔
12 Երբ կշտացան՝ ըսաւ իր աշակերտներուն. «Ժողվեցէ՛ք աւելցած բեկորները, որպէսզի ոչինչ կորսուի»:
تیشُ ترِپْتیشُ سَ تانَووچَدْ ایتیشاں کِنْچِدَپِ یَتھا ناپَچِییَتے تَتھا سَرْوّانْیَوَشِشْٹانِ سَںگرِہْلِیتَ۔
13 Ուստի ժողվեցին, եւ տասներկու կողով լեցուցին այդ հինգ գարիէ նկանակներէն մնացած բեկորներով, որոնք ուտողներէն աւելցան:
تَتَح سَرْوّیشاں بھوجَناتْ پَرَں تے تیشاں پَنْچاناں یاوَپُوپاناں اَوَشِشْٹانْیَکھِلانِ سَںگرِہْیَ دْوادَشَڈَلَّکانْ اَپُورَیَنْ۔
14 Իսկ մարդիկը, երբ տեսան Յիսուսի ըրած նշանը, կ՚ըսէին. «Ճշմա՛րտապէս ասիկա՛ է այն մարգարէն, որ աշխարհ պիտի գար»:
اَپَرَں یِیشوریتادرِشِیمْ آشْچَرْیَّکْرِیاں درِشْٹْوا لوکا مِتھو وَکْتُماریبھِرے جَگَتِ یَسْیاگَمَنَں بھَوِشْیَتِ سَ ایوایَمْ اَوَشْیَں بھَوِشْیَدْوَکْتّا۔
15 Ուրեմն Յիսուս, գիտնալով թէ պիտի գան յափշտակելու զինք՝ որպէսզի թագաւոր ընեն զինք, դարձեալ լեռը գնաց՝ առանձին:
اَتَایوَ لوکا آگَتْیَ تَماکْرَمْیَ راجانَں کَرِشْیَنْتِ یِیشُسْتیشامْ اِیدرِشَں مانَسَں وِجْنایَ پُنَشْچَ پَرْوَّتَمْ ایکاکِی گَتَوانْ۔
16 Երբ իրիկուն եղաւ՝ իր աշակերտները իջան ծովեզերքը,
سایَںکالَ اُپَسْتھِتے شِشْیا جَلَدھِتَٹَں وْرَجِتْوا ناوَمارُہْیَ نَگَرَدِشِ سِنْدھَو واہَیِتْواگَمَنْ۔
17 ու նաւ մտնելով կ՚երթային ծովուն միւս կողմը՝ Կափառնայում: Արդէն մթնցած էր, բայց դեռ Յիսուս եկած չէր իրենց:
تَسْمِنْ سَمَیے تِمِرَ اُپاتِشْٹھَتْ کِنْتُ یِیشُسْتیشاں سَمِیپَں ناگَچّھَتْ۔
18 Ծովն ալ ալեկոծ էր՝ սաստիկ փչող հովէն:
تَدا پْرَبَلَپَوَنَوَہَناتْ ساگَرے مَہاتَرَنْگو بھَوِتُمْ آریبھے۔
19 Երբ թի վարելով քսանհինգ կամ երեսուն ասպարէզի չափ գացին՝ տեսան Յիսուսը, որ կը մօտենար նաւուն՝ ծովուն վրայ քալելով, ու վախցան:
تَتَسْتے واہَیِتْوا دْوِتْرانْ کْروشانْ گَتاح پَشْچادْ یِیشُں جَلَدھیرُپَرِ پَدْبھْیاں وْرَجَنْتَں نَوکانْتِکَمْ آگَچّھَنْتَں وِلوکْیَ تْراسَیُکْتا اَبھَوَنْ
20 Բայց ինք ըսաւ անոնց. «Ե՛ս եմ, մի՛ վախնաք»:
کِنْتُ سَ تانُکْتَّوانْ اَیَمَہَں ما بھَیشْٹَ۔
21 Ուստի ուզեցին ընդունիլ զինք նաւուն մէջ. եւ նաւը իսկոյն հասաւ այն երկիրը՝ ուր կ՚երթային:
تَدا تے تَں سْوَیرَں ناوِ گرِہِیتَوَنْتَح تَدا تَتْکْشَنادْ اُدِّشْٹَسْتھانے نَورُپاسْتھاتْ۔
22 Հետեւեալ օրը՝ բազմութիւնը, որ ծովուն միւս եզերքն էր, տեսաւ թէ ուրիշ նաւակ չկար այն մէկէն զատ՝ որուն մէջ անոր աշակերտները մտած էին, եւ թէ Յիսուս իր աշակերտներուն հետ մտած չէր նաւակը, այլ անոր աշակերտները առանձին գացեր էին
یَیا ناوا شِشْیا اَگَچّھَنْ تَدَنْیا کاپِ نَوکا تَسْمِنْ سْتھانے ناسِیتْ تَتو یِیشُح شِشْیَیح ساکَں ناگَمَتْ کیوَلاح شِشْیا اَگَمَنْ ایتَتْ پارَسْتھا لوکا جْناتَوَنْتَح۔
23 (բայց Տիբերիայէն ուրիշ նաւակներ եկան այն տեղին մօտ, ուր կերեր էին հացը՝ Տէրոջ շնորհակալ ըլլալէն ետք):
کِنْتُ تَتَح پَرَں پْرَبھُ رْیَتْرَ اِیشْوَرَسْیَ گُنانْ اَنُکِیرْتّیَ لوکانْ پُوپانْ اَبھوجَیَتْ تَتْسْتھانَسْیَ سَمِیپَسْتھَتِوِرِیایا اَپَراسْتَرَنَیَ آگَمَنْ۔
24 Ուրեմն բազմութիւնը՝ տեսնելով թէ ո՛չ Յիսուս հոն է, ո՛չ ալ անոր աշակերտները, իրե՛նք ալ նաւ մտան եւ գացին Կափառնայում՝ փնտռելու Յիսուսը:
یِیشُسْتَتْرَ ناسْتِ شِشْیا اَپِ تَتْرَ نا سَنْتِ لوکا اِتِ وِجْنایَ یِیشُں گَویشَیِتُں تَرَنِبھِح کَپھَرْناہُومْ پُرَں گَتاح۔
25 Երբ գտան զինք՝ ծովուն միւս եզերքը, ըսին իրեն. «Ռաբբի՛, ե՞րբ եկար հոս»:
تَتَسْتے سَرِتْپَتیح پارے تَں ساکْشاتْ پْراپْیَ پْراووچَنْ ہے گُرو بھَوانْ اَتْرَ سْتھانے کَداگَمَتْ؟
26 Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Ճշմա՛րտապէս, ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Դուք զիս կը փնտռէք՝ ո՛չ թէ քանի որ նշաններ տեսաք, հապա՝ որովհետեւ նկանակներէն կերաք ու կշտացաք”:
تَدا یِیشُسْتانْ پْرَتْیَوادِیدْ یُشْمانَہَں یَتھارْتھَتَرَں وَدامِ آشْچَرْیَّکَرْمَّدَرْشَنادّھیتو رْنَ کِنْتُ پُوپَبھوجَناتْ تینَ ترِپْتَتْوانْچَ ماں گَویشَیَتھَ۔
27 Գացէ՛ք, գործեցէ՛ք ո՛չ թէ կորստական կերակուրին համար, հապա այն կերակուրին համար՝ որ կը մնայ յաւիտենական կեանքին մէջ, եւ մարդու Որդի՛ն պիտի տայ ձեզի, որովհետեւ Հայրը՝ Աստուած զի՛նք կնքեց»: (aiōnios g166)
کْشَیَنِییَبھَکْشْیارْتھَں ما شْرامِشْٹَ کِنْتْوَنْتایُرْبھَکْشْیارْتھَں شْرامْیَتَ، تَسْماتْ تادرِشَں بھَکْشْیَں مَنُجَپُتْرو یُشْمابھْیَں داسْیَتِ؛ تَسْمِنْ تاتَ اِیشْوَرَح پْرَمانَں پْراداتْ۔ (aiōnios g166)
28 Ուրեմն ըսին իրեն. «Ի՞նչ ընենք՝ որպէսզի կատարենք Աստուծոյ գործերը»:
تَدا تےپرِچّھَنْ اِیشْوَرابھِمَتَں کَرْمَّ کَرْتُّمْ اَسْمابھِح کِں کَرْتَّوْیَں؟
29 Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Սա՛ է Աստուծոյ գործը, որ հաւատաք անոր ղրկածին»:
تَتو یِیشُرَوَدَدْ اِیشْوَرو یَں پْرَیرَیَتْ تَسْمِنْ وِشْوَسَنَمْ اِیشْوَرابھِمَتَں کَرْمَّ۔
30 Ուստի ըսին իրեն. «Բայց դուն ի՞նչ նշան կ՚ընես, որ տեսնենք ու հաւատանք քեզի. ի՞նչ կը գործես:
تَدا تے وْیاہَرَنْ بھَوَتا کِں لَکْشَنَں دَرْشِتَں یَدّرِشْٹْوا بھَوَتِ وِشْوَسِشْیامَح؟ تْوَیا کِں کَرْمَّ کرِتَں؟
31 Մեր հայրերը անապատին մէջ մանանա՛ն կերան, ինչպէս գրուած է. “Երկինքէն հաց տուաւ անոնց՝ որպէսզի ուտեն”»:
اَسْماکَں پُورْوَّپُرُشا مَہاپْرانْتَرے مانّاں بھوکْتُّں پْراپُح یَتھا لِپِراسْتے۔ سْوَرْگِییانِ تُ بھَکْشْیانِ پْرَدَدَو پَرَمیشْوَرَح۔
32 Իսկ Յիսուս ըսաւ անոնց. «Ճշմա՛րտապէս, ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Մովսէս չտուաւ ձեզի երկնային հացը, բայց իմ Հա՛յրս կու տայ ձեզի ճշմարիտ երկնային հացը”.
تَدا یِیشُرَوَدَدْ اَہَں یُشْمانَتِیَتھارْتھَں وَدامِ مُوسا یُشْمابھْیَں سْوَرْگِییَں بھَکْشْیَں ناداتْ کِنْتُ مَمَ پِتا یُشْمابھْیَں سْوَرْگِییَں پَرَمَں بھَکْشْیَں دَداتِ۔
33 որովհետեւ Աստուծոյ հացը ա՛ն է, որ կ՚իջնէ երկինքէն եւ կեանք կու տայ աշխարհի»:
یَح سْوَرْگادَوَرُہْیَ جَگَتے جِیوَنَں دَداتِ سَ اِیشْوَرَدَتَّبھَکْشْیَرُوپَح۔
34 Ուրեմն ըսին իրեն. «Տէ՛ր, ամէ՛ն ատեն տուր մեզի այդ հացը»:
تَدا تے پْراووچَنْ ہے پْرَبھو بھَکْشْیَمِدَں نِتْیَمَسْمَبھْیَں دَداتُ۔
35 Յիսուս ըսաւ անոնց. «Ե՛ս եմ կեանքի հացը. ա՛ն որ կու գայ ինծի՝ երբե՛ք պիտի չանօթենայ, եւ ա՛ն որ կը հաւատայ ինծի՝ պիտի չծարաւնայ:
یِیشُرَوَدَدْ اَہَمیوَ جِیوَنَرُوپَں بھَکْشْیَں یو جَنو مَمَ سَنِّدھِمْ آگَچّھَتِ سَ جاتُ کْشُدھارْتّو نَ بھَوِشْیَتِ، تَتھا یو جَنو ماں پْرَتْییتِ سَ جاتُ ترِشارْتّو نَ بھَوِشْیَتِ۔
36 Բայց ես ըսի ձեզի. “Դուք զիս տեսաք ալ, ու չէք հաւատար”:
ماں درِشْٹْواپِ یُویَں نَ وِشْوَسِتھَ یُشْمانَہَمْ اِتْیَووچَں۔
37 Բոլոր անոնք որ Հայրը կու տայ ինծի՝ պիտի գան ինծի, եւ ա՛ն որ կու գայ ինծի՝ բնա՛ւ պիտի չվտարեմ:
پِتا مَہْیَں یاوَتو لوکانَدَداتْ تے سَرْوَّ ایوَ مَمانْتِکَمْ آگَمِشْیَنْتِ یَح کَشْچِچَّ مَمَ سَنِّدھِمْ آیاسْیَتِ تَں کیناپِ پْرَکارینَ نَ دُورِیکَرِشْیامِ۔
38 Որովհետեւ ես իջայ երկինքէն՝ գործադրելու ո՛չ թէ ի՛մ կամքս, հապա անո՛ր կամքը՝ որ ղրկեց զիս:
نِجابھِمَتَں سادھَیِتُں نَ ہِ کِنْتُ پْریرَیِتُرَبھِمَتَں سادھَیِتُں سْوَرْگادْ آگَتوسْمِ۔
39 Եւ զիս ղրկող Հօրը կամքը սա՛ է, որ ո՛չ մէկը կորսնցնեմ բոլոր անոնցմէ՝ որ ինք տուաւ ինծի, հապա յարուցանեմ զանոնք՝ վերջին օրը:
سَ یانْ یانْ لوکانْ مَہْیَمَدَداتْ تیشامیکَمَپِ نَ ہارَیِتْوا شیشَدِنے سَرْوّانَہَمْ اُتّھاپَیامِ اِدَں مَتْپْریرَیِتُح پِتُرَبھِمَتَں۔
40 Որովհետեւ զիս ղրկողին կամքը սա՛ է, որ ո՛վ որ տեսնէ Որդին ու հաւատայ իրեն՝ ունենայ յաւիտենական կեանքը. ե՛ս ալ պիտի յարուցանեմ զայն՝ վերջին օրը»: (aiōnios g166)
یَح کَشْچِنْ مانَوَسُتَں وِلوکْیَ وِشْوَسِتِ سَ شیشَدِنے مَیوتّھاپِتَح سَنْ اَنَنْتایُح پْراپْسْیَتِ اِتِ مَتْپْریرَکَسْیابھِمَتَں۔ (aiōnios g166)
41 Ուստի Հրեաները կը տրտնջէին իրեն դէմ, որովհետեւ ըսաւ. «Ե՛ս եմ երկինքէն իջած հացը»,
تَدا سْوَرْگادْ یَدْ بھَکْشْیَمْ اَواروہَتْ تَدْ بھَکْشْیَمْ اَہَمیوَ یِہُودِییَلوکاسْتَسْیَیتَدْ واکْیے وِوَدَمانا وَکْتُّماریبھِری
42 եւ կ՚ըսէին. «Ասիկա Յովսէփի որդին՝ Յիսուսը չէ՞, որուն հայրն ու մայրը կը ճանչնանք. հապա ի՞նչպէս ասիկա կ՚ըսէ. “Ես իջայ երկինքէն”»:
یُوشَپھَح پُتْرو یِیشُ رْیَسْیَ ماتاپِتَرَو وَیَں جانِیمَ ایشَ کِں سَایوَ نَ؟ تَرْہِ سْوَرْگادْ اَواروہَمْ اِتِ واکْیَں کَتھَں وَکْتِّ؟
43 Յիսուս ալ պատասխանեց անոնց. «Մի՛ տրտնջէք ձեր մէջ:
تَدا یِیشُسْتانْ پْرَتْیَوَدَتْ پَرَسْپَرَں ما وِوَدَدھْوَں
44 Ո՛չ մէկը կրնայ գալ ինծի՝ եթէ զիս ղրկող Հայրը չքաշէ զայն. ու ես պիտի յարուցանեմ զայն՝ վերջին օրը:
مَتْپْریرَکینَ پِتْرا ناکرِشْٹَح کوپِ جَنو مَمانْتِکَمْ آیاتُں نَ شَکْنوتِ کِنْتْواگَتَں جَنَں چَرَمےہْنِ پْروتّھاپَیِشْیامِ۔
45 Մարգարէներուն մէջ գրուած է. “Բոլորն ալ սորված պիտի ըլլան Աստուծմէ”: Ո՛վ որ կը լսէ Հօրմէն ու կը սորվի՝ ինծի՛ կու գայ:
تے سَرْوَّ اِیشْوَرینَ شِکْشِتا بھَوِشْیَنْتِ بھَوِشْیَدْوادِناں گْرَنْتھیشُ لِپِرِتّھَماسْتے اَتو یَح کَشْچِتْ پِتُح سَکاشاتْ شْرُتْوا شِکْشَتے سَ ایوَ مَمَ سَمِیپَمْ آگَمِشْیَتِ۔
46 Ո՛չ մէկը տեսած է Հայրը, բացի անկէ՝ որ Աստուծմէ է. անիկա՛ տեսած է Հայրը:
یَ اِیشْوَرادْ اَجایَتَ تَں وِنا کوپِ مَنُشْیو جَنَکَں نادَرْشَتْ کیوَلَح سَایوَ تاتَمْ اَدْراکْشِیتْ۔
47 Ճշմա՛րտապէս, ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Ա՛ն որ կը հաւատայ ինծի՝ ունի՛ յաւիտենական կեանքը”: (aiōnios g166)
اَہَں یُشْمانْ یَتھارْتھَتَرَں وَدامِ یو جَنو مَیِ وِشْواسَں کَروتِ سونَنْتایُح پْراپْنوتِ۔ (aiōnios g166)
48 Ե՛ս եմ կեանքի հացը:
اَہَمیوَ تَجِّیوَنَبھَکْشْیَں۔
49 Ձեր հայրերը կերան մանանան անապատին մէջ, բայց մեռան:
یُشْماکَں پُورْوَّپُرُشا مَہاپْرانْتَرے مَنّابھَکْشْیَں بھُوکْتّاپِ مرِتاح
50 Ա՛յս է այն հացը՝ որ կ՚իջնէ երկինքէն, որպէսզի եթէ մէկը ուտէ ասկէ՝ չմեռնի:
کِنْتُ یَدْبھَکْشْیَں سْوَرْگاداگَچّھَتْ تَدْ یَدِ کَشْچِدْ بھُنْکْتّے تَرْہِ سَ نَ مْرِیَتے۔
51 Ե՛ս եմ կենարար հացը՝ որ իջայ երկինքէն: Եթէ մէկը ուտէ այս հացէն՝ պիտի ապրի յաւիտեա՛ն. եւ այն հացը որ ես պիտի տամ՝ իմ մարմի՛նս է, որ պիտի տամ աշխարհի կեանքին համար»: (aiōn g165)
یَجِّیوَنَبھَکْشْیَں سْوَرْگاداگَچّھَتْ سوہَمیوَ اِدَں بھَکْشْیَں یو جَنو بھُنْکْتّے سَ نِتْیَجِیوِی بھَوِشْیَتِ۔ پُنَشْچَ جَگَتو جِیوَنارْتھَمَہَں یَتْ سْوَکِییَپِشِتَں داسْیامِ تَدیوَ مَیا وِتَرِتَں بھَکْشْیَمْ۔ (aiōn g165)
52 Ուստի Հրեաները կը վիճէին իրարու հետ եւ կ՚ըսէին. «Ի՞նչպէս ասիկա կրնայ տալ մեզի իր մարմինը՝ ուտելու»:
تَسْمادْ یِہُودِییاح پَرَسْپَرَں وِوَدَمانا وَکْتُّماریبھِرے ایشَ بھوجَنارْتھَں سْوِییَں پَلَلَں کَتھَمْ اَسْمَبھْیَں داسْیَتِ؟
53 Իսկ Յիսուս ըսաւ անոնց. «Ճշմա՛րտապէս, ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Եթէ չուտէք մարդու Որդիին մարմինը ու չխմէք անոր արիւնը, կեանքը չէք ունենար ձեր մէջ”:
تَدا یِیشُسْتانْ آووچَدْ یُشْمانَہَں یَتھارْتھَتَرَں وَدامِ مَنُشْیَپُتْرَسْیامِشے یُشْمابھِ رْنَ بھُکْتّے تَسْیَ رُدھِرے چَ نَ پِیتے جِیوَنینَ سارْدّھَں یُشْماکَں سَمْبَنْدھو ناسْتِ۔
54 Ո՛վ որ կ՚ուտէ իմ մարմինս եւ կը խմէ իմ արիւնս՝ ունի յաւիտենական կեանքը, ու ես պիտի յարուցանեմ զայն՝ վերջին օրը. (aiōnios g166)
یو مَمامِشَں سْوادَتِ مَمَ سُدھِرَنْچَ پِوَتِ سونَنْتایُح پْراپْنوتِ تَتَح شیشےہْنِ تَمَہَمْ اُتّھاپَیِشْیامِ۔ (aiōnios g166)
55 որովհետեւ իմ մարմինս ճշմա՛րտապէս կերակուր է, եւ իմ արիւնս՝ ճշմա՛րտապէս խմելիք:
یَتو مَدِییَمامِشَں پَرَمَں بھَکْشْیَں تَتھا مَدِییَں شونِتَں پَرَمَں پییَں۔
56 Ա՛ն որ կ՚ուտէ իմ մարմինս ու կը խմէ իմ արիւնս՝ անիկա՛ կը բնակի իմ մէջս, եւ ես՝ անոր մէջ:
یو جَنو مَدِییَں پَلَلَں سْوادَتِ مَدِییَں رُدھِرَنْچَ پِوَتِ سَ مَیِ وَسَتِ تَسْمِنَّہَنْچَ وَسامِ۔
57 Ինչպէս ապրող Հայրը ղրկեց զիս, ու ես կ՚ապրիմ Հօրը միջոցով, այնպէս ալ ա՛ն որ կ՚ուտէ զիս՝ ի՛նք ալ պիտի ապրի ինձմով:
مَتْپْریرَیِتْرا جِیوَتا تاتینَ یَتھاہَں جِیوامِ تَدْوَدْ یَح کَشْچِنْ مامَتِّ سوپِ مَیا جِیوِشْیَتِ۔
58 Ա՛յս է այն հացը՝ որ իջած է երկինքէն: Ա՛ն որ ուտէ այս հացը՝ պիտի ապրի յաւիտեա՛ն. ո՛չ թէ ձեր հայրերուն պէս, որոնք կերան մանանան՝ բայց մեռան»: (aiōn g165)
یَدْبھَکْشْیَں سْوَرْگاداگَچّھَتْ تَدِدَں یَنْمانّاں سْوادِتْوا یُشْماکَں پِتَرومْرِیَنْتَ تادرِشَمْ اِدَں بھَکْشْیَں نَ بھَوَتِ اِدَں بھَکْشْیَں یو بھَکْشَتِ سَ نِتْیَں جِیوِشْیَتِ۔ (aiōn g165)
59 Այս բաները խօսեցաւ ժողովարանին մէջ, երբ կը սորվեցնէր Կափառնայումի մէջ:
یَدا کَپھَرْناہُومْ پُرْیّاں بھَجَنَگیہے اُپادِشَتْ تَدا کَتھا ایتا اَکَتھَیَتْ۔
60 Իսկ աշակերտներէն շատերը՝ երբ լսեցին՝ ըսին. «Խիստ է այդ խօսքը, ո՞վ կրնայ մտիկ ընել զայն»:
تَدیتّھَں شْرُتْوا تَسْیَ شِشْیانامْ اَنیکے پَرَسْپَرَمْ اَکَتھَیَنْ اِدَں گاڈھَں واکْیَں واکْیَمِیدرِشَں کَح شْروتُں شَکْرُیاتْ؟
61 Երբ Յիսուս ինքնիրեն հասկցաւ թէ իր աշակերտները կը տրտնջեն ատոր համար, ըսաւ անոնց. «Ատիկա կը գայթակղեցնէ՞ ձեզ:
کِنْتُ یِیشُح شِشْیانامْ اِتّھَں وِوادَں سْوَچِتّے وِجْنایَ کَتھِتَوانْ اِدَں واکْیَں کِں یُشْماکَں وِگھْنَں جَنَیَتِ؟
62 Հապա ի՞նչ պիտի մտածէք, եթէ տեսնէք մարդու Որդիին բարձրանալը հոն՝ ուր նախապէս էր:
یَدِ مَنُجَسُتَں پُورْوَّواسَسْتھانَمْ اُورْدْوَّں گَچّھَنْتَں پَشْیَتھَ تَرْہِ کِں بھَوِشْیَتِ؟
63 Հոգի՛ն է կեանք տուողը. մարմինը օգո՛ւտ մը չունի: Այն խօսքերը որ կ՚ըսեմ ձեզի՝ Հոգի ու կեանք են:
آتْمَیوَ جِیوَنَدایَکَح وَپُ رْنِشْپھَلَں یُشْمَبھْیَمَہَں یانِ وَچاںسِ کَتھَیامِ تانْیاتْما جِیوَنَنْچَ۔
64 Բայց ձեր մէջ կան ոմանք՝ որ չեն հաւատար»: Որովհետեւ Յիսուս սկիզբէն գիտէր թէ որո՛նք են անոնք՝ որ չեն հաւատար, եւ ո՛վ է ան՝ որ պիտի մատնէ զինք:
کِنْتُ یُشْماکَں مَدھْیے کیچَنَ اَوِشْواسِنَح سَنْتِ کے کے نَ وِشْوَسَنْتِ کو وا تَں پَرَکَریشُ سَمَرْپَیِشْیَتِ تانْ یِیشُراپْرَتھَمادْ ویتِّ۔
65 Ու ըսաւ. «Ասո՛ր համար ըսի ձեզի. “Ո՛չ մէկը կրնայ գալ ինծի, եթէ իմ Հօրմէս տրուած չըլլայ անոր”»:
اَپَرَمَپِ کَتھِتَوانْ اَسْماتْ کارَنادْ اَکَتھَیَں پِتُح سَکاشاتْ شَکْتِّمَپْراپْیَ کوپِ مَمانْتِکَمْ آگَنْتُں نَ شَکْنوتِ۔
66 Այս պատճառով իր աշակերտներէն շատեր հեռացան, եւ ա՛լ չէին շրջեր իրեն հետ:
تَتْکالےنیکے شِشْیا وْیاگھُٹْیَ تینَ سارْدّھَں پُنَ رْناگَچّھَنْ۔
67 Ուստի Յիսուս ըսաւ տասներկուքին. «Միթէ դո՞ւք ալ կ՚ուզէք երթալ»:
تَدا یِیشُ رْدْوادَشَشِشْیانْ اُکْتَّوانْ یُویَمَپِ کِں یاسْیَتھَ؟
68 Սիմոն Պետրոս պատասխանեց անոր. «Տէ՛ր, որո՞ւն պիտի երթանք. դո՛ւն ունիս յաւիտենական կեանքի խօսքերը: (aiōnios g166)
تَتَح شِمونْ پِتَرَح پْرَتْیَووچَتْ ہے پْرَبھو کَسْیابھْیَرْنَں گَمِشْیامَح؟ (aiōnios g166)
69 Մենք հաւատացինք ու գիտցանք թէ դո՛ւն ես Քրիստոսը՝ Աստուծոյ Որդին»:
اَنَنْتَجِیوَنَدایِنْیو یاح کَتھاسْتاسْتَوَیوَ۔ بھَوانْ اَمَریشْوَرَسْیابھِشِکْتَّپُتْرَ اِتِ وِشْوَسْیَ نِشْچِتَں جانِیمَح۔
70 Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Ես չընտրեցի՞ ձեզ՝ տասներկուքդ. բայց ձեզմէ մէկը չարախօս է»:
تَدا یِیشُرَوَدَتْ کِمَہَں یُشْماکَں دْوادَشَجَنانْ مَنونِیتانْ نَ کرِتَوانْ؟ کِنْتُ یُشْماکَں مَدھْییپِ کَشْچِدیکو وِگھْنَکارِی وِدْیَتے۔
71 Ան կը խօսէր Իսկարիովտացի Սիմոնեան Յուդայի մասին, որովհետեւ անիկա՛ էր որ պիտի մատնէր զինք, թէպէտ տասներկուքէն մէկն էր:
اِماں کَتھَں سَ شِمونَح پُتْرَمْ اِیشْکَرِییوتِییَں یِہُودامْ اُدِّشْیَ کَتھِتَوانْ یَتو دْوادَشاناں مَدھْیے گَنِتَح سَ تَں پَرَکَریشُ سَمَرْپَیِشْیَتِ۔

< ՅՈՎՀԱՆՆՈԻ 6 >