ԳԱՂԱՏԱՑԻՍ 6
1 Եղբայրնե՛ր, եթէ մարդ մը որեւէ յանցանքի մէջ բռնուի, դուք որ հոգեւոր էք՝ այդպիսին հեզութեա՛ն հոգիով ուղղեցէք. ուշադի՛ր եղիր դուն քեզի, որ դո՛ւն ալ չփորձուիս:
he bhrAtaraH, yuSmAkaM kazcid yadi kasmiMzcit pApe patati tarhyAtmikabhAvayuktai ryuSmAbhistitikSAbhAvaM vidhAya sa punarutthApyatAM yUyamapi yathA tAdRkparIkSAyAM na patatha tathA sAvadhAnA bhavata|
2 Կրեցէ՛ք իրարու ծանրութիւնները, եւ ա՛յդպէս գործադրեցէք Քրիստոսի օրէնքը:
yuSmAkam ekaiko janaH parasya bhAraM vahatvanena prakAreNa khrISTasya vidhiM pAlayata|
3 Արդարեւ եթէ մէկը՝ որ ոչի՛նչ է՝ կարծէ թէ ինք բա՛ն մըն է, ինքզինք կը խաբէ:
yadi kazcana kSudraH san svaM mahAntaM manyate tarhi tasyAtmavaJcanA jAyate|
4 Բայց իւրաքանչիւրը թող քննէ իր գործը, եւ ա՛յն ատեն պարծենայ՝ միայն ինքնիր վրայ, ո՛չ թէ ուրիշի վրայ.
ata ekaikena janena svakIyakarmmaNaH parIkSA kriyatAM tena paraM nAlokya kevalam AtmAlokanAt tasya zlaghA sambhaviSyati|
5 որովհետեւ իւրաքանչիւրը պիտի կրէ ի՛ր բեռը:
yata ekaiko janaH svakIyaM bhAraM vakSyati|
6 Խօսքին աշակերտը հաղորդակից թող ընէ իր վարդապետը ամէն բարի բանի:
yo jano dharmmopadezaM labhate sa upadeSTAraM svIyasarvvasampatte rbhAginaM karotu|
7 Մի՛ խաբուիք, Աստուած չի ծաղրուիր. որովհետեւ ի՛նչ որ մարդ կը սերմանէ, զա՛յն ալ պիտի հնձէ:
yuSmAkaM bhrAnti rna bhavatu, Izvaro nopahasitavyaH, yena yad bIjam upyate tena tajjAtaM zasyaM karttiSyate|
8 Ա՛ն որ իր մարմինին համար կը սերմանէ, այդ մարմինէն ապականութիւն պիտի հնձէ. իսկ ա՛ն որ Հոգիին համար կը սերմանէ, այդ Հոգիէն յաւիտենական կեանք պիտի հնձէ: (aiōnios g166)
svazarIrArthaM yena bIjam upyate tena zarIrAd vinAzarUpaM zasyaM lapsyate kintvAtmanaH kRte yena bIjam upyate tenAtmato'nantajIvitarUpaM zasyaM lapsyate| (aiōnios g166)
9 Ուստի բարիք գործելէ չձանձրանա՛նք, քանի որ յատուկ ատենին պիտի հնձենք՝ եթէ չպարտասինք:
satkarmmakaraNe'smAbhirazrAntai rbhavitavyaM yato'klAntaustiSThadbhirasmAbhirupayuktasamaye tat phalAni lapsyante|
10 Ուրեմն, քանի պատեհութիւն ունինք, բարի՛ք ընենք բոլորին, մա՛նաւանդ՝ հաւատքի ընտանիքէն եղողներուն:
ato yAvat samayastiSThati tAvat sarvvAn prati vizeSato vizvAsavezmavAsinaH pratyasmAbhi rhitAcAraH karttavyaH|
11 Նայեցէ՛ք, ո՛րքան մեծ գիրերով գրեցի ձեզի՝ ի՛մ ձեռքովս:
he bhrAtaraH, ahaM svahastena yuSmAn prati kiyadvRhat patraM likhitavAn tad yuSmAbhi rdRzyatAM|
12 Բոլոր անոնք՝ որ կ՚ուզեն մարմինին համեմատ լաւ երեւնալ, կը հարկադրեն ձեզ որ թլփատուիք, միայն՝ որպէսզի չհալածուին Քրիստոսի խաչին համար:
ye zArIrikaviSaye sudRzyA bhavitumicchanti te yat khrISTasya kruzasya kAraNAdupadravasya bhAgino na bhavanti kevalaM tadarthaM tvakchede yuSmAn pravarttayanti|
13 Արդարեւ ո՛չ իսկ իրե՛նք՝ թլփատուածները կը պահեն Օրէնքը. բայց կ՚ուզեն որ դուք թլփատուիք, որպէսզի պարծենան ձեր մարմինով:
te tvakchedagrAhiNo'pi vyavasthAM na pAlayanti kintu yuSmaccharIrAt zlAghAlAbhArthaM yuSmAkaM tvakchedam icchanti|
14 Բայց ես ամե՛նեւին պիտի չպարծենամ, այլ միայն մեր Տէրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի խաչով. անով աշխարհը խաչուած է ինծի համար, ես ալ՝ աշխարհի:
kintu yenAhaM saMsArAya hataH saMsAro'pi mahyaM hatastadasmatprabho ryIzukhrISTasya kruzaM vinAnyatra kutrApi mama zlAghanaM kadApi na bhavatu|
15 Որովհետեւ Քրիստոս Յիսուսով ո՛չ թլփատութիւնը որեւէ ազդեցութիւն ունի, ո՛չ անթլփատութիւնը, հապա՝ նոր արարած ըլլալը:
khrISTe yIzau tvakchedAtvakchedayoH kimapi guNaM nAsti kintu navInA sRSTireva guNayuktA|
16 Խաղաղութիւն ու ողորմութիւն բոլոր անոնց վրայ՝ որ այս կանոնին համաձայն կ՚ընթանան, եւ Աստուծոյ Իսրայէլին վրայ:
aparaM yAvanto lokA etasmin mArge caranti teSAm IzvarIyasya kRtsnasyesrAyelazca zAnti rdayAlAbhazca bhUyAt|
17 Ասկէ ետք ո՛չ մէկը թող անհանգստացնէ զիս. որովհետեւ ես մարմինիս վրայ կը կրեմ Տէր Յիսուսի վէրքին սպիները:
itaH paraM ko'pi mAM na kliznAtu yasmAd ahaM svagAtre prabho ryIzukhrISTasya cihnAni dhAraye|
18 Եղբայրնե՛ր, մեր Տէրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի շնորհքը ձեր հոգիին հետ: Ամէն:
he bhrAtaraH asmAkaM prabho ryIzukhrISTasya prasAdo yuSmAkam Atmani stheyAt| tathAstu|
