ԵԲՐԱՅԵՑԻՍ 4
1 Ուրեմն վախնա՛նք, որպէսզի ձեզմէ ո՛չ մէկը զրկուած թուի անոր հանգստավայրը մտնելու խոստումէն, որ մնացած է մեզի:
Сэ луэм дар бине сяма ка, атыта време кыт рэмыне ын пичоаре фэгэдуинца интрэрий ын одихна Луй, ничунул дин вой сэ ну се поменяскэ венит пря тырзиу.
2 Որովհետեւ մեզի՛ ալ աւետուած էր՝ ինչպէս անոնց. բայց անոնց օգտակար չեղաւ այդ խօսքը լսելը, քանի որ հաւատքի միացած չէր լսողներուն մէջ:
Кэч ши ноуэ ни с-а адус о весте бунэ ка ши лор, дар лор кувынтул каре ле-а фост проповэдуит ну ле-а ажутат ла нимик, пентру кэ н-а гэсит крединцэ ла чей че л-ау аузит.
3 Իսկ մենք՝ որ հաւատացինք, պիտի մտնենք հանգիստը, ինչպէս ըսաւ. «Հետեւաբար երդում ըրի իմ բարկութեանս մէջ. “Անոնք պիտի չմտնեն իմ հանգստավայրս”», թէպէտ իր գործերը աշխարհի հիմնադրութենէն ի վեր եղած էին:
Пе кынд ной, фииндкэ ам крезут, интрэм ын „одихна” деспре каре а ворбит Ел кынд а зис: „Ам журат ын мыния Мя кэ ну вор интра ын одихна Мя!” Мэкар кэ лукрэриле Луй фусесерэ испрэвите ынкэ де ла ынтемееря лумий.
4 Որովհետեւ Գիրքը սա՛ կ՚ըսէ տեղ մը՝ եօթներորդ օրուան համար. «Եւ Աստուած եօթներորդ օրը հանգստացաւ իր բոլոր գործերէն»:
Кэч ынтр-ун лок а ворбит астфел деспре зиуа а шаптя: „Думнезеу С-а одихнит ын зиуа а шаптя де тоате лукрэриле Луй.”
5 Ու հոս դարձեալ կ՚ըսէ. «Անոնք պիտի չմտնեն իմ հանգստավայրս»:
Ши аич есте зис ярэшь: „Ну вор интра ын одихна Мя!”
6 Ուրեմն, քանի որ ոմանց կը մնայ հոն մտնել, իսկ անոնք որ նախապէս ստացած էին աւետիսը՝ անհնազանդութեան պատճառով չմտան,
Деч, фииндкэ рэмыне ка сэ интре уний ын одихна ачаста ши пентру кэ ачея кэрора ли с-а вестит ынтый вестя бунэ н-ау интрат ын еа дин причина неаскултэрий лор,
7 դարձեալ օր մը կը սահմանէ՝ ա՛յնքան ժամանակէ ետք, եւ Դաւիթի բերանով կ՚ըսէ՝ «այսօր», ինչպէս ըսուեցաւ. «Այսօր, եթէ պիտի լսէք անոր ձայնը, մի՛ խստացնէք ձեր սիրտերը»:
Ел хотэрэште дин ноу о зи: „Астэзь”, зикынд, ын Давид, дупэ атыта време, кум с-а спус май сус: „Астэзь, дакэ аузиць гласул Луй, ну вэ ымпетриць инимиле!”
8 Որովհետեւ եթէ Յեսու հանգստացուցած ըլլար զանոնք, ա՛լ անկէ ետք պիտի չխօսէր ուրիշ օրուան մասին:
Кэч, дакэ ле-ар фи дат Иосуа одихна, н-ар май ворби Думнезеу дупэ ачея де о алтэ зи.
9 Ուրեմն դեռ հանգիստի Շաբաթ մը կը մնայ Աստուծոյ ժողովուրդին.
Рэмыне дар о одихнэ ка чя де Сабат пентру попорул луй Думнезеу.
10 որովհետեւ ա՛ն որ մտաւ անոր հանգստավայրը, ի՛նք ալ հանգստացաւ իր գործերէն, ինչպէս Աստուած՝ իրեններէն:
Фииндкэ чине интрэ ын одихна Луй се одихнеште ши ел де лукрэриле луй, кум С-а одихнит Думнезеу де лукрэриле Сале.
11 Ուրեմն ջանա՛նք մտնել այդ հանգստավայրը, որպէսզի ո՛չ մէկը իյնայ՝ նոյն անհնազանդութեան օրինակին պէս:
Сэ не грэбим дар сэ интрэм ын одихна ачаста, пентру ка нимень сэ ну кадэ ын ачеяшь пилдэ де неаскултаре.
12 Որովհետեւ Աստուծոյ խօսքը կենարար է, ազդու, եւ ամէն երկսայրի սուրէ կտրուկ: Ան թափանցելով կը բաժնէ անձն ու հոգին, յօդերը եւ ծուծը. կը քննարկէ սիրտին մտածումներն ու մտադրութիւնները:
Кэч Кувынтул луй Думнезеу есте виу ши лукрэтор, май тэетор декыт орьче сабие ку доуэ тэишурь: пэтрунде пынэ аколо кэ деспарте суфлетул ши духул, ынкеетуриле ши мэдува, жудекэ симцириле ши гындуриле инимий.
13 Չկայ արարած մը՝ որ աներեւոյթ ըլլայ անոր առջեւ, հապա ամէն բան մերկ ու բաց է անոր աչքերուն առջեւ՝ որուն պիտի տանք մեր հաշիւը:
Ничо фэптурэ ну есте аскунсэ де Ел, чи тотул есте гол ши дескоперит ынаинтя окилор Ачелуя ку каре авем а фаче.
14 Ուրեմն, քանի որ ունինք երկինքը անցած մեծ Քահանայապետ մը, Յիսուսը՝ Աստուծոյ Որդին, ամո՛ւր բռնենք մեր դաւանութիւնը:
Астфел, фииндкэ авем ун Маре Преот ынсемнат, каре а стрэбэтут черуриле, пе Исус, Фиул луй Думнезеу, сэ рэмынем тарь ын мэртурисиря ноастрэ.
15 Արդարեւ մենք չունինք քահանայապետ մը՝ որ անկարող ըլլայ կարեկցիլ մեր տկարութիւններուն, հապա ինք ամէն բանի մէջ փորձուած է մեզի նման, սակայն առանց մեղքի:
Кэч н-авем ун Маре Преот каре сэ н-айбэ милэ де слэбичуниле ноастре, чи Унул каре ын тоате лукруриле а фост испитит ка ши ной, дар фэрэ пэкат.
16 Ուրեմն համարձակութեա՛մբ մօտենանք շնորհքի գահին, որպէսզի ողորմութիւն ստանանք եւ շնորհք գտնենք՝ պատեհ ատեն օգնելու մեզի:
Сэ не апропием дар ку деплинэ ынкредере де скаунул харулуй ка сэ кэпэтэм ындураре ши сэ гэсим хар, пентру ка сэ фим ажутаць ла време де невое.
