< ԳԱՂԱՏԱՑԻՍ 6 >

1 Եղբայրնե՛ր, եթէ մարդ մը որեւէ յանցանքի մէջ բռնուի, դուք որ հոգեւոր էք՝ այդպիսին հեզութեա՛ն հոգիով ուղղեցէք. ուշադի՛ր եղիր դուն քեզի, որ դո՛ւն ալ չփորձուիս:
ہے بھْراتَرَح، یُشْماکَں کَشْچِدْ یَدِ کَسْمِںشْچِتْ پاپے پَتَتِ تَرْہْیاتْمِکَبھاوَیُکْتَے رْیُشْمابھِسْتِتِکْشابھاوَں وِدھایَ سَ پُنَرُتّھاپْیَتاں یُویَمَپِ یَتھا تادرِکْپَرِیکْشایاں نَ پَتَتھَ تَتھا ساوَدھانا بھَوَتَ۔
2 Կրեցէ՛ք իրարու ծանրութիւնները, եւ ա՛յդպէս գործադրեցէք Քրիստոսի օրէնքը:
یُشْماکَمْ ایکَیکو جَنَح پَرَسْیَ بھارَں وَہَتْوَنینَ پْرَکارینَ کھْرِیشْٹَسْیَ وِدھِں پالَیَتَ۔
3 Արդարեւ եթէ մէկը՝ որ ոչի՛նչ է՝ կարծէ թէ ինք բա՛ն մըն է, ինքզինք կը խաբէ:
یَدِ کَشْچَنَ کْشُدْرَح سَنْ سْوَں مَہانْتَں مَنْیَتے تَرْہِ تَسْیاتْمَوَنْچَنا جایَتے۔
4 Բայց իւրաքանչիւրը թող քննէ իր գործը, եւ ա՛յն ատեն պարծենայ՝ միայն ինքնիր վրայ, ո՛չ թէ ուրիշի վրայ.
اَتَ ایکَیکینَ جَنینَ سْوَکِییَکَرْمَّنَح پَرِیکْشا کْرِیَتاں تینَ پَرَں نالوکْیَ کیوَلَمْ آتْمالوکَناتْ تَسْیَ شْلَگھا سَمْبھَوِشْیَتِ۔
5 որովհետեւ իւրաքանչիւրը պիտի կրէ ի՛ր բեռը:
یَتَ ایکَیکو جَنَح سْوَکِییَں بھارَں وَکْشْیَتِ۔
6 Խօսքին աշակերտը հաղորդակից թող ընէ իր վարդապետը ամէն բարի բանի:
یو جَنو دھَرْمّوپَدیشَں لَبھَتے سَ اُپَدیشْٹارَں سْوِییَسَرْوَّسَمْپَتّے رْبھاگِنَں کَروتُ۔
7 Մի՛ խաբուիք, Աստուած չի ծաղրուիր. որովհետեւ ի՛նչ որ մարդ կը սերմանէ, զա՛յն ալ պիտի հնձէ:
یُشْماکَں بھْرانْتِ رْنَ بھَوَتُ، اِیشْوَرو نوپَہَسِتَوْیَح، یینَ یَدْ بِیجَمْ اُپْیَتے تینَ تَجّاتَں شَسْیَں کَرْتِّشْیَتے۔
8 Ա՛ն որ իր մարմինին համար կը սերմանէ, այդ մարմինէն ապականութիւն պիտի հնձէ. իսկ ա՛ն որ Հոգիին համար կը սերմանէ, այդ Հոգիէն յաւիտենական կեանք պիտի հնձէ: (aiōnios g166)
سْوَشَرِیرارْتھَں یینَ بِیجَمْ اُپْیَتے تینَ شَرِیرادْ وِناشَرُوپَں شَسْیَں لَپْسْیَتے کِنْتْواتْمَنَح کرِتے یینَ بِیجَمْ اُپْیَتے تیناتْمَتونَنْتَجِیوِتَرُوپَں شَسْیَں لَپْسْیَتے۔ (aiōnios g166)
9 Ուստի բարիք գործելէ չձանձրանա՛նք, քանի որ յատուկ ատենին պիտի հնձենք՝ եթէ չպարտասինք:
سَتْکَرْمَّکَرَنےسْمابھِرَشْرانْتَے رْبھَوِتَوْیَں یَتوکْلانْتَوسْتِشْٹھَدْبھِرَسْمابھِرُپَیُکْتَسَمَیے تَتْ پھَلانِ لَپْسْیَنْتے۔
10 Ուրեմն, քանի պատեհութիւն ունինք, բարի՛ք ընենք բոլորին, մա՛նաւանդ՝ հաւատքի ընտանիքէն եղողներուն:
اَتو یاوَتْ سَمَیَسْتِشْٹھَتِ تاوَتْ سَرْوّانْ پْرَتِ وِشیشَتو وِشْواسَویشْمَواسِنَح پْرَتْیَسْمابھِ رْہِتاچارَح کَرْتَّوْیَح۔
11 Նայեցէ՛ք, ո՛րքան մեծ գիրերով գրեցի ձեզի՝ ի՛մ ձեռքովս:
ہے بھْراتَرَح، اَہَں سْوَہَسْتینَ یُشْمانْ پْرَتِ کِیَدْورِہَتْ پَتْرَں لِکھِتَوانْ تَدْ یُشْمابھِ رْدرِشْیَتاں۔
12 Բոլոր անոնք՝ որ կ՚ուզեն մարմինին համեմատ լաւ երեւնալ, կը հարկադրեն ձեզ որ թլփատուիք, միայն՝ որպէսզի չհալածուին Քրիստոսի խաչին համար:
یے شارِیرِکَوِشَیے سُدرِشْیا بھَوِتُمِچّھَنْتِ تے یَتْ کھْرِیشْٹَسْیَ کْرُشَسْیَ کارَنادُپَدْرَوَسْیَ بھاگِنو نَ بھَوَنْتِ کیوَلَں تَدَرْتھَں تْوَکْچھیدے یُشْمانْ پْرَوَرْتَّیَنْتِ۔
13 Արդարեւ ո՛չ իսկ իրե՛նք՝ թլփատուածները կը պահեն Օրէնքը. բայց կ՚ուզեն որ դուք թլփատուիք, որպէսզի պարծենան ձեր մարմինով:
تے تْوَکْچھیدَگْراہِنوپِ وْیَوَسْتھاں نَ پالَیَنْتِ کِنْتُ یُشْمَچّھَرِیراتْ شْلاگھالابھارْتھَں یُشْماکَں تْوَکْچھیدَمْ اِچّھَنْتِ۔
14 Բայց ես ամե՛նեւին պիտի չպարծենամ, այլ միայն մեր Տէրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի խաչով. անով աշխարհը խաչուած է ինծի համար, ես ալ՝ աշխարհի:
کِنْتُ ییناہَں سَںسارایَ ہَتَح سَںساروپِ مَہْیَں ہَتَسْتَدَسْمَتْپْرَبھو رْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ کْرُشَں وِنانْیَتْرَ کُتْراپِ مَمَ شْلاگھَنَں کَداپِ نَ بھَوَتُ۔
15 Որովհետեւ Քրիստոս Յիսուսով ո՛չ թլփատութիւնը որեւէ ազդեցութիւն ունի, ո՛չ անթլփատութիւնը, հապա՝ նոր արարած ըլլալը:
کھْرِیشْٹے یِیشَو تْوَکْچھیداتْوَکْچھیدَیوح کِمَپِ گُنَں ناسْتِ کِنْتُ نَوِینا سرِشْٹِریوَ گُنَیُکْتا۔
16 Խաղաղութիւն ու ողորմութիւն բոլոր անոնց վրայ՝ որ այս կանոնին համաձայն կ՚ընթանան, եւ Աստուծոյ Իսրայէլին վրայ:
اَپَرَں یاوَنْتو لوکا ایتَسْمِنْ مارْگے چَرَنْتِ تیشامْ اِیشْوَرِییَسْیَ کرِتْسْنَسْییسْراییلَشْچَ شانْتِ رْدَیالابھَشْچَ بھُویاتْ۔
17 Ասկէ ետք ո՛չ մէկը թող անհանգստացնէ զիս. որովհետեւ ես մարմինիս վրայ կը կրեմ Տէր Յիսուսի վէրքին սպիները:
اِتَح پَرَں کوپِ ماں نَ کْلِشْناتُ یَسْمادْ اَہَں سْوَگاتْرے پْرَبھو رْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ چِہْنانِ دھارَیے۔
18 Եղբայրնե՛ր, մեր Տէրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի շնորհքը ձեր հոգիին հետ: Ամէն:
ہے بھْراتَرَح اَسْماکَں پْرَبھو رْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ پْرَسادو یُشْماکَمْ آتْمَنِ سْتھییاتْ۔ تَتھاسْتُ۔

< ԳԱՂԱՏԱՑԻՍ 6 >