ԵԲՐԱՅԵՑԻՍ 6

1 Ուստի՝ ձգե՛նք Քրիստոսի վերաբերեալ նախաբանը ու յառաջանա՛նք դէպի կատարելութիւն, փոխանակ դարձեալ հիմը դնելու մեռած գործերէն ապաշխարութեան եւ Աստուծոյ հանդէպ հաւատքին,

Therefore let us leave the commencement of the word of the Messiah, and let us proceed to the completion. Or will ye again lay another foundation for the repentance which is from dead works, and for the faith in God,

2 մկրտութիւններու ուսուցումին ու ձեռնադրութեան, մեռելներու յարութեան եւ յաւիտենական դատաստանին. (aiōnios g166)

and for the doctrine of baptism, and for the laying on of a hand, and for the resurrection from the dead, and for the eternal judgment? (aiōnios g166)

3 ա՛յս է որ պիտի ընենք՝ եթէ գէթ Աստուած արտօնէ:

We will do this, if the Lord permit.

4 Արդարեւ անկարելի է անոնց՝ որոնք անգամ մը լուսաւորուեցան, համտեսեցին երկնային պարգեւը, բաժնեկից դարձան Սուրբ Հոգիին,

But they who have once descended to baptism, and have tasted the gift from heaven, and have received the Holy Spirit,

5 եւ համտեսեցին Աստուծոյ բարի խօսքն ու գալիք աշխարհին սքանչելիքները, (aiōn g165)

and have tasted the good word of God, and the power of the world to come, (aiōn g165)

6 որ վերանորոգուին ապաշխարութեամբ՝ եթէ սայթաքին. քանի որ կրկին կը խաչեն Աստուծոյ Որդին իրենք իրենց համար, ու կը խայտառակեն զայն:

cannot again sin, and a second time be renewed to repentance; or a second time crucify and insult the Son of God.

7 Որովհետեւ այն երկիրը՝ որ կը խմէ իր վրայ յաճախ եկած անձրեւը, եւ կ՚արտադրէ յարմար բոյսեր անոնց՝ որոնց համար կը մշակուի, օրհնութիւն կը ստանայ Աստուծմէ.

For the earth that drinketh the rain which cometh often upon it, and produceth the herb that is of use to those for whom it is cultivated, receiveth a blessing from God.

8 բայց ան որ կ՚արտադրէ փուշեր ու տատասկներ՝ անպէտ է եւ անիծուելու մօտ. անոր վախճանն է այրուիլ:

But if it should put forth thorns and briers, it would have reprobation, and be not far from a curse, and its end would be a burning.

9 Թէպէտ այսպէս կը խօսինք, ձեր մասին՝ սիրելինե՛ր՝ մենք համոզում ունինք լաւագոյն բաներու, որոնք կը վերաբերին փրկութեան:

But, in regard to you, my brethren, we are persuaded better things, and things pertaining to life, although we thus speak.

10 Քանի որ Աստուած անիրաւ չէ՝ որ մոռնայ ձեր գործը, եւ այն սէրը՝ որ ցոյց տուիք իր անունին համար, երբ սպասարկեցիք սուրբերուն ու կը սպասարկէք ալ:

For God is not unrighteous, to forget your works, and your charity which ye have shown in his name, in that ye have ministered and do minister to the saints.

11 Սակայն կը ցանկանք որ ձեզմէ իւրաքանչիւրը ցոյց տայ նոյն փութաջանութիւնը՝ մինչեւ վախճանը պահելու համար յոյսի լման վստահութիւնը.

And we desire, that each one of you may show this same activity, for the completion of your hope, even to the end:

12 որպէսզի դուք անփոյթ չըլլաք, հապա նմանիք անոնց՝ որ հաւատքով ու համբերատարութեամբ ժառանգեցին խոստումները:

and that ye faint not; but that ye be emulators of them who by faith and patience have become heirs of the promise.

13 Արդարեւ, երբ Աստուած խոստում ըրաւ Աբրահամի, քանի որ իրմէ մեծը չկար՝ որ երդում ընէր անոր վրայ,

For when God made the promise to Abraham, because there was none greater than himself by whom he could swear, he swore by himself;

14 երդում ըրաւ ինքնիր վրայ եւ ըսաւ. «Այո՛, մեծապէս պիտի օրհնեմ քեզ ու մեծապէս պիտի բազմացնեմ քեզ»:

and said: Blessing, I will bless thee, and multiplying I will multiply thee.

15 Եւ այսպէս՝ ան համբերատարութեամբ հասաւ խոստումին:

And so he was patient, and obtained the promise.

16 Արդարեւ մարդիկ երդում կ՚ընեն իրենցմէ մեծին վրայ, ու իրենց համար՝ երդո՛ւմը կը հաստատէ ամէն հակաճառութեան աւարտը:

For men swear by one greater than themselves: and in every controversy that occurs among them, the sure termination of it is by an oath.

17 Ուստի Աստուած, փափաքելով աւելի ճոխութեամբ ցոյց տալ իր ծրագիրին անփոփոխ ըլլալը խոստումի ժառանգորդներուն, միջնորդեց երդումով մը,

Therefore, God, being abundantly willing to show to the heirs of the promise, that his promising was irreversible, bound it up in an oath;

18 որպէսզի երկու անփոփոխելի բաներով - որոնց մէջ անկարելի է որ Աստուած ստէ - հզօր մխիթարութիւն ունենանք մենք՝ որ իբր ապաստան ամուր բռնեցինք մեզի առաջարկուած յոյսը:

so that, by two things which change not, and in which God cannot lie, we, who have sought refuge in him, might have great consolation, and might hold fast the hope promised to us;

19 Մենք ունինք զայն որպէս ապահով եւ հաստատ խարիսխ մեր անձին. ան կը մտնէ վարագոյրին ներսի կողմն ալ,

which is to us as an anchor, that retaineth our soul, so that it swerveth not; and it entereth into that within the veil,

20 հոն ուր Յիսուս՝ իբր յառաջընթաց՝ մտաւ մեզի համար, յաւիտենական Քահանայապետ եղած՝ Մելքիսեդեկի կարգին համեմատ: (aiōn g165)

whither Jesus hath previously entered for us, and hath become a priest for ever, after the likeness of Melchisedec. (aiōn g165)