ՅԱԿՈԲՈՒ 1
1 Յակոբոս, Աստուծոյ ու Տէր Յիսուս Քրիստոսի ծառայ, տասներկու տոհմերուն՝ որ ցրուած են ամէն կողմ. ողջո՜յն:
James, a Servant of God and of the Lord Jesus Christ, greets the Twelve Tribes that are living abroad.
2 Եղբայրնե՛րս, բոլորովին ուրախութի՛ւն համարեցէք՝ երբ զանազան փորձութիւններու մէջ իյնաք,
My Brothers, whatever may be the temptations that beset you from time to time, always regard them as a reason for rejoicing,
3 գիտնալով թէ ձեր հաւատքին փորձը համբերութիւն կ՚իրագործէ:
knowing, as you do, that the testing of your faith develops endurance.
4 Բայց համբերութիւնը թող ունենայ իր կատարեալ գործը, որպէսզի կատարեալ եւ ամբողջ ըլլաք, եւ ոչինչ պակսի ձեզի:
And let endurance do its work perfectly, so that you may be altogether perfect, and in no respect deficient.
5 Իսկ եթէ իմաստութիւն կը պակսի ձեզմէ մէկուն, թող խնդրէ Աստուծմէ՝ որ բոլորին կու տայ առատապէս՝ առանց կշտամբելու, եւ պիտի տրուի անոր:
If one of you is deficient in wisdom, let him ask wisdom from the God who gives freely to every one without reproaches, and it will be given to him.
6 Բայց հաւատքո՛վ թող խնդրէ, առանց տատամսելու. որովհետեւ ա՛ն որ կը տատամսի՝ նման է ծովուն հողմակոծեալ ու տատանեալ ալիքներուն:
But let him ask with confidence, never doubting; for the man who doubts is like a wave of the sea driven hither and thither at the mercy of the wind —
7 Այդ մարդը թող չկարծէ թէ որեւէ բան պիտի ստանայ Տէրոջմէն.
Such a man must not expect that he will receive anything from the Lord,
8 երկմիտ մարդը անհաստատ է իր բոլոր ճամբաներուն մէջ:
vacillating as he is, irresolute at every turn.
9 Նուաստ եղբայրը թող պարծենայ իր բարձրացումով,
Let a Brother in humble circumstances be proud of his exalted position, but a rich Brother of his humiliation;
10 իսկ հարուստը՝ իր նուաստացումով, որովհետեւ ինք պիտի անցնի խոտի ծաղիկին պէս.
for the rich man will pass away ‘like the flower of the grass.’
11 քանի որ արեւը կը ծագի այրող տաքութեամբ ու կը չորցնէ խոտը, անոր ծաղիկը կը թափի, եւ անոր տեսքին վայելչութիւնն ալ կը կորսուի: Այդպէս ալ հարուստը պիտի թառամի իր ճամբաներուն մէջ:
As the sun rises, and the hot wind blows, ‘the grass withers, its flower fades,’ and all its beauty is gone. So is it with the rich man. In the midst of his pursuits he will come to an untimely end.
12 Երանի՜ այն մարդուն՝ որ կը տոկայ փորձութեան. որովհետեւ երբ փորձարկուի եւ ընտիր գտնուի՝ պիտի ստանայ կեանքի պսակը, որ Տէրը խոստացաւ զինք սիրողներուն:
Blessed is the man who remains firm under temptation, for, when he has stood the test, he will receive the crown of Life, which the Lord has promised to those who love him.
13 Ո՛չ մէկը թող ըսէ՝ երբ կը փորձուի. «Աստուծմէ՛ կը փորձուիմ». որովհետեւ Աստուած չարէն չի փորձուիր, ո՛չ ալ ի՛նք կը փորձէ ոեւէ մէկը:
Let no one say, when he is tempted, “It is God who is tempting me!” For God, who cannot be tempted to do wrong, does not himself tempt any one.
14 Սակայն իւրաքանչիւրը կը փորձուի՝ հրապուրուած ու խաբուած իր ցանկութենէն.
A man is in every case tempted by his own passions — allured and enticed by them.
15 Յետոյ՝ ցանկութիւնը յղանալով մեղք կը ծնանի, իսկ երբ մեղքը կատարուի՝ մահ կը ծնանի:
Then Passion conceives and gives birth to Sin, and Sin, on reaching maturity, brings forth Death.
16 Մի՛ մոլորիք, սիրելի՛ եղբայրներս.
Do not be deceived, my dear Brothers.
17 ամէն բարի նուէր եւ ամէն կատարեալ պարգեւ՝ վերէն է, ու կ՚իջնէ լոյսի Հօրմէն, որուն մէջ բնա՛ւ փոփոխութիւն չկայ, ո՛չ ալ դառնալու շուք:
Every good thing given us, and every perfect gift, is from above, and comes down to us from the Maker of the Lights in the heavens, who is himself never subject to change or to eclipse.
18 Ան ի՛ր փափաքով ծնաւ մեզ՝ ճշմարտութեան խօսքով, որպէսզի մենք երախայրիք մը ըլլանք իր արարածներուն:
Because he so willed, he gave us Life, through the Message of the Truth, so that we should be, as it were, an earnest of still further creations.
19 Հետեւաբար, սիրելի՛ եղբայրներս, ամէն մարդ թող արագ ըլլայ՝ լսելու մէջ, դանդաղ՝ խօսելու մէջ, դանդաղ՝ բարկանալու մէջ.
Mark this, my dear Brothers — Let every one be quick to listen, slow to speak, and slow to get angry;
20 որովհետեւ մարդուն բարկութիւնը չ՚իրագործեր Աստուծոյ արդարութիւնը:
for the anger of man does not forward the righteous purpose of God.
21 Ուստի, թօթափելով ամէն աղտեղութիւն ու չարամտութեան աւելցուք, հեզութեա՛մբ ընդունեցէք ձեր մէջ տնկուած խօսքը, որ կարող է փրկել ձեր անձերը:
Therefore, have done with all filthiness and whatever wickedness still remains, and in a humble spirit receive that Message which has been planted in your hearts and is able to save your souls.
22 Սակայն խօսքը գործադրողնե՛ր եղէ՛ք, եւ ո՛չ թէ միայն լսողներ՝ դուք ձեզ խաբելով:
Put that Message into practice, and do not merely listen to it — deceiving yourselves.
23 Արդարեւ, եթէ մէկը միայն լսէ խօսքը ու չգործադրէ, կը նմանի մարդու մը՝ որ հայելիի մէջ կը դիտէ իր բնական երեսը,
For, when any one listens to it and does not practice it, he is like a man looking at his own face in a mirror.
24 որովհետեւ կը դիտէ ինքզինք ու կ՚երթայ, եւ իսկոյն կը մոռնայ թէ ի՛նչպէս էր:
He looks at himself, then goes on his way,
25 Բայց ա՛ն որ ակնկառոյց կը նայի ազատութեան կատարեալ Օրէնքին ու կը կենայ անոր մէջ, - ո՛չ թէ մոռացկոտ լսող մը ըլլալով, հապա՝ գործը կատարող մը, - երանելի պիտի ըլլայ իր ըրածին մէջ:
but he who looks carefully into the perfect Law, the Law of Freedom, and continues to do so, not listening to it and then forgetting it, but putting it into practice — that man will be blessed in what he does.
26 Եթէ մէկը կը կարծէ կրօնասէր ըլլալ ու չի սանձեր իր լեզուն, այլ կը խաբէ իր սիրտը, անոր կրօնասիրութիւնը փուճ է:
When a man appears to be religious, yet does not bridle his tongue, but imposes upon his own conscience, that man’s religious observances are valueless.
27 Աստուծոյ եւ Հօրը առջեւ՝ մաքուր ու անարատ կրօնասիրութիւնը սա՛ է.- այցելել որբերուն եւ այրիներուն՝ իրենց տառապանքին մէջ, ու ինքզինք անբիծ պահել աշխարհէն:
That religious observance which is pure and spotless in the eyes of God our Father is this — to visit orphans and widows in their trouble, and to keep oneself uncontaminated by the world.
