ՅՈՎՀԱՆՆՈԻ 17

1 Երբ Յիսուս խօսեցաւ ասոնք, բարձրացուց իր աչքերը դէպի երկինք եւ ըսաւ. «Հա՛յր, ժամը հասած է. փառաւորէ՛ քու Որդիդ, որպէսզի քու Որդիդ ալ փառաւորէ քեզ,

Дупэ че а ворбит астфел, Исус а ридикат окий спре чер ши а зис: „Татэ, асосит часул! Прослэвеште пе Фиул Тэу, ка ши Фиул Тэу сэ Те прослэвяскэ пе Тине,

2 քանի իշխանութիւն տուիր իրեն ամէն մարմինի վրայ, որ տայ յաւիտենական կեանքը բոլոր անոնց՝ որ տուիր իրեն: (aiōnios g166)

дупэ кумЙ-ай дат путере песте орьче фэптурэ, ка сэ дя вяца вешникэ тутурор ачелора пекаре И й-ай дат Ту. (aiōnios g166)

3 Եւ սա՛ է յաւիտենական կեանքը.- ճանչնալ քեզ՝ միմիայն ճշմարիտ Աստուածը, ու Յիսուս Քրիստոսը՝ որ դուն ղրկեցիր: (aiōnios g166)

Ши вяцавешникэ есте ачаста: сэ Те куноаскэ пе Тине, сингурулДумнезеу адевэрат, ши пе Исус Христос, пе кареЛ-ай тримис Ту. (aiōnios g166)

4 Ես փառաւորեցի քեզ երկրի վրայ. աւարտեցի այն գործը՝ որ տուիր ինծի ընելու:

ЕуТе-ам прослэвит пе пэмынт, амсфыршит лукраря пе кареМь-ай дат-о с-о фак.

5 Եւ հիմա, Հա՜յր, փառաւորէ՛ զիս քու քովդ այն փառքով՝ որ ունէի քովդ աշխարհի ըլլալէն առաջ:

Ши акум, Татэ, прослэвеште-Мэ ла Тине Ынсуць ку слава пекаре о авям ла Тине, ынаинте де а фи лумя.

6 Բացայայտեցի քու անունդ այն մարդոց՝ որ տուիր ինծի աշխարհէն: Քուկդ էին՝ եւ ինծի տուիր զանոնք, ու պահեցին քու խօսքդ:

Амфэкут куноскут Нумеле Тэу оаменилор пе кареМи й-ай дат дин луме. Ай Тэй ерау ши Ту Ми й-ай дат; ши ей ау пэзит Кувынтул Тэу.

7 Հիմա գիտցան թէ ամէն ինչ որ տուիր ինծի՝ քեզմէ՛ է.

Акум ау куноскут кэ тот че Мь-ай дат Ту вине де ла Тине.

8 որովհետեւ այն խօսքերը որ տուիր ինծի՝ ես տուի անոնց, անոնք ալ ընդունեցին եւ ճշմա՛րտապէս գիտցան թէ ես քեզմէ՛ ելայ, ու հաւատացին թէ դո՛ւն ղրկեցիր զիս:

Кэч ле-ам дат кувинтеле пе кареМи ле-ай дат Ту. Ей ле-ау примит ши ау куноскут ку адевэрат кэ де ла Тине ам ешит ши ау крезуткэ Ту М-ай тримис.

9 Ես կը թախանձեմ անո՛նց համար. ո՛չ թէ կը թախանձեմ աշխարհին համար, այլ անոնց համար՝ որ դուն տուիր ինծի, որովհետեւ անոնք քուկդ են:

Пентру ей Мэ рог. НуМэ рог пентру луме, чи пентру ачея пе каре Ми й-ай дат Ту, пентру кэ сунт ай Тэй: –

10 Եւ ամէն ինչ որ իմս է՝ քո՛ւկդ է, եւ ինչ որ քուկդ է՝ ի՛մս է, ու ես փառաւորուած եմ անոնցմով:

тот че есте ал Меу есте ал Тэу ши че есте алТэу есте ал Меу – ши Еу сунт прослэвит ын ей.

11 Ա՛լ ես աշխարհի մէջ չեմ. բայց անոնք աշխարհի մէջ են, ու ես կու գամ քեզի: Սո՜ւրբ Հայր, պահէ՛ քու անունովդ անոնք՝ որ դուն տուիր ինծի, որպէսզի մէ՛կ ըլլան՝ ինչպէս մենք մէկ ենք:

Еуну май сунт ын луме, дар ей сунт ын луме, ши Еу вин ла Тине. Сфинте Татэ, пэзеште, ын Нумеле Тэу, пе ачея пе каре Ми й-ай дат, пентру каей сэ фие уна, кумсунтем ши Ной.

12 Մինչ անոնց հետ էի աշխարհի մէջ, զանոնք կը պահէի քու անունովդ: Անոնք որ դուն տուիր ինծի՝ ես պահեցի, եւ անոնցմէ ո՛չ մէկը կորսուեցաւ, բայց միայն՝ այն կորուստի որդին, որպէսզի գրուածը իրագործուի:

Кынд ерам ку ей ын луме, ый пэзям Еу ын Нумеле Тэу. Еуам пэзит пе ачея пе каре Ми й-ай дат шиничунул дин ей н-а перит, афарэде фиул перзэрий, касэ се ымплиняскэ Скриптура.

13 Ա՛լ հիմա կու գամ քեզի, եւ այս բաները կը խօսիմ աշխարհի մէջ, որպէսզի իմ ուրախութիւնս լման ըլլայ իրենց մէջ:

Дар, акум, Еу вин ла Тине; ши спун ачесте лукрурь, пе кынд сунт ынкэ ын луме, пентру ка сэ айбэ ын ей букурия Мя деплинэ.

14 Քու խօսքդ տուի անոնց, եւ աշխարհը ատեց զանոնք՝ որովհետեւ աշխարհէն չեն, ինչպէս ես աշխարհէն չեմ:

Ле-амдат Кувынтул Тэу, шилумя й-а урыт, пентру кэ ей ну сунт дин луме, дупэ кумЕу ну сунт дин луме.

15 Չեմ թախանձեր որ վերցնես զանոնք աշխարհէն, հապա՝ որ պահես զանոնք չարէն:

Ну Те рог сэ-й ей дин луме, чи сэ-йпэзешть де чел рэу.

16 Անոնք աշխարհէն չեն, ինչպէս ես աշխարհէն չեմ:

Ейну сунт дин луме, дупэ кум нич Еу ну сунт дин луме.

17 Սրբացո՛ւր զանոնք քու ճշմարտութեամբդ. քու խօ՛սքդ ճշմարտութիւն է:

Сфинцеште-йприн адевэрул Тэу: КувынтулТэу есте адевэрул.

18 Ինչպէս դուն աշխարհ ղրկեցիր զիս, ես ալ աշխարհ ղրկեցի զանոնք:

КумМ-ай тримис Ту пе Мине ын луме, аша й-ам тримис ши Еу пе ей ын луме.

19 Անոնց համար ես զիս կը սրբացնեմ, որպէսզի իրենք ալ սրբացած ըլլան ճշմարտութեամբ:

ШиЕу Ынсумь Мэ сфинцеск пентру ей, ка ши ей сэ фие сфинциць прин адевэр.

20 Բայց կը թախանձեմ ո՛չ միայն ասոնց համար, այլ նաեւ անոնց համար՝ որ պիտի հաւատան ինծի իրենց խօսքով:

Ши Мэ рог ну нумай пентру ей, чи ши пентру чей че вор креде ын Мине прин кувынтул лор.

21 Որպէսզի բոլորն ալ մէ՛կ ըլլան, ինչպէս դուն՝ Հա՜յր՝ իմ մէջս, ու ես՝ քու մէջդ. որ անո՛նք ալ մէկ ըլլան մեր մէջ, որպէսզի աշխարհը հաւատայ թէ դո՛ւն ղրկեցիր զիս:

Мэ рог катоць сэ фие уна, кум Ту, Татэ, ешть ын Мине, ши Еу ын Тине; ка ши ей сэ фие уна ын Ной, пентру ка лумя сэ крядэ кэ Ту М-ай тримис.

22 Այն փառքը՝ որ դուն տուիր ինծի, ես տուի անոնց, որպէսզի մէկ ըլլան՝ ինչպէս մենք մէկ ենք.

Еу ле-ам дат слава пе каре Мь-ай дат-о Ту, пентру каей сэ фие уна, кум ши Ной сунтем уна –

23 (ես՝ անոնց մէջ, ու դուն՝ իմ մէջս.) որպէսզի իրենք կատարելապէս մէկ ըլլան, եւ աշխարհը գիտնայ թէ դո՛ւն ղրկեցիր զիս, ու սիրեցիր զանոնք՝ ինչպէս սիրեցիր զիս:

Еу ын ей ши Ту ын Мине –, пентру каей сэ фие ын кип десэвыршит уна, ка сэ куноаскэ лумя кэ Ту М-ай тримис ши кэ й-ай юбит кум М-ай юбит пе Мине.

24 Հա՜յր, անոնք որ տուիր ինծի, կ՚ուզեմ որ իրենք ալ ըլլան ինծի հետ՝ ո՛ւր որ ես եմ, որպէսզի տեսնեն իմ փառքս՝ որ տուիր ինծի. որովհետեւ դուն սիրեցիր զիս աշխարհի հիմնադրութենէն առաջ:

Татэ, вряу ка аколо унде сунт Еу, сэ фие ымпреунэ ку Мине ши ачея пе каре Ми й-ай дат Ту, ка сэ вадэ слава Мя, славэ пе каре Мь-ай дат-о Ту, фииндкэТу М-ай юбит ынаинте де ынтемееря лумий.

25 Արդա՜ր Հայր, աշխարհը չճանչցաւ քեզ. բայց ես ճանչցայ քեզ, եւ ասոնք գիտցան թէ դո՛ւն ղրկեցիր զիս:

Неприхэнитуле Татэ, лумяну Те-а куноскут, дар ЕуТе-ам куноскут ши ачештяау куноскут кэ Ту М-ай тримис.

26 Քու անունդ ճանչցուցի անոնց, ու պիտի ճանչցնեմ. որպէսզի այն սէրը՝ որով դուն սիրեցիր զիս՝ ըլլայ անոնց մէջ, ու ե՛ս ալ անոնց մէջ»:

Еуле-ам фэкут куноскут Нумеле Тэу ши ли-Л вой май фаче куноскут, пентру ка драгостя кукаре М-ай юбит Ту сэ фие ын ей ши Еу сэ фиу ын ей.”